ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

οι συντοφικες σχέσεις είναι δύσκολες χρειάζονται αμοιβαίες υποχωρήσεις το σημαντικό σε μια σχέση είναι να βρεις τις ομοιότητες και να σεβαστείς τις διαφορές όμως κάποιες φορές η ο έρωτας μπορεί να μας κάνει να εθελοτυφλούμε , λένε ότι τα εταιρόνυμα έλκονται όμως τα ομώνυμα αντέχουν, αν είσαι σε μια σχέση στην οποία συνεχως προσπαθείς , κάνεις συμβιβασμούς και δεν βλέπεις ανταπόκρυση απο την άλλη πλευρα σε αυτά που νιώθεις ίσως πρέπει να αναθεωρήσεις κάποια πράγματα για τη σχέση σου

Το έχω αναρτήσει και παλαιότερα. Είναι από την ταινία Κοινός Παρονομαστής.Η ζωή μπορεί να μη μας δίνει πάντοτε αυτό που θέλουμε αλλά μας δίνει πάντοτε αυτό που έχουμε πραγματικά ανάγκη. Ο ολοκληρωμένος άνθρωπος δε θέλει να μοιάσει σε κανέναν και ούτε ψάχνει το άλλο του μισό... νιώθει ολόκληρος και μόνο τότε μπορεί να μοιραστεί.

Λοιπόν, τελείως συνοπτικά:-Δεν υπάρχει άλλο ''μισό'', αυτές είναι συμπαντικές μπουρδολογίες για να δίνουν ελπίδα σε κάποιους που ευρίσκονται σε καθεστώς ατέρμονης αναζήτησης του άλλου ''μισού'' (το οποίο προφανώς δεν υπάρχει).-Τι σημαίνει ''συμβιβασμός'';;; Μεγάλη κουβέντα. Για να οριοθετήσω πότε θα συμβιβαστώ, θα πρέπει να έχω και αυτογνωσία. Κατά κανόνα ακούς ότι ''συμβιβάστηκε'' κάποιος επειδή δεν μπόρεσε να βρει έναν άνθρωπο ο οποίος να πληροί τα απίθανα κριτήρια που έχει θέσει εξαρχής.

Ας απαντήσουν οι δεσμευμένοι σε αυτό, αλλά μιας που ρωτάς θα σου απαντήσω θεωρητικά τι πιστεύω και τι θα έπραττα εγώ. Πιστεύω ότι υπάρχει το άλλο μισό, αλλά χρειάζεται τύχη να το βρεις ή να σε βρει, ή τελοσπάντων η μοίρα, ειμαρμένη, το θέλημα του Θεού να επέμβει για να πραγματοποιηθεί. Πρέπει και εμείς ( συν Αθηνά και χείρα κίνει ), να κάνουμε κάτι όταν μας δίνεται μια ευκαιρία και να εκδηλώσουμε το ενδιαφέρον μας. Το τέλειο δεν υπάρχει, αλλά υπάρχουν κάποια βασικά πράματα όπως η ειλικρίνεια, η πλήρης απελευθέρωση από το παρελθόν, η καλή πρόθεση, ο σεβασμός και γενικά η ανθρωπιά που είναι σημαντικά για να δημιουργηθεί κάποιο σταθερό θεμέλιο. Συμβιβασμοί φυσικά θα πρέπει να γίνουν σε λογικά όρια, αλλά όχι εκπτώσεις πολλές για να μη μείνουμε μόνοι. Η μοναξιά κουράζει, φέρνει και ανασφάλειες αλλά δεν θα πάρεις και γουρούνι στο σακί όσο και αν είσαι απογοητευμένος.

Μισοί δεν είμαστε, όχι. Είμαστε αυτοτελείς μονάδες, ολοκληρωμένες οντότητες που μας αρέσει να βρισκόμαστε με άλλες μονάδες. Το αν θα συμβιβαστούμε ή πόσο θα συμβιβαστούμε είναι υποκειμενικό πιστεύω. Μη πας μακριά, διάβασε τι γράφονται στις εξομολογήσεις ή ρίξε μια ματιά δίπλα στις αναζητήσεις. Μπορεί κάποιος να επιλέξει να μη συμβιβαστεί καθόλου ή κατά το ελάχιστο δυνατό. Να επιδιώκει να βρει αυτό ακριβώς που ζητά και τίποτα λιγότερο. Προφανώς τα περιθώρια επιλογής στενεύουν και αυξάνονται οι πιθανότητες να μείνει μόνος του. Μπορεί να είναι και πιο ανοιχτός και να έχει περισσότερες ευκαιρίες για γνωριμίες. Σε αυτή την περίπτωση ο καθένας βάζει τα προσωπικά του κριτήρια στην προσπάθεια να καταλάβει με ποιόν ταιριάζει περισσότερο ή λιγότερο. Υπάρχει όμως και ένας αστάθμητος παράγοντας, αυτός του χρόνου. Γνωρίζοντας κάποιον με τον καιρό, μπορεί να ανακαλύψουμε στον άλλον αξίες που ίσως δε φαίνονται με την πρώτη. Μπορεί και η ίδια η σχέση να εξελιχθεί και να πετύχει (ό,τι και αν σημαίνει αυτό) απλώς επειδή της δώσαμε την ευκαιρία να ανθίσει. Φυσικά μπορεί να συμβεί και το αντίθετο, να διαπιστώσουμε ότι δε μας καλύπτει επαρκώς και να συνειδητοποιήσουμε κάποια στιγμή ότι δε μας καλύπτει επαρκώς και να συνεχίσουμε την αναζήτηση. Το μόνο σίγουρο είναι ότι καλώς ή κακώς, αυτά μαθαίνονται με το δύσκολο τρόπο.

Γενικά δεν είμαι της λογικής του "άλλου μισού". Δεν πιστεύω ότι υπάρχει ένας και μόνο άνθρωπος με τον οποίο ταιριάζουμε απόλυτα και μας συμπληρώνει.Τώρα για τα υπόλοιπα που ρωτάς, νομίζω πως αυτά κανείς τα νιώθει. Αν κάνεις υπομονή για κάποιο ελάττωμα που έχει ο άνθρωπος με τον οποίο είσαι πολύ ερωτευμένη, αυτό δεν είναι συμβιβασμός με την έννοια των εκπτώσεων. Κανείς δεν είναι τέλειος και όλοι πρέπει να κάνουμε τις υποχωρήσεις μας.

Πολλές μαζεμένες ερωτήσεις και χαώνεσαι. Δεν υπάρχουν "μισά", είναι μια ρητορική για να ευνοήσει το σχήμα αποκλειστικής ερωτικής σχέσης άντρας-γυναίκα, δεν είναι τυχαίο ότι είναι μια πλατωνική/νεοπλατωνική (δηλαδή συντηρητική) θεώρηση. Συμβιβαζόμαστε όταν συνάπτουμε σχέση επειδή έχουμε ερωτευτεί την ιδέα του έρωτα, κι όχι το άτομο απέναντί μας. Περίπου όπως όταν κάνουμε παιδιά επειδή θέλουμε γενικώς κι αορίστως να κάνουμε παιδιά και όταν φτάσουμε σε μια ηλικία κατάλληλη τα κάνουμε με όποιον βρούμε μπροστά μας (όχι εγώ προσωπικά, γενικά μιλάω).Όταν τα θέλω μας διαφέρουν προφανώς πρέπει να προχωρήσουμε παρακάτω, επειδή τότε "ριγμένος" είναι αυτός με τα απαιτητικότερα θέλω. Όμως είναι και ουτοπία να πιστεύει κάποιος ότι μια μόνιμη μακροχρόνη σχέση δεν απαιτεί κάποιες αμοιβαίες υποχωρήσεις, κάποια δουλειά πανω σε αναδυόμενες διαφωνίες, κάποιες συμφωνίες σε κοινές υποχρεώσεις και αποφάσεις. Προφανώς μόνον η αγάπη από μόνη της δεν φτάνει. Είναι μια καλή αρχή, βέβαια. Χωρίς αυτήν πρόκειται για εμπορική συμφωνία.

ακου το ένστικτο σου ................