ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τα τελευταία χρόνια θυμάμαι τον εαυτό μου να θέλει να ξαπλώνει συνέχεια.. πχ μετά από δουλειά κ κούραση προτιμούσα να κοιμηθώ Απο το να βγω .. Τώρα πχ μιλάω με την κουνιαδα μου και ενώ μπορεί να γελάμε κλπ μετά από μια ώρα αν με ξανά πάρει θα νιώσω πίεση και πως δεν θέλω να μιλήσω άλλο... Αυτό το παθαίνω με όλο το κόσμο... θέλω κυρίως να έχω την ησυχία μου... Δεν ξέρω αν αυτό είναι καλό ή κακό ή έχω κάτι.. πάντως με αγχώνει... Γιατί ενώ τώρα για παράδειγμα μπορεί να κανονίσω να παω για καφέ και να είναι ψημένη, όταν έρθει η ώρα μπορεί να μην γουστάρω και να το κάνω σαν αγγαρεία. Κάποιος με παρόμοια συμπεριφορά.. ;!