ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ένας φίλος γνώρισε μια γυναίκα στο διαδίκτυο και μιλούσαν αρκετούς μήνες χωρίς να έχουν ιδωθεί από κοντά λόγω απόστασης. Μιλούσαν και στο τηλέφωνο κάθε μέρα και συμπεριφερόταν σαν να έχει σχέση τον πειράζαμε γιατί δεν είναι μικρός, και οι δυο είναι σχεδόν 50. Το αστείο είναι ότι κανένας τους δεν έχει προφίλ σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης, σε ένα φόρουμ γνωρίστηκαν όπως αυτό εδώ της ζήτησε το εμαιλ και έτσι άρχισαν να μιλάνε. Πήγε ο φίλος την Παρασκευή στην κοπέλα και το Σάββατο μας έστειλε μήνυμα ότι αποφάσισαν να παντρευτούν! Δεν ξέρουμε τι είπαν και που αποφάσισαν να μείνουν αυτά θα μας τα πει όταν επιστρέψει, μας έστειλε το μήνυμα και μετά το έκλεισε το κινητό φαίνεται τα βρήκαν για τα καλά οι δυο τους :D Απίστευτο άλλοι κάνουν προφίλ σε εφαρμογές και γνωρίζουν κόσμο χωρίς κανένα αποτέλεσμα και αυτός μίλησε με μια γυναίκα και αμέσως παντρεύεται :D

Άνετα εργαζόμουν σε καφεκοπτειο. Μπαίνω μέσα και όλη την ώρα μυρίζω τον καφέ...Είναι ονειρικό.

Ενδιαφέρομαι για θερινή απασχοληση στη θεσσαλονικη κυριως σε κάποιο κολλέγιο ομως δεν ξερω πως να το ψάξω ή που να δω αν υπάρχουν τέτοιες ευκαιρίες θα με ενδιέφερε και κατι αλλο περα απο αυτο απλώς δεν εχω βρει κατι προτεινόμενο. Γνωρίζεται κατι;;

Και πες ρε φίλε δεν έτυχε..Είχα υψηλά στάνταρ, περίμενα τον πρίγκιπα με το λευκό άλογο..πέρασε ο καιρός και τωρα στα 25 ήρθε η ώρα ρε αδερφέ....Αισθάνομαι καλα με το σώμα μου, ξέρω τι θέλω, τι κάνω...και τώρα τι? Γιατι πρέπει να φοβάμαι οτι θα με αφήσει στα κρύα του λουτρου μόλις μάθει οτι ειμαι παρθένα και εγώ να στεναχωρηθώ τζαμπα. Και δεν φταιει και κανένας (στο μυαλο μου φταιω εγω).Γιατί είναι πολλοί που λένε δεν ξαναπάω με παρθένα, λες και είναι καμία ίωση και θα κολλήσουν.Αυτά. Γεια

Υπάρχουν άνθρωποι που δεν εθιζονται στο τσιγαρο? Εγώ πάντως το πρώτο τσιγαρο το έκανα πριν 11 χρόνια και τα τελευταία 5 χρόνια περίπου κάνω πολύ λίγα τη μέρα και το σταματάω κιόλας ανα περιόδους.Γ23

Θα καταφέρω αυτό που όλοι αμφισβητούν ότι μπορώ να κάνω περιφρονώντας εμένα και τις δυνατότητες μου γιατί έχω τεράστιο κίνητρο. Είναι το πρώτο πράγμα που σκέφτομαι όταν ξυπνάω και το τελευταίο πριν κοιμηθώ και ξέρω ότι είναι μόνο ζήτημα χρόνου. Πρώτα για μένα, μετά για τους δικούς μου και μετά για εκείνον, για μας.

Καλησπερα, η αλήθεια ειναι οτι πρώτη φορα γραφω σε καποιο σαιτ, αλλα θα ηθελα να δημιουργήσω ενα θεμα συζήτησης απο ενδιαφέρον. Ειμαι 25χρονών προσπαθώ και γω να συμβίωσω και να επιβίωσω στην ζούγκλα που ζουμε. Θεωρω πως η γενια μας σημερα αντιμετωπίζει αρκετά προβλήματα όσων αφορα την ανεργια την επαγγελματική αποκατάσταση ακομα και την επικοινωνία ,ο ρυθμός ζωης που εχουμε η συνθηκες κτλπ ....γενικα μιλαμε για ένα μεγαλο αρνητικό φάσμα (κατα την γνωμη μου) με λαθος επιρροές απο πολλα μεσα που μεγαλώνει οσο περνούν τα χρονια ,με βασανίζει η ιδεα οτι εχουμε τοσα ονειρα και "κατακερματιζοντε" από αυτην την σημερινή ζούγκλα η αδιαφορία γ την κοινωνία μεγαλώνει η βία τα ναρκωτικα η παραπληροφόρηση ειναι τοσα πολλα τοσα προβλήματα εγω νιωθω οτι με αφορούν .. Εσεις πως τ βλέπετε? Ποια ειναι η δικη σας γνώμη?

Εξομολογούμαι ότι μιλάω με έναν τύπο εδω και 2 μέρες και εχω πλάσει σενάρια να είμαστε μαζί,χωρίς να τον εχω δει καν!Θα βρεθούμε και θα φάω πάλι τα μούτρα μου!Τσαμπα η ψυχανάλυση..

Οταν κανεις κατι αντικειμενικα απαραδεκτο, αν δεν υπαρξει καποιο ειδος τιμωριας,το πιθανοτερο ειναι να το ξανακανεις. Αν τιμωρηθεις η' αν μαθεις οτι υπαρχουν επιπτωσεις υπαρχουν καποιες πιθανες περιπτωσεις δρασης: α) να μην το ξανακανεις , β) να ξανασκεφτεις την επιλογη σου και να φοβασαι να το ξανακανεις, γ) να εισαι πιο προσεκτικος ωστε να μην σε πιασουν την επομενη φορα. Υπαρχει επισης και το ζητημα που αφορα το αν η' οχι καποιος μετανιωνει η' νιωθει τυψεις η' ντροπη για τις πραξεις του. Για παραδειγμα να μπει καποιος φυλακη αλλα να μην μετανιωσει για τις πραξεις του η' να ειναι απολυτα δικαιολογημνες οι πραξεις του στο μυαλο του. Δηλαδη μπορει να επελθει η τιμωρια αλλα να μην υπαρξει μετανοια. Ενα αλλο ειδος τιμωριας ειναι η κοινωνικη απομονωση λογω της μη κοινωνικα αποδεκτης πραξης,που ακομα και να μην εχει μετανιωσει καποιος για το παραπτωμα, να συμορφωνεται υπο τον φοβο του κοινωνικου αποκλεισμου δηλαδη να αυτοπεριοριζεται.Τελος και αυτο που με αφορα ειναι το ποτε,για ποιο λογο και υπο ποιες συνθηκες πρεπει καποιος να τιμωρει τους αλλους. Μπορει καποιος οταν αδικειται να λυνει ο ιδιος την αδικια; Ποια τα ορια; Ποιος ο τροπος; Ποιος σου δινει την εξουσια να τιμωρεις και πως στο καλο ξερεις οτι ο αλλος θα καταλαβει; Ειναι σωστο να υπομενεις την αδικια και αν ναι μεχρι ποιο σημειο;Οποια σκεψη εχετε πανω σε αυτα,η οποια διορθωση εχετε πανω στο σκεπτικο μου θα με βοηθουσε αφανταστα. Σας ευχαριστω εκ των προτερων.

Είμαστε φοιτητες στο πρωτο ετος. Στην πολη απο οπου ειναι αυτος. Εγω ειμαι απο αλλου. Γνωριστηκαμε τον Οκτωβρη και κανουμε παρεα. Το απογευμα πηγαμε για καφε. Η κοπελα του ειχε βγει για ψωνια, μιλησανε στο τηλεφωνο και αφου βρισκοταν κοντα περασε λιγο να τον δει. Με το που μπηκε μεσα αυτη η κοπελα, πριν μαθω οτι ειναι η κοπελα του, ενιωσα κατι απιστευτο. Πρωτη φορα ενιωσα ετσι. Μου αρεσε παρα πολυ. Τι αλλο να πω; Ηρθε στο τραπεζι μας και εγινε η συσταση. Εχω τρελαθει απο εκεινη τη στιγμη. Δεν μπορω να κοιμηθω. Την σκεφτομαι. Δεν λεω οτι θα κανω κατι μαζι της, ουτε θα της πω, αλλα την θελω.