ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μεθαύριο είναι τα γενέθλια μου. Πάντα ήταν μια αδιάφορη μερα. Οι γονείς μου παντα ψιλοαδιαφοροι (γενικά δεν το χουν με τις γιορτες) και μονιμως αφραγκοι, οι φιλοι μου ολοι εκτος πόλης. Θελω αυτή την μέρα να την περναω ομορφα και ξεχωριστά και οχι σαν να ειναι αλλη μια μερα.

Πριν αρχίσω να περιγράφω την κατάσταση, εξομολογούμαι ότι είμαι λίγο ανώριμος και δίνω σημασία σε μαλακίες.Στο δια ταύτα.Στη δουλειά έχω δεχτεί πίεση. Σε αυτό συνέβαλα κι εγώ με το να μη βάζω τα όριά μου,αλλά ένεκα του ότι κάνω κάτι που με γεμίζει και μ αρέσει. Η προϊσταμένη μου μου έχει πει γενικά να μη μιλάω για την εργασία που κάνω και βασικά μου το είπε διότι στη δουλειά έχουν συμβεί διάφορα, δεν ήταν σπόντα δηλαδή για εμένα. Μία φορά όμως βγήκα με μία δύο συναδέλφους απο άλλο τομέα και συζητούσαμε για τις δουλειές μας. Εγώ δεν αποκάλυψα κάποια πατέντα που δεν έχει ξαναγίνει ποτέ,απλά μιλούσαμε σα φίλοι για τις διαδικασίες μας. Ουσιαστικά η δουλειά μου δεν θεωρείται η κενοτομία της χρονιάς. Αλλά δε μπορώ όταν βγαίνω με φίλους και με ρωτάνε τι κάνω να τους απαντώ "δε θα σου πω μπορεί να μου κλέψεις την ιδέα" είναι λίγο κάπως.Αυτό ήταν ένα μόνο παράδειγμα από αυτά που σκέφτομαι για τη δουλειά,γενικά προσπαθώ να είμαι όσο το δυνατόν καλύτερος γίνεται αλλά δεν είμαι τέλειος και όπως ξαναείπα οκ,μπορεί να είμαι χαζός ώρες ώρες και να μου ξεφεύγουν πράγματα.

Γιατί οι γυναίκες πρέπει να εργάζονται και να μη περιμένουν από τους άντρες, τη στιγμή που πάρα πολλοί άντρες δεν ξέρουν από νοικοκυριό και περιμένουν από τις γυναίκες; Συχνά οι ίδιοι άντρες που λένε ότι η γυναίκα πρέπει να είναι οικονομικά ανεξάρτητη, είναι οι ίδιοι εξαρτημένοι επειδή δεν μπορούν και δεν θέλουν να κρατήσουν το νοικοκυριό τους. Παλιά η γυναίκα καθόταν σπίτι και ο άντρας δούλευε, τώρα που οι περισσότερες γυναίκες εργάζονται πολλοί άντρες εξακολουθούνε να μη μαγειρεύουν.σιδερώνουν.καθαρίζουν. Οι γυναίκες εξελίχτηκαν, αυτοί όμως;

Φανταστείτε πόσο θα ήταν ο πληθυσμός αυτή τη στιγμή κάθε χώρας αν δεν πέθαιναν τόσοι άνθρωποι χωρίς να ήταν από βαθιά γεράματα , δηλαδή από φυσικά αίτια.

Μενω σε μακρινη χωρα του εξωτερικου και η γραφειοκρατεια για να τακτοποιησω μια σοβαρη εκκρεμοτητα στην Ελλαδα απο εδω που βρισκομαι ειναι τεραστια. Και πρωτιστως δεν υπαρχει καμια προθυμια για βοηθεια μετα απο τηλεφωνηματα που εκανα εκει. Ελεος! Και καθε φορα στην Ελλαδα που εμπαινα στον πειρασμο να καυτηριασω ολη αυτη τη γραφειοκρατια, ανελιξια, και δημοσιοϋπαλληλικι, κρατιομουν καθως φοβομουν οτι θα με χαρακτηριζαν το στερεοτυπο του Ελληνα του εξωτερικου που υποτιμα τους Ελληνες στην Ελλαδα. Γιατι μαλλον αλλιως ειναι να τα χωνει ενας που κατοικει Ελλαδα και αλλιως ενας που ειναι μονιμα εξωτερικο. Γιατι τοσο πισω ρε γ.....ω;;; Διατηρω ακομα την ελπιδα οτι θα αλλαξει κατι, ομως...

Ενοχλούμαι πολύ όταν στέλνω μήνυμα με ερώτηση σε ένα άτομο με το οποίο έχω αναπτύξει καλή επαφή και, ενώ το μήνυμα διαβάζεται, δεν απαντιέται. Πχ. Έστειλα μήνυμα την περίοδο της καραντίνας σε ένα φίλο μου που έγραφε "Τι κάνεις;" και ενώ το μήνυμα έχει ήδη διαβαστεί, ακόμα δεν έχει απαντηθεί. Μετά πρόσεξα ότι το άτομο αυτό συνέχιζε να ποστάρει κανονικά φωτογραφίες και σχόλια σε κοινωνικά δίκτυα. Τι ένιωσα μέσα από αυτό; Ένιωσα έντονη ενόχληση, απογοήτευση και εκνευρισμό. Ένιωσα ότι δεν εισέπραξα ενδιαφέρον από το άτομο αυτό, σε σημείο να αμφισβητώ και το περιεχόμενο της σχέσης μας.Να δείχνετε ενδιαφέρον στους φίλους σας, ρε! Να μην αφήνετε αναπάντητα μηνύματα. Όταν ειδικά ένα μήνυμα περιέχει ερώτηση, απαντήστε. Μην αδιαφορείτε!

Αρχίζω πανελλήνιες στις 15.06, αυτές τις μέρες ειδικά, όλα τα μέλη της οικογένειας μου μαλώνουν για άσχετα ζητήματα (π.χ αν πρέπει να φτιάξουμε τις ντουλάπες)...ο μεγάλος μου αδερφός παίζει μπουζούκι όλη μέρα...και έρχονται στο σπίτι διάφορες διαδικτυακές παραγγελίες που δεν ξέρουμε ποιος τις κάνει...Τώρα αν εγώ βγώ από το δωμάτιο και πω:《Φτάνει είστε όλοι εκτός concept...Δεν βλέπω τίποτα λογικό...》 θα φταίω εγώ...;

Εχω υψοφοβια.Εχω ολα τα συμπτωματα οταν βρισκομαι καπου ψηλα η βλεπω καποιο βιντεο με υψη ,οπως ζαλαδα ιδρωμενα χερια ταχυπαλμια.Εχω ομως κατι επιπλεον.Με πονανε τα χερια μου,οι παλαμες συγκεκριμενα.Ειναι πολυ ενοχλητικος ο πονος και εμφανιζεται μονο σε τετοιες περιπτωσεις.Υποχωρει οταν φευγω απο τετοιες καταστασεις.Ουφ το ειπα.

Είμαστε με το αγόρι μου σχεδόν 1χρονο μαζί και τώρα τελευταία μου βγαίνει να του λέω έντονα > αλλά το κρατάω μέσα μου γιατί αυτός δεν μου το έχει πει ακόμα(μου το δείχνει όμως ) και ξέρω πόσο σοβαρή λέξη είναι αυτή ,οπότε μπορεί να τρομάξει η να εξαφανιστεί μετά από αυτό .Εσείς τι Συμβουλή μου δίνετε;

Ακολουθεί σεντονι.. Είμαι πάρα πολύ μπερδεμένη. Από μικρή ερωτευομουνα κορίτσια ,κοιτούσα μόνο κορίτσια .Τώρα είμαι 22 χρόνων και συνειδητοποίησα ότι σεξουαλικά με ελκύουν μόνο τα αγόρια. Όταν βλέπω λεσβιακό δεν ανάβω ,έκανα κάτι με κοπέλα που μου άρεσε πολύ και δεν άναψα καθόλου στο κρεβάτι. Και γενικά τελευταία έχω φαντασιώσεις μόνο με άντρες . Όμως Συναισθηματικά δεν μπορώ να νιώσω τίποτα για κάποιο αγόρι. Ενώ για κορίτσια νιώθω πολλά πράγματα απλά όταν το πάμε στο σεξουαλικό σβήνω αμέσως. Όλοι μου λένε κάνε κάτι με αγόρι αλλά εμένα δεν μου βγαίνει καθόλου ,ούτε ένα φιλί. Έχει συμβεί ποτέ αυτό σε κάποιον;; Δεν ξέρω πως να το διαχειριστώ.