ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Με την εξ. πού ρωτάει στον τίτλο" τι να κάνω". Δέκα χρόνια παντρεμένη με αυτόν που διάλεξε η ψυχή μου η καρδιά μου ,το σώμα μου. ΤΟΤΕ. Τώρα τον κοιτάω και είναι σαν να βλέπω μια γυναίκα. Δεν με ελκύει καθολου πια. Φταίει και φταίω επιαης που φτάσαμε εδώ. Όλα τα υπόλοιπα είναι ιδανικά,δεν έχω κανένα παράπονο από τη κοινή μας ζωή. Εχουμε επίσης ένα παιδάκι. Καταλαβαίνετε ότι δεν τίθεται θέμα χωρισμού.Απλα δε μπορώ να διαχειριστω τις ορμές μου όσο περνάει ο καιρός. Είμαι και ωραία γυναίκα και έχω πέραση, τραβάω τα βλέμματα γενικά οπότε αυτό το κάνει ακόμα πιο δύσκολο γιατί όσες φορές έχει τύχει να μου αρέσει κάποιος ,του αρέσω και γω αλλά φοβάμαι να προχωρήσω μη μαθευτεί τίποτα. Δεν έχω ιδέα πώς θα την παλέψω στη συνέχεια. Αυτά

Πάντα ήμουν ανεξάρτητη, δούλευα, είχα κοινωνική ζωή, τα είχα καλά με τον εαυτό μου... Γύρισα από φοιτήτρια, πίσω στους γονείς, ήταν σαν να μην έφυγα ποτέ, να μην αργήσω να προσέχω με ποιον θα βγω μέχρι που αυτές τις ερωτήσεις τους τις έκοψα. Οι σχέσεις μας όμως πάρα πολύ καλές. Όταν όμως τους μίλησα για τον σύντροφο μου ούτε καν τον ήθελαν, ούτε θέλουν να ακούνε για εκείνον, πέρασα πολύ δύσκολα γιατί πάντα σκεφτόμουν πως θα τους μιλήσω για εκείνον ενώ μου λένε πως τους έχω πικρανει με αυτή τη σχέση. Παλεύουμε με νύχια και με δόντια να παραμείνουμε μαζί και τα έχουμε καταφέρει μέχρι τώρα. Επίσης, ανακοίνωσα ότι θα φύγω σε νησί για δουλειά, πάλι αντιδράσεις και τσακώθηκαμε. Γιατί ενώ έχετε δώσει οι γονείς τα πάντα για εμάς, ενώ έχουμε λάβει πολύ αγάπη τώρα που κάνουμε κάτι διαφορετικό μας κάνετε τη ζωή δύσκολη απλά επειδή έχουμε άλλες επιλογές?

Κάθομαι σαν τρελή και διαβάζω φυσική Β μπας και βγάλω την ύλη σε αυτές τις 80 μέρες που μου μένουν παράλληλα με τα φροντιστήρια,Θα δούμε τι θα γίνει...

Καλησπερα. Ειμαι 28 και δεν εχω κανει ποτε σχεση. Ενω μιλαω με αγορια οταν ειναι η ωρα να γινει πιο σοβαρο και να προχωρησουμε φοβαμαι πως θα αντιφρασει που.δεν εκανα κατι μεχρι τωρα. Ντρέπομαι και δεν το εχω πει καν σε ολες τις φιλες μου πως δεν εχω κανει κατι.

Με χώρισε για να τα φτιάξει με έναν που γνώρισε στη σεζόν. Αποδείχτηκε γκομενάκιας και τον χώρισε. Ξαφνικά θυμήθηκε πως υπάρχω και μιλάει για εμένα στις φίλες της λέγοντας πως της λείπω κλπ.Κρίμα γιατί από την μέρα που χωρίσαμε ανακάλυψα και εγώ τον γκομενάκια μέσα μου και δεν ψήνομαι να γυρίσω σε μια κοπέλα που με θέλει για να καλύψει τις μοναξιές της μέχρι να βρεθεί ο επόμενος υποψήφιος γαμπρός στη σεζόν της.Arrivederci.

Μια κυρια μου ειπε οτι ο γιος της δουλευει σε μια εταιρεια στην Αθηνα. 7 το πρωι με 7 το βραδυ για 500 ευρω τον μηνα. Ειναι υπαλληλος γραφειου. Υπαρχει τετοια περιπτωση; Για τοση εκμεταλλευση δεν εχω ξανακουσει. 12ωρο και 500 ευρω;

Όταν ένας γνωστός σας το παίζει φίλος και οπότε έχει την αναγκη σας σας επικοινωνει τι κάνετε;;; Έχω μια τέτοια φίλη και επειδή έχω αμάξι θέλει να της κάνω αραια και που θελήματα.. δεν είμαι κακος ανθρωπος αλλά νιώθω ότι με εκμετάλλευεται.. Μου ζήτησε μια χάρη της είπα ναι..αλλά τοσκεφτομαι.. να αλλάξω γνώμη..

Η μαμά μου μάλλον πάσχει από άνοια πρόωρη.. έχουν συμβεί διαφορα γεγονότα για τα οποία έχει πληγωθεί και στεναχωρεθει πολύ! Συνεχώς βάζει λόγια στο μπαμπά μου για μας , φωνάζει και νευριάζει.. το χειρότερο είναι όμως ότι δεν βλέπει πολύ καλά .δεν ενδιαφέρεται να πάει σε γιατρό μας λέει ότι βλέπει τέλεια.. ο μπαμπάς μου λέει θα περάσει θα περάσει.. όταν της λέω να πάμε σε νευρολόγο θυμώνει άσχημα και με βρίζει μέχρι που τρέμω ολοκληρη..δεν ξέρω πως να τη βοηθήσω.. εφόσον αρνείται η ίδια! Αλήθεια ποια η γνώμη σας ; Επίσης με το φίλο μου ενδέχεται να φύγω εξωτερικό για δύο χρόνια . πώς θα την αφήσω εδώ με το μπαμπά μου; Νιώθω εγκλωβισμενη, νιώθω ότι δεν μπορώ να κάνω τη ζωή μου, νιώθω δυστυχία.. Αν έχετε λίγο χρόνο , δώστε μου κάποια λύση . Αντί να χαίρομαι που είμαι 30 και ξεκινάω τη ζωή μου όλα έχουν πάει λάθος..

Βγήκα προχθές και επειδή δεν είχε σημα το κινητό δεν μπορούσα να στείλω μήνυμα στο παιδί που είμαστε μαζί..Του έστειλα μετά από μια ώρα περίπου ενώ εκείνος με αναζητούσε. Επειδή λοιπόν με αναζητούσε και εγώ το είχα κλειστό τρόμαξε αλλά το άλλο πρωί μου στέλνει ότι μπορώ να γ.......άι με όποιον θέλω και ότι δεν δίνει δεκάρα ούτε θα βάλει τη γάτα του να κλάψει απλά να του στείλω ένα μήνυμα " είμαι καλά" . Και ότι είναι αναίσθητος πλέον δεν χαμπαριαζει τίποτα..εγώ δεν του έχω δώσει αφορμή ποτέ και για το παραμικρό! Γιατί μου μίλησε τόσο άσχημα; Βέβαια μετά το πήρε πίσω ..δήθεν ότι του βγήκε θυμός.αλλα δεν ξέρω ξενέρωσα πολύ! Μέσα μου έχω παγώσει πολυ

Εγώ να σας πω την αλήθεια μεγάλωσα μέχρι τα 9 σε χωριό.Όχι κανένα χωριό-προάστιο πόλης,ένα χωριό σε ημιορεινή περιοχή,τέρμα θεού.Φύγαμε μόνο και μόνο επειδή έκλεισε το δημοτικό σχολείο.Για αρκετά χρόνια έβλεπα τον παππού μου με τα προβατάκια του και τα χωράφια του και είχα δείξει μεγάλο ενδιαφέρον γι'αυτή τη ζωή.Ο πατέρας μου βέβαια είχε μπακάλικο στο χωριό και βρισκότανε σε διαφορετική φάση.Εμένα όμως μου άρεσε η φύση,τα ζώα,οι καλλιέργειες,να πηγαίνω με τον παππού πρωί πρωί στα κτήματα και να γυρνάμε αργά το απόγευμα.Όταν φύγαμε έκλαψα με μαύρο δάκρυ.Πήγαμε στην Αθήνα,τρομάρα μας,και δυσκολεύτηκα πάρα πολύ να προσαρμοστώ.Μέχρι τα 18 κάθε καλοκαίρι και διακοπές πήγαινα στο χωριό και ζούσα όπως παλιά με τον παππού.Τελικά πέρασα σε μία καλή σχολή και σπούδασα.Λίγο θέλετε η φοιτητική ζωή,λίγο οι σπουδές,αμέλησα το χωριό και τον παππού και πήγαινα πιο αραιά.Στα 20 μου χάσαμε τον παππού και ένιωσα χειρότερα από αν έχανα τον πατέρα μου.Τέτοια στενοχώρια δεν είχα ξανανιώσει ποτέ ξανά.Μέχρι τα 25 είχα τελειώσει τις σπουδές και είχα μάλιστα κάνει και το μεταπτυχιακό μου.Σε λίγο είχα βρει και δουλειά στην Αθήνα και όλα φαινομενικά ήταν πολύ καλά.Αλλά δεν ήταν.Η ζωή αυτή δε με γεμίζει.Δε μου αρέσει καθόλου να δουλεύω μέσα σε τέσσερις τοίχους και να πατάω κουμπάκια στον υπολογιστή.Νιώθω ότι χάνω το χρόνο μου και νιώθω σαν αγρίμι στο κλουβί.Κανένα ενδιαφέρον και καμία ουσία για μένα δεν υπάρχει σε αυτό.Και τα λεφτά,σιγά τα πολλά λεφτά,που τα περισσότερα πάνε στα έξοδα διαβίωσης.Σιγά τη διαβίωση δηλαδή.Σπίτι,κίνηση,δουλειά,κίνηση,σπίτι,καφές,ύπνος.Ωραία ζωή.Μόνο τα Σαββατοκύριακα πάω καμία ορειβασία αλλά αυτό δεν είναι αρκετό.Εγώ θέλω να είμαι όλη τη μέρα έξω και να καλλιεργώ τα χωράφια μου και να βόσκω τα πρόβατα.Ξέρω ότι πολλοί δε θα το καταλάβουν αλλά δεν το βαριέμαι αυτό.Αυτό είναι που με γεμίζει.Το συζήτησα με τους γονείς μου και είναι αρνητικοί.Το συζήτησα και με την κοπέλα μου,το ίδιο.Βρε,τους λέω,δε με νοιάζουν τα λεφτα και το κρύο και η "ταλαιπωρία",αυτά είναι διασκέδαση για εμένα.Βέβαια άντε τώρα να πείσεις την κοπέλα μεγαλωμένη στην Αθήνα να έρθει μαζί σου στο χωριό.Άντε να καταλάβει ο πατέρας ότι τόσα έξοδα για να με σπουδάσει θα πάνε στράφι.Αλλά δεν ξέρω τι να κάνω.Μαζεύω εδώ και 5 χρόνια χρήματα για νέο ξεκίνημα και όλοι με αποθαρρύνουν.Στο τέλος θα καταλήξω ένας κοιλαράς γραφιάς που έχει το αυτοκίνητο σαν προέκταση των ποδιών του.Νομίζω ότι αν συνεχιστεί αυτή η ζωή θα γίνω δυστυχισμένος.