ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είναι σαν να το έγραψα εγώ αυτό πραγματικά. Οι
σωστές παρέες στις σχολές είναι κάτι εντελώς σπάνιο και αυτό στο λέω σαν άτομο που έχω προσπαθήσει παρά πολύ, έχω μιλήσει με πολλούς έχω συναναστραφεί με πολλούς, και είναι αρκετά δύσκολο. Φίλες και εγώ συμβατικές. Δυστυχώς σε αυτό δεν φταις εσύ, μερικές φορές απλά δεν τυχαίνει να είμαστε τυχεροί όσο και να προσπαθούμε να
δεθούμε με αυτούς τους ανθρώπους.. Όσο για αυτό που είπες για την πόλη. Είναι δύσκολη η ζωή στην πόλη, νιώθεις ότι θέλεις να κάνεις πολλά αλλά δεν μπορείς.. Ειδικά τώρα σε αυτήν την ηλικία, θέλουμε και μπορούμε να κάνουμε περισσότερα, να ζήσουμε και να αποκτήσουμε όμορφες εμπειρίες, να δημιουργήσουμε δυνατούς δεσμούς με τους σωστούς ανθρώπους.. Και εγώ σχεδόν κάθε μέρα η ίδια ρουτίνα, θέλεις να το αλλάξεις αλλά κατά κάποιο τρόπο και δεν μπορείς.. Φίλε μου έτσι είναι φτιαγμένη η ζωή στην πόλη.. Πάνω κάτω οι περισσότεροι άνθρωποι ακολουθούν μια ρουτίνα.. Εγώ τουλάχιστον για να δώσω κουράγιο στον εαυτό μου λέω ότι κάποια στιγμή αυτό θα αλλάξει.. Οι ζωές μας δεν θα είναι για πάντα έτσι, να το ξέρεις αυτό.. Οπότε προσπάθησε να τελειώσεις με καθετί υποχρέωση που έχεις για τώρα, και αργότερα κάνε αυτό που πραγματικά θέλεις.. Δυστυχώς είμαστε σε αυτήν την ηλικία (πιστεύω έχουμε την ίδια ηλικία XD) ακόμα δεν είμαστε ελεύθεροι. Χρειάζεται υπομονή λοιπόν και τα καλά θα έρθουν.. να είσαι αισιόδοξος γιατί στο χέρι μας είναι όλα αρκεί να το θέλουμε πολύ. Έχουμε όλοι την ζωή μπροστά μας μην το ξεχνάς αυτό! Εάν όμως δεν αντέχεις άλλο και όντως δεν μπορείς να το αντέξεις όλο αυτό, θα σου πρότεινα να ασχοληθείς με κάτι καινούργιο, με ένα σπορ που σου έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον για παράδειγμα. Εκεί θα βρεις και άτομα με παρόμοια χόμπι.. και ποτέ δεν ξέρεις, ίσως βρεις εκεί την σωστή παρέα.. Αφού όπως λες είσαι άτομο που έχεις ζωντάνια τότε πιστεύω αξίζει να το προσπαθήσεις :). Ελπίζω να σε βοήθησα, και σου εύχομαι να βρεις αυτά που πραγματικά επιθυμείς!

Μην αφήσεις τις βόλτες, τις εξορμήσεις και τα σπορ που θες να κάνεις και αγαπάς μόνο και μόνο επειδή δεν σε ακολουθούν σε αυτά οι φίλοι σου.
Ίσως το μετανιώσεις στο μέλλον.
Κάνε ό,τι θες, αυτή είναι η γνώμη μου.
Αν δεν αισθάνεσαι άνετα να τα κάνεις αυτά μόνος σου, τότε μην τα κάνεις, δεκτό κι αυτό απλά δεν είμαι της γνώμης πως πρέπει να εγκαταλείπουμε ό,τι αγαπάμε για χάρη των άλλων και κυρίως της φιλίας.
Προσωπικά ποτέ δεν με ακολουθούσαν φίλοι παρά μόνο δυο-τρεις φορές σε όλη τη ζωή μου, ακόμα κι αν τους κέρναγα το εισιτήριο σινεμά ή θεάτρου.
Σιγά μην έχανα εγώ όμως το πάθος μου γι' αυτούς.
Μόνο μια φορά με ακολούθησε ο Σταύρος (και πήρε μαζί του και τον κάφροτον Βαγγέλη) και πήγαμε μαζί το 2001 στο ''κουράστηκα να σκοτώνω τους αγαπητικούς σου'' του Παναγιωτόπουλου στο Φάληρο 1 το πρώην σινεμά της γειτονιάς μου και ξεφτιλίστηκα, μετάνιωσα που τους κάλεσα. Είχαν έρθει λόγω της γυμνής σκηνής της Παπαθωμά προς το φινάλε της ταινίας κι έκαναν σαν κάφροι μέσα στο σινεμά.
Να βρεις τις παρέες που επιθυμείς κι όλα τα καλά σού εύχομαι.

Μπορεί αν μην έχουν την οικονομική δυνατότητα οι άλλοι για διασκέδαση, εξορμήσεις κλπ. Μπορεί να μην κλικάρετε τόσο. Διάφοροι λόγοι.
Είσαι μικρός ακόμα για να έχεις ανησυχίες. Θα φας την ρουτίνα με το κουτάλι όταν μεγαλώσεις.