ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πριν λίγους μήνες χώρισα από την κοπέλα μου. Δεν μπορώ να πω ότι περνούσα ιδιαίτερα καλά. Ήξερα από την αρχή ότι δεν έβγαινε απλά ήθελα να δώσω μια ευκαιρία και στους δυο μας γιατί απ' όταν την γνώρισα κατάλαβα ότι μεταξύ μας κάτι θα συμβεί. Η κοπέλα μου ήταν τρομερά εγωίστρια. Έκανε πράγματα αδιαφορώντας για τον άλλον ή ζητούσε να αλλάξω πράγματα στον χαρακτήρα μου, τα οποία βέβαια ήταν στοιχεία δικού της χαρακτήρα. Πάνω απ' όλα έβαζε τον εγωισμό της, την δυσπιστία της και πως αυτή με οποιοδήποτε κόστος θα έβρισκε την δικαιολογία για να βγει η σωστή. Το χειρότερο ήταν ότι πρόσφερε μόνο όσα αυτή ήθελε και γενικά έβαζε την σχέση μας σαν τελευταία προτεραιότητα μετά από την προσωπική της εξέλιξη και τις δουλειές της. Δυστυχώς αυτό με απομάκρυνε τόσο ώστε να συμπεριφέρομαι κι εγώ το ίδιο όχι από κακία ή εγωισμό, απλά προσπαθούσα να κάνω ότι μπορούσα εφόσον βέβαια δεν θα το έκανα σε βάρος κάποιων δικών μου θέλω. Αυτό αποτέλεσε αφορμή για την κοπέλα μου ώστε να χωρίσουμε. Για παράδειγμα θα βρισκόμασταν μόνο όταν εκείνη θα τελείωνε τις δουλειές της και τις υποχρεώσεις της. Όταν θα συνέβαινε αυτό αρχικά θα άφηνα οτιδήποτε έκανα στην άκρη για να την δω. Όσο περνούσε όμως ο καιρός αυτό κούραζε. Ήρθε η στιγμή τα πράγματα να γυρίσουν τούμπα και πλέον εγώ ήμουν αυτός που οι δουλειές μου δεν με άφηναν να την δω. Όχι για πολύ καιρό αλλά για μόλις δυο εβδομάδες. Θύμωσε, πείσμωσε και τελικά δεν θέλησε ποτέ να με ξαναδεί επειδή έπρεπε να το είχα κάνει νωρίτερα σύμφωνα με την δική της λογική. Σκέφτηκα πολλές φορές να προσπαθήσω να την κυνηγήσω να την κάνω να καταλάβει ότι δεν υπάρχει μόνο η δική της οπτική σε ένα γεγονός. Μάταια όμως. Ο εγωιστής άνθρωπος δεν καταλαβαίνει. Στην θέση μου τι θα κάνατε για έναν τέτοιον άνθρωπο; Θα άξιζε να το κυνηγήσετε; Θα προσπαθούσατε να τον φτιάξετε να τον κάνετε να καταλάβει τα λάθη του; Αξίζει ο κόπος;