ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εντάξει είμαι ατυχή στον έρωτα. Καθε φορά που γνωρίζω κάποιον και μου αρεσει και φαίνεται ότι έχουμε χημεια, τσουπ μαθαίνω ότι είναι σχεση. Δεν μπορω να καταλαβω υπαρχουν τοσοι ελευθεροι γιατι δεν ταιριάζω με αυτούς; για πάντα μόνη λοιπόν.

είμαι πολύ ευτυχής. Παρόλο απο αρκετά χρόνια, σε περίπου 4 μήνες θα μετακομίσω στην Ολλανδία. Δεν έχω καταλήξει τι θα κάνω με το κατοικίδιο μου. Δεν έχει αρκετές διαδικασίες και δεν απαιτείται φόρος εκεί που θα μείνω. Το θέμα αφορά τον σπιτονοικοκύρη για τον αν θα δεχτεί η όχι. Στην τελευταία επικοινωνία που είχαμε δεν το άκουσα και τόσο θετικό. Οπότε ξεκίνησα άτυπα να τον δώσω σε κάποιον, εδώ. Απλά τα 4 τελευταία χρόνια ήταν αρκετά δύσκολα για εμένα, ήταν η μόνη σοβαρή παρέα που είχα , περάσαμε καραντίνα μαζί, το γέλιο που μου χάριζε, τα κυνηγητά...

Βρίσκομαι ήδη στο δεύτερο έτος σπουδών μου και μπορώ να πω πως δεν είμαι καθόλου ευχαριστημένος από την ζωή που κάνω. Ακολουθώ ένα συνεχές πρόγραμμα το οποίο αποτελείται από σχολή-σπίτι-σχολή και ξανά μανά. Δυστυχώς δεν έχω καταφέρει να κάνω καθόλου παραγωγικές παρέες με αποτέλεσμα η παρέα μου να αποτελείται από συμβατικούς φίλους μόνο και μόνο για να μην μείνω εντελώς μόνος μου. Είμαι γενικά ένας άνθρωπος με πολύ ζωντάνια μέσα μου και νιώθω ότι καταπιέζομαι πάρα πολύ με την ζωή στην πόλη. Θέλω συνεχώς να κάνω νέα πράγματα όπως βόλτες, εξορμήσεις, σπορ και απλά κανένας δεν θέλει να με ακολουθήσει σε αυτά με αποτέλεσμα να μην τα κάνω ούτε εγώ. Όλη αυτή η ρουτίνα και η ατονία με έχει κουράσει απίστευτα ψυχολογικά και το κακό είναι ότι η γενέτειρα μου βρίσκεται μακριά με αποτέλεσμα να μην μπορώ να την επισκέπτομαι συχνά. Όταν πηγαίνω όμως γίνομαι άλλος άνθρωπος. Εκεί έχω όλα όσα χρειάζομαι για να είμαι καλά και στεναχωριέμαι πάρα πολύ όταν φθάνει η στιγμή να ξανά φύγω. Κατανοώ ότι είναι μία περίοδος όπου είναι απαραίτητη για την ζωή μου όμως και η υπομονή έχει τα όρια της. Κουράστηκα να ζω άλλο έτσι, κουράστηκα να μην διασκεδάζω, κουράστηκα να καταπιεζομαι και πιθανών να κούρασα και εσάς. Θέλω απλώς να περάσω αυτή την ηλικία με όσο το δυνατόν καλύτερες εμπειρίες και ασχολίες. Αυτό ζητάω μόνο

Γεια σας ,θα αναρωτιέστε γιατί έβαλα αυτόν τον τίτλο στην εξομολόγηση μου. Θα σας λύσω αμέσως την απορία. Γενικά για μένα η λέξη φιλία είναι ιερή. Μπορεί να κάνω εύκολα καινούργιες γνωριμίες αλλά δυσκολεύομαι στο να τις ¨κρατήσω΄΄ ζωντανές και να τις μετατρέψω σε φιλίες. Δεν ξέρω αν φταίω εγώ , η βαρετή μου προσωπικότητα ή οι άλλοι που δεν μου βγάζουν έναν πιο ενθουσιώδη εαυτό. Πάντως πάντα βρίσκομαι σε παρέες από το λύκειο στις οποίες είμαι πάντα λίγο στην απ έξω, δηλαδή παρέα 6 ατόμων μπορεί 2 άτομα να κάνουν κολλητή παρέα και αντίστοιχα και τα άλλα 3 και γώ ναι μαί ο μοναχικός λύκος που δεν έχει δεθεί με κάποιον τόσο πολύ ώστε να κάνουν κάθε μέρα παρέα και ας βρίσκονται σε μια παρέα. Είμαι 22 και βλέποντας Φιλαράκια ( Friends) αναρωτιέμαι αν θα έχω και γω κάποιους ανθρώπουσ στη ζωή μου που θα μπορώ να νιώθω τέτοια άνεση όπως η Ρέιτσελ με την Μόνικα. Και αν αναρωτιέστε γιατί φέρνω σαν παράδειγμα την σειρά Φιλαράκια είναι επειδή εγώ νιώθω πάντα πως είμαι η Φοίβη. Κακά τα ψέματα είναι λίγο στην απ έξω η καημένη , όπως νιώθω και γώ. Λέτε λοιπόν να πρέπει να δουλέψω λίγο την προσωπικότητα μου , να είμαι λίγο πιο ενεργή στις φιλίες μου ή απλώς οι άνθρωποι που έχω γνωρίσει μέχρι τώρα δεν είναι σωστή για εμένα και θα έρθει κάποια στιγμή αυτή η πραγματική φιλία στη ζωή μου?

Σήμερα είναι από τις μέρες που νιώθω έντονα την ανάγκη να είχα μια σύντροφο. Να περπατούσαμε χέρι-χέρι ή να ήμασταν όπου ήθελε εκείνη, σπίτι της ή σπίτι μου ή σε κάποιο μέρος ή κατάστημα, οπουδήποτε. Να χωνόμουν στην αγκαλιά της και να την κοιτούσα στα μάτια όταν μου μιλούσε. Να χαμογελάγαμε ή να προβληματιζόμασταν μαζί. Βασικά κάθε μέρα το σκέφτομαι αυτό, έστω για λίγο μέσα στη μέρα, αλλά σήμερα το νιώθω πολύ έντονα. Οι απαντήσεις θα 'ναι ''και τι σε εμποδίζει;'' ή ''βγες και ζήσε'' ή ''μην αφήνεις το χρόνο να περνάει'' ή ''καλά τα λόγια αλλά χρειάζονται και πράξεις, βγες και γνώρισε κάποια''. Σαν όλα να είναι εύκολα και γίνονται κατά παραγγελία. Ποτέ δεν είχα στη ζωή μου, εκτός από μία φορά για κάποιο διάστημα οπότε από την άλλη σκέφτομαι ότι δεν έγινε και τίποτα, ποιό το πρόβλημα; Πολλοί θα πουν για προβλήματα υγείας ή άλλα προβλήματα σημαντικότερα. Συμφωνώ. Ας σκεφτούν μόνο πως παρά τα προβλήματά τους, πιθανόν να έχουν κάποιον άνθρωπο έστω για μια αγκαλιά, ένα φιλί και μια κουβέντα. Επίσης όσοι επιθυμούν ερωτικό/ή σύντροφο, δε σημαίνει πως είναι ανέμελοι και δεν έχουν άλλα προβλήματα, απλά όσοι έχουν αδυνατούν να καταλάβουν την αξία. Εδώ η απάντηση θα είναι ''φτιάξε πρώτα τα προβλήματα που έχεις και μετά βρες σύντροφο'' γιατί ως γνωστόν όλες οι σχέσεις, περιστασιακές ή μόνιμες γίνονται όπως βλέπουμε και γύρω μας από φτασμένους και ανθρώπους χωρίς προβλήματα. Θεωρητικά πάντως δεν έχω κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα ώστε να το φτιάξω, η ζωή κυλάει όμορφα μέσα στη ρουτίνα της. Συγνώμη αν δε σας άρεσε η εξομολόγησή μου, αυτό νιώθω εδώ που είμαι τώρα. Για όσες κι όσους μπορούν να καταλάβουν και να συναισθανθούν.

Εύχομαι στην καλύτερη μου φίλη-σε εκείνη που πλέον θεωρούμαστε αδελφές-και στον άντρα της,αυτή η πρώτη φορά που ξεκίνησαν την προσπάθεια απόκτησης παιδιού με εξωσωματική,να πετύχει! Το αξίζουν όσο τίποτα,και το ίδιο εύχομαι σε όλα τα ζευγάρια που προσπαθούν.Άσχετα άν εγώ δέν είμαι για γάμο και παιδιά,θα είμαι εξαιρετικά καλή νονά για το παιδί τους! Το υποσχεθήκαμε,δώσαμε και τα χέρια,και θέλω πολύ όλα να πάνε καλά και να γεννηθεί αυτό το μωράκι!

Πάντα ήμουν αυτός που σε μια σχέση αγαπούσα περισσότερο , προσπαθούσα περισσότερο , αισθανόμουν πάντα ότι έπρεπε να αποδεικνύω κάτι , ότι έπαιζα μια παρτίδα σκάκι με έπαθλο τι ; τον έρωτα ; ... Κουράστηκα πια ... πάντα έτσι είναι ; Θα ήθελα μια φορά να αισθανόμουν ότι με θέλουν και με αγαπάνε περισσότερο

Φοβάμαι γενικα, ακόμα κι αν όλοι μου λένε ότι είναι για το καλό μου εγώ φοβάμαι πχ μια αλλαγή δουλειάς φοβάμαι μήπως και δεν τα καταφέρω, μια γνωριμία που ίσως εξελιχθεί σε κάτι παραπάνω φοβάμαι μήπως πληγωθώ. Ανησυχώ και επηρεάζει και τη διάθεση μου.

Είμαι 20 χρόνων και θέλω να κάνω καινούργιες παρέες και δεν ξέρω πως.. έχουν γίνει πολλά και έχω χάσει πολλά άτομα από την ζωή μου.. δεν ξέρω μάλλον έτσι είναι όταν ωριμάζεις.. αλλάζουν οι άνθρωποι και εσύ ο ίδιος.. πίστευα όμως όταν θα σπούδάζα στην πρωτεύουσα τα πράγματα θα ήταν αλλιώς.. έτσι μου έλεγαν τουλάχιστον.. πλέον όμως, είμαι δεύτερο έτος και ακόμα τίποτα.. έχω κάνει παρέες στην σχολή δηλαδή εκ πρώτης όψεως θα έλεγε κανείς ότι έχω την τέλεια παρέα, αλλά καταβαθος δεν με γεμίζουν.. δεν είναι αυτό που ψάχνω σε μια παρέα.. όταν κάθομαι μαζί τους νιώθω σαν να μην είμαι ο εαυτός μου. Σαν να προσποιούμαι χωρίς να το θέλω( εάν βγάζει νόημα αυτό). Ίσως αυτό να το κάνω λόγο του ότι, ξέρω ότι εάν χάσω και αυτή την παρέα θα είμαι τελείως μόνη.. Απλά θέλω μια συμβουλή.. Πως μπορώ να βρω φίλους? Έχω προσπαθήσει πολύ βέβαια.. Όσο μπορώ δηλαδή γιατί είμαι λίγο ντροπαλή στην αρχή. Αλλά έχω προσπαθήσει αρκετά.. Δηλαδή δεν ξέρω στεναχωριέμαι πολύ για αυτό.. αλλιώς περίμενα να ήταν η ζωή μου εδώ. Θέλω πολύ να κάνω φίλους οι οποίοι να τους στηρίζω και να με στηρίζουν, να γελάμε και να περνάμε καλά, να υπάρχει εμπιστοσύνη.. Τόσο δύσκολο είναι πια να βρω τέτοια άτομα?? Τι να πω..

να μήν φέρνει στην κοινή μας παρέα τη νέα της σχέση; Καταλαβαίνω ότι έχει κάθε δικαίωμα,κι εγώ που τους γνώρισα από εκείνη είμαι "κατώτερος" στην ιεραρχία(το λέω κάπως παραστατικά,μήν το παρεξηγήσετε)όμως έχω δεθεί με αυτά τα άτομα και περνάμε πολύ καλά.Υπάρχουν και άλλα ζευγάρια,όμως όπως αντιλαμβάνεστε,το θέμα είναι το συγκεκριμένο ζευγάρι.Και μόνο που τους βλέπω μαζί,και μόνο που εκείνη με αντιμετωπίζει εντελώς τυπικά και πολιτισμένα,τρελαίνομαι.Ειδικά αυτό που φεύγουν οι δυό τους νωρίτερα από τους υπόλοιπους,με κάνει να χάνω το μυαλό μου γιατί φαντάζομαι διάφορα.Είναι σπάσιμο νεύρων αυτή η κατάσταση,αλλά όπως είπα,κάνω πολλή καλή παρέα με τα παιδιά,και δέν είναι και εύκολο να κάνεις νέες και καλές παρέες στα 26 σου.Δυσκολεύομαι πάρα πολύ με αυτό που συμβαίνει.