Είχαμε πρόσφατα μια μεταπτυχιακή συνάδελφο στα 32-33 της (δεύτερο μεταπτυχιακό, κάτι τέτοιο) που είχε πολύ αυστηρό προφίλ. Πάντα ντυμένη κομψά μεν, συντηρητικά δε, λιγομίλητη και σαν χλωμή παρουσία στο background. Δεν φαινόταν για ντροπαλή ή κοινωνικά αδέξια, απλώς ήταν κάπως κρύα και απέπνεε κάτι από κατηχητικό, ειδικά όταν έβαζε τα γυαλάκια με μεταλλικό σκελετό. Και θυμάμαι ότι με μεγάλη μου έκπληξη έμαθα ότι όχι μόνο είχε σχέση και συζούσε κιόλας, αλλά ήταν και στο δεύτερο μήνα εγκυμοσύνης! Η έκπληξή μου ήρθε από το εξής ασυνδύαστο που δεν χωρούσε ο νους μου: μου φαινόταν για αρκετά σφιγμένο άτομο, δεν μπορούσα να τη φανταστώ να βρίσκεται σε μια σχέση όπου επιδεικνύει ευαισθησία, τρυφερότητα και έναν πιο χαλαρό εαυτό. Ή ας πούμε είχαμε γνωρίσει σε μια παρέα έναν τυπά που τον βλέπεις και λες αυτός είναι awkward virgin φάση, φαιρόταν σαν τον Shy Ronnie στο βίντεο κλιπ της Rihanna. Αμ δε! Σε πολύμηνη σχέση με μια χαρά κοπέλα. Τέτοια ασυνέπεια που θα κάνει και την Cara να κάνει waxing τα φρύδια της, πραγματικά. Κι άλλες φορές έχω πιάσει τον εαυτό μου να εκπλήσσεται μαθαίνοντας ότι κάποια άτομα που δεν τους το είχες καν, είναι σε σχέση. Ώσπου κατάλαβα ότι μπορεί σε πολλές περιπτώσεις να πρόκειται για άτομα που φοβούνται να μείνουν μόνα τους ή να βλέπουν την ύπαρξη σχέσης σαν κάποια έξτρα αξία για "τη μετοχή" τους στην αγορά image εκεί έξω. Και σίγουρα ξέρουμε αρκετά άτομα που, επειδή έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση, έχουν ρίξει τόσο πολύ τα στάνταρ τους, που καταλήγουν με ακατάλληλα γι' αυτούς άτομα, σε σχέσεις που τους κοστίζουν χρόνο και νεύρα, αλλά τους δίνουν μια επιβεβαίωση ότι "να, αξίζω σαν σύντροφος, κάποιος με έχει ανάγκη" (ακόμα κι αν ο συγκεκριμένος κάποιος τούς δείχνει έμμεσα ή άμεσα τον/την γράφει στα παλιά της/του παπούτσια).
2.12.2022 | 11:45
Ο έρωτας στη ζωή των άλλων
Από όταν ήμουν μικρός μέχρι σήμερα δεν υπάρχει άτομο που να έχω γνωρίσει που να μην έχει σχέση.
Δηλαδή πίστευα πάντα πως είναι εντάξει, μια χαρά το να μην έχεις σχέση ή να έχεις χωρίσει αλλά ότι κάποια στιγμή σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα θα υπάρξει η δυνατότητα για γνωριμία και σχέση με κάποιον άνθρωπο.
Το έβλεπα κάπως σαν την αποφοίτηση από το σχολείο, ξέρω γω, κάπως έτσι, ότι για να πας στο πανεπιστήμιο πρέπει να έχεις τελειώσει το σχολείο, να αποφοιτήσεις από το Λύκειο, εντελώς λογικό, σαν κάτι δηλαδή που το περνάμε όλοι.
Χωρισμένους ανθρώπους έχω γνωρίσει αλλά και πάλι οι γνωριμίες τους και η υποψηφιότητά τους στη δημιουργία μιας νέας σχέσης υπήρχε έντονα στη ζωή τους.
Δεν υπάρχει άντρας ή γυναίκα που να έχω γνωρίσει που να μην είναι μέσα σε ερωτικές περιπέτειες.
Και παλιά εκπλησσόμουν κιόλας.
Δηλαδή μάθαινα ότι ο τάδε άνθρωπος που γνώρισα είναι άντρας της τάδε ή έχει σχέση με την τάδε.
Ή μια κοπέλα, γνωστή, φίλη, οτιδήποτε είναι μαζί με τον τάδε.
Ανθρώπους σαν και μένα που να πουν ότι είναι χρόνια μόνοι ή ότι η σχέση είναι άπιαστο όνειρο δεν έχω γνωρίσει.
Ξέρω ότι υπάρχουν, δε λέω αυτό.
Εννοείται κάποιοι μπορεί να το κρύβουν ή οτιδήποτε.
Πραγματικά όμως πίστευα ότι ο έρωτας θα έρθει σαν μια φυσιολογική εξέλιξη στη ζωή μου.
Ίσως να φαίνεται ότι λέω τα αυτονόητα ή ότι είναι χαζή η εξομολόγησή μου, μπορεί και να είναι, αλλά ελπίζω κάποιοι αναγνώστες να καταλαβαίνουν τι εννοώ, ειδικά αν έχουν βιώσει κάτι παρόμοιο.
Δηλαδή ακούω και διαβάζω για τα πολύ νέα άτομα που τα βάφουν μαύρα με απουσία έρωτα ξέρω γω έξι μηνών ή ενός χρόνου από τη ζωή τους και λέω σκέψου να φτάσουν στην ηλικία μου και να μην τους συμβεί ποτέ η είσοδος του έρωτα στη ζωή τους.
Κάτι που φυσικά δεν θα γίνει.
Δεν υποτιμώ τις ανάγκες των άλλων ούτε την ηλικία τους, όλοι οι άνθρωποι έχουν ανάγκη από έρωτα κι αγάπη και μακάρι να έχουν.
Αλλά λέω κοίτα να δεις, ζω χωρίς.
Ξέρω ότι χρειάζεται προσπάθεια κι αν κάτι μάς ενδιαφέρει το κυνηγάμε και δεν θα έρθει μόνο του, εννοούνται όλες αυτές οι συμβουλές αλλά μπορεί να εκδηλώνεις ενδιαφέρον για κάτι, οτιδήποτε, όχι μόνο για έρωτα κι αυτό να μην έρθει ποτέ στη ζωή σου.
Μπορεί να μην έρθει ούτε περιστασιακά, να κάνει μια στάση στη ζωή σου, αν δεν είναι γραφτό η σχέση.
Νιώθω έντονα αυτό που έλεγε ο αγαπημένος συγγραφέας Μενέλαος Λουντέμης στο ''καληνύχτα ζωή'':
'' Αγαπώ θα πει εγώ αγαπώ. Το τι κάνει ο άλλος είναι δική του δουλειά.''
Τι φράση. Τη νιώθω ως τα μύχια της ψυχής μου.
Κι όχι, δεν κατηγορώ τους άλλους, μάλλον είμαι ανίκανος να δείξω την αγάπη μου ή ένα σωρό λάθη που μπορεί να κάνω.
Απλά νιώθω έτσι.
Καλό μήνα άνθρωποι.
9
