ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ακούω τις φωνές των παιδιών από το διπλανό σχολείο... Κάνουν πρόβες. Σε λίγες ημέρες κλείνουν... Τα παιδιά έχουν μεγάλη χαρά.Νοσταλγία. Πότε ήμουν στη θέση τους; Δε θυμάμαι πολλά, μου έρχονται όμως μυρωδιές και ήχοι από τότε. Και θέλω να κλαίω για όλα αυτά που πέρασαν και δε θα ξαναζήσω.Την άλλη εβδομάδα θα δω τα δικά μου παιδιά στις δικές τους παραστάσεις και θα νοιώσω την ίδια συγκίνηση όπως κάθε χρόνο... Και θα συγκρατήσω τα δάκρυά μου για να μη γίνω ρεζίλι... Και θα σκέφτομαι ότι πέρασε άλλος ένας χρόνος και αυτά μεγαλώνουν και εμείς μαζί τους και δε θα ξαναγίνω παιδί και... Και... Και... Και στο τέλος θα τα πάρω αγκαλιά, θα τους δώσω ένα μεγάλι φιλί που θα περιέχει όλη τη συγκίνηση, όλη τη νοσταλγία, όλη την αγάπη, όλα τα δάκρυα, όλα τα συναισθήματα που δε μπορώ να εκφράσω...Ας είναι πάντα καλά και ευτυχισμένα, όλα τα παιδιά του κόσμου. Μακάρι να είναι η ζωή τους τόσο υπέροχη όσο ήταν και η δική μου.