Χρόνια πολλά με υγεία! Ας πω κι εγώ τον.. πόνο μου! Έχω φτάσει τα 29 και δεν έχω ένα αληθινό φίλο, όλοι οι "φίλοι" που έχω είναι για τα μάτια του κόσμου φίλοι, εγώ πάντα είμαι εκεί για αυτούς αλλά ποτέ αυτοί για εμένα, δεν θα με πάρουν τηλέφωνο να πούμε τα νέα μας, δεν θα μου πουν να βγούμε κτλ, βλέπω γνωστούς που έχουν την παρέα τους βγαίνουν έξω, πηγαίνουν διακοπές και όλο αυτό με στεναχωρεί που εγώ δεν έχω φίλους για να κάνουμε πράγματα, και δεν μπορώ να καταλάβω αν κάνω λάθος σε κάτι. Ίσως θα πρέπει να δίνω προτεραιότητα εμένα και μετά τους άλλους και να σταματήσω να νοιάζομαι τόσο γι αυτούς και ίσως αλλάξει κάτι αλλά μπορεί και όχι, anyway απλά ήθελα να το βγάλω από μέσα μου γιατί με έτρωγε εδώ και μέρες.