ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπέρα είμαι κοπέλα και έχω σχέση με το αγόρι μου 8 χρόνια είμαστε μια χαρά δεν έχουμε κάποιο θέμα! Να τονίσω ότι ποτέ δεν είχα έλξη για το ίδιο φύλο μέχρι που είδα πορνό με το ίδιο φύλο. Παραμένω να μην μου αρέσουν οι γυναίκες στην καθημερινή ζωή αλλά η πράξη δυο γυναικών μου αρεσει. Θεωρείτε ότι είναι ξεχωριστό κομμάτι το φετίχ και ξεχωριστό εάν κάποιος είναι bi? Γιατί έχω μπερδευτεί και δεν ξέρω σε ποιον να το πω

Δεν μου αρέσει σαν άνθρωπος να μιζεριάζω και πόσο μάλλον για θέματα δευτερευούσης σημασίας. Θέλω όμως να γράψω το εξής. Μου αρέσει να σχολιάζω σε αυτή τη στήλη σαν έναν τρόπο χαλάρωσης. Υποθέτω ότι κι άλλοι προτιμάτε το lifo για δικούς σας προσωπικούς λόγους. Δεν γουστάρω όμως άλλο να διαβάζω 40-50 σχόλια για το τι φάγανε ή ήπιανε μερικοί και μερικές. Δεν γουστάρω επίσης να διαβάζω για φανταστικούς γάμους και δαχτυλίδια. Δεν γουστάρω τέλος να διαβάζω για το πουλάκι τσίου και καμιά δεκαριά άκυρα emoticons. Ανοίξτε e-mail. Πάτε στο skype ή το viber. Σκοπός είναι να γίνεται υγιής διάλογος σχετικά με το θέμα της κάθε εξομολόγησης. Να στηθεί ενίοτε κι ένα πηγαδάκι. Το καθημερινό όμως μεσημεριανό πάνελ κούρασε.

Έγραψα πανελλήνιες,περναω ανετα αθηνα,περναω ανετα σε μια καλη σχολή.Το θέμα ειναι οτι θελω να γινω λιγο πιο οικονομικά ανεξάρτητος απο τους γονεις μου και χρειαζομαι τα χρήματα αρκετα.Ειπε η μανα μου σε μια φιλη της που ειναι σε κάτι αποθήκες μηπως αν γινοταν να με παρουν δεν ειχα πολύ άγχος γι αυτό ομως απο οτι φαίνεται δεν ενδιαφέρονται.Υπαρχει δυο περιπτώσεις τωραγια δουλεια 1) σε μια καφετέρια που δεν παιζει να μην με παρουν γιατι δούλευε εκει πολλα χρονια ο αδερφος μου και η γυναικα του και 2)Σε κετερινγκ όπου επισης δουλευε ο αδερφός μου οποτε λογικα θα με παρουν.Το θεμα ειναι ότι χεζομαι δηλαδη θελω να παω αλλα επειδη ειναι η πρωτη μου δουλειά και επειδη θελει σερβιτοριλικι αγχώνομαι άσχημα και φοβαμαι οτι θα παω και θα τα κάνω ολα σκατα.Εχω κομπλαρει να της πω της μαναςς μου να πει για το κετερινγκ;Πληρωνει καλα αλλα μου ειπε οτι ειναι .Γνωμες;Συμβουλες;Κατι να κανω ωστε ο φοβος μου να παψει να υπαρχει;

Ανεβάζει η άλλη φωτό από ιταλική Ριβιέρα εν ώρα μεσημεριανού.Βλέπεις μπροστά της στημένο το πιάτο με με μία πιρουνιά ακριβώς μακαρονάδα.Και εγώ διερωτώμαι η απλή καθημερινή γυναίκα, πώς να ευτυχήσεις έτσι???

Γουστάρω κάποιον.Και θελω να του το δείξω.Δεν καταλαβαίνει .Ειναι στον κοσμο του.Παριστανει οτι δεν εχει καταλάβει οτι λιώνω Βοηθηστε λίγο...τον αγαπαω...

Γύρισα πτώμα απ τη δουλειά. Πολύ κούραση σήμερα. Είπα να μαγειρεμένων αλλά λέω δε γ@@@@ται. Ήπια ένα μεγάλο ποτήρι παγωμένο χυμό και έφαγα και μια παγωμάρα. Έτσι για να γλυκανω λίγο τον εαυτό μου που τον έχω παραμελήσει τώρα τελευταία.

Εχω ερθει σαιζον μακρια απο το αγορι μου και αντι να χαιρομαι που εχω ρεπο και θα παω στη πολη μας να τον δω... Εύχομαι να δούλευα!!! Πριν κρινετε... Εχουν γινει πολλα σκηνικά και το να φυγω σαιζον να δουλέψω αλλου νομιζω πως ειναι η σωτηρία μου. Αλλα ειναι τοσο αγαθουλης και αγαπούλης που τον λυπαμαι και κανω τη καρδια μου πετρα. Αν του πω πως θελω να χωρισουμε νιωθω οτι θα πεθανει... Του το εχω φερει απεξω αλλα τρελενεται... Δεν θέλει ουτε να το σκέφτεται ειναι προσκολημενος απανω μου, αλλα εδώ που τα λεμε δε κανει κ τιποτα να με κρατησει... Ουφ απλα ηθελα να το πω γιατι θα εσκαγα!!!

Είμαι 26 χρόνων. Παρατηρώ ότι όλοι γύρω μου μιλάνε, έχουν διάθεση για επικοινωνία και είναι ευδιάθετοι. Αντίθετα πιάνω τον εαυτό μου να βαριέται να μιλάει πολύ και να είμαι κλεισμένη στον εαυτό μου. Δεν ξέρω γιατί αλλά έτσι μ αρέσει καλύτερα. Μ αρέσει να επικοινωνώ αλλα θέλω και την ησυχία μου περισσότερο απ ότι οι υπόλοιποι. Επίσης σε καταστάσεις και παρεες που οι άλλοι μιλάνε η Γελάνε κάποιες φορές δεν βρίσκω ενδιαφέρον ή βαριέμαι να συμμετέχω. Ζω πολύ μέσα στο κεφάλι μου. Είναι κακό αυτό? Κάτι πάει λάθος με εμένα?

Πραγματικά, εχω δυσκολία να καταλάβω τα ζευγάρια που θεωρούν ανάγκη να τα κάνουν όλα μαζι, ειδικά γυναίκες που γνώρισα. Μόλις δένονται χάνουν την αυτονομία κ την ύπαρξη τους, γίνονται μόνο ο συντροφος του Χ... Καταρχήν, όταν ερωτευόμαστε σίγουρα θελουμε τον άνθρωπο στο πλάι μας, αλλα τον ερωτευτήκαμε για τα προσόντα του, τις ικανότητες του, την προσωπικότητα του. Γιατι μόλις γίνεται ζευγάρι αλλάζει? ήδη κοιμόμαστε, τρώμε, μοιράζουμε ένα σπίτι, περνάμε όλο το ελεύθερο χρόνο που είχαμε με τον άνθρωπο...εκτός απο τη δουλειά. Τον βλέπουμε συνέχεια...δεν γίνεται να έχουμε και κάποιες στιγμές μόνοι μας με τους φίλους μας, ή για μια βόλτα... Δλδ επειδή τα φτιάξαμε με κάποιον πρέπει να είμαστε κολλημένοι σε όλα? εγω θεωρώ οτι κάποιοι μάλλον τα έφτιαξαν απο φόβο να ειναι μόνοι. Οχι απο αγαπη ειδικά. Δεν νομίζω όμως αυτο να ειναι καλό με το καιρό...

Γεια σας! Χρειάζομαι γνώμη...Λοιπόν εγώ είμαι 23 χρονών έδωσα πανελλήνιες πριν 5 χρόνια και μαλιστα 2 φορές...έδωσα 1η φορα απλά για να δώσω δεν με ενδιέφερε αρκετά τότε βεβεια ..παρόλα αυτα εδωσα και 2η φορά με μικρή διαφορά μορίων στα αποτελέσματα...Αφού αποφάσισα ότι δεν με ενδιαφέρει αυτός ο χώρος έκανα οικογένεια ...παντρεύτηκα και έκανα παιδί...Ήταν το ιδανικό για εμένα ...πλέον στα 24 θέλω να ξανά προσπαθήσω με τελείως διαφορετική προσέγγιση του θέματος...πλέον με ενδιαφέρει και θέλω να δώσω επειδή θέλω εγώ και όχι επειδή μου το επέβαλε κάποιος όπως τότε πχ το σύστημα και ο οικογενειακός κύκλος...Από την άλλη σκέφτομαι ότι θα χρειαστεί πολύς καιρός μέχρι να πάρω πτυχίο και να ξεκινήσω να κάνω αυτό που θέλω...Αυτό που θα ήθελα να ρωτήσω..Εάν θεωρείτε ότι αξίζει να δώσεις μετά από τόσα χρόνια με οικογένεια και γενικά αν αξίζει να αφιερώσω χρόνο για κάτι που θα αργήσω να ολοκληρώσω! Κάθε άποψη δεκτή!