ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Περνάω ίσως από τις πιο δύσκολες φάσεις της ζωής μου. Είμαι ένας άνθρωπος με πολλά προσόντα αλλά το να βρεις μια εργασία μετά από μία εντελώς αψυχολόγητη απόλυση είναι ότι χειρότερο. Κουβαλάς ένα πένθος, μία έλλειψη ελπίδας ενώ παράλληλα πρέπει να βρεις το κουράγιο να χαμογελάς και να είσαι χαρούμενος ενώ βλέπεις ότι τα περιθώρια στενέυουν για σένα. Τρέχεις, μιλάς, πουλάς τον εαυτό σου και καταλήγεις στο μηδέν. Δύσκολες μέρες ζούμε, ειδικά οι πιο ευαίσθητοι άνθρωποι. Και σας αγαπώ πολύ εσάς που πονάτε μέσα σας και συνεχίζετε....Εύχομαι να μην ένιωθα πότε χωρίς ελπίδα... Αλλά απελπίζομαι και πονάω πολύ..

Έχω ελεύθερη σχέση με ένα πάρα πολύ καλό παιδί που με σέβεται με φροντίζει και είναι πάντα εδώ για εμένα.. Πριν κάτι μήνες κάναμε μια συζήτηση για το lgbtq και μου είπε ότι αυτούς τους ανθρώπους δεν τους θεωρεί φυσιολογικούς επειδή δεν αντιστοιχεί την πλειοψηφία.. Επίσης μου είπε ότι δεν έχει πρόβλημα με τις λεσβίες (για εμένα αυτό είναι ένα πολύ σεξιστικό σκεπτικό) αλλά με τους ομοφυλόφιλους άντρες.. Μου λέει ότι δεν έχει κάτι με αυτούς τους ανθρώπους αρκεί να μην το δείχνουν.. Μετά από αυτή την συζήτηση τσακωθηκαμε λίγο και στεναχωρήθηκα που σε κάποια πράγματα φάνηκε τελικά ότι είναι λίγο κλειστόμυαλος αλλά το προσπέρασα.. Ο φίλος μου επίσης στο σπίτι του που μένει ακόμα με τους δικούς του δεν βοηθάει με την καθαριότητα τα κάνει όλα η μάνα του για αυτόν δηλαδή η μάνα π.χ. Του πλένει τα ρούχα τα σιδερώνει και τα βάζει στην ντουλάπα του.. Εάν πάει σε κάποιο ταξίδι η μάνα του του φτιάχνει την βαλίτσα.. Εάν έχει να κάνει κάποια χαρτιά για την δουλειά του ή μάνα του παίρνει τηλέφωνα και του τα κανονίζει όλα.. Εμένα με πειράζει αυτό πολύ βέβαια φταίει και η μάνα του σε αυτό.. Αλλά είναι σε μια ηλικία που όλα αυτά μπορεί να τα κάνει και μόνος του.. Το έχουμε συζητήσει και μου έχει πει "γιατί να κουραστώ αφού τα κάνει η μάνα μου" τέλος πάντων το προσπέρασα και αυτό.. Εγώ ζωγραφίζω και θα ήθελα σε λίγα χρόνια που θα έχω την οικονομική δυνατότητα και μια σταθερή δουλειά το χόμπι μου που είναι η ζωγραφική να το εξελίξω και ποιος ξέρει ίσως να καταφέρω να πουλήσω κανέναν πίνακα... Το σκεφτόμουν αυτό εδώ και μέρες και προχθές του το είπα.. Ήμουν πάρα πολύ χαρούμενη και σίγουρη για τον εαυτό μου.. Αυτός όμως ήταν πολύ αρνητικός για όλο αυτό και το έπαιζε έξυπνος όλη την ώρα και μου έλεγε με λίγα χρόνια ότι δεν θα τα καταφέρω.. Εγώ είμαι πολύ παθιασμένη με την τέχνη και την ζωγραφική και όταν μου μίλησε έτσι που δεν το περίμενα καθόλου έσπασε κάτι μέσα μου στεναχωρήθηκα πολύ.. Δεν του είπα τίποτα απλά τον κοίταζα και φυσικά χωρίς υφάκι.. Αυτός κατάλαβε ότι στεναχωρήθηκα και μου λέει "συγγνώμη αλλά την επόμενη φορά δεν θα είμαι ειλικρινής μαζί σου"...του είπα απλά ένα εντάξει.. Εκτός από αυτό κάθε φορά που συζητάμε ήρεμα για κάποια προβλήματα που έχω εγώ για παράδειγμα αυτός αισθάνεται ότι δέχεται επίθεση από εμένα και πάντα μου δείχνει το "δάχτυλο"... Τώρα τελευταία συνειδητοποίησα ότι μπορείς να είναι πολύ γλυκός μαζί μου και να περνάμε σχετικά καλά και όμορφα πέρα από αυτά που αναφέρθηκα πιο πάνω εμένα αυτό δεν μου αρκεί γιατί εγκεφαλικά δεν είμαστε ίση.. Δεν ξέρω πως να το εξηγήσω.. Και δεν πάει άλλο αυτό με κουράζει.. Αλλά στεναχωριέμαι πολύ γιατί ξέρω ότι θα τελειώσει και πέρα από όλα αυτά τα "αρνητικά" του είναι ένας πολύ καλός άνθρωπος αλλά δεν πηγαίνει άλλο.. Θέλω να το τελειώσω αλλά δεν ξέρω εάν θα κάνω το σωστό.. Έχω μπερδευτεί..

Ψυχολογικά δεν είμαι καλά. Ξέρω πες τά σε ψυχολόγο, μερικές φορές είναι ωραία να τα γράφεις να βγαίνουν από μέσα σου. Είμαι κοπέλα το αναφέρω γιατί οι κοπέλες εχουμε τα ορμονικα μας και προσωπικά οι μέρες του κύκλου επηρεάζουν τη διάθεση μου. Πχ όταν ειμαι στις γόνιμες μέρες ένιωθα και ειχα καλή διάθεση.τωρα που τελείωσαν και οδευω προς την εμμηνο ρυσην νιώθω χάλια ψυχολογικά. Ότι τίποτα δεν αξίζει. Ότι τίποτα δεν μου αξίζει. Δεν βλέπω φως στο τούνελ. Και αυτό συμβαίνει κάθε μήνα τα τελευταία χρόνια. Από τότε που έκανα λάθος επιλογή επαγγελματικά. Έφυγα από μια δουλειά για μία άλλη δουλειά και εκεί απογοητεύτηκα. Δεν ήταν αυτό που περίμενα τελοσπαντον δεν έκατσα πολύ καιρό. Έφερα βαρεως αυτό το στίγμα της αποτυχίας. Από το άγχος μου τότε άλλαξε η περίοδος μου και επίσης είχα εξαρσεις άγχους. Τότε δεν το σκέφτηκα σε βάθος αλλά από τότε που κρατάω ημερολόγιο βλέπω τη σύνδεση. Μετά την ωορρηξία όλα μου φαίνονται χάλια. Δεν γίνεται να είμαι καλά μόνο 2 βδομάδες. Επίσης νιώθω ότι κάτι λείπει από τη ζωή μου. Ούτε ταξίδια θέλω ούτε λεφτά ούτε μεγαλεία. Θέλω να κάνω οικογένεια. κουράστηκα, νιώθω άδεια . Ίσως είναι και πού ρουτινιασα. Άσε που λένε ότι όταν κάνεις παιδιά σου φεύγουν όλα.

Αυτό που έγραψα, αγχώθηκα πάλι, το άγχος μου με αρρωσταίνει, έχω και ένα ταξίδι με αεροπλάνο και νιώθω χειρότερα όμως δεν μπορώ να το αποφύγω. Δεν θέλω να πάω αλλά έδωσα το λόγο μου. Φοβάμαι όλο αυτό, τα αεροπλανα τα αεροδρόμια το πρωινό ξύπνημα όλα.

Λοιπόν, πριν λίγο καιρό βρήκα δουλειά πάνω στο πτυχίο μου. Το πρόβλημα είναι ότι δεν μου αρέσει καθόλου η δουλειά, πηγαίνω με μισή καρδιά. Το κλίμα είναι παρά πολύ ωραίο αλλά δεν μου ταιριάζει καθόλου. Παρόλο που είναι λίγες μέρες 4 μέρες την εβδομάδα τα χρήματα είναι παρά πολλά. Αλλά δεν με γεμίζει 😞. Παραμένω όμως γιατί τα χρήματα είναι πολλά και η μέρες λίγες αλλά και πάλι δεν ξέρω ποσό ακόμα μπορώ να πιέσω τον εαυτό μου για να μείνω.

Είμαι 21 και είμαι ακόμα παρθένα. Είχα μια ας πούμε σχέση στο λύκειο αλλά δεν ήταν ολοκληρωμένη. Με απασχολεί και το σεξ, και οι ταμπέλες, αλλά το βασικό μου πρόβλημα είναι ότι απλά νιώθω απίστευτα μόνη, ειδικά όταν όλ@ οι φιλ@ μου φλερτάρουν και κάνουν σχέσεις. Έχουν έρθει κι άλλες τέτοιες εξομολογήσεις, ξέρω ότι δεν είμαι η μόνη αλλά δεν παύω να νιώθω μειονεκτικά.. Το κακό είναι ότι δεν έχω το θάρρος, ούτε την όρεξη να φλερτάρω με κάποιον. Αυτοί που μου αρέσουν είναι συνήθως εντελώς out of my league ή σε άλλη φάση γενικά (πολύ μεγαλύτεροι σε ηλικία). Οι συζητήσεις από τα σοσιαλ και ειδικά απτο ινσταγκραμ δεν με συγκινούν καθόλου, είναι λες και κανένας δεν έχει κάτι σημαντικό να πει (ή τουλάχιστον μόνο τέτοιοι μου προκύπτουν εμένα). Θέλω απλά να γνωρίσω έναν ενδιαφέρον άνθρωπο, να ξέρει να μιλάει και να είναι στοργικός.

Γενικά έχω τεράστια ανάγκη από επιβεβαίωση σε ό,τι κάνω. Το καλοκαίρι δούλεψα για πρώτη φορά, έκανα μια δουλειά άσχετη με αυτό που σπουδάζω, όμως μου άρεσε και ήθελα να την κάνω σωστά. Όταν το αφεντικό μου με επιβράβευε ένιωθα υπέροχα, ενώ όταν έκανα λάθη χάλια. Με το τέλος της σεζόν που έφυγα, του έστειλα ένα μήνυμα για να τον ευχαριστήσω για την συνεργασία αλλά και για την υπομονή του. Δεν μου απάντησε ποτέ και αυτό με έκανε να νιώσω πολύ άσχημα και να μπω σε δεύτερες σκέψεις για το αν όντως ήμουν καλή σε αυτό που έκανα ή όχι. Δεν ξέρω αν είναι φυσιολογικό ή αν είμαι υπερβολική

Είμαστε σχεδόν δυόμιση χρόνια με την κοπέλα μου και εδώ και 7 μήνες συγκατοικούμε.Η κοπέλα μου είχε πάει 15 μέρες διακοπές με μία συνάδελφο της με την οποία είναι και καλές φίλες,και γύρισε πρίν από 2 εβδομάδες.Επειδή επεκτείνω τη δουλειά μου(άνοιξα άλλο ένα μαγαζί)και δέν γινόταν να λείψω με τίποτα,δυστυχώς δέν μπορέσαμε να κάνουμε μαζί διακοπές φέτος,και εννοείται ότι από τη στιγμή που εκείνη το είχε τόσο ανάγκη,δέν θα μπορούσα να έχω αντίρρηση σε αυτό.Τις πρώτες 3-4 μέρες αφότου γύρισε,όλα καλά,και πολύ καλύτερα από πρίν θα μπορούσα να πώ.Γύρισε ανανεωμένη,με ακόμα καλύτερη διάθεση απέναντι μου,και ακόμα και στο σέξ,πιό διαφορετική ώς πρός το ακόμα καλύτερο,γιατί έτσι κι αλλιώς ήμασταν πολύ καλά σε αυτό.Η μόνη διαφορά είναι ότι από τη στιγμή που γύρισε από τις διακοπές,σχεδόν μέρα παρά μέρα βγαίνει.Μου είπε ότι στις διακοπές,γνώρισαν δύο άλλες κοπέλες,ταίριαξαν από την πρώτη μέρα,αποφάσισαν να κρατήσουν επαφές κσι βγαίνουν οι τέσσερις τους.Ok μέχρι εκεί,αλλά γιατί ξαφνικά να ντύνεται και να φτιάχνεται σάν να βγαίνει για βραδινή έξοδο για να βγεί για καφέ με φίλες όταν θα μπορούσε να πάει απλά ντυμένη όπως έκανε πάντα; Εκτός από αυτό,παρατήρησα ότι ενώ της άρεσε πάντα να ασχολείται με τα του σπιτιού και ειδικά να μαγειρεύει,αυτές τις ημέρες,ναί μεν την καθαριότητα δέν την έχει αφήσει,το φαγητό όμως είναι ή από τη μητέρα της ή από τη τη δική μου(η κοπέλα μου τους λέει να φέρουν,και εκείνες είναι πάντα πρόθυμες).Η κοπέλα μου δουλεύει στο χώρο της υγείας,έχει άλλες 15 ημέρες άδειας που μάζεψε μέρα-μέρα από τότε που η κατάσταση με τον Covid δέν παλευόταν,ξέρω πόσο πολύ είχε εξουθενωθεί τότε και το σέβομαι απόλυτα,και γι'αυτό και δέν της κάνω συζήτηση.Εχθές μου είπε ότι θα πήγαινε στα γενέθλια της μίας από αυτές που γνώρισαν στις διακοπές και θα πήγσινε πάλι με τη συνάδελφο της,και όταν γύρισε ήταν όχι μεθυσμένη ακριβώς,αλλά είχε πιεί αρκετά,και είχε.οδηγήσει.Αυτό ήταν που με ανησύχησε όσο δέν πάει και σήμερα το απόγευμα της μίλησα και τη ρώτησα τί συμβαίνει.Η απάντηση της ήταν ότι τζάμπα την σκοτίζω και ότι θέλει να κοιμηθεί,όπως και συνεχίζει.Μπορεί να συμβαίνουν πολλά,μπορεί να μή συμβαίνει και τίποτα.Εγώ αυτό που ξέρω,είναι πως ό,τι κάνω το κάνω για μας γιατί είχαμε σχεδιάσει κοινό μέλλον.Παράτησα τη δουλειά μου ενώ θα έπρεπε να ήμουνα εκεί,για να τη δώ επειδή είχα να τη δώ απ'το πρωί.Την αγαπάω πολύ,και ίσως γίνομαι υπερβολικός.

Για τη δουλειά που πήγα για συνέντευξη. Τα πήγα καλά όμως πέρασαν τόσες για συνέντευξη σήμερα και μιλαμε για μια θέση. Ήμουν ο εαυτός μου και κάνω για αυτή τη δουλειά. Ας με βοηθήσει η τύχη επιτέλους!

Δε θα μπω σε λεπτομέρειες πολλές καθώς ό,τι θυμάμαι σχετικά με αυτόν τον άνθρωπο με πονάει. 1,5 χρόνο σχέση, χωρίσαμε πριν 6 μήνες (αυτή το επέλεξε) και αυτή έχει ήδη φτιάξει τη ζωή της με νέα σχέση με την οποία είναι ήδη 5 μήνες μαζί. (είδα στο προφίλ της ημερομηνία με καρδιά δίπλα, 1 μήνα μετά της ημερομηνίας που χωρίσαμε) Πρόσφατα επικοινώνησα μαζί της (θυμόμουν το instagram της) να τη ρωτήσω τι κάνει, να της πω οτί μου έλειψε, οτί την αγαπώ ακόμα και θέλω να τα ξαναβρούμε, πως δε προχώρησα στη ζωή μου.. συνοπτικά πάλι, μου είπε πως είναι πιο ευτυχισμένη από ποτέ στη νέα της σχέση και δε θέλει καμία επικοινωνία μαζί μου. Χωρίσαμε άσχημα είναι η αλήθεια, φωνές, κλάματα, κτλπ.. εγώ έκανα ΚΑΘΕ προσπάθεια να είμαστε μαζί και να τα ξαναβρούμε ενώ αυτή έκλεινε κάθε πόρτα επικοινωνίας..και εγώ περίμενα και περίμενα μήπως και αλλάξει κάτι, μήπως της λείψω, μήπως με θυμηθεί και θελήσει να με δει..και την επόμενη μέρα που της μίλησα ξανά είδα το προφίλ της στο οποίο αυτή τη φορά είχε mention τη νέα της σχέση..σαν να ήξερε πως θα το κοιτούσα, σαν να μου λέει "τζάμπα προσπαθείς, εγώ ανήκω εκεί".. εντάξει κοπέλα μου εντάξει, έκανες την επιλογή σου..η ζωή συνεχίζεται..προχωράω κεγώ πλέον..αντίο για πάντα..δε θα κοιτάξω πίσω παρά μόνο μπροστά από εδώ και πέρα....να είσαι καλά μαζί του και δε θα ξαναέρθω σε επαφή μαζί σου αφού δε θέλεις...αντίο.