Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
Ισως φανει χαζη η εξομολογηση μου, αλλα η συμπεριφορα της κοπελας που θα σας αναλυσω παρακατω με εκνευρισε κ ηθελα τη γνωμη σας:Πριν κατι μερες ειχαμε κανονισει με 3 φιλες μου να βγουμε και για λογους που δεν εχουν σημασια ειχαμε συμφωνησει να παρουμε ταξι στο γυρισμο. Αφου φτασαμε στο μαγαζι, η μια απο τις φιλες μου συναντησε μια γνωστη της και τελοσπαντων μιλουσαν κλπ ωσπου στο τελος οταν ηταν να φυγουμε, η φιλη της προσφερθηκε να την παει σπιτι της επειδη ειχε αμαξι. Η φιλη μας λοιπον χωρις να το σκεφτει λεει "ναι εννοειται αν μπορεις, γιατι αλλιως θα πηγαινα με ταξι". Εγω με τις υπολοιπες κοπελες μειναμε κ απορουσαμε. Δεν θα ειχα θεμα αν το εκανε οποιαδηποτε αλλη στιγμη, αν δηλαδη βγαιναμε μια ασχετη μερα κ γυριζε με τη φιλη της, οταν ομως εχουμε συμφωνησει απο πριν να μοιραστουμε το ταξι κ εσυ αποφασιζεις να πας με το αμαξι της γνωστης σου, αυτο σημαινει οτι αυτοματα το ποσο που η καθεμια απο μας θα πληρωσει στο ταξι ανεβαινει αυτοματα. Δηλαδη απο κει που θα διναμε 20 δια 4, τωρα δωσαμε 20/3. Σε καποιους η διαφορα μπορει να φανει μηδαμινη, σε αλλους σημαντικη, εξαρταται απο τα οικονομικα του καθενος. Προσωπικα αυτα τα λεφτα που θα εδινα στο ταξι δεν μου περισσευαν κ το εκανα απλα χαριστικα για μια φορα για να βγουμε κ να περασουμε καλα. Με ενοχλησε που η φιλη μας δεν προσφερθηκε καν να δωσει το μεριδιο που θα της αναλογουσε αν επαιρνε το ταξι μαζι μας, με ενοχλησε που σκεφτηκε απλα την παρτη της κ πως θα γλιτωσει να πληρωσει το ταξι κ ετσι απλα επιβαρυνε ολες εμας με 2 ευρω παραπανω. Ξαναλεω, δεν ειναι το θεμα τα 2 ευρω (αν και αυτα οκ, δεν ειναι κ ασημαντο ποσο στις μερες μας) αλλα η συμπεριφορα της που με ενοχλησε.
Είδα μια εξομολόγηση το απόγευμα σχετικά με ζήλια προς την κολλητή του αγοριού της και θέλω να πω κάποιες σκέψεις που έχω κάνει.Είμαι άντρας και έχω αρκετές φίλες και 1 "κολλητη". Αυτή η κοπέλα είναι πιο δεμένη μαζί μου από ότι εγώ παίρνει καθημερινά τηλέφωνο, στέλνει μνήματα κτλ. Ούτε αυτή, ούτε εγώ βλέπουμε ο ένας τον άλλον ερωτικά. Προσωπικά αν και είναι αντικειμενικά ωραία κοπέλα, δεν την βλέπω καν σαν γυναικα αλλά σαν "μπρο". Αυτό δεν το έχω ξανανιώσει σε τέτοιο επίπεδο με γυναίκα. Παρόλα αυτά, επειδή θέλω να είμαι ξεκάθαρος, της είπα από τη πρώτη στιγμή που κατάλαβα ότι ερχόμασταν πιο κοντά σαν φίλοι ότι όποτε κάνω σχέσεις θα απομακρύνομαι γιατί καταλαβαίνω ότι είμαστε (ουσιαστικά είναι αυτη) αρκετά κοντά και μπορεί να δημιουργηθούν ζήλιες δικαιολογημένες. Έτσι έχει γίνει ανά τα χρόνια και το ίδιο έχει γίνει και εκ μέρους μου. Θεωρώ είναι το πιο σωστό και τίμιο για όλες τις πλευρές.
το ζεστο τσάι, τη μουσική κινηματογραφου, τη κλασική λογοτεχνία, τα δερματοδετα βιβλία, την γνώση των πέντε ηπείρων, την έβδομη τέχνη, τα γυναικεία αρώματα, τις κοκκινομαλλες με φακιδες, το ναυτικό μπλέ, την ιστορία του διαφωτισμού, τα Waltz, τις ευγενικές παρουσίες, τα σουηδικά, ,τις "Εικόνες Από Μια Έκθεση" του Μουσσοργκσκι, την τόλμη, τους τρόπο και σίγουρα όχι την κανέλα!
Παιδιά κάποιοι άνθρωποι για διάφορους λόγους (εμφάνιση, ντύσιμο, στάση σώματος, τρόπος ομιλίας, τρόπος σκέψης και χαρακτηριστικά προσωπικότητας) δεν είναι ελκυστικοί στο αντίθετο φύλο και αυτό είναι σχεδόν αδύνατο να αλλάξει.
Πως θιγομαι πολύ περισσότερο όταν κάποιος κατακρίνει το είδος μουσικής και ταινιών που μου αρέσει ενώ ασπάζεται την εμπιρευματοποιημενη τέχνη παρά όταν κάποιος κρίνει την εμφάνιση ή τον χαρακτήρα μου!
Πόσο πιθανόν είναι κάποιος στα 23 του να ''μιλάει'' ή/και να κάνει κάτι με άλλες όταν σου στέλνει μηνύματα συνέχεια, υπαρχουν υπονοούμενα, τηλέφωνα, και θέλει να βγαίνουμε??
Και δεν μου λείπεις απλά. Πέντε μήνες τώρα τα χω παίξει. Μου λείπει που πηγαίναμε παντού μαζί. Κάναμε τα πάντα. Με έπαιρνες τηλέφωνο ό, τι ώρα και να ήταν και έτρεχα να το σηκώσω. Ας μου έλεγες ό,τι ήθελες. Από το πως πήγε η δουλειά μέχρι πως με αγαπάς ή έλα να δούμε ταινία στις 4 το πρωί ή οποιαδήποτε άλλη ώρα και εγώ ερχόμουν και έπαιρνα πάντα τα αγαπημένα σου poppers με τυρί ή δύο τυλιχτά κεμπάπ με απ' όλα χωρίς πατάτες. Και αφού βλέπαμε 3-4 ταινίες με τον Τζόνυ Ντεπ αγκαλιά, κατά τις 5 το πρωί πηγαίναμε για ύπνο αφού μας είχε πιάσει πρώτα νευρικό γέλιο για κανά μισάωρο. Και μετά δουλειά. Και σου έκανα ή μου έκανες παρέα στη δουλειά όποτε μπορούσαμε. Και μετά φεύγαμε και αποχωριζόμασταν γιατί έπρεπε να πάω για λίγο σπίτι. Και άπειρα βράδια σκεφτόμουν "γιατί να μην είμαστε κάθε βράδυ μαζι;;". Αλλά ήξερα την επόμενη μέρα πάλι θα σε έβλεπα. Οπότε ήταν υποφερτό. Και όσο πήγαινε σε αγαπούσα όλο και πιο πολύ. Και σε αγαπάω ακόμα. Κάθε μέρα όλο και πιο πολύ. Δεν ξέρω μέχρι πόσο μακριά μπορεί να φτάσει αυτή η αγάπη-συγγνώμη η λατρεία μου- για σένα. Δεν πολυπίστευα στον έρωτα. Και όμως με σένα το έζησα και το ζω κάθε μέρα. Ακόμα και όταν τσακωνόμασταν για γελοίους λόγους. Ακόμα και όταν κλείναμε μαζί τα εισιτήρια να φύγεις από Ελλάδα για δουλειά σκεφτόμουν πότε θα έρθω να σε βρω. Πριν καλά καλά φύγεις. Και τώρα που έχω να σε δω τόσο καιρό έχω αρχίσει πλέον να το χάνω. Να ναι καλά δηλαδή η τεχνολογία που μας επιτρέπει να κρατάμε καθημερινή επαφή. Το έβλεπα χαλαρά το θέμα της απόστασης για να κρατηθώ όσο περισσότερο γίνεται. Ως εδώ όμως. Θα έρθω να σε βρω. Θα έρθω να σε βρω ακόμα κι αν χρειαστεί να κοιμάμαι στα σκαλάκια του σπιτιού σου (και δεν έχει καν σκαλάκια να φανταστείς). Θα δούμε ταινίες, θα παίξουμε Spyro στο ps2, θα φτιάξουμε το φαγητό που σου αρέσει, θα κοιμηθούμε αγκαλιά και αφού σε χορτάσω έστω για λίγο τότε μπορείς, αν θέλεις, να με διώξεις...
Αρέσω σε έναν πολύ καλο φίλο του αγοριού μου και είναι τόσο προφανές γεγονός που με κάνει να νιωθω άβολα. Πλέον απόφευγω να βρίσκομαι με την παρέα του όχι όσο εξαιτίας αυτόυ του φίλου ο οποίος δεν έχει πει ποτέ κάτι αλλά των υπολοίπων (βλακες) που τον πειράζουν και αφήνουν υπονοούμενα. Το αγόρι μου απλά τους αγνοεί αν και μου έχει πει και ο ίδιος ότι το ξέρει πως ισχύει. Δεν είναι ότι λέει, η κάνει κάτι αλλά είναι εύκολο να το καταλάβεις.
Η κολλητή του αγοριού μου είναι πανέμορφη, γλυκιά,ευγενικη και έξυπνη. Γνωρίζονται 3 χρόνια περίπου και είναι πολύ κοντά. Πραγματικά νιώθουν έντονα πράγματα ο ένας για τον άλλον. Και λέω γω τώρα η άλλη είναι τόσο ωραία κοπέλα (ελεύθερη από ότι ξέρω) και η σχέση που έχουν είναι επίσης καλή δεν είναι πολύ πιθανόν να παιχτεί κάτι μεταξυ τους; Αποκλείεται να μην το έχουν σκεφτεί. Αυτός είχε γενέθλια πριν κάποιες μέρες και αυτή του κανόνισε έκπληξη (ένιωσα άσχημα που δεν το σκέφτηκα εγώ). Ήταν όλο αγκαλιές και εγώ εκνευρίστηκα καπως είναι η αλήθεια . Έφευγε χθες (πάλι καλά) και όταν πήγαμε να την αφήσουμε είχαμε πάλι τα ίδια και μόνο που δεν έβαλε τα κλάματα ο δικός μου. Ποιος αγκαλιαζει μια φίλη του τόση ώρα και της λέει ότι θα του λείψει; Μπορεί να είμαι υπερβολικη αλλά φαίνεται τόσο χαρούμενος όταν είναι μαζί της και αυτή κάνει διαρκώς πράγματα για αυτόν.