Ακόμη και σήμερα οι άνθρωποι γελάνε με τον τίτλο του μυθιστορήματος "Γιατί σκότωσα την καλύτερή μου φίλη" και ρωτάνε: "Τη σκότωσες πράγματι;" Συνέβη και τώρα στην Αμερική που το βιβλίο κυκλοφόρησε μια δεκαετία και βάλε μετά την πρώτη κυκλοφορία του.
Νομίζω ότι δεν το βρίσκουν ακριβώς αστείο, νομίζω ότι νιώθουν βαθιά αμηχανία επειδή κάποιος δηλώνει ανοιχτά ότι η φιλία ενέχει δολοπλοκίες και δολοφονικές σκέψεις. Κι ότι οι μεγάλες φιλίες είναι δεξαμενές αντιφατικών συναισθημάτων, συχνά και επιθετικών. Προσωπικά δεν ξέρω φιλική σχέση, βαθιά, αληθινή, ζεστή φιλία που να μην έχει περάσει από χίλια κύματα. Διαλέγουμε τους φίλους μας επειδή έχουν κάτι που δεν έχουμε εμείς. Συχνά διαλέγουμε φίλους που είναι παραπληρωματικοί μ'εμάς, όπως συμβαίνει και στα ζευγάρια. Ο δυνατός που σέρνει από τη μύτη έναν αδύναμο. Ο φιλόδοξος που ησυχάζει πλάι σ'έναν αυτάρκη άνθρωπο. Ο εξωστρεφής που διάλεξε τον μονήρη.
Στη λογοτεχνία μας ενδιαφέρουν οι δύσκολες σχέσεις. Στη ζωή ονειρευόμαστε μια αληθινή φιλία.
Από τα παιδικά μας χρόνια η φιλία είναι ο πρώτος κοινωνικός καθρέφτης στον οποίο αναγκαζόμαστε να κοιταχτούμε. Θυμάμαι πόσο με μελγχολούσε παλιότερα το θέαμα ενός αδύνατου, όμορφου κοριτσιού που συνοδεύεται από μια παχουλή φίλη με χαμηλή αυτοπεποίθηση. Σήμερα δε νιώθω έτσι. Πιστεύω ότι ο καθένας διαλέγει το φίλο του γι αυτό που δεν έχει, που δεν είναι. Από παιδί επίσης ως και σήμερα θυμάμαι φίλους με μικρό φυτίλι, όπως τους λέω.
Αγαπιόμαστε με μεγάλο ενθουσιασμό, λαμπαδιάζουμε και μετά την έκρηξη, τίποτα δε μένει. Όποτε συμβαίνει αυτό το ξέρω από την αρχή βαθιά στο στομάχι μου. Αλλά όπως με τα καταστροφικά ειδύλλια, έτσι και με τις καταστροφικές σχέσεις: δεν ακους την εσωτερική φωνή σου επειδή θέλεις να ζήσεις τη σχέση, επειδή η σχέση θα σου μάθει κάτι. Κάπως έτσι γεννήθηκε κι αυτό το μυθιστόρημα που σε πρώτη φάση ήταν ένα ανθολόγιο επώδυνων φιλικών σχέσεων. Αλλά και στην πιο οδυνηρή συνθήκη αν προσθέσεις χιούμορ συμβαίνει μια πράξενη, μαγική μεταστροφή.
Σήμερα, ξαναδιαβάζοντας το μυθιστόρημα για να ελέγξω τη μετάφραση στα αγγλικά βρέθηκα σε παράξενη θέση. Συνειδητοποίησα ότι η "χάρτα" της φιλίας έχει αλλάξει μέσα μου και ότι η ανάγκη επιβολής και εξουσίας έχει καταλαγιάσει. Στη λογοτεχνία μας ενδιαφέρουν οι δύσκολες σχέσεις. Στη ζωή ονειρευόμαστε μια αληθινή φιλία.
Αληθινές φιλίες είναι αυτές όπου ο άλλος δεν σε κρίνει και δεν προσπαθεί να σε αλλάξει. Έχω την ευλογία να έχω μια τέτοια φίλη. Ξέρει τα πάντα για μένα αλλά δεν τα χρησιμοποιεί ποτέ για να με πληγώσει. Ξέρει να σιωπά όταν χρειάζεται, ξέρει να χαίρεται με τη χαρά μου και να με συνετίζει χωρίς να γίνεται διδακτική. Καταλαβαίνει από τη χροιά της φωνής μου πώς νιώθω.
Έχω κι άλλες φίλες υπέροχες, διαφορετικές τη μία από την άλλη, σαν σπάνια λουλούδια. Στάθηκαν δίπλα μου σε δύσκολες στιγμές με όσο χρόνο και όση αγάπη μπορούσαν να διαθέσουν. Νομίζω ότι όποιος το αξιωθεί αυτό στη ζωή είναι ευτυχισμένος άνθρωπος.
