Νάνος Βαλαωρίτης: Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει

Νάνος Βαλαωρίτης: Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει Facebook Twitter
Φωτο: Στάθης Μαμαλάκης/ LIFO
0

 

 

Το ποίημα του Νάνου Βαλαωρίτη «Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει» δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο περιοδικό «Κριτήριο», τεύχος 1, Δεκέμβριος 1965, και ανήκει στη σειρά «Αντιποιήματα» (είναι το τρίτο μέρος της).

Τα «Αντιποιήματα» εκδόθηκαν σε ξεχωριστό τεύχος του περιοδικού «Κούρος», το 1972. Εκεί το «Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει» ήταν κάπως αλλαγμένο (μερικοί στίχοι του είχαν ενσωματωθεί στο ποίημα «Ω ξειν αγγέλλειν Λακεδαιμονίοις…»). Εδώ αντιγράφω την αρχική εκδοχή του από το «Κριτήριο».

Πρόκειται για ένα ποίημα μακροσκελές, αναπτυγμένο σε εφτά στροφές, που παίρνει αφορμή από τα γεγονότα που συντάραξαν την Ελλάδα στο πρώτο μισό της δεκαετίας του ’60.

Δεν είμαι σίγουρος πότε ακριβώς γράφτηκε, και αν γράφτηκε μονοκοπανιά, όπως λέμε, ή κατά τμήματα – αν φθάνει, δηλαδή, έως και τα Ιουλιανά του ’65, το βασιλικό πραξικόπημα και την Αποστασία. Πάντως οι στίχοι… «Όπως αυτόν που σκότωσαν/ Πέρσυ τέτοιαν εποχή/ και ακόμα περιφέρεται/ Το ζωντανό του λείψανο…/ Τον επιτάφιο θρήνο του» δεν θα είναι άστοχο αν λέγαμε πως σχετίζονται με τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη…

Ανεξαρτήτως, και σε κάθε περίπτωση, το ποίημα μοιάζει σαν να γράφτηκε χθες…

Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει

1
Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει
Κι ας είναι πάντα κλονισμένη
Εις το έπακρον η υγεία της
Κι ας υποφέρει από ατροφία
Σκλήρυνση στον εγκέφαλο
Και ακρομεγαλομανία
Κατηχώντας δια της βίας
Όταν πια δεν της περνάει
Από το χέρι τίποτα
Προσπαθώντας να ντυθεί
Με τα πιο παλιά της ρούχα
Υπολείμματα Παιδείας
Αρχαίου κόσμου κι Εκκλησίας
Η πολιτική το επάγγελμα
Αυτών που δεν πιστεύουν –
Κι η φθορά των Ιδεών
Μεσ’ τα ερείπια των θεσμών…
Των οκνηρών και αμαθών
Οι λείες τ’ αξιώματα
Ανώτατα ή Κατώτατα
Με δέκα κι είκοσι χιλιάδες
Αποκτιούνται δικαιώματα
Πουλιούνται κι αγοράζονται
Οι διορισμοί σαν πτώματα
Υπό τον όρον να…
Εκβιάζονται αντιλήψεις
Και να μένουν οι προλήψεις
Που ακόμα κυβερνούν
Από ένα παρελθόν απώτατο
Με το σταυρό με το σπαθί
Με το έτσι θέλω και - δεν - έχω
Να - δώσω - λόγο - σε - ΚΑΝΕΝΑΝ!

2
Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει
Απρογραμμάτιστη, παραλυμένη
Σ’ ένα ράφι ξεχασμένη
Στο «Μικρό Παντοπωλείο»
Της τεμπελιάς και της αμάθειας
Της ατιμίας ο καρπός
Με χαρτί περιτυλίγματος
Όπου βάνουν τις ελιές
Και της αράχνης ο ιστός
Ανάμεσα απ’ τα δάχτυλα
Μεσ’ τα μάτια και τ’ αυτιά –Η παρθενιά της ξηλωμένη
Και ξαναμπαλωμένη
Όπως του φτωχού το πάπλωμα…
Ψυχομαχάει μα δεν πεθαίνει
Όσο και να μπαινοβγαίνει
Από την πόρτα τη στενή
Του φεγγαριού το ξόδι
Mια κεφαλή επί πίνακι
Το αίμα τρέχοντας σαν το νερό
Στ’ αυλάκια της συνείδησης
Και στα χωριά υψωμένη
Σαν μια μπαντιέρα απάνθρωπη
Πως ήταν τάχατες σημαδιακό
Με το στόμα του ανοιχτό
Ένα κεφάλι μαντικό
Να φοβηθούνε τα πουλιά
Και να το δούνε τα παιδιά
που βγαίνουν απ’ την εκκλησιά
Να κάνουν το σταυρό τους
Πριν να το ρίξουν στο γιαλό
Πριν να το θάψουν μέσα τους
Μη ξυπνήσει και μιλήσει
Μην ξαναρχίσει το ΚΑΚΟ –
Όπως το χάος το αρχικό…

3
Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει
Όλο τη στίβουν σαν λεμόνι
Μα δεν βγαίνει άλλο γαλόνι
Στον τενεκέ των σκουπιδιών
Το ΕΛΙΞΗΡΙΟ των Θεών
Μ’ αυτό που αλείβαν άλλοτες
Τους μυημένους των θνητών…
Μόνο βούρλα μεσ’ τους βάλτους
που φυτρώνουν όπου έπεσε
Της φαντασίας ο σπόρος
Κι ένα χέρι ναυτικό
Ενός παλιού αναθήματος…
Μεσ’ τ’ ανοίγματα γλιστρώντας
Ένα φίδι γραμμωτό
Σαν τη μεγάλη μοναξιά
Μεσ’ το μυαλό και την καρδιά
Το κυπαρίσσι - φάντασμα
Όπως μια πολύ θλιμμένη
Που όταν γεννιέται μια φορά
Δεν μπορεί πια να πεθάνει
Ώσπου να ’ρθει η Συντέλεια.
Κάτω απ’ τη δάφνη την πικρή
Στο λύκο ανάμεσα και το σκυλί…
Είναι η Ελλάδα σήμερα
Ένα φέρετρο από φως
Που σκοτώνει κάθε ελπίδα
Είναι το μάταιο όνειρο
Του κληρονόμου που έρχεται
Να παραλάβει τα χαρτιά
Μιας μικρής ιδιοκτησίας
Που κανείς δεν ξέρει αν είναι
Και πού είναι αν είναι ακόμα!

Κι έτσι η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει
Κι όμως εύκολα της βγαίνει
Η ψυχή από το στόμαΚαι το μάτι αν όχι τ’ όνομα
Γύρω - γύρω κυκλωμένη
Απ’ τον Άχαρο Καιρό
που τη χτύπαγε από πίσω
Χωρίς ποτέ να φαίνεται
Ποιος να ’ναι αυτός που ΕΣΤΕΡΞΕ
Να της ανοίξουν την πληγή
Να μπάσουν μέσα τον οχτρό
Να της κόψουν το λαιμό
Να την ρίξουν στο ΠΗΓΑΔΙ
Να στοιχειωθεί η αλήθεια…
Κι από ψηλά κρεμάμενη

4
Κι όμως η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει
Αλλά πάντα χτυπημένη
Απ’ την δεξιά μεριά της
Κι απ’ την αριστερή σκισμένη
Ώσπου να βγούνε τ’ άντερά της
Στολισμένη πλουμισμένη
Σαν την αρραβωνιαστικιά
που θα την πάρει ο Χάροντας
Σ’ ένα ποίημα - παραμύθι
Για μεγάλους και παιδιά…
Μια για - πάντα - πια πνιγμένη
Που ουδέποτε ανασταίνεται
Όπως αυτόν που σκότωσαν
Πέρσυ τέτοιαν εποχήκαι ακόμα περιφέρεται
Το ζωντανό του λείψανο…
Τον επιτάφιο θρήνο του
Με μουσικές και τούμπανα
Με λόγους και κηρύγματα
Ακούει και τον θάβουνε
Χωρίς να βγάζει άχνα…
Μην αρχίσουνε τα ίδια
Από τον Άννα στον Καϊάφα
Και των χεριών το πλύσιμο
Το αίμα να μη βγαίνει
Να μη φεύγει απ’ τα πατώματα
Από τις πλάκες της αυλής
Από τους τοίχους και τις στέγες
Και το Ποτάμι τ’ Ουρανο
ύΚόκκινο σαν τους μπερντέδες…

5
Άθελά της την καρφώνουν
Σε σανίδα σωτηρίας
Οι δυνατοί του κόσμου
Οι ληστές και τα μπουλούκια
Γραμματείς και Φαρισαίοι
Που την έχουνε δεμένη
Με σχοινιά και με παλούκια
Για να μην ξημερωθεί
Στον ίδιο τόπο τον στενό
Που τη θέλουν πλαγιασμένη
Όπως μια περισπωμένη
Από λόφους και βουνά
Που έχουν σχήμα ανθρώπινο…
Αιώνια καταδικασμένη
Εν τάφω εν ζωή να μένει.

6
Κι εν τούτοις η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει
Μα στον ύπνο βυθισμένη
Στριφογυρίζει ανήσυχη
Βλέποντας όνειρα κακά
Πως θα τη  φάει ο δράκοντας
Ανατολής και Δύσης
Καθώς πάει παρακαλώντας
Να της μιλήσει ο αμίλητος
Να τη χωρέσει ο αχώρητος
Να κινηθούν τ’ ακίνητα
Να ειπωθούν τ’ ανείπωτα
Πριν να τα πάρει ο όρθρος
Της νύχτας πνεύματα κακά
Φτερουγίζοντας σαν τα πουλιά
Προς τα πίσω ή προς τα μπρος
Προς τα μέσα ή προς τα έξω
Προς τα πάνω ή προς τα κάτω…
Κι ό,τι πάει να γίνει
Σβύνοντας σαν το κερί
Την τελευταία στιγμή
Μόλις φυσήξει η σάλπιγγα
Ενώ ξαναγκρεμίζονται
Τα τείχη της σαν ιδεώδη
Και καίγονται τα δέντρα της
Σαν έρχεται το καλοκαίρι
Και τα παιδιά της φλέγονται
Να πάνε σ’ άλλα μέρη
Μήπως συμβεί τ’ ανεπανόρθωτο
Κι αλλάξει η επωδός
Και μαθευτεί μια μέρα
Πως η Ελλάδα ΠΕΘΑΝΕ.

7
Κι ας μη ζούσε από καιρό
Παρά σε κάποιου τ’ όνειρο
Που του πέρασε απ’ το νου
Σαν αγέρας πρωινός
Σαν καπνός του ΔΕΙΛΙΝΟΥ.
0

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο Σάχης του Ιράν και η Αμερική που δεν μπορούσε να φανταστεί την ζωή χωρίς αυτόν

Βιβλίο / Ο Σάχης του Ιράν και η Αμερική που δεν μπορούσε να φανταστεί τη ζωή χωρίς αυτόν

Ένα νέο βιβλίο με τίτλο «Βασιλεύς των Βασιλέων», όπως αποκαλούσε τον εαυτό του ο Ρεζά Παχλαβί, εστιάζει στις διαδοχικές κυβερνήσεις των ΗΠΑ που «αποδέχτηκαν πρόθυμα τις φαντασιώσεις του, τόσο για τον εαυτό του όσο και για τη χώρα του».
THE LIFO TEAM
Γωγώ Ατζολετάκη: «Οι άνθρωποι της τρίτης ηλικίας δεν είναι “ληγμένα προϊόντα”»

Βιβλίο / Γωγώ Ατζολετάκη: «Οι άνθρωποι της τρίτης ηλικίας δεν είναι “ληγμένα προϊόντα”»

Σταρ Ελλάς στα νιάτα της, διακρίθηκε ως ηθοποιός, θιασάρχης, ραδιοφωνική παραγωγός, δοκιμάστηκε επίσης στη συγγραφή έχοντας κυκλοφορήσει μέχρι τώρα επτά βιβλία μαζί με το πρόσφατο «Η τρίτη άνοιξη» (εκδ. Επίμετρο), που έδωσε και το έναυσμα γι’ αυτήν τη συνέντευξη.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
O Δημήτρης Γκιώνης, οι ένδοξες μέρες της «Ελευθεροτυπίας» και το σημερινό μιντιακό σούπερ μάρκετ

Οι Αθηναίοι / O Δημήτρης Γκιώνης, οι ένδοξες μέρες της «Ελευθεροτυπίας» και το σημερινό μιντιακό σούπερ μάρκετ

Ο 81χρονος δημοσιογράφος και συγγραφέας που για δεκαετίες διηύθηνε τις πολιτιστικές σελίδες της Ελευθεροτυπίας, αφηγείται τη συναρπαστική καριέρα του στη LiFO
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Κλαίρη Μιτσοτάκη: «Η αξιοπρέπεια και η φιλία είναι τα θεμέλια της ζωής μας»

Βιβλίο / Κλαίρη Μιτσοτάκη: «Η αξιοπρέπεια και η φιλία είναι τα θεμέλια της ζωής μας»

Η σπουδαία μεταφράστρια, που έχει αφιερώσει μεγάλο μέρος της δουλειάς της στον Μαρσέλ Προυστ, μας ξεναγεί στον πολύπλοκο κόσμο του και εκφράζει τον θυμό της για την πανταχού παρούσα απάτη της εποχής μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Η αλήθεια για τον «Συνταγματάρχη» Πάρκερ, τον διαβόητο μάνατζερ του Έλβις Πρίσλεϊ

Βιβλίο / Η αλήθεια για τον «Συνταγματάρχη» Πάρκερ, τον διαβόητο μάνατζερ του Έλβις Πρίσλεϊ

Ένα νέο βιβλίο με τίτλο «Ο Συνταγματάρχης και ο Βασιλιάς» εξερευνά τη συναρπαστική ζωή ενός ακούραστου κομπιναδόρου που προσπαθούσε απεγνωσμένα να ανακαλύψει εκ νέου τον εαυτό του.
THE LIFO TEAM
Γνώριζαν ή όχι οι Γερμανοί για τα εγκλήματα του Χίτλερ;

Βιβλίο / Γνώριζαν ή όχι οι Γερμανοί για τα εγκλήματα του Χίτλερ;

Πότε ακριβώς χάθηκε ο πόλεμος για τον Άξονα; Ποια ήταν η πιο σημαντική μάχη του πολέμου; Πόσο «συμμέτοχος» ήταν ο Γερμανικός λαός στο ολοκαύτωμα; Σ’ αυτά τα ερωτήματα επιχειρεί να απαντήσει μια νέα ογκώδης έκδοση με τίτλο «Η συνολική ιστορία του Β' Παγκοσμίου Πολέμου».
THE LIFO TEAM
Αudiobooks: Αντί να διαβάσεις το νέο βιβλίο της Σάλι Ρούνεϊ, το ακούς

Βιβλίο / Αudiobooks: Αντί να διαβάσεις το νέο βιβλίο της Σάλι Ρούνεϊ, το ακούς

Είναι νωρίς να πούμε πως αυτά τα ηχητικά λογοτεχνικά αρχεία μπορούν να αντικαταστήσουν το βιβλίο. Είναι όμως μια υπέροχη λύση για όσους θέλουν να διαβάσουν αλλά δεν έχουν χρόνο ή έχουν μπλοκάρει με το κανονικό διάβασμα.
ΙΩΑΝΝΑ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ
«Στα τέσσερα»: Το πιο καυτό και αμφιλεγόμενο βιβλίο του φετινού καλοκαιριού

Βιβλίο / «Στα τέσσερα»: Το πιο καυτό και αμφιλεγόμενο βιβλίο του φετινού καλοκαιριού

«Κάποιες το λάτρεψαν, άλλες το σιχάθηκαν»: Το βιβλίο της Miranda July για την ερωτική περιπλάνηση μιας γυναίκας στη μέση ηλικία που χαρακτηρίστηκε ως «το πρώτο μεγάλο μυθιστόρημα για την περιεμμηνόπαυση», είναι η λογοτεχνική επιτυχία της χρονιάς.
THE LIFO TEAM
Πατρίτσια Χάισμιθ: «Ο κόσμος και τα μαρτίνι του είναι δικά μου!»

Βιβλίο / Πατρίτσια Χάισμιθ: «Ο κόσμος και τα μαρτίνι του είναι δικά μου!»

Τα πολυσυζητημένα ημερολόγια της Χάισμιθ αποκαλύπτουν κρυφές σκέψεις της συγγραφέως του «Ταλαντούχου κύριου Ρίπλεϊ», τους άγνωστους έρωτες και την εξάρτησή της από τη γραφή και το αλκοόλ.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ