ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
15.10.2021 | 23:25

Γνωριμία της βροχής

Χθές το απόγευμα,σχολάω από τη δουλειά,αλλά πού να μπορέσω να πάω μέχρι το μετρό,εξακολουθούσε να βρέχει,και οι δρόμοι ποτάμια.Περίμενα λοιπόν έξω από τη δουλειά για να πάρω ταξί,αλλά δέν έβρισκα.Κάποια στιγμή βγήκε από το κτίριο της διπλανής εταιρείας ένα παιδί,περίμενε κι εκείνος στο ίδιο σημείο,και αρχίσαμε να μιλάμε.Μου είπε ότι δουλεύει σ'αυτή την εταιρεία,ότι έτυχε αυτές τις ημέρες να είναι το αυτοκίνητο του στο συνεργείο,και ότι περιμένει να περάσει να τον πάρει η αδελφή του με το δικό της μιάς και δουλεύει κι εκείνη σε κοντινό σημείο και μόλις είχε σχολάσει κι εκείνη απ'τη δουλειά.Με ρώτησε πού μένω,του είπα,και κατά τύχη μένουμε πολύ κοντά.Μου είπε ότι θα με πάνε στο σπίτι μου,εγώ δίστασα βέβαια,αλλά μου είπε ότι δέν υπάρχει περίπτωση να με αφήσουν εκεί πέρα με το χαμό που γίνεται,μου το είπε πολύ αποφασιστικά,δέν σήκωνε κουβέντα.Μετά από 5' περίπου ήρθε η αδελφή του,της εξήγησε για μένα,και η κοπέλα ήταν ευγενικότατη και πολύ άνετη,και με χαρά που θα με εξυπηρετούσε.Κάποια στιγμή όμως,σε έναν πολύ κεντρικό δρόμο που βρεθήκαμε,ακινητοποιηθήκαμε όπως τόσα και τόσα αυτοκίνητα,και μείναμε σταματημένοι για σχεδόν μία ώρα.Αρχίσαμε να μιλάμε,λέγαμε διάφορα,ήρθε η συζήτηση και για τα social,και ανταλλάξαμε fb.Τελικά ξεκολλήσαμε,με άφησαν στο σπίτι μου,συνέχισαν για το δικό τους,και όλα καλά.Τί να πώ,τα λόγια δέν φτάνουν για να τους ευχαριστήσω,δύο λαμπάδες πρέπει να τους ανάψω,αλλά πολύ σύντομα θα κανονίσω κάτι για να τους ανταποδώσω το καλό που μου έκαναν,αφού ήδη από χθές το βράδυ έχουμε επικοινωνία μέσω fb και με τους δύο.Το θέμα όμως είχε και μία άλλη τροπή.Σήμερα το απόγευμα που μιλήσαμε με το παιδί,μου έδωσε το τηλέφωνο του,και μου είπε άν και όποτε θέλω να τον πάρω για να μιλήσουμε καλύτερα.Του είπα να μου το δώσει,και μου είπε ότι θα ήθελε πολύ,άν θέλω κι εγώ,να μιλήσουμε αμέσως.Τον πήρα λοιπόν,και να μήν τα πολυλογώ,μου είπε ότι θέλει να γνωριστούμε.Δέν ξέρω γιατί,αλλά δέχθηκα,μου βγήκε χωρίς ιδιαίτερη σκέψη αυτό,και κανονίσαμε να βγούμε αύριο.Μου αρέσει πολύ εμφανισιακά,και γενικότερα αυτή η πρώτη εντύπωση που έχω γι'αυτόν είναι θετική.Είναι η πρώτη φορά που μου συμβαίνει κάτι τέτοιο με κάποιον έτσι στο τσάκ μπάμ,εγώ συνήθως τις ψειρίζω αυτές τις καταστάσεις.Τώρα δέν ξέρω πώς...και έχω τρελή αγωνία! Έν τω μεταξύ,όσο σκέφτομαι ότι μπήκα στο αυτοκίνητο δύο άγνωστων προσώπων σ'εμένα,απορώ και λέω μήπως πρέπει να προβληματιστώ με εμένα;Μέχρι τώρα όλα έχουν γίνει πολύ φυσικά και αβίαστα,και δέν μπορώ να το εξηγήσω.
2
 
 
 
 
σχόλια