Από την πρώτη στιγμή που άρχισα να κάνω παρέα με αυτή την κοπέλα παρατήρησα ότι παραπονιόταν πάρα πολύ και κατηγορούσε. Οπότε θα βγεις μαζί της και θα έρθει η σειρά της να μιλήσει θα σου πει πως την αδίκησαν, τι κακός είναι ο κόσμος, τι της έκαναν. Πλέον όμως το πράγμα αρχίζει και ξεφεύγει αρκετά. Στη συζήτηση υπάρχει μονοπώλιο και όποτε δικαιολογώ κάποιον θυμώνει. Οπότε λέω κάτι δικό μου έχει μια στάση, αντετελειωνε να πω τα δικά μου η' θυμωνει γιατι τα δικα της ειναι πιο σημαντικα και εγω μπορω να τα πω μετα. Δεν με θυμώνει αυτό αλλά με έχει ξενερώσει αρκετά και δεν πολύψηνω να κάνω μαζί της τόση παρέα όσο κάνουμε. Νομίζω ότι με βλέπει σαν "ψυχολογο" όπου κάθομαι σαν άγαλμα και λέει ότι νιώθει.