ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θα ήθελα πάρα πολύ να μιλήσω με κάποιον και να πω ότι με προβληματιζει έχω ανάγκη μεγάλη να μιλήσω και να εκφράσω το πως νιωθω με την απόφαση που πήρε το αγόρι μου . Λοιπόν θα τα πάρω από την αρχή. Το καλοκαίρι γνώρισα ένα αγόρι 2 χρόνια μεγαλύτερο μου πρώτη φορα στη ζωή μου ενθουσιαστηκα τόσο που σκέφτηκα αν και είμαι αρκετά ντροπαλή και συνεσταλμενη να κάνω εγώ την πρώτη κίνηση. Το συγκεκριμένο αγόρι είναι από οικογένεια ιερέων ο πατέρας του είναι ιερεας , ο αδερφός του , ο παππούς του ο συγχωρεμένος οποτε και δεν ήξερα πως να τον προσεγγίσω μιας και έδειχνε ντροπαλος . Μετά από λίγη προσπάθειά έδειξε ότι ενδιαφέρεται μενει μακρια 3 ώρες από εδώ που μένω εγώ απλά είχε συγγενείς που τους γνώριζα και εκεί έγινε η γνωριμία μας . Δεν μου είπε ποτέ πως ήθελε να γίνει ιερέας διότι είναι αγιογράφος και ασχολείται επαγγελματικά. Δεν θα ήθελα να πολυλογώ θα ήθελα να πω πως ημαστε μαζί εδώ και 5 μήνες έχουμε μια όμορφη σχέση μου συμπεριφερεται πολύ όμορφα παραπονο δεν έχω κανένα όμως τον τελευταίο καιρό τον έβλεπα προβληματισμενο κάναμε μαζί Χριστούγεννα και πρωτοχρονιά πήγα εγώ στο μέρος που μένει ήρθε και ο ίδιος σε εμένα και έτσι σχεδόν 15 μέρες της περασαμε μαζί. Όμως μου μίλησε ανοιχτά πως σκέφτεται και ο ίδιος να γίνει ιερέας και να ακολουθήσει αυτόν τον δρόμο. Του είπα αν το σκεφτόταν από παιδί γιατί έτσι ξαφνικά δεν γίνεται να πάρεις μια τέτοια απόφαση. Δεν είχε ξανακάνει σχέση είναι 25 είμαι 23 πίστευα πως ο λόγος που δεν έκανε σχέση είναι γιατί δεν έτυχε όπως είπε ο ίδιος αλλά αν κάτσει κάποιος και το σκεφτεί καλύτερα ίσως από πάντα ήθελε να γίνει ιερέας και σε όποιο κορίτσι το έλεγε τον απέρριπτε... Εγώ εν μέρη ένιωσα μια κοροϊδία διότι έχουμε σε αυτούς τους 5 μήνες πει ένα σωρό πράγματα έχουμε γνωρισει ο ένας την οικογένεια του άλλου έχουμε όλοι μαζί δειπνήσει.. πότε δεν είπε θέλω να γίνω ιερέας και εσύ παπαδιά. Δεν σκέφτηκα και δεν πέρασε από το μυαλό μου ότι θα ήθελε να ακολουθήσει αυτόν τον δρόμο και όσο να νε εκτός από ότι απορρισα δεν ξέρω αν είμαι ικανή να ακολουθήσω και εγώ αυτόν τον δρόμο γιατί είναι μεγάλη απόφαση για εμένα. Είμαι άνθρωπος της εκκλησίας και εγώ πιστεύω και όσο μπορώ πηγαινω στην εκκλησία μόνο που ποτέ δεν με φαντάστηκα παπαδιά. Δεν είναι κακό σε καμία περίπτωση αλλά θέλει να παντρευτούμε πρώτα και έπειτα να ξεκινήσει της διαδικασίες. Από την άλλη ο κυρίως λόγος που γράφω εδώ μέσα και θα ήθελα την γνώμη σας είναι πως ο πνευματικός του αγοριού μου του είπε πως εφόσον έχει ολοκληρώσει με την Άννα (εμένα δλδ ) θα πρέπει να γίνει και γυναίκα σου για να γίνεις παπας και όχι να χωρίσεις και να πάρεις άλλη γυναίκα γιατι αυτό το απαγορεύει η εκκλησία και δεν θα γίνεις παπας . Και έρχομαι εγώ τώρα και λέω γιατί να στερηθεί το αγόρι μου να γίνει ιερέας που τόσο πολύ το θέλει εξαιτίας μου που δεν νιωθω σίγουρη για το τι θελω διότι είναι μια απόφαση ζωής και νιωθω αρκετά άσχημα που αν αρνηθώ δεν θα γίνει ιερέας ενώ το θέλει. Από την άλλη γιατί δεν μου το είπε τόσο καιρό γιατί το κράτησε? Εγώ δεν ξέρω ηλικρινα σαν άνθρωπος φοβαμαι δεν θα το έλεγα ανασφάλεια αλλά έχουμε και σχέση από απόσταση 3 ώρες μακρια κάνεις δεν ξέρει αν όλο αυτό θα κράτησει και από της δυο πλευρές... Εγώ τον αγαπώ τον σέβομαι και εννοείται πως τον θέλω στην ζωή μου μόνο που όλο αυτό μου ήρθε απότομο κλαίω στο μαξιλάρι τα βράδια, νιωθω μόνη χωρίς αυτόν. Όμως καμία φορά λέω τι πρόκειται να γίνει και με την δική μου ζωή.. Σας παρακαλώ δώστε μου μια συμβουλή να ηρεμήσω το έχω ανάγκη

ο τρόπος με τον οποίο διαμορφώνονται οι φιλικές σας σχέσεις να καθορίζει άμεσα και τις προσωπικές σας; Ή το αντίστροφο;Ή μόνο εγώ το σκέφτομαι έτσι;

Καλη χρονιά, το θεμα που θα ήθελα να βγάλω απο μέσα μου είναι κάποιες σκέψεις που εχω εδω και καιρό. Εμενα πολλά χρόνια στο εξωτερικό, και για οικογενειακούς λόγους αποφάσισα να μετακομίσω πίσω Ελλάδα. Εκείνο το διαστημα ξεκινησα μια σχέση με έναν άνθρωπο, ο οποίος επέλεξε να με ακολουθήσει. Το μεγάλο λάθος είναι οτι βιαστήκαμε να συγκατοικήσουμε. Όλα πηγαιναν καλά μεχρι που μας έφαγε η ρουτίνα της καθημερινότητας.Ετσι λοιπόν, μετράμε 4 χρόνια μαζί αλλά τα πράγματα δεν είναι όπως πριν. Υπάρχουν μέρες που νιώθω οτι θέλω να μείνω μόνη μου, αλλά με πιάνουν οι τύψεις να το εκφράσω. Νιώθω προσωπικό βάρος οτι άλλαξε χώρα για μένα και τελικά δεν δουλεψε. Υπάρχουν όμως και άλλες μερες που τον παρατηρω, και σκεφτομαι οτι ειναι ενας υπέροχος άνθρωπος, παρόλα αυτά δεν νιώθω σίγουρη για κάτι πιο σοβαρό (γάμο/παιδια). Τι θα ήταν πιο σωστό να κάνω; Ευχαριστώ για τον χρόνο σας :)

Εχω μια φιλη, 20 χρονων που δε χαμογελαει ποτε. Απο μικρη ειχε ζησει διαφορες περιεργες καταστασεις. Εντονο bullying στο σχολειο(λεκτικο-σωματικο) καθως και μεγαλωμα σε ενα πολυ αυστηρο περιβαλλον. Ηθελε να σπουδασει τεχνη αλλα κατεληξε στο Βιολογικο (εικαζω πως την αναγκασαν οι γονεις της). Παλιοτερα χαμογελαγε και λιγο. Τωρα πια ειναι πολυ επιθετικη και αποτομη, και μου παει κοντρα στα παντα απλα για να διαφωνησουμε. Γκρινιαζει συνεχεια για τη σχολη της και λεει οτι δεν της αρεσει. Και τελος πεταει και διαφορα υπονοουμενα του στυλ "τι με νοιαζει να γινω επιστημονας εγω θελω να ζωγραφιζω ολη μερα".Μηπως εχει καταθλιπτικες τασεις και θελει ψυχολογο? Τι κανουμε σε αυτες τις περιστασεις??

Έκανα χαζομαρα... ειχα χωρισει απο πολυχρονο σοβαρο δεσμο εδω και 7 μηνες & δεν ημουν ετοιμη για δεσμευση,τον ειχα ενημερωσει οτι ειναι κατι χαλαρο (απο φοβο κυριως)...Και τον γειωνα συνεχως γιατι ηταν υπερβολικος...δεν τον ειχα προτεραιοτητα ποτε οπως ειπε...εβγαινα συνεχως με τους φιλους και με εκεινον για 10 λεπτα... Με εκραξε και προσπαθησε παρολα αυτα ξανα...Τα εκανα χαλια...Τον εκοψα εντελως,γιατι πνιγηκα, αλλα το εχω μετανιωσει...μου μιλαει ακομα αλλα κοφτα..Πως φτιαχνεται τωρα αυτο;;Πραγματικα εβγαλα εναν ανωριμο εαυτο & δεν με αντιπροσωπευει καθολου.

Αυτό που λέει ο τίτλος... αυτό είμαι. Είμαι λοιπόν ένας υπερβολικά straight άντρας που θέλω να κάνω πολύ σεξ με υποκειμενικά όμορφες γυναίκες αλλά με απορρίπτουν πριν καν με γνωρίσουν καθαρά λόγω θηλυπρεπής εμφάνισης. Και το αστείο είναι ότι μου το λένε και χύμα κάποιες. Είσαι ο τύπος άντρα που θέλω αλλά.....έχεις γλυκό πρόσωπο... είσαι κοντούλης...είσαι λεπτουλης....δεν έχεις πολλές τρίχες....δεν έχεις βαθειά αντρική φωνή κτλ κτλ κτλ. Είμαι στα πρόθυρα κατάθλιψης. Έχω αρχίσει να μισώ την εμφάνιση μου ενώ μου αρέσει πάρα πολύ εμένα. Καταδικασμένος στην απόλυτη μοναξιά δυστυχώς και δίχως να είναι επιλογή μου

Χρόνια πολλά σε όσους έχουν την ονομαστική τους εορτή σήμερα ,να είστε πάντα χαρούμενοι ,υγιείς, να αγαπάτε και να σας αγαπούν ! Ένα πιο ιδιαίτερο χρόνια πολλά και σε εσένα Γιάννη, ό,τι κι αν κάνεις όπου κι αν είσαι. Να παραμείνεις το ίδιο δημιουργικός, ασυμβίβαστος, ονειροπόλος, να εξελιχθείς οσο δεν πάει καλλιτεχνικά να μαγεύεις τους πάντες με την ηρεμία και τη γλυκύτητα σου. Για εμένα θα είσαι πάντα ένα αερικό... Χρόνια πολλά !!!!!

Είμαι παντρεμένη 10 χρόνια, και έχω μια κορούλα 8 ετών και ένα γιο στα 6. Τα τελευταία 3 χρόνια, ο άντρας μου βγαίνει αρκετά βράδια με φίλους (η και "φίλες" δεν ξέρω) και γυρνάει στο σπίτι 3 και 4η ώρα το χάραμα. Δεν έχω καμία επαφή μαζί του, παρά μόνο αν μαγείρεψα κάτι, η να του απαντήσω στην ερώτηση "που είναι τα ρούχα μου; , έχω καθαρά ρούχα;" κτλ κτλ.. κάθε βράδυ τον περιμένω να γυρίσει ξύπνια. Σήμερα με πήρε ο ύπνος, με τα παιδιά να παίζουν στο σαλόνι, και το σπίτι να είναι άνω κάτω με τα παιχνίδια των παιδιών. Εκείνος γύρισε στις 1 και εφόσον είδε αυτή τη κατάσταση, άρχισε να με λέει άχρηστη.. μπήκα μέσα στο μπάνιο (κρυφά) για να μην με δουν τα παιδιά, και άρχισα να κλαίω και να σκέφτομαι... "Γιατί είμαι άχρηστη; Όλο αυτό το καιρό τον περιμένω να γυρίσει.. δεν έχω δείξει ποτέ στα παιδιά μου ότι ο πατέρας του είναι ένα κακό πρότυπο... Πάντοτε τους λέω τα καλύτερα λόγια για εκείνον ακόμη και αν δεν τα αξίζει.. εργάζομαι και ταυτόχρονα έχω τις δουλειές του σπιτιού, τη φροντίδα των παιδιών μου, την φροντίδα τη δική του, και πάντοτε αφήνω τον εαυτό μου τελευταίο.. και εκείνος με λέει άχρηστη; Γιατί; Επειδή στη διαδικασία να τον περιμένω για ακόμη μια φορά (ενώ ξυπνάω στις 7 για να πάω στη δουλειά) με πήρε ο ύπνος στο καναπέ με το σπίτι μη συμμάζεμένο;; Κουράστηκα να υποδύομαι την ευτυχισμένη σύζυγο για να δώσω στα παιδιά μου, και στο κόσμο να καταλάβει ότι είναι ο τέλειος σύζυγος.. Καθώς ήμουν στο μπάνιο και έκλαιγα, κοιτάχτηκα στο καθρέπτη και συνειδητοποίησα, πως όλοι αυτή η μιζέρια με έχει φάει τόσα χρόνια... Πρέπει μετά από τα παιδιά μου, να κοιτάξω και λίγο εμένα... Αλλά δε ξέρω που θα βρω τη δύναμη να σταθώ στα παιδιά μου μετά από τον τόσο ψυχολογικό πόλεμο που έχω φάει τόσα χρόνια πλάι του...

Καλησπέρα σας!Θα ήθελα τις ιδέες σας γιατί θέλω να κάνω έκπληξη γενεθλίων στο αγόρι μου που λόγω ενός προβλήματος προσωρινά μένει μακρυά με τους γονείς του και όχι στην πόλη μας..σκέφτομαι να πάω μεχρι εκεί..τι θα μπορούσα να κάνω αφού θα είναι και με γονείς?νιώθω λίγο άβολα δηλαδή μιας και δεν έχω ξαναπάει..Σας ευχαριστώ !

Η φιλη μου έχει πολύ αυστηρούς γονείς. Είμαστε και οι δύο φοιτήτριες, αλλά εκείνη σπουδάζει μακριά και πλέον συναντιομαστε κυρίως στις γιορτές. Και πάλι,όμως με δυσκολία,γιατί οι γονείς της δεν έρχονται στο εξοχικό που έχουν στον τόπο καταγωγής μου,με αποτέλεσμα να χάνω επαφή με την κολλητή μου. Έχει αρχίσει να με ενοχλεί πολύ το γεγονός ότι δεν μπορεί να ανεξαρτητοποιηθει από τους γονείς της και να έρθει μόνη της να με δει ή έστω να προσπαθήσει μια φορά να τους πείσει. Έχω κουραστεί. Από τότε που γυρνάει στους γονείς της,με αγνοεί,δεν απαντάει στα μηνύματα μου.