ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μπορεί μία σχέση που ξεκίνησε μόνο για σεξ να εξελιχθεί σε μία σχέση με τον χρόνο? Μπορούν να αναπτυχθούν συναισθήματα με τον καιρό?

Θελω να σας ευχαριστησω ολους τοσο πολυ ειλικρινα που μπηκατε στον κοπο να απαντησετε στην εξομολογηση μου. https://m.lifo.gr/confessions/view/410309Με βοηθα πολυ να ξερω οτι στη ζωη υπαρχουν και αυτοι οι ανθρωποι.Μου δινει δυναμη και αισιοδοξια. Ειστε υπεροχοι! Σας ευχαριστω!

Η κοπέλα μου έχει πετάξει μερικές φορές όταν λέμε για παρελθοντικές γνωριμιες φράσεις τύπου "θα μπορούσα να ήμουν με τον Χ και τον Υ που μιλούσα πριν σε γνωρίσω αλλά εγώ κόλλησα μαζί σου" "ήταν καλές περιπτώσεις αλλά εγώ έμπλεξα"Ώσπου έγινε έξαλλος διότι νιώθω να με προσβάλει λέγοντας το.Ολοι μας θα μπορούσαμε να είμαστε κάπου αλλού σε ένα υποθετικό σενάριο.Εγω γνώρισα αυτήν με αυτήν ήθελα να είμαι.Ειμαι υπερβολικός πιστεύετε;

Το να συγχωρει ενας ανθρωπος ευκολα ή να μην κραταει κακια θεωρειται οτι ειναι προτερημα η ελαττωμα? Δεν αναφερομαι απαραιτητα για σχεση αλλα και για φιλους και για συγγενεις. Γενικως σαν ανθρωπος δεν κραταω κακια και συγχωρω ευκολα χωρις βεβαια να ξεχναω αλλα αναρωτιεμαι μηπως ειμαι χαζη που συγχωρω ανθρωπους που δεν αξιζουν και τους κραταω στην ζωη μου σαν να μην τρεχει τιποτα? Καποιοι μπορει να πουν αναλογως τι σου εχει κανει και να αναφερω καποια παραδειγματα: αχαριστια, λογια που ειπωθηκαν χωρις να σκεφτουν ποσο ασχημα ηταν, δανεικα και μετα κανω την παπια, ψεματα κ.α.

Είμαι άντρας gay. Σε όλη μου τη ζωή καταπιεζομαι και προσπαθώ να βγάλω προς τα έξω το προφίλ ενός str8 άντρα, ίσως επειδή κι εγώ ο ίδιος δεν το αποδέχομαι. Μεγάλωσα σε ένα αυστηρό περιβάλλον με την αποδοχή και επιβολή του αρσενικού-θηλυκού, του άσπρου-μαύρου και έτσι προσάρμοσα τη συμπεριφορά μου και την κοσμοθεωρία μου, χωρίς να αποδεχτώ αυτό που είμαι.Προσπαθώ να κάνω γνωριμίες με γυναίκες από το διαδίκτυο και να δημιουργήσω μια περσονα διαφορετική από αυτά που νιώθω για να τεσταρω τον εαυτό μου.Γνώρισα έτσι μια κοπέλα σε έναν διαδικτυακό τόπο, όπου γίναμε "ζευγάρι". Αυτό που μου έβγαινε ήταν να την μειώνω με διάφορους τρόπους και να την κάνω να κολλήσει μαζί μου. Είδα ότι όλο αυτό μου προσφέρει ανακούφιση βαθιά, αλλά προσπαθήσα να το σταματήσω, γιατί καταλαβαίνω ότι είναι λάθος. Από τότε το έχω επαναλάβει και με άλλες. Τι να κάνω για να το σταματησω δεν ξέρω. Γράφω πάντως τις εμπειρίες μου σε τετράδιο και σκοπεύω να τις μεταφέρω σε βιβλίο.

Μετά απο όλο αυτό που περνάμε αυτόν τον καιρό, όταν πια θα έχει περάσει, ας μην ξεχάσουμε πόσο καλό έκανε στην φύση και στα ζώα το οτι έστω και αναγκαστικά τους δώσαμε λίγο χώρο να αναπνεύσουν. Φάλαινες απολαμβάνουν την Μεσόγειο χωρίς πλοία και για πρώτη φορά εδώ και 30 χρόνια, τα Ιμαλάια είναι ορατά από την Ινδία. Πόσο όμορφες ειδήσεις. Πόσο πιο όμορφος θα ηταν ο κόσμος μας αν ήταν πάντα έτσι. Η φύση δεν μας ανοίκει. Ας σταματήσουμε να την βοιάζουμε. Ας σταματήσουμε να ήμαστε πια τόσο εγωιστές να πιστεύουμε οτι αυτή η γη ανοίκει μόνο σε εμάς. Είναι μια καλή ευκαιρία τώρα.

Στις 3 βδομάδες Καραντίνας έχω σκεφτεί τα πάντα και έχω βαρεθεί τα πάντα.Ξεσκόνησα στα βάθη της μνήμης μου τα καλά και τα κακά που πέρασα στην ζωή μου.Σε πόσα εφταιξα και που εφταιξε στον χωρισμό μας μετα 10 χρόνια γαμου.Στα 45 χρόνια πρώτη φορά περνάω τέτοιο στάδιο περισυλλογής και σκέψεων.Φτυνω τον εαυτό μου που αδίκησα σχέσεις που μπορεί να άξιζαν τελικά και τα έδωσα ολα σε μια σχέση δηλητήριο που κατέληξε σε διαζύγιο.Με έπιασαν οι μελαγχολιες με όλα αυτά ώσπου τελικά έμαθα κάτι σοκαριστικό.....Γνωστο άτομο από την πολυκατοικία που βρισκόμασταν και (Έλληνες στο εξωτερικο) καπου καπου καμία φορά.. πέθανε.....λιγο πάνω από τα 50....απο Κορονοϊό...Ξαφνικα ενώ ήταν αδιάθετο λιποθύμησε.Την άλλη μέρα έκανε καφέ και έπεσε αναίσθητο και ξεψύχησε στο ασθενοφόρο.Μου το είπε η εγγονή του που ήταν μπροστά στο συμβάν.Εγω ήμουν στην δουλειά.Ειχα καιρό να τον δω και νόμιζα ότι ήταν Ελλάδα για το Πάσχα.Εφυγε η γη μέσα από τα πόδια μου...η οικογένεια του άδειαζε το διαμέρισμα και έτσι συνάντησα την εγγονή και την κόρη του Θανόντος. Τελικά πόσο μικρή είναι η ζωή ρε παιδιά!Στεναχωρήθηκα αφάνταστα αν και είχαμε μόνο μια Καλημέρα.Σκεφτομουν τα δικά μου προβλήματα και τον θάνατο, ότι τα περισσότερα προβλήματα οφείλονται σε ανόητους εγωισμούς και οικονομικά συμφέροντα.Οτι υπάρχουν δύο ειδών άνθρωποι,αυτοί που αγαπούν και δινονται στην σχέση ,και σε εκείνους που ψάχνουν να λάβουν από την σχέση σε κάθε επίπεδο.Αναφαιρομενος στο είδος των πρώτων να συμβουλεψω μέσα από την εμπειρία μου ότι πρέπει να ψυχολογισεται καλά τον/την σύντροφό σας και τα κίνητρα χωρίς συναισθηματισμους!Άτομο εγωκεντρικό,εγωιστικό,και συμφεροντολογικό σε όλα τα επίπεδα,σεξουαλικό κτλ. θα σας φέρει προβλήματα τεράστια σε σχέση η σε γάμο.Οταν δείτε τέτοια σημαδια τοτε...next!Η ζωή είναι πολύ μικρή και η φλόγα της τρεμοπαιζει....χαρειτε την ζωή.Μην επιτρέπετε στον κάθε τυχάρπαστο εγωκεντρικό παλιοχαρακτηρα να σας ρημάζει συναισθηματικά!Ούτε φιλί δεν αξίζουν τέτοια άτομα...Η χειραψία και είναι πάρα πολύ.. Διορθωστε την προσωπικότητα σας και ψάξτε τους ανθρώπους του είδους σας....τους υπόλοιπους αφήστε τους να βρεθούν με το είδος τους...αυτοι δεν έχουν μάθει ποτέ να αγαπούν τίποτα άλλο εκτός του εαυτού τους!Αγαπήστε αυτούς που το αξίζουν και δωθειτε σε μια σχέση που την δένει αγάπη και όχι συμφέρον καθε είδους.Ο θάνατος πολλές φορές μας θυμίζει πόσο εύθραυστη και πολιτιμη είναι η μικρή ζωή μας για να τυραννιομαστε για αγάπες που δεν το αξιζαν.Σας εύχομαι να είστε όλοι υγιείς και να περάσει αυτός ο λοιμός!

Η μητέρα μου είναι ο πιο αρνητικός άνθρωπος που ξέρω και δεν αντέχεται αλήθεια...

Συμβαίνει και σ'εσάς, τέτοιες μέρες που είμαστε αναγκαστικά κλεισμένοι σπίτι, να σκέφτεστε τους/τις πρώην σας και συγκεκριμένα τις ωραίες στιγμές που ζήσατε μαζί τους;Πάνε 2 χρόνια που έχω χωρίσει με τον πρώην μου αλλά πιάνω τον εαυτό μου να τον σκέφτεται αρκετά αυτή την περίοδο.. Και τα καλά και τα άσχημα αλλά κυρίως τα καλά.. Και να μου λείπει φουλ η περίοδος που ήμασταν καλά. Δε ξέρω γιατί μου συμβαίνει, δε ψάχνω αφορμή για επανένωση, είμαι πολύ καλά από τότε που χωρίσαμε απλά τότε ήταν πραγματικά μια πολύ καλή περίοδος στη ζωή μου. Ίσως να φταίει κ το ότι ήταν η πρώτη μου αγάπη και το έζησα έντονα. Μήπως φταίει το ότι δε δουλεύω και δεν απασχολώ το μυαλό μου ή έχει να κάνει με το ότι δε βρίσκομαι σε κάποια σχέση τώρα;Ο, τι και να είναι πάντως είναι λίγο επίπονο και μόνο στη σκέψη.. Δυστυχώς ο χρόνος πίσω δε μπορεί να πάει και μένουν μόνο οι αναμνήσεις.Με αυτή την κατάσταση όμως που ζούμε σκέφτομαι ότι δε θα μπορέσω να βγω ραντεβού σύντομα, και όταν λέω σύντομα εννοώ για μήνες ακόμα.. Πως μπορεί να διαχειριστεί κάνεις κάτι τέτοιο;Φυσικά και υπάρχουν σοβαρότερα προβλήματα αυτή τη στιγμή αλλά να μια σκέψη κάνω γιατί μαζί με όλα τ άλλα με απασχολεί κ αυτό.. Τι λέτε;

Ειμαι 19 και δεν εχω φιλησει κανεναν. Δεν ειναι οτι ειμαι περιεργη ή κατι τετοιο,υπηρξαν μαλιστα 3 που προσπαθησαν να γινει κατι μεταξυ μας στο παρελθον αλλα εγω δεν ημουν ετοιμη. Τωρα σκεφτομαι οτι και εξαιτιας της καραντινας εχει ερθει να μεινει στο κατω διαμερισμα ο φιλος του αδερφου της φιλης μου που ειναι 18. Αυτος ειναι λιγο τσιμπημενος μαζι μου εγω παλι καθολου. Κανονισαμε ομως με την φιλη μου να κατεβω μια μερα σπιτι της και καλα για ταινια και με καποιον τροπο να βρεθουμε μονοι μας και να φιληθουμε για να ξεμπερδευω απο αυτο το θεμα. Γιατι για να πω την αληθεια υπηρχαν αρκετα αγορια που με ενδιεφεραν και που τελικα τα απωθουσα μονο και μονο επειδη φοβομουν μην ρεζιλευτω. Αξιζει να το κανω αυτο για να ξεμπερδευω ή οχι;;