Βαρύς αποχωρισμός: Τι κάνεις όταν δεν έχει άλλο Χάρι Πότερ για να διαβάσεις με το παιδί σου;

Βαρύς αποχωρισμός: Τι κάνεις όταν δεν έχει άλλο Χάρι Πότερ για να διαβάσεις με το παιδί σου; Facebook Twitter
«Δεν ήταν απλά το διάβασμα ενός βιβλίου. Ήταν μια ιερή τελετουργία που κάναμε μαζί στο τέλος εκατοντάδων ημερών»
3

Ήμουν προετοιμασμένη για άλλους σημαντικούς σταθμούς στη ζωή του: τα πρώτα του βήματα, την πρώτη μέρα του νηπιαγωγείου, την πρώτη φορά που άφησε το χέρι μου καθώς περπατούσαμε μαζί στο δρόμο.

Προετοιμάζομαι ψυχολογικά και για αυτά που θα ακολουθήσουν και ελπίζω να ανταποκριθώ με την ίδια μακροθυμία και καρτερικότητα που επέδειξα στα προηγούμενα: την πρώτη μέρα στο γυμνάσιο, τον πρώτο έρωτα και την πρώτη ερωτική απογοήτευση, το πανεπιστήμιο...

Γιατί όμως δεν βρέθηκε κανείς να με προετοιμάσει για τον σπαραγμό μετά το τελείωμα και του τελευταίου Χάρι Πότερ;

Δεν αποτελεί είδηση αυτό για πολλούς γονείς – το τελευταίο βιβλίο εκδόθηκε το 2007. Για μένα όμως είναι φρέσκο και δυσβάσταχτο.

Εξερευνήσαμε μαζί έναν ολόκληρο κόσμο, καθώς ο Χάρι και οι φίλοι του εξελίχθηκαν κι αυτοί από εντεκάχρονα με διάπλατα μάτια σε νεαρούς ενήλικες που τα έχουν δει όλα.

Του διάβασα την τελευταία λέξη από το τελευταίο κεφάλαιο πριν από μερικά βράδια κι ακόμα νοιώθω έντονη τη στέρηση.

Όταν ξεκινήσαμε μαζί τα βιβλία πριν από τέσσερα χρόνια περίπου, ήταν ακόμα αρκετά μικροκαμωμένος και «συμπαγής» ώστε να κουλουριάζεται στην αγκαλιά μου ενώ του διάβαζα. Τώρα έχει γίνει πια ένα μεγάλο, βαρύ πλάσμα. Όταν καμιά φορά κάθεται στα πόδια μου –το κάνει κυρίως για πλάκα πλέον– μου κόβεται η αναπνοή.

Στο ενδιάμεσο διάστημα, εξερευνήσαμε μαζί έναν ολόκληρο κόσμο, καθώς ο Χάρι και οι φίλοι του εξελίχθηκαν κι αυτοί από εντεκάχρονα με διάπλατα μάτια σε νεαρούς ενήλικες που τα έχουν δει όλα.

Δεν ξέρω αν το έχουν προσέξουν και άλλοι, αλλά αυτή η Τζ. Κ. Ρόουλινγκ φαίνεται να το έχει με το γράψιμο. Το παιδί μου πέρασε πολλές ανυπόμονες ώρες περιμένοντας να διαβάσω ξανά και ξανά μια ιδιαίτερα ελκυστική φράση, ελπίζοντας να γίνει κολλητική η τόλμη της Ρόουλινγκ με το γράψιμο – και για τους δύο μας.

Οι ιστορίες της, καθηλωτικές, διαυγείς και προφητικές ενίοτε, έγιναν η σπίθα για πολλές συζητήσεις σχετικά με τον ρατσισμό, τον αυταρχισμό, την καλοσύνη και την αφοσίωση (τυφλή και μη) την ώρα που τον έβαζα για ύπνο.

Να είναι ευλογημένα αυτά τα βιβλία που μου έδωσαν την αφορμή να συζητήσω για τέτοια βαριά ζητήματα με ένα παιδί του δημοτικού.

Εκτός των άλλων, τα βιβλία βρίθουν δυνατών θηλυκών χαρακτήρων. Όχι μόνο η Ερμιόνη, που αποτελεί τη διανοητική και ηθική πυξίδα αυτού του σύμπαντος, αλλά και η αγαπημένη μου Λούνα Λάβγκουντ, ένα περίεργο κορίτσι που όμως νιώθει σίγουρη για τον εαυτό της – ψύχραιμη, οξυδερκής και απαθής στις επιτιμητικές ενίοτε κρίσεις των άλλων. Αργά ή γρήγορα, ο κόσμος αναγνωρίζει την αξία τέτοιων κοριτσιών.

Και βέβαια η Μόλι Ουέσλι, μητέρα όλων, που αποκαλύπτεται επίσης ως φοβερή μαχήτρια.

Σταδιακά, κατά την εξέλιξη της σειράς, εμφανίζονταν και κάποια «σκοτεινά» θέματα που κάποιες φορές με ανάγκαζαν να περιμένω για μήνες μεταξύ των βιβλίων, μέχρι να μου φανεί πιο έτοιμος να τα διαχειριστεί ο μικρός ακροατής μου.

Είναι συχνά ιδιαίτερα σκληρή η βία που εξαπολύουν ο Λόρδος Βόλντεμορτ και οι υποτακτικοί του. Φριχτά πράγματα συμβαίνουν σε καλούς χαρακτήρες, ενώ ξανά και ξανά οι μικροί αναγνώστες έρχονται αντιμέτωποι με έναν εγκόσμιο πόνο. Όλα αυτά πρέπει να εξηγηθούν με κάποιο τρόπο.

Προσπάθησα. Πραγματικά προσπάθησα. Κάποιες φορές όμως, δεν υπάρχουν απαντήσεις, δεν υπάρχει τρόπος να προκύψει καλό από το κακό, και το μόνο που μπορείς να προσφέρεις είναι κάποια παραλλαγή της σοφής συμβουλής του Ντάμπλντορ: «Μη λυπάσαι τους νεκρούς, Χάρι. Να λυπάσαι τους ζωντανούς, και πιο πολύ από όλους, αυτούς που ζουν χωρίς αγάπη».

Κάποιες φορές όμως ήμουν απαρηγόρητη, έβαζα τα κλάματα και δεν μπορούσα να συνεχίσω το διάβασμα.


«Ένα βιβλίο είναι μόνο, βρε μαμά» με καθησύχαζε ο ανυπόμονος και ντροπιασμένος, εδώ που τα λέμε, γιος μου.

Δεν ήταν όμως μόνο ένα βιβλίο. Ήταν μια ιερή τελετουργία που κάναμε μαζί στο τέλος εκατοντάδων ημερών. Όταν είχαμε –ο ένας από μας ή και οι δύο– μια άσχημη μέρα, ξέραμε ότι μας περιμένει τουλάχιστον αυτή η απόκοσμη χαλάρωση στο τέλος της.

Εντάξει, ξέρω ότι δεν ήρθε αναγκαστικά το τέλος. Πολλοί φίλοι μου προτείνουν άλλα βιβλία για να συνεχίσουμε αυτό το τελετουργικό μας.

Ας είμαστε ρεαλιστές όμως. Πόσο θα αντέξει κι αυτός να κάθομαι να του διαβάζω; Κοντεύει έντεκα, σε ηλικία δηλαδή που μπορεί να γίνει δεκτός στη Σχολή Χόγκουαρτς και να ξεκινήσει την πορεία για να γίνει άντρας.

Με στοιχεία από το άρθρο "Leaving Harry Potter behind" της δημοσιογράφου της Boston Globe, Yvonne Abraham

 

Βιβλίο
3

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η βιογραφία του Μίλαν Κούντερα κυκλοφόρησε μόλις στα ελληνικά

Βιβλίο / Η βιογραφία του Μίλαν Κούντερα κυκλοφόρησε μόλις στα ελληνικά

Η Γαλλίδα κριτικός λογοτεχνίας της «Monde», Φλοράνς Νουαβίλ, στο «Μίλαν Κούντερα: Γράψιμο... Τι ιδέα κι αυτή!», αποκαλύπτει καίριες στιγμές και συγγραφικές αλήθειες του καλού της φίλου, αναιρώντας όλες τις κατηγορίες που συνδέονταν με το όνομά του.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Πάουλο Σκoτ

Βιβλίο / Πάουλο Σκoτ: «Στη Βραζιλία ο ρατσισμός είναι παντού, στη λογοτεχνία, στους στίχους της σάμπα»

Πότε ρεαλιστικό, πότε στρατευμένο, πότε αστυνομικής υφής, πότε μια τρελή και ξεκαρδιστική σάτιρα. Οι «Φαινότυποι» του Πάουλο Σκοτ είναι ένα αξιοσημείωτο βιβλίο. Μιλήσαμε με τον Βραζιλιάνο συγγραφέα για τη λογοτεχνία, την κατάσταση στη Βραζιλία και την αξία των λογοτεχνικών βραβείων.
ΒΕΝΑ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Κώστας Σπαθαράκης, εκδότης.

Κώστας Σπαθαράκης / Κώστας Σπαθαράκης: «Δεν έχουμε αφηγήσεις για τις ερωτικές μας σχέσεις, για τα νιάτα μας»

Για τον άνθρωπο πίσω από τις εκδόσεις αντίποδες, το μεγαλύτερο όφελος ήταν ότι, ενώ του άρεσε να είναι χωμένος μέσα στα βιβλία – μια μοναχική και ίσως ναρκισσιστική συνήθεια –, στην πορεία έμαθε να τη μετατρέπει σε εργαλείο κοινωνικότητας και επαφής με τους γύρω του.
M. HULOT
Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκες: Ζούμε το τέλος του ανθρωπισμού

Βιβλίο / Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκες: «Ζούμε το τέλος του ανθρωπισμού»

Ο πολυβραβευμένος Κολομβιανός συγγραφέας μιλά στη LiFO για τη βία που στοιχειώνει τη χώρα του, τη δύναμη της λογοτεχνίας να ανασύρει όσα κρύβει η Ιστορία, αλλά και για την αρχαιοελληνική φιλοσοφία ως σταθερή επιρροή του.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
H Gen Z όχι μόνο διαβάζει αλλά συγχρόνως αλλάζει και την ίδια την έννοια της ανάγνωσης

Βιβλίο / Η Gen Z δεν διαβάζει απλώς· επαναπροσδιορίζει την ανάγνωση

Οι εκπρόσωποι αυτής της γενιάς λατρεύουν την απόδραση, παίρνουν την λεγόμενη fan fiction τόσο σοβαρά όσο και τη λίστα Booker, αναβιώνουν κλασικά βιβλία από την Τζέιν Όστεν έως τον Ντοστογιέφσκι και μοιράζονται ιστορίες στις δικές τους κοινότητες.
THE LIFO TEAM
Γιατί ο Πέρσιβαλ Έβερετ πήρε το Πούλιτζερ με το «James»

Βιβλίο / Γιατί ο Πέρσιβαλ Έβερετ πήρε το Πούλιτζερ με το «James»

Ο Πέρσιβαλ Έβερετ έγραψε ένα άκρως επίκαιρο, δεδομένων των τελευταίων ημερών, βιβλίο, που ταυτόχρονα φιλοδοξεί να καταστεί κλασικό, για τον ρατσισμό και τη χαμένη ανθρωπιά, και κέρδισε το Εθνικό Βραβείο Λογοτεχνίας των ΗΠΑ και το Πούλιτζερ.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Πάμε στη Χονολουλού»: Ένα βιβλίο για τον μποέμ ρεμπέτη, κιθαρίστα και σκιτσογράφο Κώστα Μπέζο, που ξαναγράφει την ιστορία της Ελλάδας πριν από το 1940

Βιβλίο / «Πάμε στη Χονολουλού»: Ένα βιβλίο για τον μποέμ ρεμπέτη Κώστα Μπέζο

Τη δεκαετία του ’30 άνθισε στην Ελλάδα ένα μουσικό είδος «διαφυγής» από τη σκληρή πραγματικότητα, οι χαβάγιες. Ο Κώστας Μπέζος, αινιγματική μορφή μέχρι πρόσφατα και σημαντικός ρεμπέτης και σκιτσογράφος, έγραψε μια ανείπωτη ιστορία, διαφορετική από αυτή που η επίσημη ιστορία έχει καταγράψει για την εποχή του Μεσοπολέμου.  
M. HULOT
Εύα Μπαλταζάρ: «Η αγάπη που σε φυλακίζει δεν είναι αγάπη»

Βιβλίο / Εύα Μπαλταζάρ: «Η αγάπη που σε φυλακίζει δεν είναι αγάπη»

Η Καταλανή συγγραφέας, που έχει εξελιχθεί σε σημείο αναφοράς της σύγχρονης queer λογοτεχνίας, μεταφράζεται παγκοσμίως και τη θαυμάζει ο Αλμοδόβαρ, μιλά στη LiFO για το τι σημαίνει να ζεις ελεύθερα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
ΕΠΕΞ Φάνη, ψηλά το κεφάλι!

Βιβλίο / Φάνη, ψηλά το κεφάλι!

Το πρώτο βιβλίο του Φάνη Παπαδημητρίου είναι μια συγκινητική εξομολόγηση για το ατύχημα στα 19 του που τον καθήλωσε σε αμαξίδιο, την πάλη του με τον τζόγο και τον αγώνα που έδωσε να ξαναφτιάξει τη ζωή του «μετά το τσουνάμι που ήρθε και τα σάρωσε όλα».
M. HULOT
«Τι ωραίο πλιάτσικο!»: Όταν η «αργόσχολη» τάξη εργάζεται σκληρά για το Κακό

Το πίσω ράφι  / «Τι ωραίο πλιάτσικο!»: Όταν η «αργόσχολη» τάξη εργάζεται σκληρά για το Κακό

Πιστή στην κλασική μορφή του μυθιστορήματος, αλλά ταυτόχρονα ανατρεπτική και μεταμοντέρνα, η καυστική σάτιρα του Τζόναθαν Κόου για τη βρετανική άρχουσα τάξη των αρχών της δεκαετίας του ’90 διαβάζεται μονορούφι.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
ΕΠΕΞ Γυναικείες φωνές από διαφορετικά μέρη του κόσμου

Βιβλίο / Από τη Μαλαισία μέχρι το Μεξικό: 5 νέα βιλία που αξίζει να διαβάσετε

5 συγγραφείς από διαφορετικά σημεία του πλανήτη χαράζουν νέους δρόμους στη λογοτεχνία. Ανάμεσά τους, η Τζόχα Αλχάρθι που κέρδισε το Booker και η βραβευμένη με Πούλιτζερ Κριστίνα Ριβέρα Γκάρσα.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Ποιοι ήταν οι αληθινοί «σκλάβοι» της ηδονής στην Αρχαία Ρώμη;

Αρχαιολογία / Ποιοι ήταν οι αληθινοί «σκλάβοι» της ηδονής στην Αρχαία Ρώμη;

Η διακεκριμένη ιστορικός Mary Beard στο βιβλίο της «Οι Ρωμαίοι Αυτοκράτορες. Οι ηγεμόνες του αρχαίου ρωμαϊκού κόσμου», παρουσιάζει τη ζωή και το έργο των αυτοκρατόρων μέσα από ανεκδοτολογικές αφηγήσεις και συναρπαστικές λεπτομέρειες, που θυμίζουν απολαυστικό μυθιστόρημα. Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα κεφάλαια εστιάζει στον ρόλο των δούλων, τόσο στην καθημερινή ζωή όσο και στη σεξουαλική ζωή των Ρωμαίων αυτοκρατόρων.
M. HULOT

σχόλια

3 σχόλια
Μπορούν να συνεχίσουν με τα βιβλία του Πέρσι Τζάκσον. Δεν θεωρώ κακό να υπάρχει μία στιγμή χαλάρωσης κάθε βράδυ και μπορούν να τροποποιήσουν τη διαδικασία ώστε το παιδί α διαβάζει μόνο του ένα κεφάλαιο κάθε βράδυ το ίδιο και η μητέρα και να ανταλλάσσουν εντυπώσεις
Ευτυχώς για το παιδί που τελείωσε ο Χάρι Πότερ γιατί στα 11 σου είναι αδιανόητο να σου διαβάζει η μαμά σου παραμύθια κάθε βράδυ. Ας ευχηθούμε στο αγόρι καλή λευτεριά, Τι ίδιο και στη μητέρα.
Το λύσαμε αυτό το θέμα εμείς στην Ελλάδα. Συνεχίζεις με αυτοβιογραφία Αγγελόπουλου, κατά κόσμον γνωστός και ως Ντάνος. Την άνοδο ενός λαϊκού παιδιού. Ή αλλιώς την απίστευτη τύχη που μπορεί ξαφνικά να σου χαρίσει η ζωή (και που ομολογουμένως διαχειριστηκε σωστά και δεν ξέφυγε).