Το κορίτσι που μουρμούραγε συμφωνικά έργα στην παιδική της ηλικία και μεταμορφώθηκε στην ευαίσθητη πασιονάρια της ελληνικής electronica, συνθέτοντας μια σειρά από εμβληματικά άλμπουμ στα '80s, πρωταγωνιστεί σε μια ταιριαστή στην προσωπικότητα και το ύφος της, ωριαία, εργο-βιογραφική αναδρομή σε σκηνοθεσία Χρήστου Πέτρου.

 

Οι συνεργάτες της από την εποχή του «Σαμποτάζ» και των πρώτων της δίσκων αλλά και μια νεότερη γενιά Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών θυμούνται την πρώτη φορά που άκουσαν τη μουσική της Λένας Πλάτωνος, καθώς και σημαντικές και ανεκδοτολογικές λεπτομέρειες από τις ηχογραφήσεις, προσφέροντας ταυτόχρονα προσωπικές και εγκάρδιες τοποθετήσεις απέναντι στο έργο της αλλά και την ίδια ως φίλη και συνοδοιπόρο.

 

Ο σκηνοθέτης καταφέρνει να αποσπάσει το στίγμα και το εκτόπισμα της Πλάτωνος, με την ίδια να αυτοβιογραφείται διά του λόγου και της φωνής της μεστά, ποιητικά, βαθιά και συγκινητικά. Τη μαρτυρία της πλαισιώνουν οργανικά φωτογραφίες και αποσπάσματα από τις λίγες εμφανίσεις της και βιντεοκλίπ.

 

Γίνεται σαφές πως η σημαντικότατη και ανάδελφη κυρία της ηλεκτρονικής (και όχι μόνο) μουσικής όχι μόνο δεν ήταν εκτός πραγματικότητας όταν προσγειώθηκε, ως άλλος Ziggy, σε μια περίοδο έκρηξης συγκεχυμένου πλουραλισμού στα εγχώρια μουσικά γούστα, αλλά ήταν η μόνη που μετέφρασε τις δονήσεις της ψυχής της σε προφητικούς μουσικούς δρόμους και αποκαλυπτικούς, μύχιους στίχους ‒ σωστές ποιητικές συλλογές.