Αυτές τις μέρες που σκαλίζαμε τα παλιά βρεθήκαμε στην πιο παλιά και αναρχική ζώνη του LIFO.gr. Tη ζώνη των πρώτων του blogs. Μόλις είχε εγκαινιαστεί το σάιτ, με ελάχιστο μπάτζετ αλλά όρεξη για καινοτομίες, είχαμε την ιδέα να μπορεί ο οποιοσδήποτε ανώνυμος αναγνώστης να ανοίγει το δικό του μπλογκ της LIFO, χωρίς οποιονδήποτε έλεγχο, και να ανεβάζει επίσης χωρίς έλεγχο όποια ανάρτηση ήθελε. Το ίδιο ίσχυε και για τα σχόλια. Το πράγμα ξεκίνησε θριαμβευτικά, δίνοντας φωνή σε πολλά ταλέντα, αλλά μετά από κάνα χρόνο, εκτροχιάστηκε και τελικά καταργήθηκε. Τα social media ανέλαβαν τη δουλειά.
Πλέον, όλος εκείνος ο δημιουργικός (και ασύδοτος) χώρος είναι μη προσβάσιμος στους αναγνώστες· με αφορμή όμως τη γιορτή μας, ανασύραμε μερικά άρθρα από τη λήθη.
H συνέντευξη αυτή είχε παρθεί το Φεβρουάριο του 2000 από τον χρήστη Α non private life, o oποίος διατηρούσε το ομώνυμο blog στη LIFO. Δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο blog αυτό, από όπου και αναδημοσιεύoνται αποσπάσματα.
The LIFOTEAM
- Mαλβίνα, γιατί τέτοια εμμονή με τα ερωτικά;
- Κοίτα μικρέ. Εγώ τον έρωτα τον αντιλαμβάνομαι σαν την πιο φοβερή χειραψία προς τη ζωή. Και ξέρω πως αν μου πάρεις τον έρωτα από μέσα μου θα μου πάρεις τη ζωή μαζί. Θα με στριμώξεις και θα με ταπεινώσεις άγρια με αυτό τον τρόπο.
- Το ΠΑ.ΣΟ.Κ γιατί τα έχει μαζί σου;
- Δεν νομίζω ότι είναι θέμα του ΠΑ.ΣΟ.Κ. συνολικά.
- Τότε;
- Θες να σου πω κάτι; Χεσμένους τους έχω όλους. Και ΠΑ.ΣΟ.Κ και Ν.Δ. και όλους. Από την πρώτη μέρα που μπήκα σε αυτό το διασαλευμένο χώρο ήξερα πάντα από ποιόν έπεφτε τηλέφωνο στο γραφείο του διευθυντή μου για να κοπώ. Κι όλα αυτά τα τελευταία χρόνια γίνεται ένα φοβερό ριπλέυ κάτω από ένα διαφορετικό ονοματεπώνυμο. Μακάρι η ταπείνωση της ολοσχερούς λησμονιάς να βρει όλους αυτούς στην ώρα τους. Όλοι όσοι μίσησαν και καταδίκασαν έναν Στρίντμπερκ στην τρέλα έχουν ξεχαστεί στην αιώνια λήθη. Τους ξέχεσε η Ιστορία. Εξάλλου σε μια χώρα και μια κοινωνία που τα χαρτιά είναι έτσι μοιρασμένα ώστε όλοι οι μέτριοι αυτού του κόσμου να κάθονται δίπλα σε έναν Διονύσιο Σολωμό κι έναν Άρη Βελουχιώτη δεν έχεις και πολλά να ελπίζεις. Εγώ πάντως δώρο τους έκανα: έναν δημοσιογράφο λιγότερο.
- Υπάρχουν συνταγές στον έρωτα;
- Πλάκα μου κάνεις; Πως δεν υπάρχουν. Οι οποίες κι απαιτούν επιθετικότατη ακρίβεια στην εκτέλεση.
- Συνεχίζει να σου αρέσει ο Ιαπωνικός Κινηματογράφος;
- Πως μπορεί να μην μου αρέσει ένας λαός που σε όλες τις εκφράσεις της καθημερινότητας και της Τέχνης, επιλέγει το Ελάχιστο; Στην Ιαπωνία τα πράγματα μικραίνουν, κομματιάζονται για να πραγματώνουν μέχρι το παραμικρό,την ουσία και το βαθύτερο νόημα που διατρέχει αυτό τον πολιτισμό: τη σμικρότητα. Για αυτό και τρελλαίνομαι με όλη αυτή την μέγιστη παρανόηση που γίνεται στην ψευτοεστέτ αποδομημένη ελληνική κουζίνα με τις ελάχιστες μερίδες σχεδόν κακογουστιάς. Η μερίδα σούσι έχει σχέση με αυτό το βαθύτερο νόημα του πολιτισμού που ο έλληνας σεφ δεν μπορεί να κατανοήσει. Όπως δεν μπορεί ο ημιμαθής Αμερικάνος να καταλάβει ένα σινεμά χωρίς γυροστατικά μηχανήματα , σινεμά με μια κάμερα που παραμένει ωστόσο ακίνητη απέναντι από διαφανείς τοίχους από ρυζόχαρτο και σε αδιαφανείς ανθρώπους.
― Τη μάνα σου πως τη λένε; ― Χάνα. Και της χρωστάω πολλά. Και ιδίως τον πιο ζορισμένο και κυνικό μου εαυτό. Κάποτε πίστευα πως η επιτυχία είναι η καλύτερη εκδίκηση. Μπορεί να πέτυχα, μόνο και μόνο για να την βγω στη μάνα μου. Μπορεί κι επειδή ήθελα απ' όλους τους ανθρώπους μόνο τη δική της αναγνώριση.
- Θα έγραφες ποτέ κριτική γεύσης;
- Ποτέ. Μου το είχαν ζητήσει τότε με τις εκπομπές μαγειρικής. Δεν θα μπορούσα να γράφω αυτά που θα ήθελα. Λίγο με την κριτική γεύσης τα πράγματα είναι πιο οριοθετημένα από το διαφημιστικό τμήμα ενός περιοδικού. Θα χρησιμοποιήσει το τμήμα μια καλή κριτική για να αξιώσει μια καλή διαφημιστική καταχώρηση. Είναι περίπου, σου κάνω μια χάρη (κριτική) για να μου την ανταποδώσεις (διαφήμιση).
- Το (symbol) σου αρέσει;
- Μου αρέσει ο Τσαγκαρουσιάνος. Του είπα σε ό,τι κάνει είμαι μέσα.
- Αγαπάς τον πλησίον σου;
- Αν είναι κακό να σκοτώνεις τον πλησίον σου δίχως λόγο, είναι χίλιες φορές πιο κακό να ερωτεύεσαι και να αγαπάς τον πλησίον σου δίχως λόγο.
- Αγαπημένο ελληνικό τραγούδι;
- «Εξαρτάται». Τόκας με Αλεξίου.
- Αγαπημένο ξένο τραγούδι;
- U2 “ With or without you”.
- Τι συνιστά μια καψούρα;
- Τα επιχειρήματα. Άμα έχεις επιχειρήματα κάνε ό,τι σου κατέβει. Δικαίωμα σου.
- Τι θα ψηφίσεις σε αυτές τις εκλογές;
- Αισχύλο και Προμηθέα.
- Όνειρα;
- Να καταφέρω να μεταδώσω την εμπειρία ενός Έρωτα.
- Από τί θα ήθελες να σωθείς;
- Την κριτική. Μισώ την κριτική.
- Έχεις μυστικά;
- Ποιός δεν έχει;
- Τί δεν σου αρέσει στους φίλους σου;
- Να διαφημίζουν τους νεκρούς τους γάμους, τις πεθαμένες σχέσεις τους και τις αναμνησιολογικές τους καταχωρήσεις στο άλμπουμ της καρδιάς. Εγώ μέσα μου καμιά θέση δεν χαλαλίζω για κανέναν. Η καρδιά μου είναι ολοκαίνουργια και επιτέλους δεν ντρέπομαι.
- Εκδικείσαι;
- Αν θέλεις να εκδικηθείς, κάθισε στην όχθη του ποταμού και περίμενε να ξεβραστεί το πτώμα του εχθρού σου.
- Γιατί φορούσες σε πολλές εκπομπές σου στρατιωτική στολή;
- Γιατί στη γυναίκα η στολή σημαίνει υπόσχεση οικιακής τάξης. Μόνο οι άντρες, gay και straight, είναι σε θέση να εισπράξουν το φετίχ της στολής. Τη ρευστότητα του σώματος που καιροφυλαχτεί κάτω από το κέλυφος. Μόνο άντρας ερωτεύεται άντρα ένστολο ανυστερόβουλα.
- Σου αρέσει ακόμα η Αθήνα;
- Πλάκα μου κάνεις; Εννοείται. Στην Αθήνα είσαι σταρ. Δεν έχει σημασία τι κάνεις. Φτάνει που υπάρχεις μέσα στο πλάνο.
- Τους Έλληνες γενικά τους πας;
- Ο Ηράκλειτος ξέρεις τι λέει;
- Τι;
- Έλληνες που η νίκη τους είναι η καταστροφή τους.
- Το πιστεύεις;
- Εμ πως... Πες μου πως είναι δυνατό να σε λένε Ορέστη ή Αντιγόνη και να σου κάτσει καλά η ζωή.
- Το πραγματικό σου όνομα;
- Μαλβίνα (γέλια)
- Και τί θα πει «μου κάθεται καλά η ζωή;»
- Υγεία κι οίστρος ερωτικός.
- Όλο γύρω από τον έρωτα το πας.
- Ο Έρωτας είναι πολιτική πράξη.
- Ο Λαζόπουλος σου αρέσει;
- Δεν μου άρεσε αυτό που έκανε στο τέλος στο Ιατρικό με την Αλίκη.
- Τί έκανε;
- Γράφτηκε στις εφημερίδες.
- Δηλαδή;
- Ήθελε να εκβιάσει την υπογραφή ενός συμβολαίου για την επινοικίαση του θεάτρου Αλίκη. Ήξερε ότι η Αλίκη είχε λίγες μέρες ζωής.
- Ποιά είναι η χειρότερη ώρα ενός ανθρώπου;
- Το είπε η Αναγνωστάκη « Η χειρότερη ώρα, είναι η ώρα που ενδέχεται να ανακαλύψεις την ομοιότητα αυτών που αγαπάς, με τους ανθρώπους που τους περιβάλλουν.»
- Τώρα τί γράφεις;
- Ένα σενάριο πάνω στον Αη Γιώργη του Χατζή. Για τη ματαιότητα της ομορφιάς. Αν δεν το πετάξω ολοκληρώνοντάς το κι αυτό στα σκουπίδια.
- Το ‘χεις ξανακάνει;
- Με κείμενά μου όταν διαβάζω κείμενα του Παπαγιώργη.
- Αγαπάς την ομορφιά;
- Ποιός δεν την αγαπάει; Ιδίως όταν απορρυθμίζει τους επικριτές της.
- Αγαπημένη ατάκα χειμωνιάτικη;
- Υπεράνω εποχής « Κάθε άνθρωπος μπορεί να αγαπηθεί αρκεί να είναι συμβάν κι όχι σύμπαν».
- Γιατί τα μαλλιά σου τα βάφεις πάντα μαύρα;
- Τα μαύρα μαλλιά υποδηλώνουν ανδρισμό, θάρρος, ευθύτητα και δραστηριότητα. Αν τα μαύρα μαλλιά γίνουν μόδα ο κόσμος θα ζήσει καλύτερα. (γελάει)
- Τη μάνα σου πως τη λένε;
- Χάνα. Και της χρωστάω πολλά. Και ιδίως τον πιο ζορισμένο και κυνικό μου εαυτό. Κάποτε πίστευα πως η επιτυχία είναι η καλύτερη εκδίκηση. Μπορεί να πέτυχα, μόνο και μόνο για να την βγω στη μάνα μου. Μπορεί κι επειδή ήθελα απ' όλους τους ανθρώπους μόνο τη δική της αναγνώριση.
- Ψυχανάλυση έχεις κάνει;
- Όχι. Τα τελευταία χρόνια κρατάω ημερολόγιο. Από εκείνα τα κοριτσίστικα. Με το κλειδάκι. Είναι μια πολύ αναστενάρικη εμπειρία. Γιατί είναι πολύ οδυνηρό να παραδέχεσαι, έστω και στο μοναχικό σου ημερολόγιο, που δεν θα το δει ποτέ κανείς, ποιά είσαι στην πραγματικότητα, που υπήρξες κάθαρμα, ποιούς πήρες στο λαιμό σου...Ένας χώρος ευρύς που σε στενεύει και όπου δεν χρειάζεται να συνηγορείς υπέρ του κάλπικου και ψευτοαθώου εαυτού σου. Αυτό είναι το ημερολόγιο. Το πρώτο πράγμα πάντως που συνειδητοποίησα κρατώντας ημερολόγιο, είναι πως κάθε θηλυκό πλάσμα έχει τη μοιραία σφραγίδα της μάνας του. Και καμιά δεν γλιτώνει τον κανόνα.
- Τί θα τα κάνεις; Σκέφτεσαι να τα δημοσιεύσεις κάποτε;
- Θα τα χαρίσω στις κόρες μου. Ίσως κάποτε φεύγοντας εγώ αλλά και ο παραμορφωτικός καθρέφτης της ωραιοποίησής μου ως μάνας, μέσα από αυτή την αυτοταπεινωτική γραφή, αναγνωρίσουν κομμάτια του εαυτού τους. Ίσως τις βοηθήσει αυτό μέσα στη δίκαιη ανακατανομή που θα κάνει κάποτε ο χρόνος να με καταλάβουν και καλύτερα.
- Σήμερα τί φοβάσαι πιο πολύ Μαλβίνα;
- Να γυρίσει κάποιος και να μου πει " Κάποτε σε αγαπούσα." Ή να γυρίσω κάποια μέρα η ίδια και να πω στον εαυτό μου πως "μέσα μου τελειώνουν οι άνθρωποι."
- Και πώς θέλεις να συνεχίσεις να ζεις;
- Να μην καταλαβαίνω πως μια ζωή πλούσια σε αυταπάτες είναι μια φτωχή ζωή. Και να μαθαίνω κάθε μέρα στα παιδιά μου να μην πάρουν κανένα από τα δικά μου πατήματα, όπως δεν πήρα εγώ τα πατήματα της μάνας μου. Και να συνεχίσω να προσφέρω στον άντρα που τώρα αγαπώ τον μόνο ρόλο που ένας αληθινός άντρας ξέρει να παίζει: τον ρόλο του προστάτη. Όλα τα άλλα τον άντρα τον τρελαίνουν.
- Σήμερα δυο άνθρωπο μπορούν να ζήσουν για πάντα μαζί; Να βρούν έναν οριστικό άνθρωπο;
- Οι άνθρωποι όταν είναι να ξεπεραστούν ξεπερνιούνται όπως οι μόδες. Στα είκοσι σου, βρίσκεσαι με έναν άντρα. Αν στα σαράντα δεν έχεις προσπεράσει τις επιολογές των είκοσι σου, αυτό σημαίνει δυο πράγματα. Ή πως είσαι τυχερή και κατάφερες να βρεις έναν άνθρωπο του ίδιου βεληνεκούς και να εξελιχθείτε παράλληλα φτιάχνοντας ΤΟ κλασικό ζευγάρι ή αν αυτό δεν συνέβη, πως το μυαλό σου είναι για πέταμα.
- Πολλές γυναίκες παρατάνε τους άντρες τους επειδή λένε εκείνος άλλαξε.
- Φοβάμαι πως δεν αλλάζει αυτός. Απλώς εκείνες τον γνωρίζουν καλύτερα. Κι όταν τον γνωρίσουν καλύτερα και αυτό που βλέπουν δεν τους αρέσει και θέλουν δίκαια να το αλλάξουν, γνωρίζουν κάποιον άλλο. Καμία κατηγορία για αυτές που εγκαταλείπουν ρίχνοντας μαύρη πέτρα πίσω και καταδικάζουν τους πρώην σε λήθη, γιατί ανήκω σ' αυτούς. Επί είκοσι χρόνια έφευγα. Κι ούτε τύψη ούτε αγάπη ούτε αδιαφορία ούτε μίσος ούτε συμπάθεια ούτε νοσταλγία. Όταν φεύγεις, ακόμη κι αν φύγεις με ξύλο, το πρώτο πράγμα που κερδίζεις είναι η απάλειψη της ντροπής σου. Της ντροπής να είσαι με κάποιον, που μαζί του νιώθεις λιγότερο μουράτη, απ' όσο όταν είσαι μόνη σου.
- Η μοναξιά δεν σε φοβίζει δηλαδή;
-Δεν είπα αυτό. Είπα πως απ' όλα τα αισθήματα, εκείνο που υπερχειλίζει στον άνθρωπο είναι η ντροπή. Η ντροπή και η ταπείνωση να είσαι γυναίκα κάποιου που δεν θέλεις.
- Η Μήδεια γιατί σκοτώνει τα παιδιά της Μαλβίνα;
- Για να εξαναγκάσει τον Ιάσονα να συναντηθεί μαζί της, αν όχι στον έρωτα, τουλάχιστον στον Πόνο, τον πιο κοινό παρανομαστή της ανθρώπινης φύσης.
- Πολλοί λένε πως έχεις πολλές εμμονές.
- 'Εχω έμμονες ιδέες. Που για μένα δεν είναι άλλο παρά αβλαβή τσιμπούρια της σκέψης.
- Τί διαβάζεις αυτή την περίοδο;
- Ξαναδιαβάζω την Ωμότητα των Πραγμάτων του Θεού Μπέϊκον. Κάπου λέει. «Λόγω της απληστίας μου για τη ζωή δεν παίζω το παιχνίδι του θανάτου όπως κάνουν μερικοί. Η ζωή είναι τόσο μικρή, που όσο μπορώ να κινούμαι, να βλέπω, να αισθάνομαι, θέλω να εξακολουθώ να υπάρχω.» Έτσι αισθάνομαι κι εγώ. Κι ας είναι η ζωή χωρίς νόημα...
____________
Τον καιρό που δόθηκε αυτή η συνέντευξη, μερικές μέρες μετά τα γενέθλια της το Φεβρουάριο του 2000, η Μαλβίνα δεν γνώριζε πως ήταν άρρωστη. Κατέληξε χτυπημένη από καρκίνο, στις 7 Ιουνίου του 2002. Η συνέντευξη αυτή δεν δημοσιεύθηκε ποτέ.
σχόλια