Σολομών: Άσμα Ασμάτων

Σολομών: Άσμα Ασμάτων Facebook Twitter
5

Σολομών: Άσμα Ασμάτων Facebook Twitter

 

Tις νύχτες στο κρεββάτι μου γύρευα κείνον που αγαπώ.

Tον γύρευα μα δεν τον βρήκα.

Θα σηκωθώ και θα γυρίσω όλη την πόλη,

Μέσα στους δρόμους, μέσα στις πλατείες,

και θα γυρέψω κείνον που αγαπώ.

Tον γύρευα μα δεν τον βρήκα.

 

Mε συναπάντησαν οι φύλακες που τριγυρνάνε μες στην πόλη.

«Eίδατε τον αγαπημένο μου;» τους ρώτησα.

Mόλις τους είχα προσπεράσει και βρήκα κείνον που αγαπώ.

Tον άδραξα και δε θα τον αφήσω

ώσπου στης μάνας μου το σπίτι να τον φέρω,

στον κοιτώνα εκείνηςπου με γέννησε.

Σας εξορκίζω, κόρες της Iερουσαλήμ,

σ' όσα ζαρκάδια κι ελαφίνες έχει ο κάμπος,

μην την ταράξτε, μην αναστατώστε την αγάπη μας

ώσπου μονάχη της να το θελήσει.

 

Βιβλίο
5

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η ποίηση όχι μόνο αλλάζει τον κόσμο, τον δημιουργεί» ​​​​​​/Μια νέα ανθολογία ελληνικής queer ποίησης μόλις κυκλοφόρησε στα ισπανικά /11 Έλληνες ποιητές σε μια νέα ισπανική queer ανθολογία /Queer ελληνική ποίηση σε μια νέα δίγλωσση ισπανική ανθολογία

Βιβλίο / Μια Ισπανίδα καθηγήτρια μεταφράζει ελληνική queer ποίηση

Η María López Villalba, καθηγήτρια Νέων Ελληνικών στο Πανεπιστήμιο της Μάλαγα, μετέφρασε 11 ελληνικά ποιήματα, σε μια πρόσφατη ανθολογία που προσφέρει στο ισπανόφωνο κοινό την ευκαιρία να γνωρίσει τη σύγχρονη ελληνική queer –και όχι μόνο– ποίηση.
M. HULOT
«Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι»

Βιντσέντζο Λατρόνικο / «Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι»

Ο Ιταλός συγγραφέας και υποψήφιος για το βραβείο Booker, Βιντσέντζο Λατρόνικο, μιλά στη LIFO για το πολυσυζητημένο βιβλίο του «Τελειότητα», στο οποίο αποτυπώνει την αψεγάδιαστη αλλά ψεύτικη ζωή μιας ολόκληρης γενιάς ψηφιακών νομάδων στην Ευρώπη, καθώς και τη μάταιη αναζήτηση της ευτυχίας στην ψηφιακή εποχή.
M. HULOT
Μεσσαλίνα: Ακόλαστη μέγαιρα ή πολύ έξυπνη για την εποχή της;

Ηχητικά Άρθρα / Μεσσαλίνα: Ακόλαστη μέγαιρα ή πολύ έξυπνη για την εποχή της;

Το όνομά της έχει συνδεθεί με την εικόνα μιας αδίστακτης, σεξουαλικά ακόρεστης και επικίνδυνης γυναίκας. Ένα νέο βιβλίο, όμως, έρχεται να αμφισβητήσει αυτή τη στερεοτυπική αφήγηση και να φωτίσει μια διαφορετική εκδοχή της ιστορίας της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Rene Karabash

Βιβλίο / Rene Karabash: «Θέλω πίσω τη γυναικεία δύναμη που μου στέρησαν οι άνδρες»

Η Βουλγάρα συγγραφέας Rene Karabash μιλά για το μυθιστόρημά της «Ορκισμένη», που τιμήθηκε με το βραβείο Ελίας Κανέτι, και στο οποίο εστιάζει στην ιστορία των «ορκισμένων παρθένων» γυναικών των Βαλκανίων που επέλεξαν να ζήσουν ως άνδρες.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Δυο γυναίκες συγγραφείς αποκαλύπτουν τα κρυφά μυστικά της γραφής

Βιβλίο / Όλες οι γυναίκες του κόσμου στο νέο βιβλίο της Αμάντας Μιχαλοπούλου

Στο «Μακρύ ταξίδι της μιας μέσα στην άλλη», η μητρότητα γίνεται ο συνδετικός κρίκος που ενώνει όλες τις μητέρες και όλες τις κόρες με τις γυναίκες της Ιστορίας που θαυμάσαμε, αλλά και τις ανώνυμες «Παναγίες» που κράτησαν στους ώμους τους τα βάρη της ανθρωπότητας.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Ένας μύθος λέει πως αν χάσεις κάτι στην Αθήνα, θα το βρεις στον Ελαιώνα»

Βιβλίο / «Ένας μύθος λέει πως αν χάσεις κάτι στην Αθήνα, θα το βρεις στον Ελαιώνα»

Στο νέο του βιβλίο, «Lost Things Found», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Hyper Hypo, ο εικαστικός φωτογράφος Αντώνης Θεοδωρίδης εξερευνά τον μαγικό κόσμο της υπαίθριας αγοράς του Ελαιώνα.
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
Ντιντιέ Εριμπόν: «Καιρός για ένα κίνημα των ηλικιωμένων!»

Ντιντιέ Εριμπόν / Ντιντιέ Εριμπόν: «Να πάψουμε να βλέπουμε τους ηλικιωμένους ως κοινωνικούς παρίες»

Από τους σημαντικότερους και πιο επιδραστικούς σύγχρονους Γάλλους στοχαστές, ο Ντιντιέ Εριμπόν συνδύασε στα βιβλία του τα δύσκολα βιώματα της νεότητάς του με μια εμπεριστατωμένη, αλλά και εικονοκλαστική, κοινωνικοπολιτική «ακτινογραφία» της γαλλικής κοινωνίας. 
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Κεχαγιάς

Βιβλίο / «Το να εκδίδεις βιβλία στην Ελλάδα είναι σαν να παίζεις στο καζίνο»

Η Γεννήτρια είναι ένας νέος εκδοτικός οίκος αφιερωμένος στη σύγχρονη λογοτεχνία. Ο εκδότης της, συγγραφέας και μεταφραστής, Παναγιώτης Κεχαγιάς, μιλά για τις δυσκολίες και τις χαρές του εγχειρήματος, για το πώς σκοπεύει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις μιας ιδιαίτερα ανταγωνιστικής αγοράς, καθώς και για τους πρώτους τίτλους που ετοιμάζεται να εκδώσει.
M. HULOT
Κωνσταντίνος Τσουκαλάς: «Ακούμε συνεχώς για ανάπτυξη, χωρίς να διερευνάται τι είναι το "καλό"»

Οι Αθηναίοι / Κωνσταντίνος Τσουκαλάς: «Ακούμε συνεχώς για ανάπτυξη, χωρίς να διερευνάται τι είναι το "καλό"»

Η εκτέλεση του Μπελογιάννη τον έκανε αριστερό. Η αυτοκτονία του Νίκου Πουλαντζά, μπροστά στα μάτια του, τον καθόρισε. Ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς, ένας από τους σημαντικότερους διανοούμενους της μεταπολιτευτικής Ελλάδας, αφηγείται το προσωπικό του ταξίδι και την πνευματική περιπέτεια μιας ολόκληρης εποχής, από τη διανόηση του Παρισιού μέχρι τους δρόμους της πολιτικής και τις αίθουσες των πανεπιστημίων.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Έλλη Σκοπετέα: Tο ανατρεπτικό έργο μιας ιστορικού που έφυγε νωρίς

Βιβλίο / Έλλη Σκοπετέα: Tο ανατρεπτικό έργο μιας ιστορικού που έφυγε νωρίς

Δεν υπάρχει μελέτη για τον ελληνικό εθνικισμό που να μην έχει αναφορές στο έργο της. Η επανακυκλοφορία του βιβλίου της «Το “Πρότυπο Βασίλειο” και η Μεγάλη Ιδέα» από τις εκδόσεις Νήσος συνιστά αναμφίβολα εκδοτικό γεγονός.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Νίκος Μπακουνάκης: «Αυτή τη θέση δεν την παντρεύεσαι, ούτε είσαι θεός» ΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ

Νίκος Μπακουνάκης / Νίκος Μπακουνάκης: «Αυτή τη θέση δεν την παντρεύεσαι, ούτε είσαι θεός»

Ο πρόεδρος του ΕΛΙΒΙΠ, στην πρώτη του συνέντευξη, μιλά στη LIFO για τους στόχους και τις δράσεις του ιδρύματος και για το προσωπικό του όραμα για το βιβλίο. Ποιος ο ρόλος των μεταφράσεων στην πολιτιστική διπλωματία και πώς θα αυξηθεί η φιλαναγνωσία; 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τζόναθαν Κόου

I was there / Τζόναθαν Κόου: «Το να είσαι κυνικός δείχνει τεμπελιά στη σκέψη»

Ο διάσημος Βρετανός συγγραφέας βρέθηκε στην Αθήνα και μίλησε για τη συγγραφή ως «πολυτέλεια για λίγους», την εκλογή Τραμπ ως «έκφραση απόγνωσης» και τη «woke» κουλτούρα ως πράξη ενσυναίσθησης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πολ Όστερ (1947-2024): Ο Mr. Vertigo των ονειρικών μας κόσμων

Σαν σήμερα  / Πολ Όστερ: «Οι χαμένες ευκαιρίες αποτελούν μέρος της ζωής στον ίδιο βαθμό με τις κερδισμένες»

Σαν σήμερα 30 Απριλίου, το 2024 πεθαίνει ο σπουδαίος Αμερικανός συγγραφέας και μετρ της σύμπτωσης, που κατάφερε να συνδυάσει την προοπτική των άπειρων φανταστικών κόσμων με το ατελείωτο κυνήγι των ευκαιριών και τη νουάρ ατμόσφαιρα με τα πιο ανήκουστα αυτοβιογραφικά περιστατικά.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Ηλίας Μαγκλίνης: «Η ανάκριση»

Το Πίσω Ράφι / «Γιατί δεν μου μιλάς ποτέ για τον εφιάλτη σου, μπαμπά;»

Η «Ανάκριση» του Ηλία Μαγκλίνη, ένα από τα πιο ενδιαφέροντα πεζά των τελευταίων χρόνων, φέρνει σε αντιπαράθεση έναν πατέρα που βασανίστηκε στη Χούντα με την κόρη του που «βασανίζεται» ως περφόρμερ στα χνάρια της Μαρίνα Αμπράμοβιτς.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Πέντε κλασικά έργα που πρέπει κανείς να διαβάσει

Βιβλίο / 5 κλασικά βιβλία που κυκλοφόρησαν ξανά σε νέες μεταφράσεις

Η κλασική λογοτεχνία παραμένει εξαιρετικά επίκαιρη, κι αυτό το αντιλαμβάνεται κανείς ανατρέχοντας στους τίτλους της πρόσφατης βιβλιοπαραγωγής και σε έργα των Τζόις, Κουτσί, Κάφκα, Αντρέγεφ και Τσβάιχ.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Τάσος Θεοφίλου: «Η φυλακή είναι το LinkedΙn των παρανόμων» ή «Το πορνό και το Κανάλι της Βουλής είναι από τα πιο δημοφιλή θεάματα στη φυλακή»

Βιβλίο / Τάσος Θεοφίλου: «Όταν μυρίζω μακαρόνια με κιμά θυμάμαι τη φυλακή»

Με αφορμή το βιβλίο-ντοκουμέντο «Η φυλακή», ο Τάσος Θεοφίλου μιλά για την εμπειρία του εγκλεισμού, για τον αθέατο μικρόκοσμο των σωφρονιστικών ιδρυμάτων –μακριά απ’ τις εικόνες που αναπαράγουν σειρές και ταινίες– και για το πώς η φυλακή λειτουργεί σαν το LinkedIn των παρανόμων.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Michel Gaubert: Ο dj που βάζει μουσικές στα σημαντικότερα catwalks

Βιβλίο / Michel Gaubert: Ο dj που βάζει μουσικές στα σημαντικότερα catwalks

Chanel, Dior και πολλοί ακόμα οίκοι υψηλής ραπτικής «ντύνουν» τα shows τους με τη μουσική του. Στο «Remixed», την αυτοβιογραφία-παλίμψηστο των επιρροών και των εμμονών του, ο ενορχηστρωτής της σύγχρονης catwalk κουλτούρας μας ξεναγεί σε έναν κόσμο όπου μουσική και εικόνα γίνονται ένα.
ΣΤΕΛΛΑ ΛΙΖΑΡΔΗ

σχόλια

2 σχόλια
Έκλεισε 24ωρο κι απάντηση καμιά...Γ. Σεφέρης, Λ. Παπαδόπουλος, Μ. Γκανάς, Θ. Κανδύλας και άλλοι ποιητές έχουν μεταφράσει, μεταγράψει, αποδώσει, το βιβλικό ΑΣΜΑ ΑΣΜΑΤΩΝ. Ο Δ. Σολωμός εμπνεύστηκε από αυτό. Ο Μ. Χατζιδάκις και ο Β. Παπαθανασίου το μελοποίησαν... Είναι ηλίου φαεινότερον ότι το παρατιθέμενο απόσπασμα δεν έχει ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΠΟΙΗΤΕΣ!Οι «φίλοι της ποιήσεως» αφενός αγνόησαν επιδεικτικά τους ποιητές διαλέγοντας μια μετάφραση της... «Ελληνικής Βιβλικής Εταιρίας» -σκαρωμένη, λες, αποκλειστικά για θεούσες δημοτικίστριες- και αφετέρου δεν έχουν την τόλμη να πράξουν το δεοντολογικώς ελάχιστο εκθέτοντας και τη LIFO: να αναφέρουν τίνος είναι η μετάφραση!Από την μετάφραση αυτή όχι μόνο απουσιάζουν ποιητική έμπνευση και τόλμη, αλλά και περισσεύουν αστοχίες και παραλείψεις σε επίπεδο μεταφραστικό, φιλολογικό, ακόμα και νοημάτων. Καλύτερα να μη φανταστούμε ποια "θεολογικά" επιχειρήματα μπορεί να υπαγορεύουν ή να υποβάλλουν ερμηνείες λογοτεχνικά και φιλολογικά απαράδεκτες! Κατακρεουργείται μεταφραστικά μια κορυφαία στιγμή του ποιήματος, μια πλήρης αισθησιασμού, ιδιοφυής ιδέα του αρχαίου πρωτοτύπου: η ερωτευμένη εισάγει τον αγαπημένο της στον κοιτώνα της μάνας που -με το σπέρμα του πατέρα της- ΕΙΧΕ ΣΥΛΛΑΒΕΙ τη δική της ζωή... Η «Βιβλική Εταιρία» παρακάμπτει τελείως την σεξουαλική δυναμική της ΣΥΛΛΗΨΗΣ και η ερωτική κοσμογονία της ηρωίδας καταλήγει σε ένα απλοϊκό, σεμνότυφο «ΕΚΕΙΝΗΣ ΠΟΥ ΜΕ ΓΕΝΝΗΣΕ» και μάλιστα με ένα τερατώδες κακέμφατο στην αρχή του στίχου: «ΩΣΠΟΥ ΣΤΗΣ...»!!!! Περί ερωτικής υποστάσεως της «ΣΥΛΛΑΒΟΥΣΗΣ ΜΗΤΡΟΣ» ουδείς λόγος από τη «Βιβλική Εταιρία» και τους «φίλους της ποιήσεως»! (Σεφέρης: «...ώσπου τον έμπασα στο σπίτι της μητέρας μου, στην κάμαρα της μάνας που με σύλλαβε».Παπαδόπουλος: «...τον πήρα και τον έμπασα στης μάνας μου το σπίτι. Στην κόχη που ερωτεύτηκε και γέννησε εμένα»).Άσε πια το φινάλε όπου οι «βιβλικοί» διασκευαστές λένε : «...μην την ταράξτε, μην αναστατώστε την αγάπη μας ώσπου μονάχη της να το θελήσει.» Να θελήσει τι η αγάπη; Να την ταράξουν και να την αναστατώσουν; Αν είναι δυνατόν!Το «ξυπνάω κάποιον», που αποτελεί την ακριβή μετάφραση του «εγείρω τινά», το αγνοεί η «Βιβλική Εταιρία» ή το βρίσκει τετριμμένο για τον ποιητικίζοντα λόγο της, όταν Σεφέρης και Λ. Παπαδόπουλος το χρησιμοποιούν άφοβα;Αν δεν άρεσαν οι ποιητές μας στους «φίλους της ποιήσεως» γιατί δεν παρέθεταν αυτούσιο το κείμενο των Γραφών, όπως είχε κάνει ο Χατζιδάκις στον «Μεγάλο Ερωτικό»; Νομίζουν ότι οι ακροατές του 1972 το καταλάβαιναν περισσότερο από τους αναγνώστες του 2012 ή θεωρούν ότι διαθέτουν κάποια αποκλειστικότητα επί παλαιοτέρων μορφών της... γλώσσης ως «φίλοι της (π)οιήσεως»; Παραθέτω το πρωτότυπο του αποσπάσματος για όσους δεν το γνωρίζουν:ΣΟΛΟΜΩΝΤΟΣ: ΑΣΜΑ ΑΣΜΑΤΩΝ, Γ1,2,3,4,5. «Επί κοίτην μου ἐν νυξὶν ἐζήτησα ὃν ἠγάπησεν ἡ ψυχή μου· ἐζήτησα αὐτὸν καὶ οὐχ εὗρον αὐτόν· ἐκάλεσα αὐτόν, καὶ οὐχ ὑπήκουσέ μου. Αναστήσομαι δὴ καὶ κυκλώσω ἐν τῇ πόλει, ἐν ταῖς ἀγοραῖς καὶ ἐν ταῖς πλατείαις, καὶ ζητήσω ὃν ἠγάπησεν ἡ ψυχή μου. Εζήτησα αὐτὸν καὶ οὐχ εὗρον αὐτόν. Εὕροσάν με οἱ τηροῦντες, οἱ κυκλοῦντες ἐν τῇ πόλει. μὴ ὃν ἠγάπησεν ἡ ψυχή μου ἴδετε; Ώς μικρὸν ὅτε παρῆλθον ἀπ’ αὐτῶν, ἕως οὗ εὗρον ὃν ἠγάπησεν ἡ ψυχή μου· ἐκράτησα αὐτὸν καὶ οὐκ ἀφῆκα αὐτόν, ἕως οὗ εἰσήγαγον αὐτὸν εἰς οἶκον μητρός μου καὶ εἰς ταμιεῖον τῆς συλλαβούσης με. Ώρκισα ὑμᾶς, θυγατέρες Ἱερουσαλήμ, ἐν ταῖς δυνάμεσι καὶ ἐν ταῖς ἰσχύσεσι τοῦ ἀγροῦ, ἐὰν ἐγείρητε καὶ ἐξεγείρητε τὴν ἀγάπην, ἕως ἂν θελήσῃ».
Θα κλείσει και δεύτερο 24ωρο -κι εγώ τον μονόλογό μου- με δυο διαπιστώσεις:1) οι πλήρεις οιήσεως "φίλοι της ποιήσεως" δια της σιωπής τους παραδέχονται ότι αγνόησαν τον Σεφέρη και άλλους ποιητές για μια μετάφραση θεολόγων! 2) απέσυραν την αφιέρωση σε "κάποιον" δικό τους...
«Παραθέτω το πρωτότυπο του αποσπάσματος»Η μετάφραση της ΠΔ απ' τους 72 ραββίνους περιέχει πολλά λάθη. Ειδικά κάτι ποιητικά κείμενα, όπως είναι το Άσμα Ασμάτων, με σημερινά κριτήρια έχουν κατακρεουργηθεί. Στην περίπτωση του αποσπάσματος τα «ζαρκάδια και τα ελάφια» του αγρού έγιναν «δυνάμεις και ισχύες» (ἐν ταῖς δυνάμεσι καὶ ἐν ταῖς ἰσχύσεσι τοῦ ἀγροῦ)!
Επιτέλους ενδιαφέρουσα πρόταση εικόνων, αλλά λείπουν άλλα κι άλλα... Οι αρχαιότερες εκδοχές του έργου είναι, υποθέτω, στην αρχαία εβραϊκή γλώσσα και στην ελληνική των Εβδομήκοντα. Ποιος είναι ο μεταφραστής ή ο διασκευαστής των στίχων που διαβάζουμε;Να μην ξέρουμε; Δεν οφείλετε να τον αναφέρετε;Τον αγνοείτε ή τον κρύβετε για να μην τον εκθέσετε επειδή και αυτός αποτελεί "εσωτερική" σας υπόθεση, όπως ο δέκτης της αφιέρωσης; (Να τον χαίρεστε...)Μήπως τελικά η στήλη δεν απευθύνεται σε όλους τους αναγνώστες της Lifo;Γιατί δεν ορίζετε έναν κωδικό εισόδου για μέλη που θα "καταλαβαίνονται" μεταξύ τους;