Τι είπε η Φραν Λίμποουιτς στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση Facebook Twitter
Η Φραν Λίμποουιτς. Φωτο: Oscar Gonzalez/NurPhoto via Getty Images

Τι είπε η Φραν Λίμποουιτς στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση

0

Το αξιοθαύμαστο με τη Φραν Λίμποουιτς είναι φυσικά η αντοχή της. Η μικρόσωμη Νεοϋορκέζα που γέμισε για δυο βραδιές την κεντρική αίθουσα της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση ξέρει την τέχνη του να μιλάς δημόσια και να αποκρούεις με μαεστρία το μπαλάκι του συνομιλητή σου. Μπλε σακάκι, τζιν 501 με ρεβέρ, η κλασική στολή της, μια φωνή λίγο βραχνή, η στάση του σώματός της εκπαιδευμένα χαλαρή. Ήταν ελάχιστες οι στιγμές που μετακινήθηκε στην πολυθρόνα της. Ήταν ελάχιστες οι στιγμές που έκανε άλλη εκτός από μια μικρή κυκλική κίνηση των χεριών της πολύ χαρακτηριστική όταν μιλά. Η φωνή της δεν άλλαξε τόνο, η αφήγησή της δεν έπρεπε να διαταραχθεί, μοιάζει να μην την ενοχλεί τίποτα ή να περιμένει κάθε πιθανή ερώτηση. Ακόμα και όταν την έπιασε βήχας, δεν έδειξε ενόχληση, δεν ακούμπησε το ποτήρι με το νερό δίπλα της.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η διευθύντρια πολιτισμού της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση Αφροδίτη Παναγιωτάκου ήταν μια εξαιρετική και πολύ διαβασμένη συνομιλήτρια, που τη χειρίστηκε με μεγάλη ευγένεια και επιμονή σε ερωτήσεις τόσο όσο, γιατί η Φραν ξέρει να ξεγλιστράει σαν χέλι. Η συζήτηση που παρακολουθήσαμε τη δεύτερη βραδιά ήταν σαν συνέχεια της συζήτησης της πρώτης βραδιάς, χωρίς καμία επανάληψη.

Με την Πρόεδρο της Δημοκρατίας στην αίθουσα, η συζήτηση ξεκίνησε με την οικοδέσποινα να επισημαίνει στη Λίμποουιτς ότι είναι ανάμεσα στο κοινό που την παρακολουθεί. Η Φραν είπε ότι φυσικά στην Αμερική αυτό δεν θα συνέβαινε ποτέ – να υπάρξει γυναίκα πρόεδρος. Η ίδια έχει υπάρξει υποστηρίκτρια της Χίλαρι Κλίντον και δεν διστάζει να διατρανώσει σε κάθε ευκαιρία την άποψή της για τον Ντόναλντ Τραμπ, για τον οποίο πιστεύει ότι ακόμα και τη δουλειά του θυρωρού δεν θα την έκανε καλά.

Η άποψή της για την επιλογή ενός πολιτικού προσώπου είναι πολύ σαφής: να πάψουμε να αναρωτιόμαστε αν κάποιος μας αρέσει, να αναρωτηθούμε αν θα κάνει τη δουλειά, αν θα είναι επαρκής. Έφερε το παράδειγμα του Κέρι και του Μπους, κέρδισε ο πιο συμπαθής σε μια δουλειά που είναι πολύ απαιτητική, όχι ο πιο κατάλληλος.

Το χιούμορ της είναι καταπληκτικό και η αφήγησή της για τα ταξίδια εν μέσω πανδημίας, με σπαρταριστά περιστατικά, πετσέτες που πρέπει να ζητάει, το ρουμ σέρβις που έχει καταργηθεί, πράγματα που γίνονται για την ασφάλειά της που, όπως φαίνεται, απασχολεί άλλους περισσότερο από ό,τι την ίδια, «στο τέλος για την ασφάλειά μου θα πιλοτάρω και το αεροπλάνο», είπε, δεν μπορεί να μεταφερθεί στο χαρτί, την αδικεί.

Η Λίμποουιτς ξύπνησε στην Αθήνα και από το παράθυρό της είδε την Ακρόπολη. Φυσικά της έκανε εντύπωση, αλλά στην πόλη περισσότερη εντύπωση της έκανε η συμπεριφορά των πεζών που πετάγονται από κάθε σημείο.

Στη γενιά της δείχνει να μην έχει μεγάλη εκτίμηση, έκανε πολύ κακό στην κοινωνία και «ήπιε όλο το νερό του πλανήτη», που φτάνει δεν φτάνει μέχρι το 2040, όπως λέει.

Αν έρθει κάποιος εικοσάχρονος και τη ρωτήσει τι να κάνει με την καριέρα του θα του απαντήσει να κάνει κάτι για το νερό, εκείνος μετά από 20 χρόνια θα είναι ζωντανός και το πρόβλημα θα είναι εκεί. 

Πίσω στη γενιά της, μίλησε για τη διαφορά της διαπαιδαγώγησης, της αγωγής και της εκπαίδευσης. Όταν ένα παιδί στην εποχή της έκανε κάτι κακό στο σχολείο και η μητέρα το μάθαινε, ευχαριστούσε το σχολείο, προφανώς ακολουθούσε και τιμωρία στο σπίτι. Σήμερα, αν μιλήσεις σε ένα παιδί μπορεί να βρεθείς μπλεγμένος, να απολογείσαι ακόμα και για μια παρατήρηση που έκανες. Στη Φραν δεν αρέσει καθόλου αυτός ο παιδοκεντρικός κόσμος, είναι φανερό, και την αφήνει εμβρόντητη ότι τα παιδιά έχουν πρόσβαση ακόμα και σε όπλα. Έφερε ως παράδειγμα το Τέξας, μια Πολιτεία με υψηλή οπλοκατοχή, και ένα μικρό παιδί που πιάστηκε με πέντε όπλα από το σπίτι του παππού του, όπλα μάλιστα όχι κυνηγετικά.

Φραν Λίμπoουιτς Facebook Twitter
Φωτο: Ανδρέας Σιμόπουλος

Όταν ρωτήθηκε ποια είναι η πιο τρελή ερώτηση που της έχουν κάνει, αφηγήθηκε την ιστορία των Αμερικανών ομήρων στο Ιράν το '79-'81. Τότε ξεκίνησαν οι 24ωρες συνδέσεις και όλοι έβλεπαν τον πόλεμο από την τηλεόραση, ήξεραν τα πάντα για τους ομήρους, τα πάντα, σαν να ήταν ήρωες ενός ριάλιτι. Η ερώτηση που της έκαναν και μοιάζει εξωφρενική και σήμερα ήταν «ποιος ήταν ο αγαπημένος της όμηρος».

Η τοποθέτησή της για την πολιτική ορθότητα ήταν εξαιρετική. Η ίδια άκουσε τον όρο πριν από 30 χρόνια, η χρήση της στη ρητορική μίσους για παράδειγμα είναι ξεκάθαρα αποδεκτή. Ωστόσο ο όρος ο ίδιος και η χρήση του μπορεί να οδηγήσει σε ακρότητες, δεν μπορεί να λογοκρίνεται κάτι αν δεν μας αρέσει ή πληγώνει τα αισθήματά μας . Η ίδια υποστηρίζει ότι έχεις την ελευθερία να μπορείς να μην ακούσεις, να μη δεις κάποιον που δεν σου αρέσει. Το να λογοκρίνουμε ό,τι δεν μας αρέσει στο τέλος θα μας οδηγήσει να καίμε τα βιβλία.

«Τι είναι τέχνη;» τη ρώτησε το κοινό. Η άποψή της είναι σαφής. Οτιδήποτε έχει χρηστική αξία και στοχεύει στην κατανάλωση, δεν είναι τέχνη, όπως δεν είναι τέχνη κάτι που έχει γίνει για να ψυχαγωγεί, για να αρέσει. Για τη Φραν τέχνη είναι αυτό που δημιουργείται όχι για να αρέσει, αλλά για να υπηρετήσει την ιδέα και το όραμα του καλλιτέχνη χωρίς να υπολογίζει την αποδοχή του κοινού. Αυτή είναι η διαφορά του κόσμου της τέχνης από την αγορά της τέχνης.

Φραν Λίμπoουιτς Facebook Twitter
Φωτο: Ανδρέας Σιμόπουλος

Και φυσικά δεν θα μπορούσε να αποφύγει την ερώτηση για τη Νέα Υόρκη του '80 και τη σχέση της με τον Γουόρχολ.

Για την περίοδο με τον Γουόρχολ λίγο-πολύ είναι γνωστά τα πράγματα, δεν ταίριαξαν ποτέ. Η ίδια είπε την ιστορία της, ότι την πλήρωσε με έργα που εκείνη πούλησε λίγο πριν τον θάνατό του για να πληρώσει το ενοίκιο και αυτά πήραν αξία αμέσως μετά, σαν να το έκανε ο Άντι επίτηδες, για να την τιμωρήσει. Η τέχνη της δεκαετίας του '80 δεν της λέει τίποτα, ούτε ο Μπασκιά, προτιμά την τέχνη και όσα συνέβαιναν στη δεκαετία του '70, αλλά απέφυγε να μιλήσει για τους αγαπημένους της, μάλιστα είπε πώς όταν είσαι μικρός μπορεί να έχεις έναν αγαπημένο καλλιτέχνη ή συγγραφέα, αλλά αυτή η λίστα όσο μεγαλώνεις διευρύνεται. Ανέφερε τον Σαίξπηρ και τον Αϊνστάιν ως τις σημαντικότερες προσωπικότητες. Ακόμα και αν δεν ξέρουμε τι έχει κάνει ακριβώς ο Αϊνστάιν, όπως είπε, μετά από αυτόν άλλαξαν τα πάντα στον 20ό αιώνα.

Στην εποχή της, όπως είπε, η ομοφυλοφιλία ήταν παράνομη. Αυτό έκανε τα πράγματα πιο ενδιαφέροντα. Μετά οι γκέι θέλησαν να μπορούν να πηγαίνουν στον στρατό και να παντρεύονται, καταλαβαίνει αυτή την εξέλιξη, ότι είχε σημασία για να μπορούν οι άνθρωποι να είναι ευτυχισμένοι, αυτό είναι σημαντικό για όλη την ανθρωπότητα. Για την ίδια έχει σημασία περισσότερο να δημιουργείται μια κοινή κουλτούρα.

Μίλησε για τους φίλους, λέγοντας ότι είναι οι καλύτεροι άνθρωποι που μπορείς να έχεις στη ζωή σου. Ούτε οι εραστές σου ούτε οι γονείς σου. Και αυτό γιατί οι φίλοι σου είναι η πιο έξυπνη επιλογή σου. Δεν επιλέγεις τους γονείς σου και δεν διαλέγεις αυτούς που ερωτεύεσαι.

Φραν Λίμπoουιτς Facebook Twitter
Φωτο: Ανδρέας Σιμόπουλος

Το χιούμορ της είναι καταπληκτικό και η αφήγησή της για τα ταξίδια εν μέσω πανδημίας με σπαρταριστά περιστατικά, πετσέτες που πρέπει να ζητάει, το ρουμ σέρβις που έχει καταργηθεί, πράγματα που γίνονται για την ασφάλειά της που, όπως φαίνεται, απασχολεί άλλους περισσότερο από ό,τι την ίδια, «στο τέλος για την ασφάλειά μου θα πιλοτάρω και το αεροπλάνο», είπε, δεν μπορεί να μεταφερθεί στο χαρτί, την αδικεί.

Φυσικά, αν θέλει κάτι περισσότερο από όλα είναι να επιστρέψει στο σπίτι της. Βρίσκεται σε παγκόσμια περιοδεία και, όσο και να περνάει καλά με το κοινό, όσο και να της δείχνει το κοινό που γεμίζει αίθουσες ότι του αρέσει να ακούει τις απόψεις της, το σπίτι της της λείπει.

Είναι άχαρο να μεταφέρει κάποιος μια συζήτηση, μικρά αποσπάσματα και μια γενική ιδέα στο χαρτί. Αξίζει έστω και μία φορά να τη δει κάποιος και να την ακούσει.

Η παρέα μου, με αφορμή αυτά που είπε, έκανε μια μεγάλη συζήτηση, για τα εδώ, τα δικά μας και τα γενικά. Αυτό είναι το μεγάλο κέρδος, ότι ανοίγει έναν δρόμο για άλλες συζητήσεις, με θέματα που είναι παλιά, πολυσυζητημένα, αλλά κάθε φορά που μπαίνουν στο τραπέζι ανοίγουν καινούργια παράθυρα. Είναι η αφορμή να διατυπώσουμε και να αναδιατυπώσουμε τις σκέψεις μας και να γίνουμε πιο προσεκτικοί ακροατές των συνομιλητών μας. Αυτό κερδίζεις από μια βραδιά με τη Φραν, λίγοι ομιλητές μπορούν να δώσουν αφορμές για μεγάλες συζητήσεις για τόσο πολλά και διαφορετικά θέματα. Μετά από 90 λεπτά καταλαβαίνεις γιατί είναι απαραίτητο να ακούγεται μια φωνή σαν τη δική της σήμερα, από έναν άνθρωπο του παλιού κόσμου που μας υπενθυμίζει αυτά που δεν μπόρεσαν να αλλάξουν.

Φραν Λίμπoουιτς Facebook Twitter
Φωτο: Ανδρέας Σιμόπουλος
Βιβλίο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Φραν Λίμποβιτς: Pretend It's a City

Δημήτρης Πολιτάκης / Φραν Λίμποβιτς: Pretend It's a City

Η χαρά του χιούμορ, της γκρίνιας και της ζωής στην εξαιρετική –και σπαρταριστή– σειρά που γύρισε ο Μάρτιν Σκορσέζε με κεντρική μορφή την πιο εμβληματική ίσως φιγούρα της νεοϋρκέζικης κουλτούρας εδώ και πέντε δεκαετίες, τη φοβερή Φραν Λίμποβιτς.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Σπίτι από ζάχαρη»: Το δίκτυο των ανθρώπινων σχέσεων στο μυθιστόρημα της Τζένιφερ Ίγκαν

Βιβλίο / Πώς θα ήταν αν μπορούσαμε να βιώσουμε ξανά όσα ζήσαμε στο παρελθόν;

Το «Σπίτι από ζάχαρη» είναι ένα πολυεπίπεδο μυθιστόρημα με στοιχεία επιστημονικής φαντασίας που διερευνά τους κινδύνους της ψηφιακής εποχής, αναδεικνύοντας ταυτόχρονα την αξία της μνήμης και της σύνδεσης.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
Θανάσης Βαλτινός: Η νουβέλα «Η Κάθοδος των Εννιά» του διακεκριμένου συγγραφέα

Οθόνες / «Η Κάθοδος των Εννιά»: Η διάσημη νουβέλα του Θανάση Βαλτινού

Πεθαίνει σαν σήμερα ο διακεκριμένος Έλληνας συγγραφέας. Αυτή είναι η ιστορία ενός από τα εμβληματικότερα βιβλία του και η βραβευμένη μεταφορά της στον κινηματογράφο, το 1984, από τον Χρίστο Σιοπαχά.
ΦΩΝΤΑΣ ΤΡΟΥΣΑΣ
Καρολίνα Μέρμηγκα: «Οι συγγραφείς προχωράμε με αναμμένη δάδα στη σκοτεινή σπηλιά της λογοτεχνίας»

Βιβλίο / Καρολίνα Μέρμηγκα: «Όταν γράφουμε για αληθινούς ανθρώπους, πρέπει να σεβόμαστε τη μνήμη τους»

Η καταξιωμένη συγγραφέας ιστορικών μυθιστορημάτων Καρολίνα Μέρμηγκα μάς μιλάει για τη δύναμη της τέχνης, για το λογοτεχνικό της εργαστήρι αλλά και για τη χαρά της να μεταφράζει Χίλαρι Μαντέλ, τα βιβλία της οποίας επανακυκλοφορούν από τις εκδόσεις Ψυχογιός.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Πόσο διαβάζεται σήμερα ο Νίκος Καζαντζάκης;

Βιβλία και Συγγραφείς / Πόσο διαβάζεται σήμερα ο Νίκος Καζαντζάκης;

Πεθαίνει σαν σήμερα ο συγγραφέας Νίκος Καζαντζάκης. Ο Νίκος Μπακουνάκης συζητάει με την Έρη Σταυροπούλου, ομότιμη καθηγήτρια Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, για τον συγγραφέα του «Αλέξη Ζορμπά» και την αντοχή του έργου του.
ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗΣ
Στέφαν Τσβάιχ

Το πίσω ράφι / Σε πείσμα όσων περιφρόνησαν τα έργα του Τσβάιχ, η απήχησή τους ακόμα να κοπάσει

Οι ήρωες του Αυστριακού συγγραφέα ταλανίζονται συνήθως από μια αβάσταχτη εσωτερική πίεση, αντικατοπτρίζοντας τη δική του πεισιθάνατη διάθεση. Αυτήν ακριβώς την αίσθηση αποπνέει η συλλογή διηγημάτων του «Αμόκ».
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Marwan Kaabur: «Αγωνιζόμαστε και στον αραβικό κόσμο για δικαιώματα κι ελευθερίες, αλλά προκρίνουμε τον δικό μας τρόπο, στο πλαίσιο της δικής μας κουλτούρας»

Lgbtqi+ / Κι όμως υπάρχουν και «αραβικά καλιαρντά»!

Λίγο πριν από την αθηναϊκή παρουσίαση της αγγλόφωνης έκδοσης του «Queer Arab Glossary» μιλήσαμε με τον συγγραφέα του Marwan Kaabur, για τα «αραβικά καλιαρντά», την ομοφυλοφιλία και την queer συνθήκη στον αραβικό κόσμο, το «pink washing», αλλά και τη συχνά παρεξηγημένη πρόσληψή τους από τη Δύση.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Tα συγκλονιστικά Ημερολόγια Καρκίνου της Όντρι Λορντ και άλλα 4 βιβλία που διαβάζουμε τώρα

Βιβλίο / Tα συγκλονιστικά Ημερολόγια Καρκίνου της Όντρι Λορντ και άλλα 4 βιβλία που διαβάζουμε τώρα

Πέντε αποκαλυπτικά βιβλία για τις γυναίκες με καρκίνο, για τον κόσμο, τα σκουπίδια ακόμα και για τη μακρινή Ιαπωνία ξεχωρίζουν ανάμεσα στις εκδόσεις της πρόσφατης βιβλιοπαραγωγής καλύπτοντας ένα μεγάλο εύρος θεμάτων και ενδιαφερόντων.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Δύο άγνωστες φωτογραφίες του Ρεμπό από τη γαλλική Κομμούνα

Βιβλίο / Δύο άγνωστες φωτογραφίες του Ρεμπό από τη γαλλική Κομμούνα

Σαν σήμερα γεννήθηκε το 1854 ο Αρθούρος Ρεμπό. Ο ποιητής, μουσικός και μπλόγκερ Aidan Andrew Dun έπεσε τυχαία σε δύο εντελώς άγνωστες φωτογραφίες, βγαλμένες στην Place Vendôme, και βρέθηκε μπροστά σε μια μεγάλη έκπληξη: ο έφηβος Αρτίρ Ρεμπό, όπως δεν τον έχουμε ξαναδεί.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Θανάσης Τριαρίδης: Οι μετανάστες θα σώσουν τον κόσμο. Χωρίς αυτούς είμαστε χαμένοι

Βιβλίο / Θανάσης Τριαρίδης: «Οι μετανάστες θα σώσουν τον κόσμο. Χωρίς αυτούς είμαστε χαμένοι»

Έγινε αντιρρησίας συνείδησης, γιατί πιστεύει ότι ο στρατός είναι μια δοξολογία εκμηδένισης του άλλου. Άφησε τη Θεσσαλονίκη επειδή τον έπνιγε ο εθνοφασισμός της. Στην Αντίς Αμπέμπα υιοθέτησε την κόρη του, Αργκάνε. Ο συγγραφέας της «Τριλογίας της Αφρικής», Θανάσης Τριαρίδης, αφηγείται τη ζωή του στη LiFO.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μια «φόνισσα» εξομολογείται

Το πίσω ράφι / Η Hannah Kent έγραψε τη δική της «Φόνισσα», την Άγκνες που ζούσε στην Ισλανδία τον 19ο αιώνα

Η Αυστραλή συγγραφέας δεν πίστευε ποτέ ότι, χάρη στα «Έθιμα ταφής», οι κριτικοί θα την τοποθετούσαν δίπλα σε λογοτέχνες όπως η Μάργκαρετ Άτγουντ και ο Πίτερ Κάρεϊ.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Χριστίνα Ντουνιά: «Ο Καρυωτάκης μάς δίνει ελπίδα και μας παρηγορεί»

Βιβλίο / «Ο Καρυωτάκης άφησε "το αδέσποτο Τραγούδι" του να μας συντροφεύει»

Στο βιβλίο της «Το όνειρο και το πάθος», η Χριστίνα Ντουνιά, ομότιμη καθηγήτρια Νεοελληνικής Φιλολογίας και συγγραφέας αποκαλύπτει αθέατες όψεις του ποιητή και νέα στοιχεία για τη σχέση του με τον Καβάφη μέσα από μια άγνωστη, ως τώρα, επιστολή.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Η Αποκάλυψη είναι μια συνεχής ετυμηγορία»: Η πολιτική ισχύ της άχρονης τέχνης του Κρασναχορκάι

Βιβλίο / «Η Αποκάλυψη είναι μια συνεχής ετυμηγορία»: Η πολιτική ισχύς της άχρονης τέχνης του Κρασναχορκάι

Ο Ούγγρος κάτοχος του φετινού Νόμπελ λογοτεχνίας γράφει με μαγικό τρόπο για τις αποπνικτικές επιπτώσεις της πολιτικής καταπίεσης, περιφρονώντας την προθυμία των ανθρώπων να τις αποδεχτούν.
THE LIFO TEAM
Κωνσταντίνος Καβάφης: Η εξαίρετη βιογραφία του κυκλοφόρησε μόλις στα Ελληνικά

Βιβλίο / Κωνσταντίνος Καβάφης: Η εξαίρετη βιογραφία του κυκλοφόρησε μόλις στα Ελληνικά

Οι καθηγητές Peter Jeffreys και Gregory Jusdanis συνεργάστηκαν και έγραψαν από κοινού τη βιογραφία του μεγάλου ποιητή που φέρει τον τίτλο «Κωνσταντίνος Καβάφης – Ο άνθρωπος και ο ποιητής». Ο Gregory Jusdanis μίλησε στη LifO για το βιβλίο και για τον ποιητή που ήταν «παραδοσιακός και ταυτόχρονα μεταμοντέρνος, ο πρώτος “viral” ποιητής διεθνώς»
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Αλέξης Πατέλης: «Πατριωτικό είναι να κάνεις τη χώρα σου ισχυρή»

LiFO politics / Αλέξης Πατέλης: «Πατριωτικό είναι να κάνεις τη χώρα σου ισχυρή»

Ο Αλέξης Πατέλης, επικεφαλής του Οικονομικού Γραφείου του πρωθυπουργού την περίοδο 2019-2024, μιλά στη Βασιλική Σιούτη για την οικονομική πορεία της χώρας αυτά τα χρόνια, τις δύσκολες αποφάσεις αλλά και τις στιγμές δικαίωσης μέσα από την οπτική ενός τεχνοκράτη που βρέθηκε ξαφνικά στο επίκεντρο της πολιτικής.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Λάσλο Κρασναχορκάι: ο σκοτεινός προφήτης της Ευρώπης βραβεύεται με Νόμπελ

Βιβλίο / Ο Λάσλο Κρασναχορκάι, ο σκοτεινός προφήτης της Ευρώπης, κέρδισε το Νόμπελ

Φέτος, το βραβείο δόθηκε στον Ούγγρο συγγραφέα που κατά τη Σουηδική Ακαδημία αποτελεί ένα ελπιδοφόρο βήμα προς τον χαμένο ανθρωπισμό, την υψηλή λογοτεχνία και τη στοχαστική ακρίβεια.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ