ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Να μαθαινεις οτι εχεις διαγνωστει με καρκινο,να εισαι στο νοσοκομειο μετα απο χειρουργειο,να υποφερεις κ να βλεπεις ανθρωπους να σε γραφουν κανονικα,ενω σου δηλωναν οτι νοιαζονται για σενα... Ποσο απομυθοποιηση πια...!!!! Δεν προκειται να ασχοληθω ξανα με αυτου του ειδους τα ανθρωπακια! Τα " επιφανειακα " ανθρωπακια παρακαλω να ξεχασουν οτι υπαρχω! Τελειωσαν για μενα! Ελεοοοςςς με την συμπεριφορα μερικων! Η αδιαφορια σας αγγιζει τα ορια της αναισθησιας!!!! Δεν σας θελω ποτε ξανα πισω! Αυτος ο κυκλος εκλεισε .-

Σήμερα ειναι τα γενεθλια μου. Βγηκα με τον κολλητό μου και την παρέα του και ανακάλυψα ενα μεγάλο σφάλμα. Πολύ μεγάλο! Εχω αισθήματα για αυτόν. Ειναι σε σχέση και δεν θέλω να του αποκαλύψω τίποτα. Ειναι ο πρωτος φιλος που κανω στη ζωη μου και εχω αναπτύξει μια πολυ ωραια φιλία. Δεν θέλω να την καταστρέψω. Πείτε μου πως μπορώ να "σκοτώσω" αυτα τα αισθήματα?

Είμαι κοπέλα,πρίν από 10 μέρες χώρισα με την κοπέλα μου,και περνάω μία πολύ δύσκολη κατάσταση,πονάω πολύ.Ίσως κάποιοι/ες,να μήν μπορείτε να με καταλάβετε και το κατανοώ,όμως όλοι είμαστε άνθρωποι,τα συναισθήματα δέν έχουν να κάνουν με το φύλο,και ο πόνος είναι ίδιος.

Ρε παιδιά, ανακάλυψα τυχαία ότι ο εργοδότης μου με έχει μπλοκάρει από το να βλέπω τα stories του. Δεν είναι κάνας ηλικιωμένος να πω ότι δεν ήξερε, συνομήλικοι είμαστε. Δεν έχει μπλοκάρει κανέναν άλλον 😂 Το αστείο είναι πως δεν τα έβλεπα και ποτέ, γενικά βαριέμαι να τα βλέπω αυτά, ο,τι τύχει άμα τύχει. Το ανακάλυψα όταν σχολίασαν συνάδελφοι για μία φώτο που είχε ανεβάσει με την αρραβωνιαστικιά του σε ένα ωραίο μέρος, και είπα να μπω να δω. Και ...μπλοκ 😂

Κάθε παρασκευη μαζευόμασταν, βλέπαμε ταινίες, η παίζαμε παιχνίδια στην τηλεόραση με το playstation. Τα σαββατοκύριακα μέναμε μέσα. Τις Κυριακές βγαίναμε για μια βόλτα. Οργανωναμε τα ταξίδια του έτους, που θα ταξιδέψουμε και στην συνέχεια μανιωδώς κοιτάζαμε τις συναυλίες του καλοκαιριού και τα φεστιβάλ. Μόνο γέλια, μόνο χαρά! Κανείς δεν τσακώνοταν με κανέναν. Την γκρίνια και την μουρτζουφλια την κοροϊδεύαμε, το ξεκατινιασμα ήταν άγνωστο για εμάς και το αποφευγαμε, όπως και οτιδήποτε παράλογο. Περνάγαμε ωραία...τρώγαμε πίτσες σουβλάκια και burger. Το επιτηδευμενο και το δήθεν το σιχαινομασταν και δεν ασχολούμασταν, περνάγαμε όμορφα, ανέμελα και ελεύθερα. Ωραία χρόνια...τα αγόρια έβγαιναν έκαναν όλη την ώρα πλάκα πείραζαν συνέχεια ο ένας τον άλλον και μετά πείραζαν και εμάς καλοπροαίρετα, εγώ ήμουν η πιο παρεξηγησιαρα αλλά μετά συνέρχομουν πολύ γρήγορα. Κάναμε σχέδια για το μέλλον όλη την ώρα και όταν λέω μέλλον, εννοώ τι θα κάνουμε σήμερα αύριο, τα ταξίδια μας και το καλοκαίρι οι συναυλίες. Πάντα είχαμε κάτι να περιμένουμε και να περνάμε όμορφα. Τις καθημερινές το βράδυ βγαίναμε σ'ενα συνοικιακό καφενείο, η σ'ενα μπαρ, λέγαμε καμία βλακεία και 12 η ώρα στα κρεβάτια μας για την επόμενη ημέρα. Και κάπως έτσι κυλούσαν τα χρόνια μας. Ανακαλύπταμε τον κόσμο συνέχεια, θέλαμε απλώς να γνωρίσουμε τον κόσμο μας. Και γνωρίσαμε τον κόσμο μας στην πιο υπέροχη και στην πιο μαύρη μορφή του. Δυστυχώς και ευτυχώς. Αφιερώνω τα πάντα στην παρέα των φοιτητικών μου χρόνων. Φιλάκια παιδιά, σας σκέφτομαι!!

Πριν ένα μήνα είχα παραιτηθεί από τη δουλειά μου (δουλειά στο αντικείμενο μου, σε πολυεθνική εταιρία και με καλό μισθό για τα δεδομένα της εποχής), λόγω του ότι σπουδάζω παράλληλα και δυσκολευομουν αρκετά τον τελευταίο καιρό να τα συνδυάσω. Η αλήθεια υπήρχαν κι άλλες συμπεριφορές που μου την έσπαγαν, απλά ο κυριότερος λόγος που έφυγα ήταν αυτός. Σε διάστημα ουτε 2 εβδομάδων, με παιρνει τηλέφωνο ο διευθυντής και με παρακαλάει αν γίνεται να γυρίσω, υποσχόμενος ότι είναι μια πολύ καλή ευκαιρία να διεκδικήσω ανώτερη θέση γιατί φεύγουν κάποια άτομα. Στο μεταξύ είχε αλλάξει κάτι με το πλάνο της σχολής σε σχέση με αυτά που μου είχε πει αρχικά ο καθηγητής και νόμιζα ότι δεν μπορώ να τα συνδυάσω, και σκέφτηκα να γυρίσω αφου για την ώρα δεν είχα βρει άλλη δουλειά. Γύρισα πριν 5 μέρες, και ακούω την manager (που είναι η 2η ανώτερη μετά το διευθυντή) να λεει σε μια συνάδελφο ψυθιριστα και μπροστά μου, ότι θέλει εκείνη να προωθήσει στην ανώτερη θέση και συνεχώς έριχναν υπονοούμενα ότι είναι και σίγουρο. Η ίδια manager που με είχε πάρει τηλέφωνο και εξυψωσε το χαρακτήρα μου και τη δουλειά μου για να επιστρέψω και να πάρω προαγωγή, ενώ για αυτή έλεγε τα χειρότερα. Να σημειώσω ότι η άλλη συνάδελφος έχει κατηγορηθεί πολλές φορές από τους πελάτες ότι μιλάει χάλια και δεν είναι εξυπηρετική, δεν δείχνει ενδιαφέρον για τη δουλειά πέρα από μια τυπική υπάλληλο, κάνει με τις ώρες διαλείμμα, και έχει προκαλέσει πολλές φορές πρόβλημα πηγαίνοντας να κατηγορήσει αλλά άτομα στο διευθυντή. Επίσης, συνέχεια χωνεται και τους παρακαλάει να αλλάξει πόστο, όποιο πόστο δει να ελευθερώνεται πάει και λέει ότι θέλει να πάει. Έχω εξοργιστει, κι αν είναι αλήθεια σκέφτομαι να φύγω αμέσως ξανά. Είναι δυνατόν να υπόσχονται άλλα και να προωθούν τα αδιάφορα άτομα;

Όταν μιλάς με κάποιον πάνω από έξι μήνες δεν τον έχεις συναντήσει ποτέ λόγο απόστασης αλλα σχεδόν πο την αρχή η κουβέντα πηγαίνει στο sexting και πλέον μόνο εκεί. Υπάρχει ελπίδα να νιώθει κάτι αυτός για σένα; Όταν δηλώνει ότι μόνο μαζί σου κάνει ότι κάνει και μιλάτε τουλάχιστον 3-4 μέρες της εβδομάδας. Αρχίζω να κολλαω μαζί του και δεν ξέρω αν υπάρχει ελπίδα δεν έχω αναφέρει τίποτα γιατι φοβάμαι μην το πάρει ότι πιέζω.

Μια ακόμη γυναικα νεκρή.απο εναν ανθρωπο καθαρά μισογύνη .της "εκκλησίας " παδι μάλιστα που της έλεγε να κάνουν νηστεία και πως η γυναικα είναι για το σπίτι να μεγαλώνει τα παιδια και μάλιστα να μην φοράει κοντά και σορτσάκια γιατί τιθα πουν οι εργάτες συνάδελφοί του .προφανώς ο θείος η μητέρα και ο πατέρας του ανέφεραν οτι το καημενο το παιδί ππυ βρέθηκε με τις λάθος γυναίκες στπ δρόμο του .......ΚΑΤΑΝΤΙΑ.....από ποτε ρε βλακες θρησκευόμενοι συνδυασατε την πίστη μονο με τους τύπους που βγαλατε απο το μυαλό σας χωρίς την ουσία που είναι η αγάπη ο σεβασμός η ισότητα ;;;ειχα την ατυχία να συναναστραφω με έναν τετοιο τυπο που ΕΥΤΥΧΩΣ δεν ήταν ερωτευμένος μαζί μου οποτε δεν προχώρησε κι η κατασταση κ μπόρεσα να φυγω όταν το επελεξα .της εκκλησίας παιδι να κατηγορεί σφοδρά όσους κάνουν σεξ πριν τον γαμο ως βαθιά αμαρτωλούς και να κρίνει εμένα συνεχεια που δεν ήμουν παρθένα η οικογενεια του με.εξαίρεση τα αδερφια ήταν της αποψης η γυναικα για το σπίτι κ τα παιδιά .ΕΥΤΥΧΩΣ είχα την τύχη να με θεώρησει όλη η οικογένεια αμαρτωλή που δεν ήμουν παρθένα και αρα να με διώξουν εως να γίνω "σεμνή" κ εκεί ήταν που του είπα όχι .κ αφού με έβρισε μετα έφυγε .απο το σάιτ που γνωριστηκαμε ακόμη αναζητά γυναίκα για γαμο θεωρωντας μάλιστα πως οι γυναίκες στις μέρες μας πετάει το μυαλό μας .και όλο αυτό πως συνδέεται με.την πίστη;;;δεν εχω λογια με την υπόθεση και ευχαριστώ τον Θεο που δεν συνεχισα με εκείνο τον ανθρωπο.δεν εύχομαι κακία στον ανθρωπο αλλά κ σ όλη την οικογένεια μονο "ΚΑΛΑ ΜΥΑΛΑ" μην η νύφη που θα βρουν δυστυχησει μαζί τους .συγνώμη για τη σύγχυση

Σας εχει τυχει ποτε αυτo; Εμενα η ζωη μου ολη ειναι αυτη η φραση. Απο το σχολειο ακομα, πχ μπορει να με ηθελε η πιο ωραια του σχολειου αλλα εκεινη η αδιαφορη κοπελιτσα που δε την κοιταει κανεις αλλα εμενα μαρεσει, μαντεψτε...δε με ηθελε. Στις πανελληνιες διαβασα τοσο που επαθα υπερκοπωση, μαντεψτε, εχασα τη σχολη για 5 μορια και σπουδαζω κατι τελειως διαφορετικο. Γενικα οποτε θελω κατι πολυ, ερχονται τα πανω κατω. Σα να εχω ολες τις καταρες των Φαραω. Για να καταλαβετε, τις σπανιες φορες που ηθελα κατι και το καταφερα (ασημαντα πραγματα) δε το χαιρομουν γιατι περιμενα ποτε θα μου συμβει κατι κακο. Και οντως οταν σπανια μου συνεβαινε κατι καλο, αμεσως μου συνεβαιναν αλλα 10 κακα. Δε ξερω πως να το εξηγησω καλυτερα αλλα θα ηθελα και μια γνωμη απο καποιον. Οταν θες κατι πολυ, προσπαθεις κι ας απογοητευεσαι συνεχως ή τα παρατας γιατι οτι ειναι να γινει θα γινει; Και το αστειο ειναι οτι για τους υπολοιπους ειμαι γουρλης. Οποτε γνωριζω καποιο ατομο, και ο πιο ακυρος να ειναι, ξαφνικα απ το πουθενα βρισκει μια καλη δουλεια και αποκταει και προσωπικη ζωη. Παραδειγμα αποτελει ενα ατομο που γνωρισα προσφατα, 28 και παρθενος. Δεν ειχε κανει ποτε του σχεση, μεχρι που ξεκινησαμε να κανουμε παρεα και σε μια εβδομαδα εκανε σχεση. Δεν αντεχω αλλο αυτη τη γκαντεμια...Εννοειται χαιρομαι με τις χαρες των γυρω μου αλλα εμενα δε με σκεφτεται κανεις. Ποτε θα νιωσω επιτελους ευτυχισμενος; (εστω και για λιγο τουλαχιστον να δω πως ειναι)

Με τα αδέλφια μου μένουμε ακόμα στο ίδιο σπίτι. Τσακωνομαστε συχνά πυκνά και αν δεν μας έδενε το ίδιο αίμα δεν θα κάναμε παρέα ποτέ. Ο αδελφός μου έχει μια καλή δουλεια, εγώ όχι πολύ καλή, τις προάλλες είχα μια προσφορά για δουλειά στο ιδιο κτιριακο συγκρότημα αλλά σε άλλον όροφο από αυτό που δουλεύει ο αδελφος μου (περίπου ίδια δουλειά) . Είπα ναι, μετά όμως αλλαξε η προσφορά και μου είπαν να δουλέψω όχι μόνο στον ιδιο όροφο αλλά και σε δίπλανα γραφεία. Λόγω κάποιας που έχει μεγάλα μέσα και ήθελε να αλλάξει πόστο γιατί πολύ απλά δυσκολευοταν στο δικό της. 4 άτομα όλα κι όλα, Αρνήθηκα τελικά, δεν μπορώ να δουλεύουμε μαζί, εδώ 5 λεπτά στον ιδιο χώρο και τσακωνομαστε. Και τώρα πάλι από την αρχή. φυσικά άρχισα να έχω αμφιβολίες,αν δεχόμουν κτλ. Δεν ξέρω αν θα μου παρουσιαστεί ξανά αυτή η ευκαιρία. Δεν αντέχω αυτή τη κατάσταση.