ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Το πήρα απόφαση. Θα είμαι μόνος μου για το υπόλοιπο τη ζωής μου. Δεν είναι ακριβώς επιλογή μου. Ένιγουέιζ. Αυτά.

Διαβάζαμε πέρσυ για ένα μάθημα με κάτι φίλους μου.Τελειώνουμε,το περνάμε,κι ο ένας από τότε μέχρι τώρα έχει πει δύο φορές τη φράση "σας κουβάλησα".Τη πρώτη φορά τσακωθήκαμε,τη δεύτερη φορά είπα κι εγώ οκ δε συγχήστηκα.Τώρα έχουμε πάρει ένα άλλο μάθημα,κι εγώ επειδή έχω μία αξιοπρέπεια,διαβάζω ολομόναχος,αρνούμαι να διαβάσω μαζί τους και φυσικά ο κομπλεξικός είμαι εγώ που διαβάζω μόνος μου. Ελπίζω μία μέρα να ξεπεράσω τα κόμπλεξ μου και να δέχομαι αμάσητα τις σπόντες του πάσα ένα εγωιστή.

Θυμάμαι την γιαγιά μου να λέει ότι "όταν αγαπιέστε, πάντα θα βρίσκετε λύση. Θα συζητάτε και θα βρίσκετε λύση." Η γιαγιά έκανε λάθος γιατί κάποιες φορές όση αγάπη κι αν υπάρχει, όσο και να συζητήσεις, δεν υπάρχει λύση.Δεν έχει νόημα να εξιστορήσω τί συνέβη ακριβώς εκτός από το ότι φτάσαμε σε ένα τέλμα. Κανείς δεν μπορούσε να κάνει πίσω (ο καθένας για τους λόγους του) κι έτσι πέσαμε σε αδιέξοδο. Φοβήθηκα να αφήσω μια τόσο όμορφη σχέση σχεδόν 9 χρόνων να γίνει μια άσχημη ανάμνηση και κάπου εκεί τράβηξα γραμμή.Μαζέψαμε τα πράγματά του, κανονίσαμε τα οικονομικά μας κι έφυγε.Νιώθω κουρασμένη και ίσως λίγο αδικημένη επίσης. Δεν άξιζα την ταλαιπωρία και την πίεση του τελευταίου μήνα που ήμασταν μαζί. Με τη συμπεριφορά του δεν μου άφησε άλλη επιλογή.Τη μία στιγμή θυμώνω μαζί του γιατί τα παράτησε, δεν προσπάθησε για εμάς, άφησε όλες τις επιλογές και αποφάσεις να πέσουν στους δικούς μου ώμους χωρίς να ελαφρύνει το βάρος. Την άλλη στιγμή θυμώνω μαζί μου γιατί ολόκληρη ανεξάρτητη, μορφωμένη γυναίκα δεν εντόπισα νωρίτερα τα προβλήματα για να αντιμετωπίσω πριν γίνουν γιγάντια. Στραβωμάρα.Σήμερα κλείνουμε ένα μήνα χωρισμού. Σήμερα πονάω λίγο περισσότερο γιατί ξέρω ότι τελείωσε, δεν μπορώ να γυρίσω τον χρόνο πίσω και μου χρωστάω κάτι καλύτερο. Σήμερα πονάω λίγο περισσότερο γιατί η αγάπη δεν αρκεί.

Και εκει που νομιζω οτι τον βελτιωνομαι, που πεφτω το βραδυ για υπνο στο κρεβατι και τον σκεφτομαι ολο και λιγοτερο, αρχιζω να τον βλεπω στον υπνο μου και αυτόματα γινεται και παλι η πρωτη σκεψη μου το πρωι..Και την επομενη μερα τα ιδια παλι απο την αρχη...Εκεινος αμεσως με ξεπερασε και εγω ακομα βασανιζομαι..Αλλωστε οι παρατημενοι/ες υποφερουν παντα περισσοτερο. Ελπιζω να τον ξεχασω καποτε

Πηγαίνω πολύ σπάνια έως καθόλου σε κλαμπ. Δεν μου αρέσει να βγαίνω μετά τις 12, 1 από το σπιτι για να πάω για ποτό. Τι νόημα έχει να βγει κάνεις τόσο αργά? Ίσως αν αυτή η διαδικασία γινόταν νωρίτερα (και δεν είχα και πρόβλημα με το στομάχι μου) τότε θα προτιμούσα να πάω. Και την επόμενη μέρα μετά να νιώθεις χάλια από το ξενύχτι. Προτιμώ να πάω για ένα καφέ ή για ένα φαγητό παρά σε κλαμπ. Το να βγει κάνεις έξω για να μην μένει όλη την ώρα σπιτι γιατί θα βαρεθεί το καταλαβαίνω γιατί κι εγώ βαριέμαι να μένω όλη τη μέρα σπίτι αλλά το να βγεις τόσο αργά θεωρώ ότι δεν προσφέρει κάτι.Γυναίκα 24

Και μπαινεις εδω, και έπειτα εκτιμάς τα πάντα. Να μην αφήνετε τίποτα για αύριο παιδιά που μπορείτε να κάνετε σήμερα. Ζήστε, γελαστε, μην αναλώνεται τον εαυτό σας σε αποτυχημένες σχέσεις και χάνεται τον εαυτό σας. Δεν λέω μεγάλα λόγια, σας το λέει απλά ένας άνθρωπος που στη πρώτη του χημειοθεραπεία τον χώρισε ο σύντροφός του και έκλαψα πολύ, όμως βλέποντας τον ήλιο..σκέφτομαι πόσο θα ήθελα να πάω μια βόλτα στη θάλασσα, πόσες ευκαιρίες είχα και μιζεριασα..Να χαμογελάτε και να ζείτε..Υγεία σε όλους σας

Είδα μετά απο καιρό πάλι την πρωην κολλητή μου στο όνειρο μου...Θυμάμαι ήμουν στο σπίτι της γιαγιάς μου και με κοιτούσε κλαμμένη...Μου λέει μία μετά από την παρέά της...Έλα στο σπίτι μου να σε κεράσω μαζί με τις άλλες...Τότε σκάει μύτη πάλι αυτή (κολλ) και μου λέει πρέπει να σου πω κάτι...Μου δίνει ενα χαρτί γραμμένο με τα γράμματα της αλλης της κολλητης-ξαδέρφης και λέει: "ΘΕΛΩ ΝΑ ΒΓΕΙΣ ΤΕΛΕΙΩΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ ΝΙΩΘΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΒΓΕΙ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΚΑΝ ΝΑ ΜΕ ΚΟΙΤΑΣ ΓΤ ΜΕ ΤΑΡΑΖΕΙΣ..." και μετά μου το λέει και αυτή ψιλοκλαμμένη...Το οτι κοιταζομαστε και χαιρετιομαστε ισχυει γτ παμε δυστυχως στο ιδιο σχολειο....Αλλα εχουμε χωρισει τους δρομους μας εδω και εναν χρονο...Δυνατη φιλια ηταν ομως 4 χρονων...Λετε να σημαινει κατι;

Μα καλά, τι φάση και φοράνε όλοι μάσκες στο μετρό αυτές τις μέρες; Κατανοώ, υπάρχει μια επιδημία του H1N1 αλλά μου φαίνονται φοβητσιαρηδες όλοι, γτ οι περισσότεροι δεν ανήκουν στις ευπαθεις ομάδες. Με άλλα λόγια, θέλω να πω ότι κάθε χρόνο μας ζαλιζουν με τις επιδημίες, φοβόμαστε, αλλά δεν γίνεται τίποτα έτσι. Η πιθανότητα να αρρώστησει κάποιος ναι μεν ύπαρκτη και αυξημένη, αλλά όχι και να μας φέρνει σε κατάσταση πανικού. Ευχαριστώ.

Βλέπω ταινίες, σειρές, διαβάζω βιβλία. Ερωτεύομαι τους χαρακτήρες, γελάω με τους ρόλους, ταυτίζομαι, κλαίω.Στην πραγματική ζωή μου όμως δεν έχω καμία από όλες αυτές τις συγκινήσεις. Δεν ερωτεύομαι, δεν με ερωτεύονται, δεν υπάρχει δράση, δεν υπάρχει αντίδραση, καμία περιπέτεια, έστω και λύπες, κάτι το οποίο θα με κάνει να νιώσω. Ζω μέσα σε μια φαντασία. Η πραγματικότητα μου δεν έχει 'ζωη'.... :(

Και εκεί που έκανα πρόβες και μάζευα το θάρρος μου για να του πω ότι δεν θέλω να συνεχίσουμε, διαπιστώνω ότι δεν έχω καμία όρεξη να του πω ούτε καν αυτό.Όμως βλέπω ότι και αυτός δεν κάνει κάποια κίνηση άρα μάλλον ξενέρωσε και αυτός μαζί μου...Από την μια είναι καλό να τελειώσει με σιωπή και από τις 2 μεριές, χωρίς εντάσεις και τσακωμούς. Από την άλλη όμως, αν δεν ειπωθεί το τέλος, τότε αυτό σημαίνει ότι μπορεί να ξεκινήσει πάλι η όποια σχέση έχουμε;