ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κάθε τόσο που και που μου έρχονται μνήμες από την φιλική σχέση που είχα στα εφηβικά μου χρόνια και έληξε άδοξα. Μπορεί να έχω μετανιώσει, μπορεί απλά να νοσταλγώ αυτά τα χρόνια, μπορεί να μου λείπει, δεν είμαι σίγουρη, Κολλητή αποκαλούσε η μια την άλλη. Ήμασταν κάθε μέρα συνέχεια μαζί από την 3η γυμνασίου έως και την 2η χρόνια των φοιτητικών μου χρόνων. ΑΥΤΟΚΌΛΛΗΤΕ Σ όχι απλά κολλητές. Τώρα πλέον δεν έχουμε καμία επαφή ακόμα και αν την δω στον δρόμο δεν ξέρω και πως θα αντιδράσω, μάλλον θα κρυφτώ για να μην έρθουμε στην αμήχανη θέση, να δει η μια την άλλη και να μην πει τίποτα. Στα αλήθεια δεν τσακωθήκαμε ποτέ ούτε είπαμε άσχημα πράγματα η μια στη άλλη ακόμα και αν το σκεφτήκαμε, απλά τελείωσε… Όσο το σκέφτομαι πλέον δεν περίμενα να συμβεί ούτε καν λίγα λεπτά πριν. Πως εξελίχτηκε λοιπόν το τέλος αυτής της φιλίας. Εγώ ήμουν φοιτήτρια στην επαρχία και δεν βρισκόμασταν συχνά μόνο στις γιορτές και μιλάγαμε από μηνύματα. Εκείνη σπούδαζε στην Αθήνα που μεγαλώσαμε και είχε αρχίσει να κάνει τα πρώτα της βήματα στην εργασία της. Εκείνη είχε μια σχέση χρόνια από το λύκειο γενικά είχε κάνει σχέσεις και της άρεσε να είναι σε μια σχέση, εγώ δεν είχα κάποια σχέση μέχρι τότε έκανα την 1η μου ολοκληρωμένη σχέση στο 1ο έτος του πανεπιστημίου με ένα παιδί που είχαμε περάσει πολύ καλά και ακόμα τον έχω μέσα στην καρδιά μου γιατί ήταν ο πρώτος μου έρωτας. Δυστυχώς δεν είχε καταφέρει να τον γνωρίσει ποτέ. Στο 2ο έτος μου χώρισα και το είχα πάρει αρκετά βαριά, μου στάθηκαν οι νέοι μου φίλοι από εκεί πραγματικά πολύ, αυτή πουθενά κάθε φορά απαντούσε με τσιτάτα και άλλαζε θέματα. Μετά συνέβησαν στην ζωή μου πολλά πράγματα δύσκολα και δεν ένιωθα πια άνετα να τα μοιραστώ και δεν ρώταγε κιόλας. Σήμερα πλέον ξέρω ότι τότε είχα αρχίσει να βουλιάζω στον βούρκο της κατάθλιψης που μετά από χρόνια διαγνώστηκα με χρόνια μορφή άτυπης κατάθλιψης. Δεν θεωρώ δικαιολογία, την κατάθλιψη, γιατί δεν είναι ο πραγματικός λόγος απλά επηρέασε τη κατάσταση. Εγώ κλείστηκα πολύ στον εαυτό μου και δεν έκφραζε τα προβλήματά μου αδίκως. Στο τέλος της χρονιάς χώρισε και η φίλη μου και τότε ξαφνικά με έπαιρνε συνέχεια σχεδόν κάθε μέρα τηλέφωνο, μιλάγαμε συνέχεια για τους λόγους που χώρισε για το τι να κάνει την παρηγορούσα και ήθελα να είμαι εκεί για αυτήν. Χωρίς να έχω λάβει την ίδια αντιμετώπιση σε οτιδήποτε. Έρχονται τα Χριστούγεννα και μετά από μια πολύ κουραστική για εμένα χρονιά είχα τρομερή ανάγκη για ύπνο και ξεκούραση. Επικοινώνησα μαζί της μόλις έφτασα αυτό που της είπα ήταν ότι θέλω μία εβδομάδα να ξεκουραστώ απλά και θα βρεθούμε μετά, αυτή συμφώνησε. Τις επόμενες μέρες μου έστελνε συνέχεια να κάνουμε διάφορα εγώ της έλεγα ότι είτε κοιμάμαι είτε κοιμόμουν και όντως έτσι ήταν (χτύπαγε πόρτα ξεκάθαρα η κατάθλιψη). Μέχρι που μία μέρα έρχεται ένα σεντόνι με κατηγορίες. Ένιωσα ότι δεν είχα να πω ότι οι ζωές μας είχαν χωριστεί και διαμορφώσει δυο γραμμές που δεν επικοινωνούσαν καν πλέον. Οπότε της είπα ότι δεν έχω να πω κάτι αφού αυτό πιστεύεις και έτσι δεν χρειάζεται να πούμε κάτι ακόμα. Δεν θυμάμαι καν τι μου είχε πει μόνο μια γενική εικόνα ότι την αποφεύγω. Ένιωσα καλύτερα που κάπου έγραψα αυτήν την ιστορία διότι δεν είχα την ευκαιρία να μιλήσω ποτέ για αυτό. Ευχαριστώ για την δυνατότητα αυτήν!