ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γεια σας! Κι εγω με τη σειρά μου θέλω να εξομολογηθώ κατι.Είμαι 19 χρονών και έχω σχέση εδώ και 2.5 χρόνια. Του τελευταίους μήνες ομως χωρίσαμε πολλές φορές και δεν είμαστε οπως ειμασταν αρχικά. Τουλάχιστο για εμενα αυτη δεν ειναι η σχέση που ηθελα. Μιλαμε ελαχιστα την ημέρα, χάθηκε ο έρωτας,ο ενθουσιασμός(θα μου πείτε λογικό είναι είστε καιρό μαζί, αλλα πιστεύω πως έστω και ελάχιστα θα έπρεπε να υπάρχουν αυτα τα συναισθήματα. ) και στην ουσία απλα συνηθίσαμε ο ένας τον άλλο. Τώρα στο ψητό. Το "απωθημένο" μου έχει γυρίσει καιρό τώρα και με διεκδικά. Δεν ξέρω πως ακούγεται αλλα λυπάμαι να βγω απο τη σχέση μου.Αν και η καρδιαμου ζητά καποιο αλλο ,δεν θελω να πληγωσω το αγορι μου. Μπορεί να μην ειμαι ερωτευμένη μαζι του αλλα τον αγαπω και τον εκτιμώ πολύ. Δεν θέλω με τίποτα να τον εκθέσω. Στο απωθημένο ξεκαθάρισα πως δεν θα συμβεί τιποτα και τον έδιωξα. Ομως τον σκέφτομαι καθε μερα.Τι θα κάνατε στη θεση μου;