ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ρε παιδιά , μόνο εγώ κοιμάμαι 10 ώρες τη μέρα τώρα με την καραντίνα;; Το βράδυ κοιμήθηκα 4 ξύπνησα 10.30, μετά κοιμήθηκα πάλι 12-1 κι απόγευμα 6-8. Αντίο υπνε σήμερα το βράδυ ?

Εχει απομαγνητιστει η καρτα μου . Παιρνω τηλεφωνω την τραπεζα την προηγουμενη εβδομαδα κανω τις σχετικες διαδικασιες και μου λενε σε μια εβδομαδα θα εχει ερθει. Περιμενω περιμενω τιποτα. Ξανα τηλεφωνο μου λενε πως θα τακτοποιηθει το θεμα. Αρχιζω αγχωνομαι καθως ξεμενω απο μετρητα ( ειμαι με 12 ευρω) . Υπαρχει ομως ενα βιβλιαριο , ειχε χρηματα της γιαγιας μου που πεθανε, εγω δευτερο ονομα, για εκτακτες αναγκες. Ποτε δεν συνδεθηκε - ενεργοποιηθηκε εκεινος ο λογαριασμος με την καρτα. Λεω θα παω στην τραπεζα. Πηγαινω . Εξω 6 βαθμοι , αερας , βροχη . Μας εβαζαν εναν - εναν . Σε ενα τεραστιο χωρο. Θα μπορουσαν να ειχαν τηρησει ενας πελατης ανα καποια τετραγωνικα οπως το μαρκετ. Πριν απο εμενα ειχε 10 ατομα . Περιμενα 1.30 ωρα. Βγαινει μια υπαλληλος ρωταει ο καθενας μας τι θελει. Της απανταω και εγω και αρχιζει να με μαλωνει ΄νεα κοπελα γιατι το κανεις αυτο στον εαυτο σου, αλλα ναι βαριεστε και ερχεστε για βολτες και ερχεστε να μας κολλησετε΄ . Να μου ζηταει εξηγησεις γιατι δεν εκανα τις κινησεις που επρεπε τοσο καιρο κτλ. Προσπαθησα να εξηγησω αλλα καπου εκει με ειρωνευτηκε οτι ΄πως και επεσαν ολα τωρα΄. Να ακουν και οι αλλοι και να με κακοχαρακτηριζουν οτι βγηκα χωρις λογο να διασπειρω τον ιο , ενω δεν ειχα σοβαρο λογο. Μονο ενας κυριουλης παραπονεθηκε πως ετσι οπως μας ειχαν θα ημασταν αυριο με πυρετο απο το κρυο και εκει ειμαστε πιο κοντα ο ενας στον αλλον. Ημουν ηδη μια εβδομαδα μεσα στο σπιτι. Δεν βγηκα καθολου. Ημουν αφραγκη. Κοντεψα να βαλω τα κλαματα .Εεεε γυρισα στο σπιτι . Εχει τελειωσει εδω και ποσο καιρο το πετρελαιο αλλα ειχε καλο καιρο. Μπηκα σε ενα σπιτι παγωμενο βρεγμενη και τρεμω σαν το ψαρι ενω εχουν περασει ποσες ωρες και ηδη νιωθω το στερνο μου να βραζει.

Αρχίζω κ συνηθίζω την καραντίνα. 12η μέρα... Μόνο στην αρχή ημουν στην τσίτα. Τώρα λες και αρχίζω κ το απολαμβάνω. Ίσως γιατί δε μένω μόνη κ οι άνθρωποι που ζούμε μαζί είναι οκ, άρα δεν έχουμε εντάσεις. Πιο πολύ φοβάμαι τη στιγμή που θα ξαναβγω. Δέκα μέρες πριν την καραντίνα ένιωθα τεράστιο αγχος στα μέσα και στο δρομο με τις μάσκες που έβλεπα κ την προσοχή για φυσική απόσταση, τα βλέμματα κ το φόβο στο μετρό ή το να προσέχω με τις πάρεες μου να μην αγκαλιαζομαστε κ με τις συζητήσεις για τον ιο. Αφού εκείνη την περίοδο κάθε φορά ένιωθα ότι κάτι έχω κολλήσει. Αυτό μου δημιουργούσε περισσότερο άγχος. Τώρα σαν να έχω κλειστεί (βολεύει γιατι κ πριν δούλευα συχνά από το σπίτι) τα έχω πάρει όλα ονλαιν κ νιώθω λες κ είμαι σε οχυρό, σε καταφύγιο. Φοβάμαι πως όταν έρθει η ώρα να ξαναβγω θα πάθω μετά τραυματικο γιατί θα έχω ξεμαθει την επαφή. Ίσως γιατί είμαι σε μεταβατική φάση κ ενώ ένιωθα ότι σιγά σιγά προχωράω μπροστά στη δουλειά κ τη ζωή μου (ετσι λέει το συνειδητό μου τουλ) κ θα έχω προκλήσεις φαίνεται ότι τελικά σαν να την έχω καταβρει με την καραντίνα. Άραγε νιώθει κ κάποιος άλλος το ίδιο με το μέσα /έξω;

Εδώ και χρόνια βλέπω στον ύπνο μου έναν παλιό μου συμμαθητή, μια με κοιτάζει, μια χαμογελάει μια με βοηθάει, δεν μπορώ να καταλάβω... γιατί σε ονειρεύομαι ; Μου άρεσε όταν ήμασταν μικρά παιδιά, αλλά μου άρεσαν παράλληλα κι άλλοι δέκα.Περίεργο πράγμα το μυαλό.Τον είδα πάλι σήμερα τα ξημερώματα στάθηκα δίπλα του κι εκείνος μου χαμογελούσε.Δεν καταλαβαίνω γιατί τον βλέπω....

Και όλο μπαίνω στο προφίλ του...Τον σκέφτομαι και αναρωτιέμαι γιατί να γίνουμε έτσι.. γτ να τα καταστρέψει όλα τόσο γρήγορα...

Σήμερα ο αδερφος μου ηπιε. Επισης ειναι νευρικός σα να θελει να ξεσπασει... κ κει που καθομουν.ηρεμη στο Σπίτι.οι κινησεις του αποτομες. Με ταραζει ολο αυτο κ πήρα τους δρόμους ... κ σκέφτομαι που να κοιμηθω.. μεσα σολα συμβαινει κ αυτο στην ελλαδα κ Εγω κυκλοφορω στους δρομους.

τις 11 τελευταίες μέρες στο σπίτι. (Α28)Ξύπνησα , έφαγα πρωϊνό , μαγείρεψα , είδα 2 ταινίες , έφαγα μεσημεριανό , κοιμήθηκα μεσημέρι , ξύπνησα , χάζεψα λίγο πσ-τβ , ετοίμασα κάτι ελαφρύ να φάω , είδα σειρές τρώγοντας , κοιμήθηκα για βράδυ. Στο τσακίρ κέφι άντε να πάω σούπερ μάρκετ.

Είμαι 20 χρονών και έχω μια σχέση με ένα παιδί ένα χρόνο μεγαλύτερο από εμένα και είμαστε μαζί πολλά χρόνια.Οι γονεις μου το παιδι αυτο το γνωριζουν ο μπαμπας πιο πολυ καθως κανουμε το ιδιο αθλημα.Το προβλημα ειναι οτι ενω η μαμα μου γνωριζει για αυτην την σχεση και δεν εχει καποιο προβλημα ο μπαμπας απο την αλλη δεν το ξερει κατι υποψιαζεται βεβαια αλλα οχι κατι σιγουρο.Μια φορα που το ειχε μαθει παλαιοτερα μαλωσαμε πολυ ασχημα και με αναγκασε με τον τροπο του να το ληξω βεβαια εγω δεν το εκανα αλλα αυτος δεν το ηξερε.Πλεον ομως θελω παρα πολυ να το πω για να φυγει αυτο το ''βαρος'' απο πανω μου.Επισης ο μπαμπας μου ειναι πολυ αυστηρος.Τι να κανω πως να του το πω???..

Πριν από κάποιες μέρες, ένα απόγευμα που τάϊζα τα μωρά μου δέχτηκα ένα τηλεφώνημα και έμαθα πως η μάνα μου ήταν θετική στον κορωνοιο. Νέα είναι λέω υγιής, θα το περάσει. Δεν τα κατάφερε όμως. Έφυγε νωρίς και δεν μπορούσα να παω να τη δω. (Δεν εμένε Ελλάδα). Τα μωρά μου είναι πάρα πολύ μικρά, και πρέπει να τα φροντίζω , δε γίνεται να αρρωστήσω. Έφυγε και δεν την πήρα μια τελευταία αγκαλιά , έγινε τόσο ξαφνικά όλο αυτό. Και περίμενα το Πάσχα να ανταμώσουμε. Μαμα είχα τόσα πολλά να σου πω. Ήσουν τόσο νεα, γιατί;... Αντίο ζωή μου.

Σε λίγους μήνες θα πάω 27 χρονών , με δύο μακροχρόνιες σχέσεις στη ζωή μου και χωρίς σχέση 2 χρόνια τώρα....θέλω να βρω τον σύντροφο μου κι εγώ να περνάμε καλά μαζί,δε θέλω και δεν αντέχω άλλη μοναξιά, φοβάμαι πολύ ότι θα μείνω μόνη μου