ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
18.8.2022 | 01:02

Υπάρχει άραγε η έννοια το "άλλο μισό"?

Υπάρχει...? Ή θα γίνει ένας συμβιβασμός τελικά όπως γίνεται για την πλειοψηφία όπως βλέπω. Δεν μου λείπει προσοχή έρωτας η αγάπη. Αλλά αναρωτιέμαι αν υπάρχει ένας άνθρωπος που να έχει συμβατότητα 90% αυτό δηλαφη το άλλο μισό. Το πιστεύετε αυτό ότι μπορεί να γνωρίσεις κάποιον που να ταιριάζετε τόσο πολύ ή στις σχέσεις πρέπει να δουλέψουμε για να φτάσουμε εκεί? Αξίζει να αφήνουμε ανθρώπους που μας αγαπαπησαν επειδή νιώθουμε ότι δεν είναι η μια/ένας?
19
 
 
 
 
σχόλια

Δεν υπάρχει ο ένας. Ίσως να υπάρχουν κάποιοι που ταιροάζει περισσότερο από όλες τις απόψεις ας πούμε. Μπορεί να μην είναι ενας, μπορεί να είναι 2 και και 3 , είμαστε πολλοί σε αυτόν τον πλανήτη.

Προσωπικά δεν πιστεύω σε αυτή την φράση, γιατί αποτελεί μια έμμεση παραδοχή ότι πορευόμαστε μισοί μέχρι την εύρεση ερωτικού συντρόφου και υπονοεί μια κατάσταση εξάρτησης, που κατά την άποψή μου, απέχει πολύ από το νόημα της καθαρής αγάπης και του καθαρού έρωτα.

Κατά τ'αλλα, αυτό που θέλουν να πουν όσοι χρησιμοποιούν την φράση, ναι, υπάρχει, συμβαίνει.
Συμβαίνει εκείνη τη χρονική στιγμή της ζωής σου που αναπτύσσεις ένα συγκεκριμένο κώδικα επικοινωνίας και βρίσκεις κάποιον που έχει θέσει τις ίδιες βάσεις και που αβίαστα επικοινωνεί με τον ίδιο ακριβώς κώδικα. Εκπλήσσεσαι και αρχικά νομίζεις ότι συμβαίνει με τρόπο μαγικό, αλλά νωρίς συνειδητοποιείς ότι είναι φυσικό.

Χωρίς καμία απολύτως δέσμευση ότι αυτό θα συμβαίνει για πάντα.

Για μένα αξίζει να αφήσεις κάποιον που σε αγάπησε, για τον Έναν. Γιατί και μόνο που μπαίνεις σε αυτή τη σκέψη σημαίνει ότι δεν είσαι απόλυτα εκεί. Οπότε, όσο οδυνηρό κι αν φαίνεται, ίσως πρέπει να κάνετε χώρο και στις δύο σας να βρουν τα Ένα, Μία, Έν@ τους.

Η έννοια «το άλλο μου μισό» είναι μια πλάνη. Δεν υφίσταται. Αυτό συμβαίνει διότι οι άνθρωποι δεν αποτελούν σταθερές οντότητες αλλά εξελίσσονται δυναμικά. Ας φανταστούμε έναν άνθρωπο σαν ένα κομμάτι puzzle. Αυτό το κομμάτι αλλάζει, οι καμπυλότητες, οι εσοχές του αλλάζουν. Το ίδιο συμβαίνει και με τους άλλους ανθρώπους. Άρα η συμβατότητα μεταξύ δύο ανθρώπων αποτελεί μια έννοια μόνο αν αναφερόμαστε σε περιορισμένο χρόνο, σε ένα στιγμιότυπο δηλαδή. Από ένα στιγμιότυπο όμως είναι πολύ δύσκολο να κάνουμε την γενίκευση (abstraction). Αυτό όμως δεν θα πρέπει να μας αποθαρρύνει. Ας μετασχηματίσουμε την έννοια (εδώ «το άλλο μου μισό» ) σε μια κοντινή της που ίσως να έχει πιο σαφή απάντησή.

Προσωπικά δεν ξέρω αν ισχύει αυτή η θεωρία του " Άλλο μου μισό " και δεν την ασπάζομαι. Νιώθω όμως βάση δικής μου εμπειρίας πως μπορεί να γνωρίσει κάποιος αυτόν που θα μπορέσει να συνυπάρξει με αρμονία, χωρίς ανταγωνισμούς, να ταιριάξει, να, αγαπήσει και να αγαπηθεί χωρίς ανταλλάγματα και απώτερους σκοπούς.

Πρέπει πρώτα να είσαι καλά και μόνος/η σου. Πιστεύω πως σε σελίδες παραμυθιών θα υπάρχει το άλλο μισό. Στη ζωή αυτή πολύ δύσκολα θα συναντήσει κανείς κάποιον άνθρωπο να ταιριάζει απολύτως και να ζει την ευτυχία. Για μένα άκυρο είναι να συμβιβάζεται κανείς με κάποιον που δεν είναι αυτό που θέλει. Καλύτερη η μοναξιά στη μάπα οπότε. Αν κάποιος το βρει, να είναι ευγνώμων στο Θεό που ήρθε στο διάβα του.

Πρέπει να υπάρχει αμοιβαιότητα στα συναισθήματα, όχι στέρηση ελευθεριών, χημεία και καλή επικοινωνία. Να μη φοβάσαι να πεις τη γνώμη σου όπως ένας παρακάτω που η άλλη δεν τον αφήνει να μιλήσει ή θεωρεί τα επιχειρήματά του άχρηστα επειδή δε συνάδουν με τα δικά της γιατί έτσι ακυρώνεις τον άλλον. Σεβασμός, ειλικρίνεια για το τι ψάχνει ο καθένας και αν είναι συμβατα τα θέλω,προχωράς!

Συμφωνώ απόλυτα! Να μην ξεχνάμε κάτι αν καταλάβουμε ότι αρέσουμε σε κάποιον άνθρωπο αλλά εμάς δεν μας ενδιαφέρει να του το πούμε. Να μην τον αφήνουμε να νομίζει ότι είναι αμοιβαία τα συναισθήματα μόνο και μόνο για να μας εξυπηρετεί και στο τέλος να ζητάμε και τα ρέστα.

Πιστεύω ότι υπάρχει για όλους τους ανθρώπους αλλά στα τόσα δισεκατομμύρια είναι δύσκολο έως αδύνατο να το βρεις. Έχεις ίδιες πιθανότητες όσο να κερδίσεις το τζοκερ ξέρω γω. Πάντως υπάρχει και κάποιοι λίγοι τυχεροί το έχουν βρει.

Το ζητούμενο είναι το μετά. Το κατά πόσο θέλουν και οι δύο άνθρωποι να αφήσουν τον εγωισμό τους στην άκρη (αλήθεια πόσοι είναι διατεθειμένοι να στείλουν μήνυμα μετά από καιρό να μάθουν εάν η άλλη πλευρά είναι καλά ή να τους πουν πράγματα που ήθελαν αλλά για κάποιους λόγους, είτε λέγονται ενδογενείς είτε εξωγενείς παράγοντες, δεν ειπώθηκαν ποτέ;), να κάνουν αμοιβαίες υποχωρήσεις, να μην προσβάλλουν, να μην υποτιμούν ο ένας τον άλλον. Ο κάθε άνθρωπος είναι μια ξεχωριστή οντότητα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Σου εύχομαι να βρεις τον άνθρωπό σου και να πορευτείτε μαζί.

Ψάχνοντας καμια φορά για το "ιδανικό", το "άλλο μισό" όπως το χαρακτήρισες, καταλήγεις να χάνεις το "ξεχωριστό".
Έτσι, δεν ξέρω αν υπάρχει "άλλο μισό" ή το δημιουργούμε με την προσδοκία ότι μας αξίζει κάτι ακόμα καλύτερο, κάποιος/α που να έχει "όλο το πακέτο" όπως λέμε. Ξέρω όμως ότι τα περισσότερα "πακέτα" πλέον είναι με ωραίο περιτύλιγμα, μα μέσα κενά. Απ'την άλλη υπάρχουν και άνθρωποι που μας περνούν αδιάφοροι και δε δυσκολευόμαστε να τους αφήσουμε, μα έχουν όμορφη ψυχή και πολλά να προσφέρουν.
Η επιλογή στο τέλος της ημέρας είναι δική μας.

Συμφωνώ απόλυτα! Πολλές φορές όταν βρίσκει κάποιος κάποιον άνθρωπο προσιτό, με τον οποίον όλα είναι απλά και κατανοητά, αντί να ζει τη στιγμή μαζί του, το βλέπει σαν "σκαλί" για κάτι "ακόμα καλύτερο." Κι επίσης, όταν λέμε "το άλλο μισό," η ερώτηση είναι "για πόσο χρόνο." Επειδή ούτε εμείς ούτε ο σύντροφός μας δεν είμαστε στατικοί. Αν στα 19 μας περνούσαμε emo φάση κι ερωτευτήκαμε τον 24χρονο μελαγχολικό γκοθά που έκραζε την κοινωνία επειδή την είδε καταρραμένος ποιητής, όσο έμενε με τους γονείς του και δεν μπορούσε να στεριώσει δουλειά για παραπάνω από ένα φεγγάρι, ε τότε εμείς νομίζαμε ότι βρήκαμε το άλλο μας μισό, αυτό ήταν, αλλά στα 24 μας ένας τέτοιος θα μας φαινόταν γελοίος (εκτός αν σήμερα ο πρώην γκοθάς ωρίμασε, έκανε κάτι με τη ζωή του και απέκτησε σαφή πλάνα). Όπως και κάποιος σαν το Leonardo DiCaprio ξέρω 'γω, που δεν θα εκπλαγώ αν κάποια στιγμή χωρίσει με τη νεαρή μοντέλα του και αποφασίσει να παντρευτεί μία high class καλλιεργημένη κυρία στα 35 της τύπου Amal Clooney. Οπότε, η έννοια του άλλου μισού αλλάζει κατά καιρούς, γιατί εξελισσόμαστε σαν άνθρωποι. Πόσα ζευγάρια ξεκίνησαν μαζί στα είκοσι κάτι και τελικά είτε ο ένας έμεινε πίσω, παγιδευμένος σε μια μόνιμη ανεύθυνη μετεφηβική φάση, είτε εξελίχθηκαν και οι δύο μεν, αλλά προς διαφορετικές κατευθύνσεις; Λίγοι είναι που δοκιμάστηκαν σε βάθος χρόνου και καταστάσεων, οπότε και κατά κάποιον τρόπο "μεγάλωσαν μαζί" και αυτό επέφερε ακόμα περισσότερη αγάπη μεταξύ τους. Οπότε ναι, το "άλλο μισό" δεν είναι απλώς κάτι που ταιριάζει μόνιμα, όσο ο καθένας παθητικά μένει ικανοποιημένος από την πρώτη φάση του ταιριάσματος, γιατί δεν είστε δύο άψυχα κομμάτια παζλ. Σε βάθος χρόνου και στην αντιμετώπιση κοινών προβλημάτων και καταστάσεων θα φανεί. Με τα χρόνια, βέβαια, γίνεται πιο δύσκολο, φαντάζομαι, γιατί ο καθένας αποκτά το λεγόμενο emotional baggage και κάνει όλο και λιγότερες υποχωρήσεις. Κατά συνέπεια, αρχίζει και εκλείπει αυτή η πλαστικότητα στη συμπεριφορά, γιατί ο καθένας φοβάται ότι η προσαρμοστικότητα από μεριάς του θα εκληφθεί σαν πράσινο φως για την καταπάτηση ορίων από τον άλλον. Οπότε και αντί να ξεκινήσουν απ' την αρχή δύο ώριμοι ενήλικες και να ψάξουν τι είναι σημαντικό και τι δευτερεύον, συχνά χτυπιούνται σαν τα κριάρια μεταξύ τους για το παραμικρό.

Τα είπες όλα με άκρως ρεαλιστικά και ταυτόχρονα χιουμοριστικά παραδείγματα. Ελπίζω να μας διαψεύσει ο DiCaprio αν και νομίζω ότι πλέον είναι έτσι δομημένη η ζωή και οι κοινωνίες μας που τείνουμε να αποφεύγουμε τη δουλειά που απαιτεί μια σχέση και είτε χτυπιόμαστε σαν τα κριάρια μεταξύ μας, είτε ψάχνουμε το ακόμα καλύτερο που συνήθως δεν έρχεται ποτέ...
Με βάση αυτό λοιπόν και όλα όσα είπες, το "άλλο μισό" για μένα δεν είναι ούτε θέμα συμβατότητας , ούτε αλληλοσυμπλήρωσης όπως αναφέρθηκε παραπάνω. Έχω δει τελείως αταίριαστους φαινομενικά ανθρώπους να πορεύονται ακόμα μαζί και άλλους που θα πίστευε κανείς ότι γνωρίζονται 10 ζωές από τον τρόπο που επικοινωνούν και φέρονται που κράτησαν απλώς για μήνες.
Η "δουλειά"(δυστυχώς) δεν τελειώνει στο 8ωρο, 10ωρο ή ό,τι δουλεύει ο καθένας/η καθεμία μας, αλλά συνεχίζεται και όταν κλείσει η πόρτα του σπιτιού μας είτε με τον εαυτό μας είτε με όποιον/α άλλον/η.

Συμφωνώ. Υπάρχουν κάποιοι με τους οποίους ταιριάζουμε περισσότερο από άλλους. Υπάρχουν ακόμα λιγότεροι με τους οποίους ταιριάζουμε παρά πολύ. Το δύσκολο είναι να βρεις κάποιον με τον οποίο ταιριάζεις πάρα πολύ.

Δυστυχώς αυτό που είπες τώρα άτομο! Για οικονομικούς λόγους!!!
Δεν υπάρχει αγάπη δεν μεγαλώνει η αγάπη δεν συμβιβάζεται η αγάπη όταν υπάρχουν οικονομικοί λόγοι!!!