Νίνο Φένεκ Μικελίδης

1Ρομπέρτο Μπολάνιο, Τελευταία νύχτα στη Χιλή, μτφρ.: Χριστίνα Θεοδωροπούλου, εκδόσεις Μεταίχμιο.

Η σχέση ενός ιερέα και κριτικού τέχνης με την εξουσία μετατρέπεται σε σχόλιο πάνω στη σχέση μιας πλευράς της διανόησης με το φασιστικό καθεστώς του Πινοσέτ. Εκπληκτικό βιβλίο, όπου ο λόγος, ο διάλογος, το παράλογο, οι σκέψεις, οι παρεμβάσεις και ο σαρκασμός μετατρέπονται σε ατόφια, μαγευτική ποίηση!

2Roberto Bolano, 2666.

Άρχισα τελευταία να διαβάζω στα αγγλικά -διάβασα περίπου το μισό- το μεταθανάτιο έργο του Μπολάνιο, μυθιστόρημα-ποταμός (1.000 σελίδες!). Αποκαλυπτική εικόνα του κόσμου μας, μέσα από μια αφήγηση πλούσια, σύνθετη, όπου το νουάρ σμίγει με το φιλοσοφικό δοκίμιο, και ο τρόμος με την ποίηση και τον σουρεαλισμό. Το διαβάζεις -αργά, για να το απολαύσεις σαν το παλιό κρασί- και δεν θέλεις να τελειώσει ποτέ...

3Φίλιπ Ροθ, Φεύγει το φάντασμα, μτφρ. Κατερίνα Σχινά, εκδόσεις Πόλις.

Ο Ζούκερμαν, το alter ego του συγγραφέα, επιστρέφει για τρίτη φορά, ύστερα από την απομόνωσή του στην επαρχία, για να βρει μιαν άγνωστη σ' αυτόν Νέα Υόρκη. Ωραία, με χιούμορ γραφή πάνω στις συναντήσεις του με πρόσωπα, σκέψεις πάνω στο παρελθόν, την αρρώστια του, τους φόβους του, την απομόνωσή του, τον έρωτα αλλά και την πικρία του για τις αλλαγές στη μετά την 11η Σεπτεμβρίου 2001 μητρόπολη.

4Φίλιπ Ροθ, The Humbling

Με μια πιο απλή, άμεση -πάντα μεστή - γλώσσα ο Ροθ καταφέρνει μέσα σε 160 σελίδες να αφηγηθεί την ιστορία ενός ηθοποιού που έχει χάσει τη μαγεία του, δεν μπορεί πια ν' ανεβεί στη σκηνή. Το θλιβερό πορτρέτο ενός ξοφλημένου ανθρώπου που εξετάζει το παρελθόν του και τι έκανε -κι αν άξιζαν όσα έκανε- στη διάρκεια της ζωής του.

5Κώστα Βρεττάκου, Περαστικός από το Ρέικιαβικ, εκδόσεις Ποταμός.

Ένα είδος επιστολής του Βρεττάκου στα πρόσωπα (αγαπημένα) που γνώρισε. Νοσταλγία, αναπολήσεις, χιουμοριστικά σχόλια, κριτική ματιά αλλά και κάποια θλίψη. Διαβάζεται γρήγορα, όπως όταν κουβεντιάζεις με φίλο πάνω από ένα ποτήρι κρασί..