ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Προχθες το απόγευμα πηγαίνοντας από την Ομόνοια προς την Βικτώρια, στον ηλεκτρικό, είχα την τύχη να βρίσκομαι δίπλα ακριβώς από μία κυρία η οποία με σκοπό να μαζέψει κάποια χρήματα τραγουδούσε.Τραγουδούσε χωρίς όργανο.Αυτή η ηλικιωμένη κυρία λοιπόν, στην συγκεκριμένη διαδρομή είπε ένα τραγούδι από τα μέρη στα οποία μεγάλωσε αν κρίνω από την εξωτερική της εμφάνιση.Το τραγούδι αν μπορούσα να το κατατάξω σε μία κατηγορία, όντας άσχετος σε αυτό το χόμπι, θα το κατέτασσα σε τσιγγάνικο μοιρολόι.Είμαι στην Αθήνα 4 χρόνια. Έχω παρακολουθήσει πάρα πολλές συναυλίες και lives, ιδιαίτερα τα τελευταία 3 χρόνια μιας και δουλεύω σερβιτόρος σε live bar και σε έναν συναυλιακό χώρο.Αυτό το 2λεπτο όμως μέσα στον ηλεκτρικό ήταν αρκετό για να καταλάβω πως την καλύτερη συναυλία δεν την είχα ακούσει σε κανένα μαγαζί, σε κανένα πολυχώρο. Ήταν η πρώτη φορα που δάκρυσα ακούγοντας έναν άνθρωπο να τραγουδάει. Κάθε ήχος που έβγαινε από αυτή τη γυναίκα ήταν και ένας πόνος.Θα κάνω πάρα πολύ καιρό να την ξεχάσω.Ήταν ότι πιο όμορφο έχω ακούσει στη ζωή μου!Ελπίζω να την ξαναπετύχω σε κάποια διαδρομή...