ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 22 ετών και έχω απογοητευτεί ήδη από τους ανθρώπους.Όσοι με περιτριγύριζαν ήταν αχάριστοι και κάτι ήθελαν να πάρουν από εμένα.Κανένας δεν ήθελε μια αμοιβαία αγάπη,φιλιά ή έστω μια απλή γνωριμία.Και οκ στο βάθος του χρόνου είπα ότι μπορεί να μην είμαι και ο πιο ενδιαφέρων άνθρωπος στον κόσμο, μπορεί να μην ταιριάζω με όλους στον τρόπο διασκέδασης,να μην έχω όλη την ώρα κάτι να πω...αλλά είμαι γενναιόδωρη,μέσα σε όλα,θα είμαι εκεί ότι και αν με χρειαστούν και έχω σεβασμό στον άνθρωπο που έχω απέναντι μου και πιστεύω ότι δεν μου αξίζουν τέτοιες συμπεριφορές .Οι "φίλες " λοιπόν που είμαστε μαζί απ' το γυμνάσιο με το πήγαν πανεπιστήμιο άλλαξαν,έβγαλαν ζήλεια και πλέον απλά είναι φιλίες με σκοπό να προσπαθούν να δείξουν ότι κάνουν κάτι καλύτερο από εμένα , χωρίς πραγματικό ενδιαφέρον για εμένα ,για το αν είμαι καλά ή για να περάσουμε καλά έξω,να γνωρίσουμε κόσμο. Γνωρίζαμε τόσα θετικά άτομα αυτά τα χρόνια και απλά με τον τρόπο τους τα απομάκρυναν και εγώ τότε δεν καταλάβαινα και δυστυχώς στα 22 μου χρόνια έχω μείνει με αυτές.Εδώ και καιρό ρίχνουν το ένα άκυρο απανωτό στο άλλο χωρίς ενοχές,και την άλλη μέρα τηλέφωνο για να ακολουθήσω μόνο εκεί που θέλουν.Κουράστηκα και προσπαθώ να κόψω τις επαφές μαζί τους και να βρω άλλους ανθρώπους ,αλλά δεν με αφήνουν.Δεν ηθέλα να το πω στα ίσια ότι θέλω να μην ξαναμιλήσουμε ούτε και να τσακωθώ με άσχημο τρόπο ,αλλά το πήγαινα πλαγίως.Μετά είπα να αρχίσω να κάνω συζητήσεις πάνω σε αυτά μήπως και αλλάξει κάτι και είπανε ότι το κατανόησαν.Αλλα.τα ίδια.Πλέον το τηλέφωνο χτυπάει και ξέρω ότι θα είναι μόνο αν θέλουν καμία χάρη ή όταν είναι στις μαύρες τους.Και πιστεύω ακράδαντα πλέον ότι για αυτό με θέλουν τάχα για φίλη.Πριν λίγο καιρό μια φίλη υποτίθεται μου είπε πως βγήκε έξω με μια φίλη γνωστή μας , βράδυ ξενύχτησε ,πέρασε και γ@μώ κτλ,ενώ δύο χρόνια που τις λέω να βγούμε ένα βράδυ πιο αργά,μου το έχει ξεκόψει ή αν τύχει καταλάθος απλά χαλάει τον κόσμο.Όταν της το είπα απλά γέλαγε λες και κάτι είχε καταφέρει.Πραγματικά είμαι άνθρωπος που προσφέρω τα πάντα,και επειδή είχα πιο πολλές ανέσεις λόγω οικογένειας ,και από πιο μικρή σε σχέση με αυτές ,πάντα θεωρούσα δεδομένο να τις προσφέρω και σε αυτές(πχ έπαιρνα το αμάξι να πάμε εκδορμες,δεν ζητούσα βενζίνες κτλ. για 3 χρόνια τώρα)Τώρα πήραν και αυτές δίπλωμα και τις ελάχιστες φορές που βάζουν αμάξι ζητούν βενζίνες ή πετανε σπόντες για κέρασμα.Ή τώρα στο σπίτι που σπουδάζω θέλουν όλη την ώρα να τις φιλοξενώ για να με δουν υποτίθεται ενώ θέλουν απλά να πηγαίνουν σε άλλες τους δουλειές ,τρώνε πίνουν σε εμένα ,ενώ στα δικά τους σπίτια δεν μπορούν να φιλοξενήσουν ποτέ.Και έχω και άλλα άπειρα παραδείγματα όλα αυτά τα χρόνια.Σε συζητήσεις δεν ρωτούν πότε για έμενα ,για τις σπουδές μου,ενώ ξέρουν ότι έχω θέμα(λες και χαίρονται)για σχέσεις που προσπαθώ να κάνω,για μελλοντικά πραγματα να κάνουμε μαζί ενώ θέλουν μόνο να μιλάνε και να τις ακούω.Αισθάνομια ότι με άφησαν πολύ πίσω στην ζωή μου και σε θέμα κοινωνικοποίησης και σε θέμα αυτοπεποίθησης.Και θα με ρωτήσετε γιατί τις ανέχομαι;Αρχικά γιατί τώρα που μεγαλώσαμε παραπάνω άρχισα να δίνω βάση και σε άλλα πράγματα,αλλά τα συνδέω και με το παρελθόν.Δεύτερον γιατί δεν ήθελα να τσακωθώ οριστικά.Πιστεύα ότι αυτή η συμπεριφορά ίσως πηγάζει από το γεγονός ότι θεωρούν την παρέα αυτή δεδομενη λόγω των χρόνων φιλίας.Αλλα ακριβώς δεν γίνεται σε ένα φίλο που τόσα χρόνια γίνεται για σένα κομμάτια να μην δίνεις τίποτα και σε έναν που μόλις γνώρισες να δίνεις τα χίλια.Μια χαρά γνωρίζουν επομένως την έννοια της αμοιβαιότητας και της προσφοράς.Και επίσης παίρνω τέτοια μηνύματα απ' την οικογένεια μου,που μου δίνει καθημερινά αγάπη και μου έχει μάθει να προσφέρω ,που για εμένα είναι ο τρόπος ζωής μου πλέον. Προσπάθησα δοκιμαστικά να γίνω σαν και αυτές μήπως και το καταλάβουν αλλά ένιωσα να αλλοιώνομαι και δεν μου άρεσε καθόλου .Θέλω να μείνω όπως είμαι αλλά πιστεύω ότι αξίζω άλλους ανθρώπους δίπλα μου ..

Το αιώνιό μου άλυτο πρόβλημα; Η έλλειψη ερωτικού συντρόφου. Θυμάμαι εκει ατην γ'λυκείου γυρνούσα απο το φροντιστήριο με το τραμ μεσα στα κλαμματα. Με κοιτούσαν όλοι. Μετά πανεπιστήμιο σε μια σχολή αποκλειστικά γυναικοκρατούμενη. Παρέες δεν έκανα γιατί δεν πάταγα καθόλου στη σχολή. Πήρα το πτυχίο της ανεργίας μου και εκτοτε κλείστηκα μεσα στο σπίτι. Εγώ οι τοίχοι και οι κακοποιητικοί γονείς μου. Καταλαβαίνετε πόσο χάλια περασα τα 23 μου τα 25 μου και μετά τα 30 μου και.. Ούτε βρωμάω ούτε ειμαι ασχημούλα. Ούτε εχω δυσαναλογο ή ευτραφές σώμα, ή ελλειψη ύψους. Κι ομως:οταν ειμαι εξω ειμαι αόρατη- δεν με πλησιάζε ούτε αρσενική κάμπια.. Απο το ίντερνετ αρνούμαι να βγω διότι οσοι ειναι εκεί βγαίνουν με άπειρες και ο,τι κάτσει και δεν θελω τέτοιον αντρα. Δεν θέλω να βρω εναν τυχαίο dickπίκερ απο το ίντερνετ.Ουτε θα ηθελα ραντεβού στα τυφλά.. Πειράζει; Ολοι μου λενε οτι δεν εχω επιλογή παρα μόνο το ίντερνετ. Δεν καταλαβαίνω ομως γιατι δεν δικαιουμαι να έχω τα στάνταρ μου επειδή ειμαι απελπισμένη. Λοιπόν επειδή ταλαιπωρούμαι πολύ ψυχικά, το ερώτημά μου ειναι ΠΟΎ θα βρω αντρα. ΠΏΣ επιτέλους να το κάνω να συμβεί. Εσεις πώς βρήκατε; Μόνο απο παρέες;;

Πάνε χρόνια απο την τελευταία φορά που έγραψα εδώ, όμως σήμερα ένιωσα την ανάγκη να ξαναγράψω. Δεν ξέρω πως ακριβώς να ξεκινήσω, θα πω κάπως επιγραμματικά τι συμβαίνει. Είμαι 26 δεν έχω κάνει ποτέ σχέση, δεν έτυχε. Γνώρισα αρκετά λάθος άτομα είναι η αλήθεια, κ λογω μιας "κακής στιγμής" μου εχω δημιουργήσει κ ένα σχεδόν "τραύμα" και στο ερωτικό κομμάτι. Κάτι μου με έχει δυσκολέψει τα τελευταία χρόνια. Εκτός αυτού, δεν έχω και μεγάλη εμπειρία κ αυτό είναι κάτι που επίσης με δυσκολεύει γιατί οι περισσότεροι σε κοιτούν λες κ έχεις έρθει απο τον Αρη όταν δεν είσαι έμπειρη σε αυτή την ηλικία. Με εχει κουράσει να ακούω αυτό το "γιατί" όσες φορές το μοιράστηκα με κάποιον όπως επίσης, με έχει κουράσει ενώ γνώριζαν την κατάσταση που περίμεναν οτι μετά απο 2-3 ραντεβού στα οποία γνωριζόμαστε θα προχωρήσουμε. Δεν λειτουργούμε όλοι οι ανθρωποί το ίδιο βρε παιδία, πόσο μάλλον οταν υπάρχει κάποιο κακή προηγούμενη εμπειρία την οποία δεν θές αλλά δεν είναι και εύκολο να μοιραστείς με έναν άνθρωπο που δεν γνωρίζεις. 'Ωρες ώρες απελπίζομαι και νιώθω οτι δεν θα βρεθεί κάποιος που θα μου δώσει τον χρόνο που πιθανώς να χρειάζομαι για να νιώσω άνετα σε αυτό το κομμάτι αλλα, και που θα θέλει πραγματικά να με γνωρίσει κ όχι απλά να περάσει την ώρα του. Αυτά απο μένα, ευχαριστώ όσους το διάβασαν. Καλό σας βράδυ

στην απέναντι πολυκατοικία να ψήνουν σουβλάκια,κι εγώ να είμαι αναγκασμένη να φάω φασολάκια για βραδινό! Άν δέν βαριόμουν να ντυθώ,θα έβγαινα να πάρω δύο πιτόγυρα,αλλά... Έν τω μεταξύ,αυτός που ψήνει τα σουβλάκια απέναντι,είναι ένας κούκλος.Πού θα μπορούσα να αντισταθώ δέν ξέρω...σ'εκείνον ή στα σουβλάκια;Και στα δύο δέν θα μπορούσα να αντισταθώ,αλλά θα μείνω με την όρεξη τελικά!

Μου είχε τύχει πολλές φορές να μου κάνουν bullying , αλλά εκεί υπήρχε μια εξήγηση... Επειδή ήμουν ευπαρουσίαστη και ζήλευαν κυρίως οι γυναίκες, ευγενική και κοίταζαν να ξεσπάσουν όλοι τα νεύρα τους σε εμένα την καλόβολη... Όμως το χειρότερο για εμένα ήταν όταν άνευ λόγου και αιτίας εξαφανιζοντουσαν χωρίς εξηγήσεις άτομα που δήλωναν " Φίλοι " μου έλεγαν ότι με νοιάζονται, θα με βοηθήσουν σε κάτι , μου έγραφαν " Καλή μέρα όλη μέρα " και ξαφνικά ενώ εγώ ήμουν " Σπαθί " απεναντί τους απαξιούσαν να στείλουν ένα μήνυμα για ποιόν λόγο εξαφανίστηκαν και δεν απαντούσαν ούτε σε ευχές όπως " Καλό μήνα " ή " Χρόνια πολλά " ... Αυτό σε κάνει να αμφιβάλλεις για τον εαυτό σου και λες " Που έφτιαξα " ??? Αυτό είναι από τις χειρότερες μορφές κακοποίησης πιστεύω... Προς έκπληξή μου την κάνουν ανθρωποι που έχουν υψηλό μορφωτικό επίπεδο, γράφουν και εκφράζονται σαν τον Κωνσταντίνο Κατακουζηνό , όμως ενσυναίσθηση και καλλιέργεια ψυχής και συναισθηματική νοημοσύνη δεν έχουν... Τους λυπάμαι γιατί με αυτήν την νοοτροπία θα μείνουν μόνοι και δυστυχισμένοι, όσο κι αν προσπαθούν να πείσουν τον εαυτό τους ότι είναι καλά και τα έχουν όλα λόγω προσοδοφόρου επαγγέλματος... Εύχομαι καλές γιορτές σε όλους και ειδικά σε όσους δοκιμάστηκαν με αλλεπάλληλες δυσκολίες στην ζωή τους , όμως δεν πλήγωσαν ποτέ καμία ψυχή και παρέμειναν Άνθρωποι . Ειρήνη 😊

Έτυχε από μια φίλη μου που έχω, η οποία γνωρίζει το κολλητό από αγόρι μου να δω ότι έβαλε ένα στορυ( ο κολλητό του αγοριού μου ) και παρατήρησα ότι με έχει κάνει απόκρυψη. Να το ρωτήσω το αγόρι μου τι συμβαίνει ή να περιμένω να δω τι παίζει

Μανα ειναι μονο μια και μου ειναι δυσκολο να ανοιχτώ σε καποιον για αυτο που μου συμβαινει . Η μητερα μου εχει «κακη» συμπεριφορα απεναντι μου ορισμένες φορες. Αντιμετωπίζουμε χρονια τωρα οικονομικές δυσκολίες .Νιωθω πως πάσχει απο καταθλιψη και αγχώδη διαταραχή αν και δεν εχει γινει καποια επίσημη διάγνωση από ψυχίατρο μονο από γιατρους άλλων ειδικοτήτων οταν τους επισκέπτεται για αλλα θεματα υγειας που εχει. Η κακη της λοιπον πλευρά ειναι να κατηγορεί εμενα για τα παντα . Για παραδειγμα μπορει να γινει καποια ζημια σε καποια οικιακή συσκευή και να φταιω εγω και ας μην την εχω χρησιμοποιησει ποτε. Παραμιλάει συνεχεια για πραγματα με τροπο υπερβολικό και μιλαει ασχημα ακομα και στον αδελφο μου που ειναι αρκετα μικρότερος. Δεν βριζει Ουτε χτυπαει ποτε δεν εχει γινει κατ τετοιο απλώς δεν αναγνωρίζει καμια προσπαθεια και καμια επίτευξη μας. Με βαραίνει ολο αυτο και μου προκαλεί αγχος και στους υπόλοιπους τομείς της ζωης μου. Πολλες φορες περπατάει στο σπιτι και παραμιλάει λεγοντας οτι δεν την βοηθαει κανεις οτι ειναι μονη της ενώ ολες οι δουλειες τους σπιτιου γινονται απο εμενα πλην απο το μαγειρεμα. Και ακομα και τοτε εχει να πει οτι δεν τις εχω κανει καλα. Το αποκορύφωμα ειναι οταν θελω να μπω σε ενα δωματιο του σπιτιου που τυχαινει να θελει να μπει και εκεινη την ιδια στιγμη με εμενα. Αν δηλαδη με δει στο μπανιο να ετοιμαζομαι για να φυγω ανοιγει την πορτα και ξεκιναει και παραμιλάει οτι παλι δεν θα ετοιμαστει παλι την καθυστερώ και παλι ειμαι στο μπανιο. Δεν ξερω αν μπορει να γινει κατανοητή η συμπεριφορα της απεναντι μου μεσα απο ενα κειμενο ειναι κατι ομως που με βαραίνει πολύ και με στεναχωρεί.

Καλησπερα, ειμαι κοπελα 18 και στη σχολη γνωρισα ενα παιδι που μου αρεσε 24 στα 25 αυτος. Το προβλημα ειναι οτι ειναι 2.05 κι εγω 1.65! Γνωριστηκαμε χτες αλλα εγω τον ειχα μπανησει απο την πρωτη μερα. Ειναι πανηψηλος και κουκλος, ξανθος με σκουρα μπλε ματια. Αλλα αυτο που μου κεντρησε το ενδιαφερον ειναι οτι ειναι πολυ χαμηλων τονων και πολυ ντροπαλος. Καλα οχι και σε αποκρουστικο σημειο αλλα νομιζω ουτε ο ιδιος ξερει ποσο ομορφος ειναι. Νομιζω του αρεσω αλλα ντρεπεται. Πως θα γινει να ειμαστε μαζι; Δε σκεφτομαι τιποτα αλλο παρα μονο το αψεγαδιαστο προσωπο του. Το ειπα στην κολλητη μου και μου ειπε ωραιος αλλα πολυ αγγουρι. Επισης τον ρωτησα αν εχει σχεση και μου ειπε οχι και του λεω πως και ετσι και μου ειπε οτι δεν εχει κανει ποτε. Πως γινεται 24 χρονων καρακουκλαρος να μην εχει κανει; Ειναι ντροπαλος ή εχει κανενα κουσουρι; Με μπερδεψε πολυ, ειναι και η τεραστια διαφορα υψους (φαινομαι σαν το 10χρονο ανιψακι του οταν στεκομαι διπλα του). Εσεις τι λετε;

Πως σας τυχαινουν συχνα γνωριμιες? Εννοω γνωριμιες με αγνωστους.ακομα κιαν δεν καταληξουν σε σχεση.ολοι τοσο ευκολα γνωριζετε ανθρωπους? Αν εξαιρεσουμε τη δουλεια και το χομπι που δημιουργεις ενα κυκλο αλλα μπορει ν μπορει να ειναι ολοι δεσμευμενοι ή να μην ταιριαξετε,κ αν δεν υπαρχουν ουτε απο κοινες παρεες, κ ουτε απο social, πως/που αλλου σας τυχαινουν γνωριμιες? Γυναικα ειμαι αλλα το ρωταω ν για τα δυο φυλα.