ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γεια σας. Θέλω να μοιραστώ αυτό το βάρος που χει κάτσει πάνω στο στέρνο και δεν λέει ν φύγει το ρημάδι...το σκέφτομαι από δω το σκέφτομαι από κει ετσι αλλιως αλλιώτικα μπας κ αλαφρυνει μα τίποτα.ολο και πιο βαρύ κι όλα λιγότερη δύναμη να το σηκώσω. Ειμαι 27 χρονών.εχω σχέση τα τελευταία 4 χρόνια και ετοιμαζόμαστε για γαμο.μεγαλη κουβέντα.ξαφνικα το σπίτι μας ειναι μικρό και πρέπει να βρουμε καινούργιο.ξαφνικα οι γονείς ανακατεύονται και δεν τους αρέσει που δουλεύω σεζον. Κι ολο να στέλνω βιογραφικά κι ολο να μην απαντάει κανείς...και ξέρω πως η πρώτη μου σχολη είναι μια αποτυχία και πηγα κ σε 2η και λέω ν παω κ σ μια 3η Όχι να πιάσω τν καλη να βρω κάτι σταθερό. Κουραστικά απ όλα. Κουράστηκα να φευγω σεζον...Κουράστηκα να προσπαθώ να συμβαδισω ένα πρόγραμμα κ μια ζωή γ να χω ένα σ/κ ελεύθερο τον χειμώνα ώστε να μην νιωθω τύψεις που παρατάω τον άντρα μου ένα καλοκαίρι ολόκληρο στην τύχη του ...Κουραστικα...κ όταν κάνω το λάθος και ανοίξω το στόμα μου και πω κάτι απ αυτά ξαφνικά ειμαι μεγάλη κ έτσι είναι η ζωή και μολις ξεσπάσω ξαφνικά ειμαι μικρή και δεν ξέρω που παν τα τέσσερα.θελω μια ζωή ήρεμη με.μια δουλειά βιοποριστική να καταφέρω να φτιάξω τν οικογένεια μου και να χω την υγεία μ κ τους φίλους μου.ουτε πλούτη ουτε μεγαλεία.

Τις προάλλες πήγα μια βόλτα σε ένα χωριό. Όχι πολύ μακριά από εκεί που ζω. Κάπου στο δρόμο είχε ένα τύπου Παρατηρητήριο που έβλεπες το χωριό. Κατέβηκα και ένιωσα μια απίστευτη ηρεμία, ησυχία. Τι ωραία, μου έλειψε πολύ αυτή η ηρεμία, κρίμα που ήταν μόνο για λίγο. Μοιράστηκα Με την οικογένεια μου ότι θελω να πάω να μετακομίσω εκεί. Οτι θελω να φύγω από εδώ που ζούμε. Με κοροιδεψαν, ότι δεν έχει τίποτα εκεί πάνω ουτε καν σουπερμάρκετ. Εντάξει δε έχει ομως παντα μου άρεσε η ησυχία και προτιμω αυτο παρα να εχω ανεσεις οπως περιπτερο, σουπερ, γυμναστηριο.

Νομίζω ότι ερωτεύομαι την γυναίκα, πλέον, ενός φίλου. Καλού φίλου. Την ξέρω πολλά χρόνια αλλά πρόσφατα μου τα σκασε. Φυσικά και δεν πρόκειται να κάνω ή να πω τίποτα, απλά ήθελα κάπου να το εκμυστηρευτώ.

Είμαστε μαζί σχεδόν 3 χρόνια. Περνάμε τέλεια μαζί.Υπάρχει σεβασμός,εμπιστοσύνη, υπερβολικό πάθος, αγάπη…Όλα όσα χρειάζονται για μια τέλεια σχέση(έτσι όπως την έχω εγώ στο μυαλό μου τουλάχιστον). Δεν εκφράζεται εύκολα,όμως. Μου δείχνει την αγάπη του με διάφορους τρόπους,αλλά σπάνια θα μου πει ότι μ’αγαπάει. Δεν είναι και πολύ εκδηλωτικός. Δεν το έχει και πολύ με τα χάδια. Παρόλα αυτά,έχω παρατηρήσει αρκετές φορές ότι όταν είμαι πολύ τρυφερή μαζί του,όταν τον χαϊδεύω ή όταν τον κοιτάζω με θαυμασμό και λιώνω,βουρκώνει. Μου κάνει εντύπωση αυτό. Παρόλο που συμβαίνει και με εμένα το ίδιο… Νιώθω τόσο ευτυχισμένη όταν είμαστε μαζί,που οταν τον κοιτάζω,κάποιες φορές γεμίζουν τα μάτια μου…Λες και νιώθω τόσο γεμάτη,που ξεχειλίζω από τα μάτια…δεν ξέρω πως να το εξηγήσω… Σκέφτομαι ότι ίσως συμβαίνει το ίδιο και με αυτόν…

Ημέρα γενεθλίων. Μια καλή μέρα για να καταλαβεις ότι πραγματι, οι αληθινοί φίλοι είναι μετρημένοι στα δάχτυλα... ισως και ένα δάχτυλο φτάνει... άτυχος και τυχερός ταυτόχρονα

Δεν αντέχω ειλικρινά δεν αντέχω αλλο…Έχω μπουχτίσει.. Με έχει φάει το άγχος με τις πανελλήνιες και πως θα τα πάω .. Τελευταία δεν μπορώ να αναπνεύσω, να ηρεμήσω.. Δεν έχω διάθεση καν να βγω έξω. Απορώ πως τα καταφέρνουν ολες . Και ετοιμάζονται και ντύνονται και βάφονται και αγοράζουν και ωραία συνολακια .. Δεν έχω καν το κουράγιο .. Νιώθω τόσο αποτυχημένη και δυστυχισμένη , καμία σχέση, κανένα αγορι , ούτε για αστείο .. Τόσο διαφορετική νιώθω .. Τίποτα δεν με ευχαριστεί..Αν και οι άνθρωποι με αγαπούν και με συμπαθούν, μου δίνουν αγκαλιές από το πουθενά .. Εγώ γιατί είμαι τόσο αποκρουστική ;; Δεν ξέρω.. Μα την παρέα μου όλα καλά όμως … Αλλά με κάποιους άλλους όχι 😩Χαίρομαι που έχω την οικογένεια μου δίπλα μου, την υγεία μου, τα κορίτσια αλλά η απόγνωση έχει χτυπήσει κόκκινο .. *αν πείτε για έρωτες , ναι υπάρχουν συναισθήματα για κάποιον ο οποιος μάλλον τελικά με ήθελε και τον απέκρουσα ακούσια, μπορεί λόγω της ανυπαρκτης εμπειριας μου ..αλλά δεν πιστεύω ότι είναι αυτό που με φερνει σε αυτήν την καταθλιπτική αίσθηση* Σας παρακαλώ, κάποια γνώμη , κανένα σχολιακι θα με χαροποιούσε ., ευχαριστώ:) -ενα ευαίσθητο πλασμα -

Καλησπερα , βγαινω με ενα παιδι εδω και 2 μηνες και δεν μου αρεσει καθολου οταν κανουμε κατι.. ουτε καν οταν φιλιομαστε. Μου αρεσει παρα πολυ σαν ατομο και τον θελω αλλα δεν αντεχω οταν με πλυσιαζει και οταν με ακουμπαει νιωθω απαισια... Τις προαλλες ενω φιλιομασταν επαθα κριση πανικου και δεν εδειξε καθολου κατανοηση... με τα δικια του αλλα ενιωσα ακομη πιο ασχημα μετα... Το ιδιο ακριβως ενιωθα και με τους προηγουμενους που εβγαινα. Ειμαι 18.( το λεω μηπως ειναι λογω τησ ηλικιας) Νιωθω οτι δεν θα το ξεπερασω ποτε αυτο...εχετε καμια συβουλη; Ευχαριστω εκ των προτερων!

Συνάντησα τυχαία την κοπέλα με την οποία είχα σχέση πρίν από 9 χρόνια.Ήμασταν συμφοιτητές,εκείνη 19 κι εγώ 22.Είχαμε ένα χρόνο σχέση,όταν χωρίσαμε εγώ τελείωνα τη σχολή και αμέσως έφυγα στο εξωτερικό,και έτσι χάθηκε κάθε επαφή.Μπορεί να ήμασταν μαζί μόνο ένα χρόνο,αλλά για μένα τότε ήταν η μόνη κοπέλα για την οποία είχα νιώσει κάτι εντελώς διαφορετικό.Ήταν η πρώτη μου πραγματική αγάπη,και να πώ την αλήθεια,αυτό ίσως να ισχύει ακόμα και τώρα.Όταν συναντηθήκαμε,με δυσκολία την αναγνώρισα,γιατί η αλλαγή της είναι εντυπωσιακή και πρός το καλύτερο,άν και τότε ήταν όμορφη κοπέλα.Μου είπε για τη δουλειά της,ότι παντρεύτηκε και έχει ένα μωράκι 10 μηνών.Ήθελα να πούμε περισσότερα,αλλά η στιγμή δέν ήταν κατάλληλη και της πρότεινα όποτε θέλει να πάμε για έναν καφέ.Κατάλαβα ότι μάλλον δέν ήθελε να της πώ κάτι τέτοιο,οπότε δέν προχώρησα στο να της δώσω το τηλέφωνο μου ή να την ρωτήσω για social κλπ.Της είπα πάντως πού δουλεύω,και όποτε θέλει να έρθει να με βρεί.Δέν ήθελα να τη φέρω σε δύσκολη θέση,πήρα το θάρρος επειδή μιλήσαμε σε πολύ καλό κλίμα.Δέν νομίζω πως έκανα κάτι κακό,κι εγώ θα την περιμένω.

Ότι είχα κάνει γι'αυτον πήγε χαμένο.Του είχα δώσει όση αγάπη κουβαλούσα πάνω μου καί όλα πήγαν χαμένα. Προχώρησε τη ζωή τού. Τούς έχω πετύχει δύο φορές στο δρόμο να γελάνε (εκείνος δεν με έχει δει) κι εγώ απλά μισώ την ύπαρξη μου πού τού έδωσα ότι είχα καί τό έβαλε στα σκουπίδια.Απαιτω την καρδιά μου πίσω καθώς και την ελευθερία μου.Θελω να ξανακυκλοφορησω στη γειτονιά μου χωρίς να φοβάμαι ότι θα τούς πετύχω.Που υποτίθεται κιόλας ότι δεν άντεχε να βγαίνει στη γειτονιά γιατί του θύμιζαν όλα εμένα!Τον ψεύτη. Εγώ στάσιμη στη ζωή με ψυχολόγο και φάρμακα και δίνοντας ευκαιρίες σέ ανθρώπους πού μπορώ να νιώσω μόνο λίγα πράγματα αλλά όχι να αγαπήσω. Εγώ φταίω για όλα πού πληγώνομουν και δεν έκανα τίποτα για αυτό. Εγώ δεν τόν πλήγωσα γι αυτό κατάφερε καί προχώρησε τη ζωη του ενώ εγώ όχι.

Λοιπον πριν λιγες εβδομαδες γνωρισα ενα παιδι (κολλητος του αγοριου της κολλητης μου) ο οποιος μαρεσε ε και εγινε κατι μεταξυ μας ομως εκεινη τη περιοδο χωριζει η κολλητη και μετα αυτος μου λεει νιωθω αβολα με ολη τη κατασταση οποτε καλυτερα να μη συνεχισουμε λεω ενταξει δεκτο ηταν οντως περιεργη η κατασταση αλλα πλεον εχουμε ολοι πολυ καλες σχεσεις εγω ειμαι καπως κολλητη και με τον πρωην της κολλητης μου και η κολλητη μου μια χαρα σχεση εχει με αυτον και βρισκομαστε σε κοινες παρεες κτλ αλλα ο αλλος που εκανε κατι μαζι μου συμπεριφερεται σαν να μη με βλεπει καν , δεν μου μιλαει κτλ ουτε γεια παρολα αυτα εχει πει στον κολλητο του οτι δεν εχει θεμα μαζι μου. το προβλημα ειναι πως εγω τον θελω αλλα πιο πολυ με απογοητευσε η ολη κατασταση το να μη με χαιρεταει καν οταν βρισκομαστε στο ιδιο μερος για ωρες και οι παρεες μας να μιλανε φυσιολογικα. Δεν ξερω αν πρεπει να του μιλησω εγω ειτε να του πω ενα γεια ειτε να του πω χαλαρα αν εχει γινει κατι και φερεται ετσι . Τι μου προτεινετε;