ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Με την πρώην πλεον κοπέλα μου ήμασταν μαζί για δυο χρόνια. Την ερωτευτηκα από την πρώτη στιγμή σαν ανθρωπο και πραγματικα ήταν η πρωτη που μου δημιουργησε την ανάγκη της σχέσης. Ποτε δεν ήταν διαχυτικη ουτε εξωτερικευε τα συναισθήματα της αλλά αυτό δεν με πτοησε. Αν και θα επρεπε να δω σημαδια οπως το γεγονός ότι μου ακυρώνει πολυ συχνά εξόδους,οτι ποτε δεν θα μου ζητουσε έστω να βγουμε αν και της είχα πει πολλες φορες ότι αυτό με πειραζε ,συνεχισαμε μαζί. Σαν ανθρωπος δεν ήταν ιδιαίτερα ευκολος μιας και τα νευρα της ,τα κλάματα της και τις ανησυχίες της τα διοχέτευε παντα σε εμένα. Δεν ημουν τέλειος σε καμια περιπτωση αλλά ποτε δεν εκανα ουτε θα σκεφτόμουν να κάνω κατι που θα την πληγωνε. Υπηρχαν ωστόσο καποιες πολυ όμορφες στιγμές που με έκαναν να θέλω να μείνω. Σε αυτό βοήθησε το ότι παντα ανέβαζε στορυ μαζί μου όπου και αν πηγαιναμε οτι και αν κάναμε και το οτι συνεχώς που έλεγε ποσο καλά περναει μαζί μου .Το καλοκαίρι , μόλις έφυγε για διακοπές και χωρίς καμία αιτία μου ζήτησε να χωρίσουμε μεσω τηλεφώνου. Μια εβδομαδα αργότερα ζήτησε να τα ξαναβρουμε λέγοντας ότι έκανε λάθος. Το δεχτηκα διότι ήμουν ερωτευμένος αν και περασαν δυο χρόνια. Πηγαμε διακοπές μαζί ,έκανα πως ξέχασα όσα έγιναν αν και μέσα μου με έπνιγαν οι σκέψεις και συνεχίσαμε όπως και πριν. Εδώ να πω ότι για ένα πολυ μεγάλο διάστημα είχαμε σταματήσει τους τσακωμους για οποιονδήποτε λογο και όπως έλεγε περνουσε καλυτερα απο ποτε. Στο τέλος του καλοκαιριου επέλεξε να το τελειώσει ξανά χωρίς να μάθω τον λόγο μέσα από ένα μήνυμα. Αν και άλλαξε γνώμη για τον λόγο που χωρίσαμε τουλάχιστον τρεις φορές εν τέλει ποτε δεν έμαθα τι συνέβη. Αυτό όμως που μου έμεινε απο τη συχνότητα που το έλεγε είναι οτι της τελείωσε. Σαν να μην έφτανε αυτό δυο εβδομαδες αργότερα βρήκε άλλον. Και όχι δεν με απατουσε, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Η ερώτηση μου λοιπόν ή μάλλον οι ερωτήσεις μου είναι οι εξής. Πως είναι δυνατόν να λες σε έναν άνθρωπο κάθε μέρα ότι τον αγαπάς ότι κανείς ονειρα μαζί του και μια μέρα από το πουθενα να θυμασαι οτι τον βαρεθηκες. Πως γίνεται να αφήνεις κάποιον που υποτίθεται ότι αγαπας χωρίς καν να προσπαθησεις να συζητήσεις μαζί του τι άλλαξε μήπως και λυθεί το προβλημα. Πως γίνεται να είναι τόσο αναίσθητη που την τελευταία φορά που βρεθήκαμε να μου λέει να το ξεπεράσω και να παω σε άλλη. Σαν να μην ζήσαμε τίποτα. Πως γίνεται να προχωρησε τόσο γρήγορα. Αυτό που με σκοτώνει είναι πως παρέμεινα σε μια σχέση που ελάχιστα με κάλυπτε γτ την αγάπησα τόσο που έκανα τα προβλήματα της δικά μου. Απλά και μόνο για να μην αντιμετωπίσει τίποτα μόνη της. Απλά και μόνο επειδή περα απο εμενα, όπως έλεγε ,κανένας δεν της φέρθηκε σαν να έχει αξία. Πως είναι δυνατόν η κοπέλα που έδωσα τα πάντα επειδή το ήθελα να με προδωσει με αυτόν τον τρόπο. Δεν είμαι ο πρωτος ουτε ο τελευταίος στον οποίο συμβαίνει κάτι τέτοιο. Ισα ίσα φαντάζομαι πως υπάρχουν και χειρότερα. Φαίνεται πλεον ξεκάθαρα ότι δεν ήταν μαζί μου επειδή με ερωτευτηκε. Ίσως κάποια στιγμή το εκανε. Για αυτήν ήταν απλά μια σχέση ανάγκης. Μόλις η ανάγκη εξαφανίστηκε έφυγε και η ίδια. Γιατί τόση κοροϊδία? Είναι αλλου και εγώ κάθομαι και αναρωτιέμαι αν με αγάπησε ποτε όπως έλεγε, λες και αυτό θα αλλάξει κάτι. Σοβαρα πιστευω οτι κατι παει πολυ λάθος μαζί μου