#5 αααχ αυτή η γκρίνια...Να πω ως ομοιοπαθής την αποψάρα μου.Η γκρίνια έχει βαθιές ρίζες και πηγάζει από ανασφάλεια και έχει να κάνει με τον τρόπο που μεγάλωσε ο κάθε άνθρωπος. Νομίζω ότι είναι απλά το εξωτερικό σύμπτωμα οπότε πρέπει να αναζητήθούν πολύ βαθύτερα αίτια. Θα σου πω δύο πράγματα που δοκιμάζω με το δικό μου σύντροφο κατά καιρούς:-προσέγγιση κατανόησης: του εξηγώ ότι καταλαβαίνω ότι έχει κάποιους φόβους και άγχος και κούραση και όλο αυτό του βγαίνει σε μορφή μίρλας. Μπορώ να κάνω κάτι να σε βοηθήσω; Θέλεις να πας να μιλήσεις σε κάποιον ψυχολόγο, γιατρό, φίλο ή whatever θες εσύ; Αυτό δείχνει να τον καθησυχάζει για κάποιο διάστημα.-προσέγγιση κοφτή: όταν βλέπω ότι "φορτώνει" και αρχίζει η μουρμούρα του δηλώνω ορθά και κοφτά "δε θέλω να σε ακούσω, αυτά που σκέφτεσαι κράτα τα για τον εαυτό σου γιατί δεν έχω όρεξη".Δεν έχω τις απόλυτες απαντήσεις σε καμία περίπτωση. Το ρεζουμέ για μένα είναι να δείξεις ότι αναγνωρίζεις τον κόπο του και τα άγχη του και όχι να υποβιβάσεις αυτά που νιώθει.
