ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μια ζωη καταπιεζω το τι θελω σε ενα μεγαλο ποσοστο για να μην απογοητευσω ή πληγωσω καποιον. Αλλα εχω κουραστει. Μια ζωη εκανα ο,τι ηθελαν οι γονεις μου για να μην τους απογοητευσω. Μπορει να επιστρεψω νωριτερα απο βολτα για να μην ακουσω γκρινια. Ο αδερφος μου (μεγαλυτερος κατα 4 χρονια) ολη την ωρα με κριτικαρει επειδη καπνιζω,επειδη δεν κανω ο,τι εκεινος, επειδη δε βλεπω μπαλα, επειδη ντυνομαι διαφορετικα απο εκεινον. Ε βαρεθηκα πια. Ημουν σε μια σχεση 3 χρονια και καταπιεζομουν για να μην πληγωσω την κοπελα μου αντι να την χωρισω. Περασα 4 μηνες μες την μιζερια. Ειμαι ο τυπος που ενω δεν θελει να βγει θα πει ναι γιατι ο αλλος θα μου κλαφτει οτι δεν εχει να βγει. Κουραστηκα πια ομως. Εχω μονιμως την ταση να απολογουμαι σε ολους για ολα. Βαρεθηκα. Και τον τελευταιο καιρο εχω θεσει τον εαυτο μου σε προτεραιοτητα και πολλοι με χαρακτηριζουν κακο. Δηλαδη πρεπει να κανω παντα ο,τι θελουν οι αλλοι για να παρω εγκριση ;