«Το θέμα με την μεταμόρφωση [στο έργο μου] έχει να κάνει με την αναζήτηση τρόπων για να κατανοήσω γιατί βρισκόμαστε εδώ, ποιος είναι ο λόγος, τι άλλο υπάρχει εκεί πέρα έξω;», δήλωσε ο Rob Mazurek σε μια πρόσφατη και τεράστια συνέντευξη του στο Wire. Ο συντάκτης του κειμένου παρομοιάζει την δουλειά του με έναν ιστό αράχνης που συνεχώς μεγαλώνει και επεκτείνεται. Ένα από τα ηχητικά του δίχτυα  είναι οι Sao Paulo Underground.

 

Συνθέτης, κορνετίστας, video-artist και ζωγράφος είναι μερικές από τις ιδιότητες του. Έχει συνεργαστεί με μια πλειάδα σημαντικών καλλιτεχνών όπως οι Pharoah Sanders, Roscoe Mitchell, Yusef Lateef, Nana Vasconcelos, Bill Dixon, αλλά και με τον Jim O’ Rourke, τους Tortoise και τους Stereolab.  Λάτρης της επιστημονικής φαντασίας και του έργου των Alejandro Jodorowsky και Stanislaw Lem, oι επιρροές τους είναι εμφανείς σε όλο του τη δουλειά και το ερευνητικό του πνεύμα.

 

 
 

 

Ο Mazurek γεννήθηκε το 1965 στο Νιου Τζέρσεϊ και μεγάλωσε στα προάστια του Σικάγου. Είχε μια ιδιαίτερη αδυναμία στο κλαρινέτο όταν ήταν μικρός αλλά τελικά επέλεξε το κορνέτο. Για χρόνια η αβάν-γκαρντ  σκηνή της τζαζ του Σικάγου τον είχε κερδίσει, όταν όμως άκουσε για πρώτη φορά την σύνθεση του Ξενάκη  «La Legende d’ Eer», η μουσική του καριέρα πήρε άλλη τροπή.  Τον άγγιξε σε τόσο βαθύ επίπεδο που τον έκανε να ασχοληθεί με την ηλεκτρονική παραγωγή και να αναζητά συνέχεια νέους τρόπους μουσικής έκφρασης.

 

Το 2000 ακολούθησε την τότε γυναίκα του στο μακρινό Manaus της Βραζιλίας. Κάνοντας παρέα με ανθρωπολόγους, άρχισε να συλλέγει ήχους από τα ηλεκτρικά χέλια του Αμαζονίου. Η μαγεία της ζούγκλας τον γοήτευσε. «Όλοι οι φίλοι μου ήταν ερευνητές. Ήταν ένας μοναδικός τρόπος ζωής.  Η ζούγκλα είναι μαγευτική, γαλήνια, ένα από τα πιο ήσυχα μέρη στο σύμπαν που έχω βρεθεί. Δεν ακούς τίποτα, μέχρι που ξεκινήσει το ουρλιαχτό των μαϊμούδων προς το βράδυ. Είναι τόσο ήσυχα που μπορείς να ακούσεις τον ήχο από τα μερμήγκια που τρέχουν στο χώμα.»  

 


 

Αυτό κράτησε για δύο χρόνια μέχρι που χώρισε και αναγκάστηκε να εγκατασταθεί στο τροπικό και κοσμοπολίτικο Sao Paolo. Εκεί ήρθε σε επαφή με την μουσική κοινότητα της πόλης. Η γνωριμία του με τον πολυοργανίστα και φαν της μουσικής του, Mauricio Takara και τον κιμπορντίστα Guilherme Granado είχε ως αποτέλεσμα την γέννηση των Sao Paulo Underground.

 

Μουσικοί με διαφορετικά υπόβαθρα, ο Takara και ο Granado έπαιζαν πανκ, hardcore και grime. Η μουσική σύζευξη τους με την τζαζ ιδιοσυγκρασία του Mazurek τους οδηγεί σε εντελώς απρόσμενα ηχητικά μονοπάτια. Δύσκολα κατατάσσεται η μουσική που φτιάχνουν μαζί. Θα έλεγες ότι είναι άξιοι απόγονοι του θρυλικού Sun Ra και των διαστημικών του ήχων.

 

Στόχος τους είναι να εξερευνήσουν τον πλούτο της βραζιλιάνικης μουσικής παράδοσης αλλά με έναν τρόπο που να μην χωράει σε τοπικά όρια και στυλ.  Πολλές φορές στις δημιουργίες τους παρελαύνουν διάφορα είδη όπως pop, rock reggae, ambient, free jazz,  λατινοαμερικάνικοι και αφρικανικοί ρυθμοί, κ.α.

 

Μέχρι στιγμής έχουν κυκλοφορήσει τέσσερα άλμπουμ με με τελευταίο το φετινό Beija Flors Velho E Sujo.

 


 

Στην Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών θα εμφανιστούν στις 24 Οκτωβρίου στην Μικρή Σκηνή. Τα εισιτήρια κοστίζουν από 18 ευρώ, 10 ευρώ [μειωμένο] και 5 ευρώ [άνεργοι]