ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω καιρό να γράψω, αλλά το ειχα ανάγκη!.Θέλω να φύγω πολύ από τη δουλειά που βρίσκομαι διότι το περιβάλλον είναι πολύ τοξικό ! Αποφάσισα λοιπόν να στείλω βιογραφικά ενώ ηδη είμαι στη δουλειά χωρίς να εχω ενημέρωσει τον ιδιοκτήτη! Φοβάμαι όμως μην το μαθει. Ενδέχεται να τον καλέσουν για συστάσεις η όχι ?

Ενω ολα ειναι ενταξει στην ζωη μου, δουλεια, σπουδες και καθημεριονοτητα, ψαχνω να βρω κατι να φτιαξω την ζωη μου μελλοντικα και δεν βρισκεται τιποτα. Φοβαμαι οτι θα μεινω μονη μου! Ποιος θα με κοιταει μετα απο καποια χορνια.. :/

Εχω ξαναγραψει προσφατα εξομολογηση. Καποιοι ισως θυμαστε. Αυτος 52 που εχει χωρισει εδω και 8 μηνες και εγω 28. Περναμε λοιπον πολυ ομορφα οταν βγαινουμε,κοιμομαστε συχνα μαζι κτλ...Μου ξεκαθαρισε οτι θελει να περναμε καλα και οτι δυσκολα να γινει κατι μιας και υπσρχει μεγαλη διαφορα ηλικιας. Αν και πολλες φορες μου λεει οτι θα δειξει στο μελλον τι μπορει να γινει και ας το παμε χαλαρα γιατι ειναι πολυ ομορφο αυτο που εχουμε. Προχθες στη συζητηση που ειχαμε τον ρωτησα αν περναει καλα μαζι μου και ξαφνικα θυμωσε και λεει δεν ειμαι μαζι σου ουτε εσυ μαζι μου. Και δεν βγαινουμε μαζι,βγαινουμε με ολη την παρεα. Εννοειται πως θυμωσα και του ειπα πως γινεται να αρπαζεται απο τις λεξεις. Πως γινεται ομως να μου τα λεει ολα αυτα,αλλα κατα τα αλλα να παραπονιεται οταν δεν τον αγκαλιαζω και δεν του δινω φιλι? Να μου λερι σε ευχαριστω που μπηκες στη ζωη μου και σε αγαπαω?Γιατι φοβαται τοσο λες και θα τον κρατησω δεμενο με σχοινια? Τελικα καποιος που δεν θελει σχεση,δεν θελει μσζι σου η δεν θελει γενικα? Εχει προηγουμενες πληγες απο την πρωην γυναικα του? Τοσα πολλα ερωτηματα που εχω χασει τον εαυτο μου τελευταια. Καποια συμβουλη?

Ειμαι 21 και θεωρω πως μεχρι τωρα εχω κανει αρκετα λαθη στη ζωη μου.Παντα πιστευα ομως οτι ειμαι ''καλος ανθρωπος'' δεν φθονουσα ποτε τις φιλες μου,αμα μπορουσα να βοηθησω καποιον το εκανα,δεν ελεγα ψεματα κακιες κλπ, νοιαζομουν για τους αλλους,γενικα ημουν αρκετα καλοπροαιρετη και αγαθη. Απο την αλλη ομως ανεκαθεν ειχα εναν εγωισμο μεχρι το θεο. Μου το εχουν προσαψει απειρες φορες ως αρνητικο και να το αλλαξω αλλα ποτε δεν το εβλεπα ετσι,παντα θεωρουσα οτι αυτο με προστατευει απο το να πληγωνομαι.Επισης παντα ηθελα για να ''δωσω'', πρωτα να ''παρω''. Γενικα ειχα παντα την αποψη (επειδη δεν κυνηγαω ανθρωπους και καταστασεις,αφηνω οποιον θελει να ειναι στη ζωη μου απο μονος του) πως οσοι ειναι γυρω μου πρεπει να μου αποδεικνυουν πως θελουν να εχουν θεση διπλα μου. Ξερω ποσο χαλια ακουγεται,ισως δεν το εκφραζω κ εντελως σωστα anyway ηθελα να εχω επιβεβαιωση απο οσους επελεγα να ειναι κοντα μου. Ηξερα οτι αν σε θεωρησω ''δικο μου ανθρωπο'' θα σου φερθω πολυ πολυ σωστα,θα σου προσφερω γελιο στηριξη βοηθεια οτι μπορει να χρειαστεις ΑΡΚΕΙ να μην μου κανεις μ@@@.Αγκαλια με τον εγωισμο μου λοιπον με το πρωτο φαουλ γυρναγα την πλατη και εξαφανιζομουν απο οποιαδηποτε κατασταση με πληγωνε (φιλικη,ερωτικη,με γονεις ΟΛΑ).Δεν εδινα ευκολα δευτερη ευκαιρια και αν εδινα θα κραταγα πισινη για πολυ πολυ καιρο,δεν το εκανα ομως επιτηδες. Επισης σε δικα μου λαθη,μου ηταν παντα δυσκολο να ζητησω συγνωμη. Ακομα και για κατι πολυ μικρο ενω ηξερα οτι εχω λαθος, προτιμουσα να μην πω τιποτα και να αλλαξω θεμα παρα να ριξω τα μουτρα μου. Ειχα παντα την ευκολια να διαγραφω μεσα σε μια μερα οποιονδηποτε εκανε κατι που δεν σηκωνα. και δεν με ενοιαζε κιολας αυτο ειναι το αστειο! μηνες μετα μπορει να υποχωρουσε ο εγωισμος και να καταλαβαινα πως καποιο ατομο οντως μου λειπει και δεν επρεπε να ημουν τοσο απολυτη.Για να μην τα πολυλογω. με τη σταση μου αυτη και τις ''παροπιδες'' που εβαζα τοσα χρονια συνειδητοποιησα μεσα απο μια ασχημη κατασταση πως καποιους ανθρωπους τους εχω πληγωσει παρα μα παρα πολυ. και το χειροτερο,αυτοι στους οποιους εχω φερθει πιο εγωιστικα ειναι αυτοι που μου εχουν δωσει και τη περισσοτερη αγαπη. Το ακομα χειροτερο; Εν τελει εχω πληγωθει πολυ περισσοτερο και επειδη εδιωξα ατομα απο τη ζωη μου και αργοτερα το μετανιωσα,και γιατι εχω δει ανθρωπους που αγαπω να τους κανω σμπαραλια εγω η ιδια. (αμα με πειραξεις, βγαζω δοντια,δεν ξερεις απο που σου ερχονται,δεν ειναι οτι απλα ξεκοβα σαν κυρια,επρεπε να τον ''διαλυσω'' τον αλλον πρωτα με τοσα που του εσερνα..)Τονιζω πως τιποτα απο αυτα δεν εκανα με κακια..μου ηταν απλως φυσικο,γινοταν απο μονο του.Σαν αμυνα. Ο πρωην μου ειχε πει ξεκαθαρα '' πρεπει να σταματησεις να πολεμας οποιον σε αγαπαει'' Και οντως πρεπει και οντως εχω πλεον καταλαβει πολλα και οντως κανω μεγαλες προσπαθειες. Παρ'ολα αυτα υπαρχουν μερες που σκεφτομαι ποσο πονο εχω προσφερει σε μερικα ατομα και αναρωτιεμαι τι σκατα ανθρωπος ειμαι..Αυταααα τα ωραια..

Βγήκαμε να γνωριστούμε υποτίθεται. Απέφευγε να πει οτιδήποτε για τον εαυτό του. Έκρυβε κάτι; ντρεπόταν για τον εαυτό του; δεν ξερω. Χαιδευόταν πάνω από το παντελόνι του. Του λεω πας καλα; είπε ότι περνάει όμορφα που με βλέπει. Να πω ότι έγινα ρεζίλι απέναντι σε όποιον το είδε που θα νόμισε ότι έχω σχέση με αυτόν τον γλοιώδη; Να πω ότι τώρα που το γράφω και το θυμάμαι μου έρχεται εμετός; Εγώ φταίω που δεν έφυγα κατευθείαν και έκατσα για να μην φανώ αγενής. Αγενής σε ποιόν; Αν ήξερε από τρόπους θα φερόταν σαν κύριος. Μουντζώνομαι.

Πολύ μου άρεσε σήμερα που είδα στο παζάρι βιβλίου της Αθήνας αρκετά νέα παιδιά.. Υπάρχει ακόμα ελπίδα.."Το βιβλίο είναι η δύναμη σου"!.!

να έχω σχεδόν όποια γυναίκα θέλω εκτός από εκείνη. Κι εγώ θέλω να τα βρω ξανά με εκείνη. Μου λείπουν όσα κάναμε, πριν κοιμηθούμε. Jigglipuff ❤️

Θα σας διηγηθώ τα πράγματα όπως ακριβώς συναίβησαν γιατί πραγματικά δεν μπορώ να βγάλω άκρη και κοντεύω να τρελαθώ. Λοιπόν σχέση από απόσταση αρχικά 2 χρόνια με τις εντάσεις της αλλά όλα πήγαιναν καλά... μέχρι που έφτασε το καλοκαίρι εγώ δούλευα αυτός διακοπές ήρθε μόνο μια φορά να με δεί φέρνοντας μαζί και φίλους .. το προσπερναω αυτό . τελειώνω τη δουλειά και είμαι έτοιμη να πάω να τον βρω άλλωστε είχαμε πει και οι δύο ότι καλό θα ήταν να μείνουμε για λίγο μαζί θα μας έκανε καλό ,στο μεταξύ συναίβησαν κάποια πράγματα στην οικογένεια του με ένα ατύχημα που τον πήρε από κάτω .Ημουν δίπλα του και ήθελα όσο τίποτα άλλο να πάω να τον βρω να τον αγκαλιάσω να είμαι δίπλα του. Να σημειώσω πως πριν πάω μου έλεγε σε περιμένω ,σε ευχαριστώ που είσαι δίπλα μου σε αγαπάω μου λείπεις όλα αυτά. Είμαι έτοιμη λοιπόν έχωντας τελειώσει τη δουλειά μου να πάω του στέλνω μήνυμα και του λέω αν θα μπορέσω να μείνω για ένα βράδυ σε αυτόν και τους γονείς του γιατί δεν είχα που να μείνω άρχισε να δυσανασχετεί δύσκολο και τέτοια λέω ωραία ας μην τον πιέσω.. του λέω θα έρθω την επόμενη μέρα τάδε ώρα επειδή δεν ήξερα συγκοινωνίες κλπ του λέω φτάνω τάδε ώρα θα έρθεις να με πάρεις ;; Και τι μου λέει;; Έλα μόνη σου τι θα πάθεις;;; Και δεν γίνεται καί τέτοια και δεν μπορώ να έρθω γιατί θα πληρώσω 6ευρω διόδια κλπ ..εγώ είχα πάθει πλάκα λέω δεν μπορεί να τα ακούω όλα αυτά πάγωσα σαν ανά άκουγα άλλο άνθρωπο..Γιά να μην μακρυγορω του είπα ότι μου χάλασε τη διάθεση και ότι δεν θα πάω ..μαλώσαμε και μετά από δύο μέρες με πήρε τηλ και μου είπε να χωρίσουμε γιατί δεν πάει άλλο και όλα αυτά από το τηλέφωνο .. αυτός ο άνθρωπος κορόιδευε;; Δεν μπορώ ακόμα να καταλάβω Πληγώθηκα δεν μπορώ να εξηγήσω αυτή τη συμπεριφορά μετά από 4 σχεδόν μήνες ακόμα να το χωνέψω .. προσπάθησα να έχω επικοινωνία και μου είπε ότι δεν μπορεί να μου προσφέρει όλα όσα θέλει κλπ χρησιμοποιείσε και την κατάσταση στην οικογένεια του ως δικαιολογία . Πραγματικά δεν καταλαβαίνω τίποτα γιατί τέτοια σύμπεριφορα;;; .. αν κάποιος μπορεί να βγάλει κάποιο νόημα από όλα αυτά ας μου πει!! (Το χειρότερο είναι ότι τον σκέφτομαι ακόμα και θέλω να του μιλήσω)

Θέλω να πω ότι έχω κολλήσει τόσο πολύ με τό παιχνίδι Big Fish στο Facebook που έχω παρατήσει την εξεταστική!!!

Είναι να πάρω μια τυχαία πτήση χωρίς επιστροφή και να χαθώ.