ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

καλήμερα , μέχρι χθες πίστευα ότι είμαι ένα νορμάλ άτομο.Αλλά αρχίζω να το αμφισβητώ. είμαι 25 χρονών και ενώ πάντα έκρυβα λίγο δράμα μέσα μου γενικά ήμουν κούλ απο τη μέρα που έπιασα δουλειά (πολλάααα χρόνια τώρα)νομίζω ότι είμαι έτοιμη για Επίδαυρο(λογω δράματος) .είμαστε γύρω στα 9 άτομα που απασχολούμαστε στο ίδιο κομμάτι και βλέπω την διαφορά, πάντα με εκμεταλεύονταν και οι άλλοι ήταν χα χα και χου χου (επιστημονική εξήγηση ) τώρα όμως έχει ξεφύγει το θέμα , δεν ξέρω αν σας έχει τύχει να μην επιτρέπονται ιδιαίτερα οι άδειες πλέον λόγω κρίσης , αλλά συγκεκριμένοι συνάδελφοι είναι άνετοι και οκ μπορώ να καταλάβω οτί εκείνοι που ήρθαν παρέα με το πρόεδρο είναι σίγουρα σε καλύτερη μοίρα απο μένα , αλλα βλέπω συνάδελφο η όποια απο τις 8 ώρες εργάζεται ελάχιστα έρχεται δλδ πιο πολύ για καφέ και το χειροτερο? παρέα με τη προϊσταμένη(ο θεός να τη κάνει) πάνε για ξάπλες στο μέσα δωμάτιο και τσιγαράκια και ξαναλέω και άλλοι δν δουλεύουν αλλα στη συγκεκριμένη περιπτωση η προϊσταμένη είναι αυτή που τη παρακαλάει να πανε!!!!!! και εχω τις εξής ερωτήσεις α) μου άλλαξαν το ωράριο χωρίς να με ρωτήσουν η να υπογράψω κάτι από πρωί σε απόγευμα β) οταν λείπει η γλυκιά μου συναδέλφισσα μένω μόνη απο το πρωί χώρις να μου φερνουν βοηθό Γ) δν μ δίνουν τις άδειες όποτε τις θέλω για να τις πάρουν άλλοικαι δ) ποτέ μα ποτέ ενω κατα γενική ομολογία συναδέλφων (άλλων τμημάτων ) στην εργασία μου είμαι η μόνη που δουλεύει γιατί ποτέ δεν πήρα ένα μπράβο?μήπως τελικά είμαι και πολυ μεγάλο κοροιδο???????????????Υ.Γ μην πιστέψετε οτι ολα είναι οκ και είναι απλά μια απορία το παραπάνω υπολογίστε ότι ήταν ένα κομψό κείμενο γτ η πραγματικότητα έχει μερική τύφλωση απο τη στεναχώρια συνεχές κλάμα ,λιποθυμίες απο τν κούρασηευχαριστώ