ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γεννήθηκα σε ένα μικρό χωριό της Μακεδονίας. Στα 18 γνώρισα τον μεγάλο έρωτα της ζωής μου. Είχε γυρίσει στο χωριό λόγω της οικονομικής κρίσης και ήταν 20 χρόνια μεγαλύτερος. Ήταν πολύ όμορφος ,μορφωμένος και πανέξυπνος. Ένα βράδυ μου πρότεινε να πάμε για ποτό στη Θεσσαλονίκη . Εγώ ετοιμαζόμουν για δύο ώρες ,έβαλα τα καλά μου. Όταν περπατούσαμε στους δρόμους της συμπρωτεύουσας τον κρατούσα σφιχτά από το χέρι γιατί φοβόμουν να μην χαθώ. Ήταν η πρώτη φορά που βγήκα από το χωριό μου. Μου έκανε ξενάγηση στην πόλη που έζησε για πολλά χρόνια ενώ εγώ σκεφτόμουν πόσο τον αγαπώ ,πόσο τον θαυμάζω και πόσο ευτυχισμένη ήμουν μαζί του. Ύστερα από τέσσερα χρόνια χωρίσαμε. Βρήκα δουλειά στη Θεσσαλονίκη έκανα μία νέα σχέση και πλέον ζω εδώ. Μόλις βγήκα από ένα διαγνωστικό κέντρο που έκανα εξετάσεις αρκετά σημαντικές για την υγεία μου και περπατάω στους δρόμους που περπατούσαμε με εκείνον και με ξεναγούσε. Μου λείπει και ο Δημήτρης και το κορίτσι που φοβόταν να του αφήσει το χέρι για να μη χαθεί. Τώρα μεγάλωσα, περπατώ στους ίδιους δρόμους με τα καθημερινά μου ρούχα χωρίς να φοβάμαι να μη χαθώ. Μου λείπει το κορίτσι που ήμουν τότε.Μου μου λείπει κι εκείνος..... Φτάνω πλατεία Αριστοτέλους και βρίσκω ένα παλικάρι με μια κιθάρα να τραγουδάει την εθνική οδό του Βαρδή... Του αφήνω μερικά ψιλά που είχα στο πορτοφόλι και δακρύζω γιατί το τραγούδι αυτό το άκουγα συχνά στο χωρισμό μας. Η στιγμή αυτή ήταν τόσο μοναδική για μένα που θέλησα να τη μοιραστώ μαζί σας.