ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Για άλλη μια φορά προτίμησα να μην ακούσω το ένστικτο μου και τη λογική μου.Ενώ η εμπειρία και το παρελθόν με έχουν διδάξει αρκετά, προτίμησα να τα υποτιμήσω με την ελπίδα ότι τα πράγματα θα καταλήξουν αλλιώς.Αμ δε..Τουλάχιστον μες τη πικρία μου πήρα την επιβεβαίωση ότι ξέρω που μου παν τα 4.Ίσως την επόμενη φορά ακούσω την εσωτερική μου φωνή και ακολουθήσω τη συμβουλή μου.Κλαειν! Πάμε για άλλα! :)

Άρε μάνα... από μικρή στα βάσανα. Από τότε που σε θυμαμαι δουλεύεις σα το σκυλί. Δουλειά, μαγειρεμα, καθάρισμα κ ξανα δουλειά μέχρι το βράδυ. Κ μεγαλωνες κ μας ταυτόχρονα. Άλλες μανάδες μόνο νοικοκυριό κ παιδιά. Εσύ όλα αυτά μαζί συν άπειρες ώρες δουλειάς. Δεν έμαθες ποτέ τι θα πει ξεκούραση, βόλτα , έναν απλό καφέ στο μπαλκόνι.. Τώρα μου γερασες και γερασες πιο πολυ απο αλλες συνομιλικες σου.. κ αυτο γιατι δεν κρατησες "λιγα νιάτα για τα γεράματα ". Πόσο στεναχωριεμαι κ μετανιώνω που δεν σηκωνομουν απ το καναπέ όσο σε έβλεπα να κάνεις δουλειές. Πόσο τα βάζω με τον εαυτό μου.. Τώρα που μεγάλωσα έβαλα μυαλό. Τώρα που Ούτε τα μισά δεν εχω κάνει απ αυτά που έκανες εσύ μια ολόκληρη ζωή κ έχω ήδη κουραστεί.

Με τρώει η ζήλεια που κάποιοι δεν είναι αναγκασμένοι να δουλεύουν κ ο μονος τους προβληματισμός είναι πότε θα χει ο ένας η ο άλλος ρεπό για να χουν παρέα για έναν καφέ η μπύρα. Βγαίνεις μαζι τους κομματια απ τη δουλειά κ είναι τόσο χαρούμενοι κ ορεξατοι που σκέφτομαι τι ναρκωτικά παίρνουν κ είναι έτσι. Σε τέτοια φάση. Εγώ απ την άλλη καταθλιψαρα φουλ, κομματια απ την δουλεια χωρίς καμία όρεξη για ανούσιες συζητήσεις.

Πριν 3 χρονια περίπου μπήκα στην πρώτη μου σχέση με ενα παιδι τον Μανο. Γενικά δεν ημουν ιδιαίτερα ώριμο άτομο αλλα δεν ένιωθα κατι τρομερο για το αγορι αυτο, απλως περνουσα καλα ενιωθα σα να ειμαστε καλοι φιλοι και καθολου οτι ημασταν μαζι . Στον 1ο μήνα που δεν ήμασταν "επισημως" σε σχέση, φλέρταρα για μα πολυ μικρη περίοδο (1 βδομαδα περιπου) με έναν αλλον. Λάθος μου το ξέρω αλλα οπως σας ειπα ενιωθα ελευθερη γενικα. Τελος παντων δεν του το είπα ποτε πέρασε αυτο συνεχισαμε να ειμαστε μαζι με τον Μανο (ηταν καλοκαιρι οποτε για 2 μηνες δεν βλεπομασταν καθολου καταλαβαινετε τον ειχα ψιλοξεχασει δεν ημουν καθολου ερωτευμενη ή κατι οποτε δν με ενοιαζε και πολυ). Οπως και ναχει εκεινο το καλοκαιρι συναντησα ενα παιδι που ηταν μεγαλο μου απωθημενο για πολλά χρονια και εγινε κατι με αυτόν. Εννοείται οτι στο Μάνο το είπα κατευθειαν και χωρισαμε. Εκει που ομως δεν με ενοιαζε με σκοτωναν οι τυψεις και αποφασισα οταν γυρισα απο το καλοκαιρι να κανω την κινηση να βρεθουμε και να μιλησουμε νομιζοντας οτι ημουν τελικα οντως ερωτευμενη. Με συγχωρεσε, αλλα προφανως δεν ημουν καθολου κολλημενη μαζι του και αρχισ μετα απο λιγο καιρο να αδιαφορω για αυτον πάλι, να μη νιωθω κατι οσο ναναι και αποφασισαμε να το ληξουμε κρατωντας καλες σχεσεις. Συντομα ομως εμαθε και για το φλερτ με τον αλλο τον τυπα που σας ειπα στην αρχη.. Οι σχεσεις οι καλες διαλυθηκαν γνωριζω οτι με εβριζε για πολυ καιρο αλλα δεν ξαναμιλησαμε απο τοτε. Το θεμα ειναι οτι ενιωσα χτες το βραδυ κατι παρα πολυ εντονο για αυτον χωρις ομως να εννοω οτι θελω να τα ξαναβρω μαζι του ή κατι τετοιο, αλλα ενιωσα την αναγκη να του στειλω να του πω οτι θελω να παμε για ενα καφε να βγαλω απο μεσα μου καποια πραγματα να του εξηγησω οτι ωριμασα, να δω πως ειναι τι κανει, να τον δω γενικοτερα να του ζητησω συγγνωμη και να κανουμε μια νεα φιλικη ή οτιδηποτε αρχη με καλες σχέσεις. Τι να κανω; να στειλω; εχει περασει παρα πολυς καιρος, πιθανοτατα να μου κραταει ακομα κακια και να μη θελει να με δει. Φοβαμαιι πως θα αντιδράσει και πως θα του το πω.. πειτε μου τη γνωμη σας ευχαριστω προκαταβολικαα

Να είστε σε μια ψηλοασχημη φάση στη ζωή σας να προσπαθείτε να μαζέψετε τα επαγγελματικά και τα ερωτικά σας και να έχετε έναν φίλο ο οποίος είναι σε αντίθετη φάση δηλαδή όλα τα έχει λίγο πολύ τακτοποιημένα.Και όταν βγαίνετε σας λέει πόσο καλά είναι όλα στη ζωή του.Και ενώ χαίρεστε γιατί είναι φίλος σας και τον βλέπετε χαρούμενο όταν είστε μόνοι σας στο σπίτι και τα σκέφτεστε αυτά "πέφτετε" ψυχολογικά και σας πιάνει μια απόγνωση τύπου "ωραία εγώ τι κάνω;;;"Αυτό ακριβώς μου συμβαίνει εμένα...

Είχα δύο χρόνια σχέση με κάποιον συνομήλικο μου (25) με τον οποίο τα πηγαίναμε πολύ καλά, με τα πάνω και τα κάτω μας όπως όλες οι σχέσεις. Πριν από μερικές ημέρες συζητούσαμε για διάφορα πράγματα που έχουμε κάνει στο παρελθόν και του αποκάλυψα (κακώς όπως αποδείχτηκε) ότι πριν από αρκετά χρόνια με μια παλιά σχέση μου είχαμε συμμετάσχει σε μια σεξουαλικη πράξη με περισσότερα άτομα και σαν να του γύρισε ένας διακόπτης, με έβρισε με τα κοσμητικά επίθετα που μπορείτε να φανταστείτε, ότι δεν περίμενε να έχω κάνει εγώ τέτοιο πράγμα, ότι με σιχαίνεται και διάφορα τέτοια... Απογοητεύτηκα πάρα πολύ και δεν το περίμενα από έναν ανοιχτόμυαλο νέο άνθρωπο, γιατί σε άλλες περιπτώσεις είναι μια χαρά προχωρημένος.Εδώ και 5 μέρες δεν μου μιλάει καθόλου, τι να κάνω που τον θέλω πίσω; Δεν είναι άδικο να πετάξει μια τέτοια σχέση για κάτι που αποτελεί παρελθόν;

Από φόβο χάσαμε...και οι δυο....να θέλω να σε πάρω τηλέφωνο να βγούμε και από το φόβο ότι θα με απέρριπτες,βγήκα με τη φίλη μου και εσύ έκανες το ίδιο και βγήκες με τον φίλο σου και...τρακάραμε στο ίδιο μαγαζί απλά για να την πει ο ένας στον άλλον γιατί δεν τηλεφώνησε ο ένας στον άλλον....και άλλα πολλά...αυτά μας τελειώσανε.Να είσαι τόσο τέρμα ερωτευμένος αλλά να φοβάσαι να αφεθείς γιατί ξέρεις ότι θα την πατήσεις. Η πλάκα είναι ότι ούτως η άλλως την έχεις πατήσει και πάλι στεναχωριέσαι που το όλο πράγμα τελειώνει από τον φόβο.Σκατά στα μούτρα μας. Και όχι τίποτα άλλο αλλά λόγο φόβου, δεν το ζήσαμε και όπως θα θέλαμε ένα εκκρεμές λοιπόν....αυτό έχει μείνει.

Πώς λέμε ευγενικά σε κάποιον, χωρίς δηλαδή να πληγώσουμε τον εγωισμό του, ότι δεν είμαστε απολύτως σίγουροι ότι θελουμε να προχωρήσουμε σε σχέση μαζί του..; Όχι απαραίτητα γιατί μας είναι αδιάφορος αλλά γιατί τώρα βγαίνουμε από μια σχέση 6 χρόνων και θελουμε με βρούμε ισορροπίες..Με κολακεύει πολύ το ενδιαφέρον του αλλά δεν είμαι σίγουρη ότι θέλω να δεσμευτώ σε μια σχέση.. σημειωτέον ότι δε γνωριζόμαστε ούτε ένα μήνα αλλά έχει εκδηλώσει σαφώς το ενδιαφέρον του στο πρώτο μας ραντεβού.. Δε θέλω να τον γειώσω αλλά δε θέλω και να τον κοροϊδεύω.. Και κυριως δε θέλω να σταματήσουμε να κάνουμε παρεα

Θα ήθελα να πω κάτι που βλέπω να συμβαίνει γύρω μας.Οι αδύναμοι θα έπρεπε να δέχονται περισσότερη αγάπη από τους ανθρώπους αλλά δυστυχώς αρκετές φορές αυτό δε συμβαίνει.Δεν θέλω να γενικεύσω, δεν λέω ότι παντού και πάντα συμβαίνει αυτό, αλλά δυστυχώς πολλές φορές έτσι γίνεται.Τι θέλω να πω: Στους αδύναμους ανθρώπους θα έπρεπε να απλώνουμε το χέρι.Στους εσωστρεφείς, στους λυπημένους, σε όσους έχουν οικονομικά προβλήματα, σε όσους έχουν τη θλίψη ζωγραφιασμένη στα μάτια τους, σε όσους είναι τσακισμένοι από τη ζωή. Οποιασδήποτε ηλικίας τέτοιους ανθρώπους.Αντίθετα αδιαφορούμε για τους παραπάνω και τρέχουμε να μπούμε στη σειρά των θαυμαστών και των φίλων όσων είναι δυνατοί, εξωστρεφείς, δυναμικοί, πλούσιοι, πουλάνε μούρη,κτλ...Ξέρω θα πείτεδε θέλουμε τη μιζέρια αλλά η εξομολόγηση δεν εννοεί αυτό.Ελπίζω έστω ένας να καταλάβει τι εννοώ.

Πώς λέμε ευγενικά σε κάποιον, χωρίς δηλαδή να πληγώσουμε τον εγωισμό του, ότι δεν είμαστε απολύτως σίγουροι ότι θελουμε να προχωρήσουμε σε σχέση μαζί του..; Όχι απαραίτητα γιατί μας είναι αδιάφορος αλλά γιατί τώρα βγαίνουμε από μια σχέση 6 χρόνων και θελουμε με βρούμε ισορροπίες..Με κολακεύει πολύ το ενδιαφέρον του αλλά δεν είμαι σίγουρη ότι θέλω να δεσμευτώ σε μια σχέση.. σημειωτέον ότι δε γνωριζόμαστε ούτε ένα μήνα αλλά έχει εκδηλώσει σαφώς το ενδιαφέρον του στο πρώτο μας ραντεβού.. Δε θέλω να τον γειώσω αλλά δε θέλω και να τον κοροϊδεύω.. Και κυριως δε θέλω να σταματήσουμε να κάνουμε παρεα