ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μεσα σε 3 χρονια εχασα γιαγια πατερα και θειο(αδερφο του πατερα μου)..ο χρονος λενε κλεινει πληγες ομως οσο ο χρονος περναει ειναι πιο δυσκολα...Για μεγαλο διαστημα εβαζα το πενθος στην αναμονη ομως πηγα σε ψυχολογο και ξεμπλοκαρε ολες τις αμυνες που ειχα δημιουργησει για να θωρακισω τον εαυτο μου απο αυτα τα συντριπτικα συναισθηματα που ενιωθα και δεν ηθελα να βγουν και εγινα ενα ρακος..σκεφτομουν οτι δε μπορει παντα ηταν διπλα μου ολοι τους, ηταν οι κολονες μου, τα στηριγματα μου...και σκεφτομουν οτι πηγαν αυστραλια και καποτε θα ξαναγυρισουν...δε γυριζουν ομως...δεν ειναι παρηγορη η σκεψη οτι μπορει να με προσεχουν απο ψηλα,δε μου φτανει αυτη η σκεψη γιατι θελω να τους αγκαλιασω και να μην τους αφησω να βγουν απ την αγκαλια μου ποτε...θελω να τους μιλησω και τους μιλαω...ομως δεν παιρνω απαντηση..λεω δε μπορει παντα διπλα μου ηταν,τωρα εχασα το ρολο της κορης,εγγονης,ανηψιας...Σας εχω μεσα στην καρδια μου, απ οταν σας εχασα νιωθω μιση και οι αναμνησεις μου καινε την ψυχη...μακαρι να γινοταν εστω μονο για μια στιγμη να ημασταν ξανα στο ιδιο τραπεζι...νιωθω οτι η καρδια μου εγινε χιλια κομματια, οτι μου την πηραν και αρχισαν να τη σφυρηλατουν ανελεητα και τωρα υπολειτουργει...νιωθω μονη και αδεια...σας αγαπω και ελπιζω καποτε να τα ξαναπουμε...