ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μετα απο πεντε μηνες χωρισμου,και αφου ξεπερασα τα σταδια να συνηθισω να κοιμαμαι και να ξυπναω χωρις εσενα κλπ κλπ νομιζα οτι καθαρισα,οτι σε ξεπερασα εντελως.Οντως σε εχω ξεπερασει,αλλα οχι ολοκληρωτικα οπως νομιζα.Και το αποδεχτικα χθες. Ειπα να προχωρισω παραπακατω,οποτε γνωρισα καποιον αλλον,πηγαιναμε βολτες ,γελουσαμε,λεγαμε τις εννοιες μας και πραγματικα ενιωθα υπεροχα με αυτο. Δε τα ειχα στη σχεση μου ολα αυτα και με ενθουσιαζε ολο αυτο. Οταν πρωτοφιλιθηκα με το παιδι, ενιωσα σκουπιδι. Χωρις να ξερω το λογο απλα ενιωσα τοσο ασχημα που δε μπορουσα να το περιγραψω. Καθισα και το ανελυσα και παντα εφτανα στο συμπερασμα οτι δε θελω να φιλαω αλλα χειλη παραμονο τα δικα σου,μετα το αρνιομουν. Υστερα συνεχισα να βλεπομαι με αυτο το παιδι,προσπαθουσα να πεισω τον εαυτο μου πως ειμαι τρελη και οτι το συμπερασμα μου ηταν χαζο.Αλλα πραγματικα τον φιλαγα με δυσκολια. Χθες το βραδυ λοιπον πηγαμε να προχωρισουμε λιγο πιο περα απτα φιλια και τις αγκαλιες. Δε μπορεσα... πραγματικα δεν μπορεσα,δεν ηθελα...Δε θελω να με αγγιζουν αλλα χερια παραμονο τα δικα σου,δε θελω να με φιλανε αλλα χειλη... Ειναι τρελο ολο αυτο? Γιατι μου συμβαινει... γιατι να γυρνας παντα πισω στο μυαλο μου καθε φορα που προσπαθω να παω παρακατω. Γιατι να με κοιτας ετσι στο δρομο? Γιατι να λες οτι μετανιωσες για ολα αυτα που εγιναν και αντι να με πλησιασεις να κανουμε μια νεα αρχη με ψηνεις ετσι?? Μπορει να προχωρισα επαγγελματικα, να αλλαξε η ζωη μου μετα απο σενα,η καθημερινοτητα μου...Αλλα εισαι ακομα στο μυαλο μου και παντα νιωθω οτι κατι λυπει απτη ζωη μου..Σαγαπαω... Δ.