Στο σημερινό «Α μπα»: εντυπωσιακό ταίριασμα

Στο σημερινό «Α μπα»: εντυπωσιακό ταίριασμα Facebook Twitter
85

__________________
1.


Γεια σου Αμπα, είσαι μια θεά, και να σου ζήσει η μικρή!!! Θέλω τα φώτα σου για ένα θέμα που έχω. Με τον σύντροφό μου το πάμε για γάμο και ενώ είμαστε μια χαρά έχω μια αμφιβολία για το αν θα καταφέρει με στο όλο θέμα οικογένεια παιδιά. Και εξηγούμαι είναι ιστορικός, και λέκτορας στο τοπικό πανεπιστήμιο, καλός στο ακαδημαϊκό τομέα αλλά δεν έχει δουλέψει ποτέ ούτε μια μέρα σε τίποτα. Με φοβίζει γιατί εγώ προσωπικά πιστεύω ότι οποιαδήποτε δουλειά χτίζει χαρακτήρα, σου μαθαίνει πράγματα που κανένα βιβλίο η πανεπιστήμιο δεν μπορεί. Και εδώ μια παρένθεση, εγώ έχω ένα μάστερ και τρέχω την δική μου επιχείρηση, το λέω με την έννοια ότι δεν σκάβω στα χωράφια. Αλλά έχω κάνει στο μυαλό μου σενάριο, να αρρωστήσει παιδί και ούτε πως να το πάει στο γιατρό να ξέρει. Δεν ξέρω αυτό με τρομάζει σαν προοπτική. Ενώ τον αγαπώ και το κομμάτι που μπορούμε να συζητήσουμε για άπειρα θέματα, και να αναλύει λογικά επιχειρήματα, είναι τα πιο σημαντικά που με τράβηξαν πάνω του. Του το έχω πει και με καθησύχασε ότι μαθαίνει εύκολα και θα διαβάσει ότι βιβλίο υπάρχει για μεγάλωμα παιδιών, αλλά και πάλι δεν έχω ησυχάσει. Μήπως τελικά είναι όλα στο μυαλό μου, και έχω χεστει από το φόβο μπροστά στις ευθύνες μιας οικογένειας και δεν μου φταίει κανείς; Δώστε και σώστε ..
- Μέλισσα σύζυγος και μάνα


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Είναι λέκτορας στο τοπικό πανεπιστήμιο αλλά δεν έχει δουλέψει ποτέ ούτε μια μέρα σε τίποτα.


Ποτέ. Ούτε μια μέρα. Σε τίποτα.


Ο λέκτορας σε πανεπιστήμιο.


Έχω ακούσει ξανά για απαξίωση των ακαδημαϊκών αλλά πραγματικά εσύ το πήγες σε άλλο επίπεδο.


Ξέρει την άποψη σου για την καριέρα του;


Ως δουλειά εσύ αναγνωρίζεις μόνο τις επιχειρήσεις; Το εργοστάσιο; Ή μόνο την χειρωνακτική; Ή εννοείς ότι οι δυσκολίες χτίζουν τον χαρακτήρα, και αυτός ως λέκτορας δεν ξέρει τι σημαίνει δυσκολία;


Έχω τόσο πολύ εντυπωσιαστεί από αυτό που έχεις γράψει – όχι με την καλή έννοια – που δυσκολεύομαι να πάω παρακάτω.


Αν ο άντρας σου για κάποιο λόγο έχει ζήσει μια προστατευμένη ζωή ή ο χαρακτήρας του είναι τέτοιος που πιστεύεις ότι δεν είναι εξοπλισμένος για τις δυσκολίες που φέρνει μια οικογένεια, ας συζητήσουμε αυτό. Δεν μπορώ να το συζητήσω όμως στη βάση ότι δεν έχει δουλέψει ποτέ μια μέρα στη ζωή του για τίποτα. Τα επιχειρήματα τα λογικά που θαυμάζεις, η αναλυτική του ικανότητα, αυτά δεν ήρθαν στο κεφάλι του από τη Θεία Φώτιση. Δούλεψε πολύ για να τα αποκτήσει. Και όπως κατάφερε να καταλάβει αυτά, έτσι θα διαβάσει και θα καταλάβει κι άλλα, και περιμένω τη μέρα που θα έχει διαβάσει αρκετά βιβλία ώστε να ξέρει περισσότερα από σένα για την ανατροφή των παιδιών.

__________________
2.

Αγαπητη Λένα και σχολιαστες την καλησπέρα μου.
Παντα με εκανε να απορώ πως για τους ανθρώπους στην συντριπτικη πλειοψηφια τους ειναι τα ταξιδια τοσο σημντικα?
Εγω νιωθω οτι με τα ταξιδια μου δημιουργειται το αισθημα της ματαιοτητας , το οτι ειμαστε ταξιδιωτες της ζωης. Περαστικοι. Και αναλώσιμοι.
Και θα ηθελα να ρωτήσω αγαπητη μου. Για ποιο λογο ειναι τα ταξιδια τοσο σημαντικα .Τι τους αρεσει απο την ταλαιπωρια αυτη( εγω ετσι το βλεπω). Γιατι ολοι οταν τους δινεις λεφτα λενέ´θα παω ενα ταξιδακί´
Και δεν λενε ας πουμε θα αγορασω αυτο ή εκεινο.

Αυτο. Ευχαριστω,
- ταξιδιαρικο πουλι


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Θέλεις πραγματικά να μάθεις την απάντηση, ή περιμένεις να σου πει κάποιος ότι έχεις δίκιο;


Μόνο στα ταξίδια καταλαβαίνεις ότι είμαστε περαστικοί και αναλώσιμοι; Δεν το σκέφτεσαι όταν πχ περνάς έξω από ένα νοσοκομείο; Όταν περνάει ασθενοφόρο; Όταν βλέπεις μωρά να γελάνε; Οποτεδήποτε άλλοτε;


Τα ταξίδια σου ανοίγουν το μυαλό. Βλέπεις διαφορετική αντιμετώπιση για θέματα που θεωρείς δεδομένα. Από την σήμανση στους δρόμους μέχρι τα ράφια στο σούπερ μάρκετ. Από τον τρόπο που λειτουργούν τα λεωφορεία μέχρι τον τρόπο που φαίνεται ο ουρανός την άνοιξη στο άλλο ημισφαίριο. Αυτό είναι το σημαντικό. Όντως, μέσα από αυτά μερικές φορές συνειδητοποιείς ότι δεν είσαι στην πιο ωραία, πιο αδικημένη, πιο μαγευτική και κατατρεγμένη χώρα του κόσμου, άλλοτε πάλι μπορεί να χαρείς που ζεις εκεί που ζεις και όχι αλλού. Όντως, το εσωτερικό σου κέντρο μετακινείται. Σε μερικούς αυτό προκαλεί δυσφορία γιατί δεν θέλουν να μάθουν κάτι καινούριο, οι θεωρίες που έχουν ήδη τους φτάνουν. Μερικοί προτιμούν να αγοράσουν κάτι από το να προβληματιστούν κι άλλο για την ματαιότητα. Ευτυχώς όμως για όλους υπάρχει χώρος.

 

__________________
3.

Αγαπητή Λένα,

Να σας ζήσει το μωράκι!! Όσο σπούδαζα είχα μία φίλη, πολύ καλή. Την βοηθούσα και με βοηθούσε. Αργότερα συγκατοικήσαμε, οπότε δεθήκαμε ακόμα περισσότερο. Οταν τελείωσαν οι σπουδές, αυτά άλλαξαν. Έγω συνάντησα ένα σωρό δυσκολίες χώρισα, απολύθηκα λόγω χρεοκοπίας της εταιρείας, και το κυριότερο πριν εξι μήνες αρρώστησε πολύ βαριά ο μπαμπάς μου. Πέρασα 3 μήνες στην κόλαση. Είδα έναν από τους πιο αγαπημένους μου ανθρώπους να βασανίζεται αφόρητα. Μέχρι σήμερα τα πράγματα είναι σοβαρά. Από την άλλη η φίλη μου έχει την δουλειά της, έκανε σχέση με εκείνον που έβαλε στο μάτι, έκανε εξειδικεύσεις στο αντικείμενό μας και πολλά ακόμα. Μέσα σε αυτά τα 3 χρόνια, χαθήκαμε. Την ένιωσα να απομακρύνεται, την ρώτησα και το αρνήθηκε. Σήμερα έχουμε μια χαλαρή επαφή μέσω facebook, και που και που κανένα τηλέφωνο. Τα προβλήματά μου αυτή τη στιγμή δύο: 1. Έχω μετατραπεί σε έναν κακό άνθρωπο. Δεν θέλω να υπάρχει. Η ύπαρξή της μου υπενθυμίζει το πως θα μπορούσα να είμαι, αλλά δεν είμαι. Συγκρίνομαι! Ξέρω ότι δεν θα έπρεπε, ξέρω ότι είναι άδικο για την ίδια, αλλά δεν το ελέγχω. Από την μία με μαλώνω που δεν έχω καταφέρει τίποτα και από την άλλη για τα αισθήματά μου προς την φίλη μου. Όπότε καταπιέζομαι ακόμα και με την τυπική επαφή. 2. Ο τρόπος της. Κάθε φορά που θα μου μιλήσει φέρεται σαν να μην έχει αλλάξει τίποτα, ενώ εγώ μετά από όλα αυτά, νιώθω ότι είμαι διαφορετικός άνθρωπος. Αναγνωρίζω ότι φταίμε και οι δύο που χαθήκαμε, αλλά δεν μπορώ να συγχωρήσω πως ήξερε για τον μπαμπά μου και δεν πήρε ένα τηλέφωνο έστω τυπικά. Πριν λίγες μέρες μου ζήτησε να πάμε για καφέ γιατί της έλειψα. Σκέφτηκα ότι ίσως θέλει πάλι κάποια χάρη. Αλλά δεν μπορώ να ασχοληθώ. Από την μία βαριέμαι απίστευτα και από την άλλη έχω γίνει μισάνθρωπος και δεν θέλω να φερθώ άσχημα. Ποιά είναι η γνώμη σου για όλα αυτά; Πως πιστεύεις είναι καλύτερο να αντιμετωπίσω την στάση της φίλης μου;
- devil in disguise


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Λες ότι έχεις μετατραπεί σε κακό άνθρωπο. Λες για κάποιον ότι «δεν θέλεις να υπάρχει». Είναι λίγο ανατριχιαστική η δήλωση αυτή. Η ύπαρξη της σου θυμίζει αυτό που θα μπορούσες να είσαι αλλά δεν είσαι, και την κατηγορείς γι' αυτό, γιατί δεν ξέρεις ποιον άλλον να κατηγορήσεις, το Σύμπαν αδιαφορεί για την δυσαρέσκεια σου.


Και η ερώτηση σου είναι πώς θα αντιμετωπίσεις την στάση της φίλης σου;


Την απεχθάνεσαι για διάφορους δικούς σου λόγους, ένας από αυτούς είναι ότι δεν έχει αλλάξει συμπεριφορά απέναντί σου, και ρωτάς πώς θα αντιμετωπίσεις την δική της στάση;


Δεν αναρωτιέσαι τι θα κάνεις με την δική σου στάση;


Από αυτά που γράφεις το μόνο που φαίνεται ότι μπορείς να της προσάψεις είναι ότι δεν σε πήρε τηλέφωνο όταν ήταν άρρωστος ο πατέρας σου. Από την άλλη λες ότι έχετε χαθεί εδώ και τρία χρόνια. Δεν ξέρω αν ένιωθε ότι μπορούσε να σε πάρει τηλέφωνο, δεν ξέρω και τι ήξερε για τον πατέρα σου. Τέλος πάντων αυτό είναι το μόνο για το οποίο μπορείς να ζητήσεις εξηγήσεις. Για τα υπόλοιπα που λες νιώθω ότι έχεις μέσα σου έναν συμπαγή, καυτό, σκληρό πυρήνα οργής για τη ζωή σου και την τροπή που έχει πάρει, και αποφάσισες να πυροβολήσεις αυτόν που είναι πιο κοντά σε σένα, κάτι αρκετά κοινό και αναμενόμενο κατά κάποιο τρόπο.


Όσο πιο γρήγορα καταλάβεις ότι έχεις κάνει την φίλη σου σύμβολο και δεν την βλέπεις ως άνθρωπο με τα δικά του θέματα εδώ και πολλά χρόνια, τόσο πιο γρήγορα θα καταφέρεις να ασχοληθείς με τα δικά σου προβλήματα. Εύχομαι περαστικά στον πατέρα σου και καλή δύναμη για την συνέχεια.

__________________
4.

Γεια σου Ά,μπα!
Είμαι η Έλενα, 25 χρονών και κάνω το μάστερ μου στο Λουξεμβούργο. Τώρα μπαίνουμε στο δεύτερο εξάμηνο. Είχα κάνει εδώ μία φίλη στην αρχή όταν πρωτοήρθα, η οποία έδειχνε πολύ καλή και πολύ δοτική. Είμαστε μαζί και στο μάστερ και στην ίδια εστία. Για κάποιο λόγο τώρα είναι πιο απομακρυσμένη. Δε ξέρω ακριβώς γιατί. Στη φάση των εξετάσεων έγινε κάπως "κακιά" μαζί μου και απομακρύνθηκε εντελώς αλλά μετά μου ζήτησε συγγνώμη που μου συμπεριφερόταν έτσι. Τώρα δε ξέρω είμαστε μία ζέστη-μία κρύο.
Πιστεύεις είναι καλή ιδέα να προσπαθήσω να την προσεγγίσω εγώ, προτείνοντας πράγματα να κάνουμε και να μην με αποθαρρύνει ότι π.χ. δε με κάλεσε σε μία έξοδο που οργάνωσε;
Προσπαθώ να σπάσω το κεφάλι μου και να βρω πώς θα συμπεριφερόταν στη θέση μου ένα ακομπλεξάριστο άτομο. Βέβαια, δυσκολεύομαι γιατί από πολύ μικρή με ένοιαζε η γνώμη των άλλων και τώρα το γεγονός ότι η κοπέλα αυτή έδειξε αντιπάθεια στο πρόσωπό μου με γεμίζει ανασφάλειες.
Θέλω να σκεφτώ out of the box αλλά δυσκολεύομαι.

Αχχ για όλα θέλει κόπο αυτή η ζωή; Δε μπορούσε απλά να μας βγαίνει η ακομπλεξάριστη συμπεριφορά αβίαστα;

Ζηλεύω που σε κάποιους μπορεί να βγαίνει.

Σας στέλνω αγάπη και ευχομαι σε ολους να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι, αν το θέλουν. Για μένα, προσωπικά, αυτός είναι ο στόχος το 2018.
- καλύτερος άνθρωπος


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Όταν λες ακομπλεξάριστη συμπεριφορά, εννοείς να μην σε νοιάζει πώς σου φέρεται ο άλλος και να κάνεις ότι δεν καταλαβαίνεις;


Αυτό δεν λέγεται ακομπλεξάριστη συμπεριφορά, πλαστικοποίηση λέγεται.


Ποιος σου ενέπνευσε τέτοιο πρότυπο;


Είναι απολύτως λογικό να νιώθεις δυσάρεστα όταν κάποιος σου φέρεται μια καλά και μια άσχημα, όταν απομακρύνεται χωρίς λόγο, όταν επιστρέφει χωρίς λόγο, όταν ζητάει συγνώμη αλλά δεν αλλάζει συμπεριφορά, όταν φέρεται σαν φίλη αλλά δεν σε καλεί σε παρέες.


Να κάτι out of the box. Αντί να προσπαθείς να μην έχεις ανασφάλειες με ανθρώπους που σου φέρονται άσχημα, μην κάνεις παρέα με ανθρώπους που σε γεμίζουν ανασφάλειες. Αυτό κάνει ο ακομπλεξάριστος άνθρωπος. Αποφεύγει τα κόμπλεξ.


Μην προτείνεις πράγματα, μην προσπαθείς να κερδίσεις την εύνοια της, αντιθέτως, κράτα τις αποστάσεις σου και μην καταναλώνεις ενέργεια εκεί. Κράτα τη για να γνωρίσεις άλλους ανθρώπους που θα σε κάνουν όντως καλύτερο άνθρωπο.


Μακριά από κακοτοπιές. Μην προσπαθείς να αποδείξεις κάτι μένοντας σε σχέσεις που σε κάνουν να αμφιβάλεις για τον εαυτό σου και την αξία του. Μακριά.

________________
5.

Α, μπα! Εύχομαι υγεία, υγεία, υγεία και τύχη στη μικρή σου, αλλά και σε εσάς!
Λοιπόν, εμένα το πρόβλημά μου είναι το εξής. Έχω 2 μωρά, 2,5 χρονών και 15 μηνών. Εν ολίγοις η κούραση σε ζενίθ! Δε με πειράζει αυτό, περνάω πολύ ωραία με τα παιδιά, γελάω πολύ, μαθαίνω πράγματα. Ο μπαμπάς τους τους λατρεύει, ο ρόλος του δεν είναι απλά επικουρικός, αλλά... Γκρίνια καταραμένη! Καθώς κι οι 2 δουλεύουμε, φτιάξαμε ένα πρόγραμμα με μια κυρία που μας βοηθάει, ώστε να δουλεύω (μόνο) εγώ, αλλά έτσι δομημένο, ώστε να μένουν στον άντρα μου κάποιες ώρες μετά τη δουλειά να χαλαρώνει και ουσιαστικά να αναλαμβάνει κατά τις 7:00. 8:30 γυρνάω κι εγώ, καθώς δουλεύω από το μεσημέρι και μετά. Αν αργήσουν τα παιδιά να κοιμηθούν, γκρίνια! Αν έχω εγώ κάποια δουλειά και χρειαστεί, εφόσον επιστρέψω, να μπω μισή ώρα στο γραφείο, γκρίνια! Πόσο κουράζεται, πόσο δε μπορεί, που δουλεύει, που δεν ξεκουράζεται, τέτοια! Αφού του έβαλα το όριο μου και του έδειξα ότι δεν την παλεύω άλλο με τη γκρίνια και, αν δεν αντέχει την καθημερινή κούραση, ας κόψει τη γκρίνια κι ας προτείνει λύσεις, την έκοψε μες τη βδομάδα και την άρχισε το σαββατοκύριακο. Που δεν έχει χρόνο για τα δικά του, που κουράζεται, τέτοια πάλι! Υπάρχει μια κυρία που μας βοηθάει, εγώ με τα παιδιά, όταν δε δουλεύω, είμαι κολλητή, δε γκρινιάζω, δεν είναι του στυλ μου. Είμαι κάπως πιο πρακτική και, όταν γίνεται, καλοπερασάκιας!
Όταν δεν την παλεύω και θέλω να βγω μια βόλτα, κάτι, βάζω κάτω τα οικονομικά κι, αν μας παίρνει, κανονίζω babysitting και Λούης! Μαζί εννοείται, αν θέλει! Τα έχω πει 1000 φορές, του επισημαίνω ότι η γκρίνια δεν πάει πουθενά, ότι δεν έκανα τίποτα μόνη μου, παρέα και με πολλή χαρά προέκυψαν τα παιδιά μας και στην τελική: βρες λύσεις! Θέλεις να έρχεται η κυρία και Σάββατο που εγώ δουλεύω κάποιες ώρες; Μπορούμε να το στηρίξουμε; Δε μπορείς, ζορίζεσαι; Τι προτείνεις; Τίποτα, γκρίνια μόνο! Στα παιδιά είναι πολύ κουλ γενικά, εμένα μου ζαλίζει τον έρωτα! Ο οποίος, παρεμπιπτόντως, θα μου φύγει, αν συνεχίσει να μου τα ζαλίζει! Τώρα του τα έχωσα για το σκ, που ξεκίνησε να με ψέλνει από Παρασκευή, και το περάσαμε χαλαρά και ήρεμα, αλλά κάτι μου λέει, ότι δεν ξεμπερδεύω έτσι απλά! Καμία ιδέα, Α μπα μου, ή από κάποιον ομοιοπαθή ή και όχι;
- Τσουρέκια!

AΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Θα βρεις πολλούς ομοιοπαθείς, αυτό είναι το μόνο βέβαιο. Για τη γκρίνια δεν έχω βρει αντίδοτο. Ξέρω μόνο ότι οι γκρινιάρηδες δεν καταλαβαίνουν ότι αυτό που κάνουν λέγεται γκρίνια. Ακούν τη λέξη, αλλά δεν καταλαβαίνουν την σημασία της, γιατί οι γκρινιάρηδες συνήθως βρίσκουν για συμβίωση ανθρώπους που δε γκρινιάζουν. Όχι τυχαία, βέβαια.


Έχεις δοκιμάσει αντεπίθεση με γκρίνια; Αυτή είναι η μία μέθοδος. Έχεις δοκιμάσει να μην συμμετέχεις στη γκρίνια, φεύγοντας από το δωμάτιο όταν αρχίζει; Αυτή είναι μια άλλη μέθοδος. Αυτό που κάνεις πετυχαίνει περιστασιακά, αλλά είναι εξαντλητικό να είσαι ο ενήλικας που εξηγεί στο παιδί ότι δεν είναι σωστό αυτό που κάνει. Το χρησιμοποιεί εναντίον σου όταν συσσωρεύεται μέσα του η κούραση. Όπως ακριβώς κλαίνε τα παιδιά πριν κοιμηθούν.


Ας μας πουν και οι αναγνώστες τρόπους αντιμετώπισης της γκρίνιας. 

__________________
6.

Αγαπητή μου, ζητάω τα φώτα σου. Είχα μια υπέροχη, ελεύθερη από όλες τις απόψεις, σχέση με έναν τύπο για δέκα χρόνια. Ξεκίνησε όταν εγώ ήμουν δεκαοκτώ. Από μωρά δηλαδή.. Στα τελευταία μας άρχισαν να με ενοχλούν κάποιες δικές του συμπεριφορές άσχετες από το μεταξύ μας(έπινε πολύ) και χωρίσαμε. Είχαμε χωρίσει και άλλες φορές στο παρελθόν.. Στο διάστημα αυτό έκανα σχέση με μια κοπέλα με την οποία είμαστε ακόμα μαζί και μετράμε τέσσερα χρόνια. Εξακολουθώ να επικοινωνώ με τον τύπο κάποιες φορές σε καθημερινή βάση άλλοτε μια δυο φορές την εβδομάδα. Τον νοιάζομαι και τον αγαπώ όσο κανέναν. Δεν είμαι ερωτευμένη μαζί του. Προχθές ενδοσκοπωντας διερωτήθηκα αν ήμουν υποχρεωμένη να διαλέξω ανάμεσα σε αυτόν και την κοπέλα μου τι θα έκανα. Και διάλεξα αυτόν. Η απόφαση αυτή με φυλακιζει όχι μόνο στην σεξουαλικη μου προτίμηση πλέον αλλά και στην ίδια λουπα που ήταν και ο λόγος που τον είχα χωρίσει. Το ποτό. Παρόλα αυτά, διάλεξα αυτόν. Πάω καλά; να σημειώσω ότι η διερωτηση είναι προσωπική, προσπαθώ να μην εμπλέκομαι στην σεξουαλικη και προσωπική σχέση του τύπου με άλλα άτομα και φυσικά δεν εκδηλώνεται
της σκέψεις μου αυτές παρόλο που και οι δύο κατανοούμε την αμοιβαία αγάπη και το δέσιμο.
Ουφ! Ευχαριστώ
Ελευθερία


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δεν κατάλαβα πώς γίνεται να λες ότι δεν είσαι ερωτευμένη μαζί του, αλλά στην ενδοσκόπηση διάλεξες αυτόν. Δεν κατάλαβα τι σημαίνει ότι η απόφαση αυτή (η εικονική απόφαση αυτή, γιατί κανείς δεν σε ανάγκασε να διαλέξεις, ούτε τέθηκε τέτοιο ζήτημα ποτέ) «φυλακίζει την σεξουαλική σου προτίμηση», ούτε τι σημαίνει «σε φυλακίζει στην ίδια λούπα που ήταν και ο λόγος που τον είχες χωρίσει». Φυλακίζει; Φυλακίζεσαι από μια απάντηση που δόθηκε εκ του ασφαλούς σε μια εικονική, φαντασιακή ερώτηση που έκανες στον εαυτό σου;


Αν βγάλουμε τις πολλές σάλτσες, αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι θα ήθελες να μην είχε πρόβλημα με το ποτό, για να είσαστε πάλι μαζί. Μόνο που το πρόβλημα του με το αλκοόλ δεν είναι αξεσουάρ που μπορεί να απωλέσει και να παραμείνει κατά τα άλλα ίδιος. Έχει μια συνολική προσωπικότητα στην οποία συμπεριλαμβάνεται το πρόβλημα με το αλκοόλ. Για να σταματήσει να έχει πρόβλημα με το αλκοόλ πρέπει να αλλάξει ολόκληρος, και μην είσαι καθόλου σίγουρη ότι αν κάνει αυτές τις απαραίτητες αλλαγές η σχέση σας θα γίνει ιδανική όπως τώρα την έχεις πλάσει στο μυαλό σου. Αν δεν ήταν έτσι όπως είναι τώρα, δεν θα γινόταν αυτό που θα ήθελες. Μπορεί ας πούμε να μην σε ήθελε πια.


Αν βγάλουμε και τις υπόλοιπες σάλτσες, τι νόημα έχει αυτή η άσκηση επί χάρτου; Εσύ θα τον διάλεγες. Αυτός θα σε διάλεγε;


_________________
7.

Γεια σου Α Μπα μου!!
Σε ανακάλυψα πριν μερικούς μήνες, από τότε σε διαβάζω ανελλιπώς και μπορώ να πω ότι συμφωνώ με τις περισσότερες απαντήσεις και απόψεις σου! Ελπίζω να δημοσιεύσεις και τη δική μου ερώτηση γιατί πράγματι καίγομαι να μάθω τη γνώμη σου και των αναγνωστών!
Είμαι σε μια υπέροχη σχέση εδώ και 6 μήνες περίπου. Και οι δύο στα 30κάτι μας, ταιριάξαμε εντυπωσιακά από την αρχή της γνωριμίας μας, κάνουμε σχέδια για το μέλλον και σκοπεύουμε να συγκατοικήσουμε μόλις οι συνθήκες το επιτρέψουν. Είναι η πρώτη φορά στη ζωή μας που νιώθουμε τέτοια ψυχική σύνδεση με κάποιο άτομο (και οι δύο αυτό νιώθουμε).
Ένα πράγμα μόνο με έχει προβληματίσει όλο αυτό το διάστημα: Ζούμε και οι δύο σε "πλούσια" περιοχή, στην οποία και έχουμε μεγαλώσει. Οι νοοτροπίες μας όμως είναι λίγο διαφορετικές όσον αφορά τη διαχείριση των χρημάτων. Για παράδειγμα, εκείνος μετακινείται συχνά με ταξί ενώ εγώ το αποφεύγω, προτιμώ δηλαδή να ταλαιπωρηθώ λίγο με τα λεωφορεία χάριν οικονομίας. Επίσης, βγαίνει αρκετές φορές την εβδομάδα με τους φίλους του και ξοδεύει αρκετά χρήματα σε καλό φαγητό και ποτά. Εγώ συνήθως δεν τον συνοδεύω γιατί είμαι από τη φύση μου ιδιαίτερα εσωστρεφής και με κουράζουν αφάνταστα οι κοινωνικές σχέσεις (αυτό είναι ένα θέμα που έχουμε συζητήσει σε βάθος και έχουμε καταλήξει ότι δε χρειάζεται να είμαστε όλες τις ώρες της ημέρας μαζί, μπορούμε να κάνουμε και χωριστά δραστηριότητες που μας ευχαριστούν), αλλά επίσης μου φαίνεται μεγάλη σπατάλη το να ξοδέψω τόσα χρήματα για "γκουρμέ" φαγητό. Το ίδιο και στα ρούχα και γενικά στα διάφορα αντικείμενα, εκείνος θα πάρει οπωσδήποτε τα ακριβά και τη "μάρκα", ενώ εγώ εξ επιλογής δε θέλω να έχω ως κριτήριο την τιμή και τη μάρκα, γενικά έχω ένα δικό μου χαρακτήρα και θα πάρω πάντα μόνο ό,τι με εκφράζει, ακόμα κι αν είναι κινέζικο ή μεταχειρισμένο (τα οποία ο ίδιος έμμεσα σνομπάρει). Να διευκρινίσω ότι δεν είμαστε πλούσιοι, και οι δύο δουλεύουμε part time, επειδή όμως δεν πληρώνουμε ενοίκια μας μένουν κάποια χρήματα για τον εαυτό μας. Νομίζω ότι δεν είναι θέμα χρημάτων αλλά νοοτροπίας. Δε λέω ότι είναι καλύτερος ο τρόπος που σκέφτομαι εγώ, είναι απλά αυτό που έχω μάθει από μικρή, γιαυτό και σέβομαι το δικό του τρόπο σκέψης, γιατί είναι αυτό που έχει μάθει κι εκείνος από μικρός.
Η ερώτησή μου λοιπόν, είναι η εξής: Θεωρείς ότι αυτή η διαφορά μπορεί να δημιουργήσει πρόβλημα στη σχέση μας μελλοντικά; Όταν με το καλό συγκατοικήσουμε μπορεί να ενταθεί το θέμα μας; Ξέρω ότι δεν μπορούμε να προβλέψουμε το μέλλον, όπως έχεις πει κι εσύ, αλλά σίγουρα κάποιος που "έχουν δει πιο πολλά τα μάτια του" και έχει μια μεγαλύτερη εμπειρία, κάτι παραπάνω θα ξέρει. Ελπίζω να μη σε κούρασα και θα σου είμαι ευγνώμων αν το δημοσιεύσεις. Ευχαριστώ!!!
- Ophelia

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Η διαφορετική αντιμετώπιση των χρημάτων είναι από τα μεγαλύτερα προβλήματα που έχουν τα ζευγάρια. Μπορεί να είναι και το πρώτο, το πιο σημαντικό πρόβλημα. Ναι, θα ενταθεί το πρόβλημα αν συγκατοικήσετε, ναι, είναι πολύ επικίνδυνη για επιπλοκές αυτή η διαφορά στη νοοτροπία σας, εκτός αν το έχετε από πριν υπόψη σας ως πρόβλημα και κάνετε μια συμφωνία για τον ελάχιστο κοινό παρονομαστή. Δε νομίζω ότι μπορείτε ας πούμε να έχετε κοινό πορτοφόλι, κοινό ταμείο. Υπάρχουν όμως και άλλοι τρόποι για να διαχειριστείτε τα κοινά σας έξοδα, κάθε ζευγάρι μπορεί να φτιάξει τους δικούς του κανόνες.


Μην το αγνοήσετε, όμως. Θα χρειαστεί συμφωνία όπως αυτή που κάνατε για τις εξόδους ας πούμε, και θα χρειαστεί συμβιβασμός και από τις δύο πλευρές, γιατί τα χρήματα θα δημιουργούν αντιθέσεις καθημερινά. Αν έχετε να πάτε κάπου και έχετε αργήσει, ο ένας θα λέει να πάρετε ταξί και ο άλλος να πάρετε λεωφορείο. Ποιος θα υποχωρεί. Θα σας καλούν σε γάμους. Τι δώρο θα κάνετε ως ζευγάρι;


Αυτό που με προβληματίζει είναι η δήλωση σου ότι γνωρίζεστε έξι μήνες και ταιριάζετε εντυπωσιακά. Δεν φαίνεται να ταιριάζετε «εντυπωσιακά», και συγνώμη που το λέω έτσι, ακούγεται απότομο, αλλά πρέπει να σου το πω. Εντυπωσιακά ταιριάζεις όταν δεν χρειάζεται να συζητήσεις τέτοια πράγματα. Έχετε διαφορετική νοοτροπία σε κάτι πολύ βασικό, όπως είναι η διαχείριση των χρημάτων. Διαφέρετε στην αντιμετώπιση σας στις κοινωνικές σχέσεις. Όπως φαίνεται, αυτή τη στιγμή δεν γίνεται να περάσετε ένα Σάββατο μαζί χωρίς διαπραγματεύσεις. Σε τι είναι το εντυπωσιακό σας ταίριασμα;


Δεν λέω ότι δεν μπορείτε να βρείτε λύσεις. Αλλά μην παραβλέπεις προβλήματα επειδή κάνετε καλή παρέα ως φίλοι, ή επειδή ερωτευτήκατε ο καθένας το διαφορετικό. Η συγκατοίκηση σε αυτή περίπτωση θα σας βοηθήσει γιατί θα δείτε τις διαφορές σας στην πράξη – ας πούμε στην πρώτη σας επίσκεψη στο σούπερ μάρκετ. Χρειάζεται προσοχή και ευαισθησία στις διαφορές που έχετε. Καλή επιτυχία σας εύχομαι.


85

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
Αγαπητο 2, σκεψου ότι η λογικη του ταξισευω για την πλειοψηφία των κατοικων των Δυτικων κοινωνίων (και των ομοιών τους) είναι πολυ προαφατη συνηθεια.Μεχρι και τις αρχες της βιομηχανικης επαναστασης πολυ απλα δεν υπήρχε η εννοια της "αδειας" απο την δουλεια, δεν υπηρχαν τα οικονομικα για ταξιδια εκτος εαν ανηκες στις ευπορες κοινωνικες ταξεις που τοτε ήταν ολιγαριθμες. Η πλειοψηφία της ανθρωπότητας ποτε δεν εφυγε απο εκει που γεννηθηκε, αντε απο Αθηνα μεχρι Σουνιο....αν προσεξεις υπερβολικα πολλοι γηραιοι των ορεινων της Ελλάδας δεν ξερουν κολυμπι, γιατι συνεβαινε αυτο όταν η χωρα είναι γεματη παραλίες σε μικρες αποστασεις οεο;Τα ταξιδια είναι καλα μεχρι το σημείο να μην νοιώθεις ασχημα αμα δεν μπορεις να τα κανεις.
#1Θέλω να βάλω μια άλλη διάσταση στο θεμα,που η φίλη της ερώτησης δεν έχει σκεφτεί και έτσι ίσως ηρεμήσει κάπως:Ο λέκτορας που δεν υπάρχει πια ως βαθμίδα,έχει αντικατασταθεί από εργασιακές σχέσεις πιο κακοπληρωμένες και μάλιστα δεν σου εξασφαλίζουν και συνέχεια στον εργασιακό σου βίο.Άρα αργά ή γρήγορα θα αναγκαστεί να πάει κάπου μπάρμαν,να κάνει κανένα ιδιαίτερο κτλ για να μπορεί να ταιζει την οικογένεια και έτσι θα μπορεί να πάει και το μωρό στο γιατρό.
Γιατί είναι χρήσιμα τα ταξίδι. Κάνεις έρευνα για ένα καινούριο μέρος πρίν πας και μαθαίνεις πράγματα. Αποκτάς οργανωτικές ικανότητες. Μαθαίνεις για το νόμισμα και την οικονομία μιας χώρας. Αποκτάς κοινές αναμνήσεις με τα άτομα που επιλέγεις να πας. Γνωρίζεις καινούριο κόσμο. Βλέπεις πως είναι, τι φοράνε, πως συμπεριφέρονται οι άνυρωποι αυτού του μέρους. Ανακαλύπτεις νέα φαγητά/ γεύσεις. Βλέπεις την αρχιτεκτονική του μέρους, που είναι άρρητα συνδεδεμένη με την ιστορία και άλλα πραγματα. Μπορείς να επισκεφθείς μουσεία και να θαυμάσεις έργα που είχες δει μόνο σε φωτογραφίες. Μπορείς να δεις ζώα και φυτά που έχεις δεί μόνο σε ντοκιμαντέρ και βιβλία. Μπορείς να έχεις άποψη για άλλα μέρη και τον τρόπο ζωής εκεί. Και πολλά άλλα. Όλα αυτά σε κάνουν λίγο σοφότερο/η και λίγο πιο ενδιαφέρον/ουσα σαν άνθρωπο. Δεν μπορώ να συγκρίνω την ικανοποιήση που δίνει ένα ταξίδι με την αγορά ενός αντικειμένου που νομίζεις ότι χρειάζεσαι.
#1 Στην αρχή νόμιζα ότι δεν έχεις επαφή με τον ακαδημαϊκό χώρο μετά είδα έχεις και μάστερ. Μάλιστα... Είσαι φαίνεται από εκείνα τα άτομα που το πτυχίο το παίρνετε για πρεστίζ, διάβασμα στην εξεταστική, τις 100 σελίδες εντός της ύλης(παπαγαλια φυσικά).Όμως η γνώση δεν είναι μόνο οι 100 σελίδες είναι τα άλλα 100 βιβλία που επηρέασαν τον συγγραφέα του ενός βιβλίου. Ένας άνθρωπος για να μπορέσει να είναι σε θέση να μεταλαμπαδευσει γνωση σωστά θέλει να ξέρει και αυτά που δεν υπάρχουν στην ύλη αυτά που την δημιουργησε και αυτό δεν γίνεται από τη μία μέρα στην άλλη. Θέλει πολύ κόπο και χρόνο, δεκαετίες ολόκληρες.
//1 ξερω περιπτώσεις τέτοιων πατέρων ακαδημαϊκών που δεν ασχολούνταν λόγω του ότι είναι geniouses αλλα θεωρώ ότι ηταν η συζυγος που το επέτρεψε. για τους μη κατηγορια Sheldon τα πράγματα είναι ακόμα πιο απλα κ είναι απλα δεξιότητες που πρεπει να αποκηθουν. κατά τ αλλα αν και κατανοητη η ερώτηση είναι λαθος διατυπωμένη και το ολο θέμα του μη ψησίματος στην αγορά εργασίας δειχνει απλως άγνοια για το τι εστι διδακτορικο. συγγνωμη για τη συνταξη, διδακτορικος κ εγω κ δεν προλαβαίνω καν να σχολιασω.
#2 Δεν έχουμε όλοι οι άνθρωποι τις ίδιες ανάγκες, δεν επιζητούμε τα ίδια πράγματα, δεν είμαστε η ίδια προσωπικότητα και κάθε τι που κάνουμε έχει διαφορετική σημασία για τον καθένα. Τα ταξίδια δεν σημαίνουν τα ίδια πράγματα για όλους μας. Μερικοί από τους λόγους που έχω παρατηρήσει να ισχύουν για διαφορετικούς ανθρώπους και μείγμα αυτών είναι:-Να ξεφύγουν από τη ρουτίνα της καθημερινότητας-Να χαλαρώσουν-Τους λείπει ήλιος (το χρειάζεται το σώμα μας)-Να διασκεδάσουν με κάτι διαφορετικό-Να τους δώσουν τροφή για σκέψη-Να διευρύνουν το πεδίο της αντίληψής τους με το να δούνε πως ζούνε διαφορετικοί άνθρωποι-Να κατανοήσουν τι συμβαίνει στον κόσμο-Να μαζέψουν εμπειρίες-Να δοκιμάσουν τα όριά τους και τον εαυτό τους-Να υιοθετήσουν έναν διαφορετικό τρόπο ζωής από τον συνηθισμένο τους-Να γνωρίσουν τον εαυτό τους-Να διευρύνουν ή βελτιώσουν τον εαυτό τους-Να ζήσουν λίγο ως διαφορετικές προσωπικότητες (σε διαφορετικό περιβάλλον, με διαφορετικές συνθήκες μπορεί να μας βγαίνει άλλη προσωπικότητα, άλλος τρόπος σκέψης)-Να μαζέψουν διαφορετικές εικόνες στο μυαλό τους, άλλες παραστάσεις, αισθήσεις-Να ενθουσιαστούν με κάτι, να νιώσουν ζωντανοί ή αυξημένη αδρεναλίνηΕίμαι σίγουρη ότι υπάρχουν και άλλοι πολλοί λόγοι που δεν έχω διαπιστώσει ακόμα. Το ότι εσύ μπορείς να δεις μόνο τον δικό σου τρόπο, με την δική σου μόνο οπτική γωνία, μήπως θα έπρεπε λίγο να σε προβληματίσει; Δεν το λέω ως κριτική, το αναφέρω ως έναυσμα για να διαπιστώσεις αν πραγματικά μήπως περιορίζει λίγο την σκέψη σου, την ζωή σου και τις σχέσεις σου με τους άλλους.
#1Είναι πιθανό η μέλισσα να φοβάται πως ο αγαπημένος της δεν θα πιάνει καλό σήμα στο live streaming γιατί λειτουργεί συνεχώς, λόγω αντικειμένου, στην ετεροχρονισμένη προβολή.Για διάφορους επιστήμονες το λένε αυτό, ότι έχουν κάψει εγκέφαλο από το διάβασμα και δεν ξέρουν απλά πράγματα, αλλά γιατί αυτό τους κάνει ανίκανους να τα μάθουν; Μήπως τα βρίσκουν πολύ πεζά ή πολύ ασήμαντα για να τα κάνουν θέμα.Θέλω να τη διαβεβαιώσω να μη φοβάται, τα αντανακλαστικά μας δεν επηρεάζονται από το διάβασμα. Μπορείς ωραιότατα να κοιμάσαι όρθιος είτε με πτυχία είτε χωρίς, όπως και το αντίθετο. Στην τελική ας αλληλοσυμπληρωθούν, κανείς δεν τα κάνει όλα το ίδιο καλά.
#1 Τι να πω κι εγώ τώρα.....με έχουν καλύψει οι απαντήσεις των προηγουμένων. Είναι προφανές, ότι εσύ δεν έχεις τελειώσει πανεπιστήμιο. Λες ότι έχεις κάνει ένα μάστερ, αλλά δε μας λες τι έχεις σπουδάσει. Προφανώς τίποτα....Είσαι περίπτωση κατά πως φαίνεται, που αγόρασες ένα χρόνο σε κάποιο διαφημιστικό τύπου πανεπιστήμιο, μάλλον της Αγγλίας (στην καλύτερη) ή σε κάποιο τύπου, από αυτά που πληρώνεις στην Ελλάδα. Λες ότι ασχολείσαι με επιχειρήσεις, αλλά δε μας λες τι είδους. Υποτιμάς την Ακαδημαϊκή καριέρα , γιατί νομίζεις ότι η επιστήμη δεν είναι δουλειά, άρα δεν έχεις σπουδάσει.Κόμπλεξ κοινωνικής κατωτερότητας έχεις και το βγάζεις με επίθεση. Θέλεις ντε και καλά, το δικό σου να είναι καλύτερο από του μελλοντικού συζύγου σου.....Ε δεν είναι. Το πιο σημαντικό πράγμα , που μαθαίνεις στο πανεπιστήμιο, πέρα από τις γνώσεις του κάθε αντικειμένου, είναι η πειθαρχία στη σκέψη και ο σεβασμός στο χάος της γνώσης, από όπου και να προέρχεται η γνώση. Εσύ κάνεις λαϊκίστικες υπεραπλουστεύσεις και μας λες ότι το να ανοίξεις μπλουζάδικο για παράδειγμα είναι απόδειξη ότι είσαι πιο ικανή να μεγαλώσεις παιδί παρά ο καθηγητής πανεπιστημίου; Αυτό βγάζει νόημα;Εδώ που τα λέμε βέβαια, μάλλον κανένας επιστημονικός συνεργάτης θα είναι ο άνθρωπος, αλλά δεν έχει και τόση σημασία. Και σκέτος καθηγητής ιστορικός να είναι, από σένα περισσότερα τυπικά προσόντα έχει και πιο λογικός μου μοιάζει. Κοίτα να ανοίξεις κανένα βιβλίο , να αρχίσεις να μαθαίνεις να σκέπτεσαι και άσε τα περί πεζοδρομιακής μόρφωση και τα περί κωλοπετσοσύνης, γιατί για να κάνεις οικογένεια χρειάζεται να έχεις συγκροτημένο μυαλό και κρίση, κάτι που εσύ ως φαίνεται δε διαθέτεις. Α ξέχασα να σου πω, ότι ο καθηγητής, αν συνεχίσεις να έχεις τα μυαλά σου πάνω από το κεφάλι, θα ξυπνήσει κάποια στιγμή, γιατί θα κουραστεί να εξηγεί τα βασικά σε εσένα την καπάτσα. Έτσι κάνουν αυτοί. Διαβάζουν , διαβάζουν και μετά ξυπνάνε
#1 Πιστεύω ότι καταλαβαίνω τι εννοείς, αλλά ο τρόπος που το εξέφρασες οδηγεί δυστυχώς σε παρεξηγήσεις. Νομίζω ότι στην ουσία αυτό που εννοείς είναι ότι αυτός είναι κυρίως θεωρητικός άνθρωπος κι εσύ πρακτικός. Αλλά κάπου έχεις σχηματίσει διάφορες προκαταλήψεις και κοσμοθεωρίες στο μυαλό σου που για σένα εξηγούν πως είναι τα πράγματα και πως θα έπρεπε να είναι, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι έτσι. Υπάρχουν πολλοί ακαδημαϊκοί που είναι και πολύ πρακτικοί άνθρωποι συγχρόνως. Υπάρχουν άλλοι άνθρωποι που μπορεί να δουλεύουν σε πιο «πρακτικά» ας πούμε επαγγέλματα αλλά μπορούν να τα διεκπεραιώσουν μόνο όταν τους δίνουν το βιβλίο οδηγιών και τους λένε ακριβώς τι να κάνουν. Εσύ όμως φοβάσαι για τον συγκεκριμένο άνθρωπο, γιατί αυτά που σε τράβηξαν, αναγνώρισες σε αυτόν, είναι η θεωρητική του σκέψη. Κι εσύ θεωρείς τον εαυτό σου πρακτικό άνθρωπο και κάπου μέσα στο μυαλό σου τα έχεις διαχωρίσει πολύ αυτά τα δύο. Είσαι στη φάση που αναρωτιέσαι πως θα ήταν η ζωή σου με αυτόν τον άνθρωπο στο μέλλον και σε έχουν πιάσει ένα σωρό ανησυχίες. Αυτή την φάση την έχω δει πολλές φορές να διαδραματίζεται. Συνήθως προέρχεται από άγχος για το μέλλον και πιάνουμε κάτι που μας προβληματίζει και το μεγαλοποιούμε μέσα στο μυαλό μας. Ωραία, ας πούμε ότι αυτός ο άνθρωπος είναι πιο θεωρητικός από σένα, τον έχεις δει πραγματικά να πνίγεται σε μία κουταλιά νερό για κάτι πιο πρακτικό, ή εσύ απλά σχηματίζεις αυτά τα σενάρια στο μυαλό σου; Μπορεί να μην αντιμετωπίζει τα πράγματα ακριβώς όπως εσύ, μπορεί να επιλέγει διαφορετικές λύσεις, αλλά έχεις δει να τα χάνει τελείως και να μην βρίσκει ούτε μία λύση; Από την άλλη, μήπως φοβάσαι ότι θα πέσουν σε σένα όλα τα πρακτικά θέματα της κοινής ζωής σας; Αφού αυτός όταν τα συζητάτε δείχνει να έχει τη διάθεση να τα αντιμετωπίσει, νομίζω ότι αυτό θα έπρεπε να είναι αρκετό για να σε καθησυχάσει. Η διάθεση και η πρόθεση έχουν πολύ μεγάλη σημασία από τη στιγμή που ο άνθρωπος δεν φαίνεται να είναι ανίκανος, κάποιους στόχους έχει βάλει και τους έχει πετύχει στη ζωή του. Από εκεί και πέρα, θα χαράξετε μαζί την κοινή σας ζωή, το πως θα είναι σε πρακτικό επίπεδο, θα το αποφασίσετε στην πορεία, μπορεί να μην έχει τον ίδιο τρόπο σκέψης με εσένα, αλλά θα κάνετε τους συμβιβασμούς σας, θα μοιράσετε τις ευθύνες σας και θα τα βρείτε, αρκεί να υπάρχει ουσιαστική πρόθεση.
+1000 Aphelia.Νομίζω πέτυχες διάνα και το λέω επειδή έχω κάνει ΑΚΡΙΒΩΣ τις ίδιες σκέψεις με την #1 και σήμερα θα της έδινα ΑΚΡΙΒΩΣ την ίδια απάντηση με τη δική σου, αν μπορούσα να μεταφέρω το ίδιο καλά με εσένα τις σκέψεις μου. Δεν πιστεύω κι εγώ ότι υποτιμάει τον κόπο που κάνει ένας ακαδημαϊκός. Όταν κάτι μας τρώει όμως, ψάχνουμε κάτι να μας φταίει. Κάποια άλλη είναι η αγωνία της ή για κάποιον λόγο νιώθει την αναγκη να τον αποδομήσει ίσως; Δυσκολεύεται μήπως γενικά να εμπιστευθεί άλλους;(50€)
Κι εγώ αυτό πιστεύω εννοούσε η κοπέλα.Γι'αυτο και το αναφέρει έτσι "ιστορικός, λεκτορας", θέλωντας να πει οτι ακόμα και το αντικείμενο είναι εντελώς θεωρητικό.Τώρα για το πώς εκφράστηκε...εντάξει, σίγουρα φάνηκε κάπως άσχημο, αλλά δε νομίζω οτι είχε πρόθεση να απαξιώσει την ακαδημαϊκή εργασία. Aphelia συμφωνώ, νομίζω οτι ο φόβος της έχει να κάνει με το να μην πέσουν πάνω της όλα τα πρακτικά ζητήματα. Αλλά ενδεχωμένος εξαιτίας του φόβου να το έχει μεγαλοποιήσει στο μυαλό της. Μια χαρά μπορεί να αντιμετωπίσει κι ένας άνθρωπος με πιο "θεωρητικό" επάγγελμα και τα πρακτικά και καθημερινά στη ζωή. Εκτός βέβαια κι αν η κοπέλα έχει δει και άλλα πραγματα στον συντροφο της που δίνουν τέτοια εικόνα και δεν τα αναφέρει..
#1Πρώτον, Λένα μου, για ακόμη μια φορά, σε ευχαριστώ γι΄αυτή την απάντηση.Όσο για σένα, καλή μου, που ρωτάς, ελπίζω να καταλάβει ο άνθρωπός σου πως αισθάνεσαι για το αίμα που έφτυσε, για να φτάσει εκεί που έφτασε, πριν κάνει παιδί μαζί σου. Φτού σου να μη σε ματιάσω.
#1 Τι λες, κοπέλα μου; Επικοινωνείς; Δεν έχει δουλέψει ούτε μία μέρα στη ζωή του και είναι λέκτορας σε πανεπιστήμιο; Ξέρεις πόσο κοπιαστική δουλειά είναι να είσαι διδακτικό προσωπικό σε πανεπιστήμιο; Εκτός από το μάθημα, χρειάζεται να είναι ενημερωμένος για τις εξελίξεις στον τομέα του, να συγγράψει άρθρα και βιβλία και να προετοιμαστεί πολύ καλά για το μάθημα, που δεν είναι λυκειακού επιπέδου. Θα μπορέσεις εσύ να κάνεις χωριό με αυτόν τον άνθρωπο με την απαξία που σε βαράει; Μήπως καλύτερα να μην προχωρήσετε; Σου μιλάω απολύτως σοβαρά. Θα πρέπει να είσαι σε έναν τελείως δικό σου κόσμο για να τα λες αυτά. Περαστικά.
#1 Πολλές φορές έχουν έρθει στο Α,μπα ερωτήσεις για το αν δυο άνθρωποι διαφορετικού μορφωτικού επιπέδου μπορούν να είναι μαζί και συνήθως σκεφτόμαστε για αυτόν που έχει τίτλους σπουδών ότι γίνεται σνομπ απέναντι στον άλλον. Αυτή την φορά μας ήρθε και το ανάποδο. Η δική μου άποψη είναι πως σήμερα, λόγω υπερπληθώρας πτυχιούχων που δεν βρίσκουν εργασία άρα δεν βγάζουν λεφτά, αυτό το ανάποδο έχει γίνει κανονικό. Και όσοι από εμάς ασχολούμαστε με την έρευνα, ειδικά σε κλάδους όπως η ιστορία και οι πολιτικές επιστήμες έχουμε να αντιμετωπίσουμε τρομερή απαξίωση αυτών που κάνουμε καθώς στην "κοινή" λογική δεν βγαίνουν μπικικίνια άρα είμαστε χομπίστες και παράσιτα. Ακόμα και αν πολλοί από εμάς κάνουμε άλλες δουλειές για υποστηρίξουμε την έρευνα μας, ακόμα και αν η έρευνα μας είναι σημαντική και σε πρακτικό επίπεδο, εμείς θεωρούμαστε μαλθακοί και ότι δεν ξέρουμε από την αληθινή ζωή.Σίγουρα ο ακαδημαϊκός χώρος, που δεν είναι και ενιαίος, είναι μια γυάλα και σε αρκετά θέματα πιο προστατευμένος από άλλους επαγγελματικούς κύκλους. Αλλά κάθε κλάδος έχει τις προκλήσεις του και στον συγκεκριμένο χρειάζεται μεγάλη αφοσίωση, επιμονή, ψυχική αντοχή και πολλές φορές ευελιξία στις κοινωνικές επαφές. Νομίζω ότι σε επίπεδο συντροφικό/οικογενειακό δεν πέφτουν κι άσχημες αυτές οι ιδιότητες. Τώρα αν ο εν λόγω σύντροφος είναι γενικώς αλλού γι αλλού και έχει μεγαλώσει πολύ προστατευμένα, σε σημείο να ανησυχεί η ερωτούσα για τη λειτουργικότητα του στην καθημερινή ζωή, λυπάμαι, αλλά δεν φταίει το ότι είναι ακαδημαϊκός.Να κάνω και μια υπόθεση: μήπως μιλάμε για το τμήμα Ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου στην Κέρκυρα;
Κατα τη δική μου εμπειρία, καθόλου προστατευμένο δεν τον θεωρώ τον ακαδημαϊκό χώρο. Μια μικρογραφία της κοινωνίας είναι, όπως άλλωστε και κάθε άλλος επαγγελματικός χώρος. Μπορείς να συναντήσεις τα πάντα. Ευτυχώς μέχρι στιγμής έχω σταθεί αρκετά τυχερή. Υπάρχουν όμως παραδείγματα ακραία και εφόσον είσαι στην έρευνα γνωρίζεις πολύ καλά τι εννοώ. Νομίζω πως ό,τι μπορεί να συναντήσεις "σε μια κανονική δουλειά", μπορεί να το συναντήσεις και στην ακαδημαϊκή κοινότητα. Απο εναν "κακό" επιβλέπων (αφεντικό), συναδέλφους, συνεργάτες... Guess why? Επειδή ΕΙΝΑΙ κανονική δουλειά. Με τα προτερήματα και τα μειονεκτήματα της.Τώρα, όσο για την ευελιξία στις κοινωνικές επαφές , ξέρεις τι ευελιξία θέλει για να μην ασκήσεις σωματική βία όταν γύρω σου υπάρχουν ένα σωρό αντικείμενα που εξάπτουν κάθε φονικό ένστικτο; Λαβίδες, νυστέρια, γυαλικά, χημικά;; :P Τον λούζεις με πυκνό θειϊκό ή δεν τον λούζεις; Πέρα απο την πλάκα τώρα, και μόνο που υποτιμάει τόσο τον σύντροφο της θα έπρεπε ήδη να έχει φύγει απο τη σχεση. Όταν δεν θεωρείς εναν άνθρωπο ικανό να εκτελέσει βασικές καθημερινές λειτουργίες δεν κάνεις παιδιά μαζί του...
Γι αυτό και γράφω ότι ο ακαδημαϊκός κόσμος δεν είναι ενιαίος. Σίγουρα μπορείς να πετύχεις όλες τις μικρότητες μιας κανονικής δουλειάς αλλά είναι στρεσογόνα με τελείως διαφορετικούς τρόπους. Άλλο το στρες της έρευνας και της παρουσίασης για παράδειγμα, κι άλλο του να αντιμετωπίζεις δυσαρεστημένους πελάτες ή να πουλάς υπηρεσίες. Κι έπειτα δεν είναι όλα τα πεδία το ίδιο ανταγωνιστικά, ούτε η κατάσταση ίδια από το έναπανεπιστήμιο/ινστιτούτο σε άλλο. Κατά τ' άλλα συμφωνώ σε όλα. Αγωνιστικούς χαιρετισμούς και καλά αποτελέσματα με την έρευνα!
5. Δεν υπάρχει τρόπος αντιμετώπισης. Ή πιο σωστά εγώ δεν έχω βρει ακόμα κάποιον. Η αντεπίθεση με γκρίνια δεν πιάνει γιατί ξαφνικά σου λένε ότι γίνεσαι επιθετικός και άλλαξες κτλ, και ακόμα κι αν εξηγήσεις ότι κάτι δεν πάει καλά δεν αλλάζει κάτι. Αν κάνεις το λάθος και πεις ότι γκρίνιαζες για να καταλαβουν αυτοί πώς νιώθεις εσύ όταν εκείνοι γκρινιάζουν έκανες μεγάλο λάθος. Που θα το θυμούνται. Για πάντα. Ή υπομονή, αιώνια υπομονή όμως, γιατί ο γκρινιάρης δεν αλλάζει, ή τα μπογαλάκια μας και δρόμο.
#5 αααχ αυτή η γκρίνια...Να πω ως ομοιοπαθής την αποψάρα μου.Η γκρίνια έχει βαθιές ρίζες και πηγάζει από ανασφάλεια και έχει να κάνει με τον τρόπο που μεγάλωσε ο κάθε άνθρωπος. Νομίζω ότι είναι απλά το εξωτερικό σύμπτωμα οπότε πρέπει να αναζητήθούν πολύ βαθύτερα αίτια. Θα σου πω δύο πράγματα που δοκιμάζω με το δικό μου σύντροφο κατά καιρούς:-προσέγγιση κατανόησης: του εξηγώ ότι καταλαβαίνω ότι έχει κάποιους φόβους και άγχος και κούραση και όλο αυτό του βγαίνει σε μορφή μίρλας. Μπορώ να κάνω κάτι να σε βοηθήσω; Θέλεις να πας να μιλήσεις σε κάποιον ψυχολόγο, γιατρό, φίλο ή whatever θες εσύ; Αυτό δείχνει να τον καθησυχάζει για κάποιο διάστημα.-προσέγγιση κοφτή: όταν βλέπω ότι "φορτώνει" και αρχίζει η μουρμούρα του δηλώνω ορθά και κοφτά "δε θέλω να σε ακούσω, αυτά που σκέφτεσαι κράτα τα για τον εαυτό σου γιατί δεν έχω όρεξη".Δεν έχω τις απόλυτες απαντήσεις σε καμία περίπτωση. Το ρεζουμέ για μένα είναι να δείξεις ότι αναγνωρίζεις τον κόπο του και τα άγχη του και όχι να υποβιβάσεις αυτά που νιώθει.
#2 Ω θεοί, αυτή η ερώτηση με έριξε στα τάρταρα. Μόλις γύρισα από ταξίδι 2 εβδομάδων στην Ιαπωνία και παλεύω να προσαρμοστώ σε μια καθημερινότητα που ξαφνικά μου φαίνεται τόσο άνοστη. Αχ τα ταξίδια είναι η καλύτερη επένδυση, ο καλύτερος τρόπος να ξεκουραστείς και ταυτόχρονα να δουλέψεις το μυαλό σου. Προσωπικά έχω ένα τετράδιο όπου σημειώνω ό,τι μου κάνει εντύπωση ή λειτουργεί διαφορετικά σε μια ξένη χώρα, ώστε να μην ξεχνάω ότι πάντα υπάρχει κι άλλος τρόπος αντιμετώπισης των πραγμάτων. Νομίζω πως είναι ό,τι πολυτιμότερο έχω :)Αγαπητή, σκέψου το λίγο αλλιώς: στην αρχαιότητα οι πιο ανεπτυγμένοι πολιτισμοί ήταν όσοι βασίζονταν στη ναυτιλία, και υπήρχε λόγος γι' αυτό.
Αχ Φούστα, δεν ξέρω τι να πω. Πολλή πληροφορία και πολλές απορίες, μετά το ταξίδι ο γούγλης γίνεται φίλος μου (την προηγούμενη φορά έψαχνα πληροφορίες για τα άτομα με αναπηρίες στην Ιαπωνία, διότι μια ολόκληρη εβδομάδα σε μεγάλες πόλεις είδα μόνο δύο ανθρώπους σε αναπηρικό καροτσάκι. Τώρα προσπαθώ να καταλάβω γιατί τα κτίρια συνήθως δεν έχουν υπόγεια (...)).Θα πω όμως αυτό: νομίζω κάποια στιγμή είχε τεθεί το ερώτημα εδώ μέσα γιατί στο σούπερμάρκετ βιαζόμαστε τόσο στο ταμείο και αγχωνόμαστε με την τακτοποίηση στις σακούλες. Η Λένα είχε πει ότι προσπαθούμε να αποδείξουμε ότι είμαστε πιο αποτελεσματικοί από τον *πολύ αργό* μπροστινό μας (ή κάπως έτσι τέλος πάντων). Μου είχε φανεί τόσο αστείο, γιατί ισχύει. Στην Ιαπωνία όμως όταν πάνε στο σουπερμάρκετ αφήνουν το καλάθι με τα πράγματά τους στο ταμείο, η ταμίας τα χτυπάει και τα αφήνει ένα-ένα σε ένα άλλο άδειο καλάθι δίπλα της. Μετά παίρνουν το καλάθι και πάνε σε έναν πάγκο όπου έχει και χώρο και σακούλες και αργούν ΟΣΟ ΘΕΛΟΥΝ. Όχι θα κάτσουν να αγχωθούν για κάτι που λύνεται τόσο απλά. Τους αγαπώ.
#3 Εγώ την καταλαβαίνω κάπως την κοπέλα - όχι βέβαια για το ότι μισεί την ύπαρξη της άλλης, αλλα τα υπόλοιπα ακούγονται λογικά. Όταν έχεις διαδοχικές ατυχίες στη ζωή σου ο χαρακτήρας σου αλλάζει, κι αυτό αναπόφευκτα επηρεάζει την εξέλιξη των φιλικών σου σχέσεων. Είναι λογικό να μην έχετε τόσα κοινά πια με τη φίλη σου εφ΄οσον και οι ανάγκες και τα δεδομένα σας είναι διαφορετικά. Προσωπικά έχω βρεθεί κι εγώ στη θέση σου εν μέρει και κατάλαβα ότι πολλοί φίλοι μου δεν αντιλαμβάνονταν αυτά που περνούσα. Οχι επειδή δεν ήθελαν, αλλά επειδή δεν μπορούσαν, επειδή δεν τα είχαν ζήσει π.χ. όντας δημόσιοι υπάλληλοι δεν μπορούσαν να καταλάβουν πως γίνεται να πληρώνω ένα τεράστιο ποσό για ασφαλιστικές εισφορές με μηδενικό αντίκρυσμα, που με ανάγκαζε να κόβω από αλλού π.χ. από δραστηριότητες. Αυτό που μπορείς να κάνεις, είναι να χρησιμοποιήσεις αυτές τις δυσκολίες για να φιλοσοφήσεις τη ζωή, να πάρεις μαθήματα. Να γίνεις καλύτερος άνθρωπος, να έχεις κατανόηση και υπομονή. Και να ξέρεις ότι τα πράγματα δε θα είναι έτσι για πάντα, μπορεί να αλλάξουν, και να επικεντρωθείς στο πως θα το καταφέρεις αυτό. Όσο για τη φίλη, δε νομίζω ότι της χρωστάς κάτι, άλλωστε αυτή απομακρύνθηκε. Αν βαριέσαι ή πολύ περισσότερο νιώθεις ότι κάτι θελει να ζητήσει, μη βγεις μαζί της. Και να ξέρεις ότι στο φεισμπουκ και στα μκδ γενικά οι ζωές φαίνονται πιο ιλουστρασιον από ότι είναι στην πραγματικότητα.
1. Όταν έκανα μάστερ στο εξωτερικό,μας έλεγαν ότι συχνά αυτοί που συνεχίζουν για διδακτορικό έχουν έναν φόβο να συναντήσουν τις προκλήσεις της αγοράς εργασίας και γι'αυτό στρέφονται στην έρευνα. Ειδικότερα να πω πως οι σπουδές μου έχουν να κάνουν με τον τομέα της ανώτερης εκπαίδευσης οπότε ήταν σχετικά επίσημα τα όσα ακούγονταν. Όμως,αυτό δεν είναι καθολικό. Υπάρχουν άνθρωποι που όντως τελειωνοντας το μάστερ είναι σε φάση "τι να κάνω τώρα..δε βρίσκω δουλει,ας κάνω ένα PhD" και είναι και αυτοί που δίνουν τη ζωή τους στην έρευνα. Όταν τελείωσα λοιπόν το μάστερ,είπα ότι δε πρόκειται να ξαναδιαβάσω στη ζωή μου και ότι πραγματικά θαυμάζω τους ανθρώπους που συνεχιζουν. Και αυτό γιατί ο άντρας σου δεν διδάσκει απλά(θέλω να πιστεύω). Διαβάζει,δημοσιεύει ,ερευνά και μεταδίδει. Ξέρεις πόση πνευματική κούραση έχει αυτό;Επίσης,αυτοί οι άνθρωποι έχουν συχνά σφαιρική άποψη και λέγειν,χαίρεσαι να μιλάς μαζί τους. Βέβαια και πάλι δεν είναι καθολικό. Συνοψίζοντας,μπορεί όντως να μην ήθελε για τους λόγους του να βγει στην αγορά εργασίας αλλά βγήκε στην ακαδημαϊκή ζούγκλα και αυτό είναι σημαντικό. Δε καταλαβαίνω γιατί να μη μπορεί να πάει στον γιατρό; Εσύ μπορείς να διαβάσεις αυτά που διαβάζει και να βγάλεις άκρη; Όχι. Αλλά οι κοινωνικές δεξιότητες είναι άλλο. Δεν καταλαβαίνω γιατί ενώ τα βγάζει πέρα στη δουλειά του, συναναστρέφεται με τόσους ανθρώπους και έχει τόσες γνώσεις,δε θα μπορεί να πάει ένα παιδί στον γιατρό. Αν βρίσκεις λογική,let us know. Πάντως για την ιστορία,εμένα ο μπαμπάς μου είναι υδραυλικός αλλά δε μας πήγε ποτέ στον γιατρό. Δοκίμασε και τον ακαδημαϊκό,ποτέ δεν ξέρεις