ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μερες τωρα προσπαθω να καταλαβω τι με τρωει οπως περπαταω στο δρομο και ξαφνικα μπηγω τα κλαματα. Πρωτη φορα στη ζωη μου νιωθω κομπλε σε ολους τους τομεις.Με τη σχεση μου , τη δουλεια,τους φιλους,το πανεπιστημιο..Δεν μπορω να καταλαβω γιατι ειμαι τοσο χαλια ομως!Τ α βαζω κατω και κατι λειπει...ναι ..τωρα το πιανω..οι γονεις μου που ειναι σε ολο αυτο? Η απαντηση ειναι 5 χρονια η ιδια...Σ εναν καναπε ο ενας λυνοντας σταυρολεξο και ο αλλος χαζευοντας ειδησεις..Σιωπηλοι σε καθε προσεγγιση μου, στην ερωτικη μου απογοητευση, στη χαρα μου με τη νεα μου δουλεια,στην επιτυχια μου στο διπλωμα...Δεν πειραζει λεω μεσα μου..Κουραστηκαν μετα απο τοσα χρονια και τοσα παιδια...εχουν ξαναδει ερωτικες απογοητευσεις,διπλωματα,γαμους χαρες και λυπες!Ηρθε η ωρα να ξεκουραστουν απ τα προβλματα τους μιας και λυση δεν υπαρχει και οι καιροιειναι δυσκολοι.Τι θα εκανες στη θεση μου? επελεξα να την κανω...Εχω φιλους,εχω εναν υπεροχο συντροφο...Μεχρι πόσο ολα αυτά? Ψαχνω οικογενεια σε οποιον μου χαμογελα και με καλει για βολτα και κουβεντουλα και ειμαι γι αυτον περιπου ό,τι κι άλλοι μπορεί να είναι...Πόσο ακόμα ν αντέξω? Μεγαλο πραμα η οικογενεια κι αυτο να το θυμασαι ό,τι και να λες..αλλα ακομα μεγαλυτερο πράγμα το χασμα που σου αφηνει το να μην νιωθεις το μερος εκεινο σπιτι σου!