«Σε κάποιους αξίζει ο θάνατος»: ίσως το πιο διασκεδαστικό ψυχολογικό θρίλερ που θα διαβάσετε φέτος

«Σε κάποιους αξίζει ο θάνατος»: ίσως το πιο διασκεδαστικό ψυχολογικό θρίλερ που θα διαβάσετε φέτος Facebook Twitter
Προφανώς και το βιβλίο του Peter Swanson θα θυμίσει σε πολλούς τις μεγάλες επιτυχίες των τελευταίων χρόνων «Το κορίτσι που εξαφανίστηκε» και «Το κορίτσι του τρένου» – αν και εδώ δεν έχουμε να κάνουμε μόνο με ένα κορίτσι· ούτε με κορίτσια μόνο.Φωτ.: Lars Eivind Bones / Dagbladet
0

Αυτό το βιβλίο είναι το πιο διασκεδαστικό ψυχολογικό θρίλερ που θα διαβάσετε φέτος. Πανέξυπνο, γρήγορο, με ανατροπές που δεν γίνεται να τις έχεις σκεφτεί μόνος σου από πριν και, κυρίως, κυνικό: εξ ου και τόσο διασκεδαστικό. Δεν ηθικολογεί πουθενά, δεν προτείνει στους ήρωές του τρόπους να ξεφύγουν από το έγκλημα, δεν είναι καν καλό μαζί τους, δεν τους χαϊδεύει και δεν τους χαρίζεται πουθενά. Και θα πω για τρίτη φορά τη λέξη «διασκεδαστικό», για να τονίσω πως δεν πρόκειται για κωμωδία, κάθε άλλο. Ούτε είναι όμως σε καμία περίπτωση ζοφερό και καταθλιπτικό. Είναι αστείο επειδή ακριβώς δεν παίρνει τίποτε στα σοβαρά. Ούτε τα κίνητρα των φόνων, ούτε τους ίδιους τους φόνους, ούτε το ψυχολογικό μπακγκράουντ των πρωταγωνιστών: τίποτε. Απλώς αφηγείται μία απίθανη (φυσικά) και εντελώς εξωπραγματική υπόθεση, στην οποία εμπλέκονται καλοί και κακοί, αθώοι και μη, για να αποδειχτεί, και μάλιστα όχι στο τέλος, πως κανείς δεν είναι ακριβώς αθώος – κανείς δεν είναι αθώος του αίματος. Και ότι σε κάποιους αξίζει, όχι ο θάνατος βέβαια, αλλά να είναι θύματα. Σχεδόν το επέλεξαν.

Μολονότι μοντέρνο, γρήγορο και δροσερό, το «Σε κάποιους αξίζει ο θάνατος» είναι περισσότερο νουάρ, έχει μια «παλαιικότητα», μια πατίνα που το κάνει να θυμίζει μεγάλες στιγμές του είδους, και ίσως ακόμη-ακόμη και να τις παρωδεί.

Αλλά οι ήρωές του είναι ακόμη πιο ξεκάθαροι:

Όπως είπα και πριν, όλοι θα πεθάνουμε κάποια στιγμή. Αν σκοτώσεις τη γυναίκα σου, απλώς θα επισπεύσεις κάτι που θα συμβεί έτσι κι αλλιώς. Ταυτόχρονα, θα σώσεις κι άλλους ανθρώπους από τα νύχια της. Αυτή η γυναίκα είναι μείον. Έχει αρνητικό πρόσημο. Ο κόσμος μας είναι χειρότερος όσο ζει, αλλά και ό,τι έκανε σ' εσένα είναι χειρότερο από θάνατο. [...] Μόνη της έσκαψε τον λάκκο της.

Προφανώς και το βιβλίο του Peter Swanson θα θυμίσει σε πολλούς τις μεγάλες επιτυχίες των τελευταίων χρόνων «Το κορίτσι που εξαφανίστηκε» και «Το κορίτσι του τρένου» – αν και εδώ δεν έχουμε να κάνουμε μόνο με ένα κορίτσι· ούτε με κορίτσια μόνο. Ναι μεν συναντούμε τη μοναχική, αξιοπερίεργη, δυναμική και αποφασισμένη κοκκινομάλλα αουτσάιντερ που θέλει να ελέγχει τα πάντα, αλλά δίπλα της έχουμε και την υπέροχη-ξανθιά-με-σώμα-μοντέλου και φυσικά πάμπλουτη τριαντάχρονη που έχει τα πάντα μα που μπορεί να θέλει ακόμη περισσότερα (συμβαίνουν αυτά, αν και πάντα έχουν κακό τέλος), τον επίσης πάμπλουτο και ενοχλητικά όμορφο μα κατά τα άλλα μάλλον ανόητο επιχειρηματία που θέλει επίσης «το κάτι παραπάνω» (έναν τύπο που θα μας χαρίσει ένα υπέροχο twist), τον άβουλο αγαθό γίγαντα που κλαίει μπροστά σε μία «αδύναμη» γυναίκα σαν μωρό παιδί (όταν δεν ζυγίζει στο χέρι του ένα τεράστιο γαλλικό κλειδί, βέβαια...), έναν αποφυλακισμένο συγγραφέα που τα 'χει εντελώς χαμένα, και, μεταξύ διαφόρων άλλων, έναν από τους πιο συμπαθητικούς αστυνομικούς επιθεωρητές που θυμόμαστε από την πολύχρονη εμπειρία μας με το αστυνομικό μυθιστόρημα. Θα σας αρέσει πολύ και θα θέλετε κι εσείς να τον ξαναδείτε σύντομα – με τη διαφορά πως μάλλον δεν θα ξαναεμφανιστεί, γιατί έχει τη θλιβερή συνήθεια να σκαρώνει κακόγουστα στιχάκια με σεξουαλικό περιεχόμενο... Α, και να μην ξεχάσουμε να σημειώσουμε για μία δεύτερη φορά (η πρώτη ήταν με το παράθεμα) πως, όπως συχνά συμβαίνει και στην πραγματική ζωή, έτσι και εδώ: οι απιστίες πληρώνονται.

Πέραν των δύο προαναφερθέντων μυθιστορημάτων, ο αναγνώστης φυσικά θα θυμηθεί τον «Άγνωστο του εξπρές», αν και δεν πρόκειται καν περί δανείου: περισσότερο έχουμε να κάνουμε με κλείσιμο του ματιού στη Χάισμιθ, τον Τσάντλερ και τον Χίτσκοκ. Οπότε είναι καλοδεχούμενο. Γενικώς, μολονότι μοντέρνο, γρήγορο και δροσερό, το «Σε κάποιους αξίζει ο θάνατος» είναι περισσότερο νουάρ, έχει μια «παλαιικότητα», μια πατίνα που το κάνει να θυμίζει μεγάλες στιγμές του είδους, και ίσως ακόμη-ακόμη και να τις παρωδεί. Αλλά με τον προσήκοντα σεβασμό.

«Σε κάποιους αξίζει ο θάνατος»: ίσως το πιο διασκεδαστικό ψυχολογικό θρίλερ που θα διαβάσετε φέτος Facebook Twitter

Ο Swanson λατρεύει τις ηρωίδες του επίσης:

Σαν να μην έφτανε αυτό, σκέφτηκα και τη στιγμή που θα ξυπνούσε και θα με κοίταζε με τόση ευχαρίστηση στο πρόσωπό του, λέγοντας κάτι σαν, «Καλημέρα όμορφη». Αυτό ήταν το χειρότερο. Θα έπρεπε να χαμογελάσω, ενώ περισσότερο από οτιδήποτε άλλο ήθελα να του ρίξω μια στα μούτρα για να του κοπεί το ηλίθιο χαμόγελο.

Και, επειδή μιλήσαμε για κυνισμό, ας μην περιμένει κανείς σκηνές με κυνηγητά, αίματα, σειρήνες, πυροβολισμούς και κομμένες ανάσες. Ή μάλλον, αναφορικά με τις «κομμένες ανάσες», ο Swanson έχει να μας πει αυτό:

Γονάτισα στο δάπεδο της θέσης του συνοδηγού. Έστρεψα το κεφάλι του προς το παράθυρο του οδηγού. Ήταν ακόμα γερμένο πίσω και υπήρχε ένα κενό ανάμεσα στον σβέρκο του και στο προσκέφαλο του καθίσματος. Κύκλωσα τον λαιμό του με το σύρμα της κρεμάστρας και έστριψα μαζί τις άκρες του έτσι ώστε το σύρμα να σφίξει. Έβγαλα από το σακίδιό μου το πολυεργαλείο Λέδερμαν και έκοψα το σύρμα που περίσσευε, έτσι ώστε να μείνει μόνο δύο-τρία εκατοστά στριφτό τελείωμα. Τσίμπησα το τελείωμα με την πένσα του Λέδερμαν και το έστριψα κι άλλο. Έσφιξα το σύρμα ώσπου να βεβαιωθώ ότι είχε πεθάνει.

Δεν έχουμε κάνει κανένα σπόιλερ, μην ανησυχείτε: σβήσαμε όλα τα ονόματα, αλλά ούτως ή άλλως το «Σε κάποιους αξίζει ο θάνατος» μόνο με πολλά σπόιλερ μπορεί να αποδυναμωθεί.

Το βιβλίο, που έχει τιμηθεί με το βραβείο μυθιστορήματος New England Sociaty Book Award 2016, ενώ ήταν υποψήφιο και για το βραβείο αστυνομικού μυθιστορήματος Ian Flemming Steel Dagger 2015, θα γίνει μεγάλη επιτυχία.

Βιβλίο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μπεν Γουίλσον: «Η χαοτική εικόνα της Αθήνας είναι το μυστικό της αντοχής και της επιτυχίας της»

Βιβλίο / Μπεν Γουίλσον: «Η χαοτική εικόνα της Αθήνας είναι το μυστικό της αντοχής της»

Από τη Βαβυλώνα ως την Αθήνα, ο διάσημος ιστορικός και συγγραφέας βλέπει τις πόλεις ως ζωντανούς οργανισμούς, όπου η ιστορία γράφεται από τους ανθρώπους και όχι από τα κτίρια – με δημόσιες διεκδικήσεις και αντιστάσεις στο gentrification.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
10 βιβλία που διαπνέονται από 10 ελληνικά νησιά και τόπους - από τις Σπέτσες και την Άνδρο ως την Κρήτη και τη Μύκονο

Βιβλίο / 10 βιβλία για 10 ελληνικά νησιά και τόπους - από τις Σπέτσες και την Άνδρο ως την Κρήτη και τη Μύκονο

Δεν είναι λίγα τα βιβλία που ξεδίπλωσαν και ενίοτε αποθέωσαν κρυφές ή φανερές μεριές της Ελλάδας και κατέληξαν να γίνουν συνώνυμα συγκεκριμένων τόπων. Από τις ονειρικές, σχεδόν ψυχεδελικές Σπέτσες στον Μάγο του Φόουλς μέχρι τη Μάνη του Φέρμορ.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Ocean Vuong: «Πίσω από τη βιτρίνα της χιπστεριάς κρύβεται ο φόβος»

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ / Ocean Vuong: «Πίσω από τη βιτρίνα της χιπστεριάς κρύβεται ο φόβος»

Ο Αυτοκράτορας της Χαράς είναι ένα λογοτεχνικό επίτευγμα. Ένα μεγάλο μυθιστόρημα με ιστορίες απλών ανθρώπων που τις σχέσεις τους ορίζουν η καλοσύνη και η αλληλεγγύη. Με αφορμή την κυκλοφορία του, ένας από τους πιο ταλαντούχους συγγραφείς της γενιάς του μιλάει για τη λογοτεχνία, τους ήρωές του, την queer ταυτότητα και την κατάσταση όπως διαμορφώνεται στην Αμερική του Τραμπ σε μια συνέντευξη-ποταμό.
M. HULOT
Η Λυδία Κονιόρδου διαβάζει τον μονόλογο της Λούλας Αναγνωστάκη «Ο oυρανός κατακόκκινος»

Lifo Videos / «Ιδού εγώ»: Η Λυδία Κονιόρδου ερμηνεύει το «Ουρανός Κατακόκκινος» της Λούλας Αναγνωστάκη στο LIFO.gr

O απολογισμός ζωής μιας γυναίκας που βλέπει γύρω της τον κόσμο να διαλύεται, η προσωπική εμπλοκή στη συλλογική μνήμη, μια ποιητική εκδοχή της δυστυχίας που γεννά η σύγχρονη πραγματικότητα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Φεστιβάλ Βιβλίου Χανίων: Τόπος συνάντησης για τη λογοτεχνία και τις ιδέες

Βιβλίο / Φεστιβάλ Βιβλίου Χανίων: Τόπος συνάντησης για τη λογοτεχνία και τις ιδέες

Με ένα πλούσιο πρόγραμμα με καλεσμένους από 16 χώρες και τιμώμενο πρόσωπο τον ποιητή Τίτο Πατρίκιο, το φετινό φεστιβάλ σημείωσε τη μεγαλύτερη προσέλευση στην ιστορία του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί μας γοητεύει ακόμα ο «Καβγατζής της Βρέστης»;

The Review / Γιατί μας γοητεύει ακόμα ο «Καβγατζής της Βρέστης»;

Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου, με αφορμή τη νέα έκδοση του έργου του Ζαν Ζενέ, εξετάζουν τους λόγους που μπορεί να μας αφορά ακόμα και σήμερα το θρυλικό βιβλίο του 1945. ― ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΤΟΛΜΗΡΗ ΓΛΩΣΣΑ
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
100 βιβλία που ξεχωρίσαμε για αυτό το καλοκαίρι

Βιβλίο / 100 βιβλία να διαβάσεις κάτω από ένα αρμυρίκι ή στην πόλη με το κλιματιστικό στο φούλ

Κλασική λογοτεχνία, σύγχρονοι συγγραφείς, δοκίμια, ιστορία, αυτοβελτίωση, βιβλία για το «μικρό» να μην είναι όλη την ώρα στο iPad. Kάτι για όλους για να περάσει όμορφα, ήσυχα και ποιοτικά το καλοκαίρι.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΜΑΡΙΑ ΔΡΟΥΚΟΠΟΥΛΟΥ
Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Βιβλίο / Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Τέτοιες μέρες πριν από πενήντα χρόνια, το γκρουπ έκανε το ντεμπούτο του στην σκηνή του θρυλικού κλαμπ CBGB στη Νέα Υόρκη, κι ένα νέο βιβλίο ακολουθεί την πορεία τους από τις πρώτες τους ημέρες μέχρι το είδος εκείνο της επιτυχίας που συνήθως έρχεται με τα δικά της προβλήματα
THE LIFO TEAM