Βαρύς αποχωρισμός: Τι κάνεις όταν δεν έχει άλλο Χάρι Πότερ για να διαβάσεις με το παιδί σου;

Βαρύς αποχωρισμός: Τι κάνεις όταν δεν έχει άλλο Χάρι Πότερ για να διαβάσεις με το παιδί σου; Facebook Twitter
«Δεν ήταν απλά το διάβασμα ενός βιβλίου. Ήταν μια ιερή τελετουργία που κάναμε μαζί στο τέλος εκατοντάδων ημερών»
3

Ήμουν προετοιμασμένη για άλλους σημαντικούς σταθμούς στη ζωή του: τα πρώτα του βήματα, την πρώτη μέρα του νηπιαγωγείου, την πρώτη φορά που άφησε το χέρι μου καθώς περπατούσαμε μαζί στο δρόμο.

Προετοιμάζομαι ψυχολογικά και για αυτά που θα ακολουθήσουν και ελπίζω να ανταποκριθώ με την ίδια μακροθυμία και καρτερικότητα που επέδειξα στα προηγούμενα: την πρώτη μέρα στο γυμνάσιο, τον πρώτο έρωτα και την πρώτη ερωτική απογοήτευση, το πανεπιστήμιο...

Γιατί όμως δεν βρέθηκε κανείς να με προετοιμάσει για τον σπαραγμό μετά το τελείωμα και του τελευταίου Χάρι Πότερ;

Δεν αποτελεί είδηση αυτό για πολλούς γονείς – το τελευταίο βιβλίο εκδόθηκε το 2007. Για μένα όμως είναι φρέσκο και δυσβάσταχτο.

Εξερευνήσαμε μαζί έναν ολόκληρο κόσμο, καθώς ο Χάρι και οι φίλοι του εξελίχθηκαν κι αυτοί από εντεκάχρονα με διάπλατα μάτια σε νεαρούς ενήλικες που τα έχουν δει όλα.

Του διάβασα την τελευταία λέξη από το τελευταίο κεφάλαιο πριν από μερικά βράδια κι ακόμα νοιώθω έντονη τη στέρηση.

Όταν ξεκινήσαμε μαζί τα βιβλία πριν από τέσσερα χρόνια περίπου, ήταν ακόμα αρκετά μικροκαμωμένος και «συμπαγής» ώστε να κουλουριάζεται στην αγκαλιά μου ενώ του διάβαζα. Τώρα έχει γίνει πια ένα μεγάλο, βαρύ πλάσμα. Όταν καμιά φορά κάθεται στα πόδια μου –το κάνει κυρίως για πλάκα πλέον– μου κόβεται η αναπνοή.

Στο ενδιάμεσο διάστημα, εξερευνήσαμε μαζί έναν ολόκληρο κόσμο, καθώς ο Χάρι και οι φίλοι του εξελίχθηκαν κι αυτοί από εντεκάχρονα με διάπλατα μάτια σε νεαρούς ενήλικες που τα έχουν δει όλα.

Δεν ξέρω αν το έχουν προσέξουν και άλλοι, αλλά αυτή η Τζ. Κ. Ρόουλινγκ φαίνεται να το έχει με το γράψιμο. Το παιδί μου πέρασε πολλές ανυπόμονες ώρες περιμένοντας να διαβάσω ξανά και ξανά μια ιδιαίτερα ελκυστική φράση, ελπίζοντας να γίνει κολλητική η τόλμη της Ρόουλινγκ με το γράψιμο – και για τους δύο μας.

Οι ιστορίες της, καθηλωτικές, διαυγείς και προφητικές ενίοτε, έγιναν η σπίθα για πολλές συζητήσεις σχετικά με τον ρατσισμό, τον αυταρχισμό, την καλοσύνη και την αφοσίωση (τυφλή και μη) την ώρα που τον έβαζα για ύπνο.

Να είναι ευλογημένα αυτά τα βιβλία που μου έδωσαν την αφορμή να συζητήσω για τέτοια βαριά ζητήματα με ένα παιδί του δημοτικού.

Εκτός των άλλων, τα βιβλία βρίθουν δυνατών θηλυκών χαρακτήρων. Όχι μόνο η Ερμιόνη, που αποτελεί τη διανοητική και ηθική πυξίδα αυτού του σύμπαντος, αλλά και η αγαπημένη μου Λούνα Λάβγκουντ, ένα περίεργο κορίτσι που όμως νιώθει σίγουρη για τον εαυτό της – ψύχραιμη, οξυδερκής και απαθής στις επιτιμητικές ενίοτε κρίσεις των άλλων. Αργά ή γρήγορα, ο κόσμος αναγνωρίζει την αξία τέτοιων κοριτσιών.

Και βέβαια η Μόλι Ουέσλι, μητέρα όλων, που αποκαλύπτεται επίσης ως φοβερή μαχήτρια.

Σταδιακά, κατά την εξέλιξη της σειράς, εμφανίζονταν και κάποια «σκοτεινά» θέματα που κάποιες φορές με ανάγκαζαν να περιμένω για μήνες μεταξύ των βιβλίων, μέχρι να μου φανεί πιο έτοιμος να τα διαχειριστεί ο μικρός ακροατής μου.

Είναι συχνά ιδιαίτερα σκληρή η βία που εξαπολύουν ο Λόρδος Βόλντεμορτ και οι υποτακτικοί του. Φριχτά πράγματα συμβαίνουν σε καλούς χαρακτήρες, ενώ ξανά και ξανά οι μικροί αναγνώστες έρχονται αντιμέτωποι με έναν εγκόσμιο πόνο. Όλα αυτά πρέπει να εξηγηθούν με κάποιο τρόπο.

Προσπάθησα. Πραγματικά προσπάθησα. Κάποιες φορές όμως, δεν υπάρχουν απαντήσεις, δεν υπάρχει τρόπος να προκύψει καλό από το κακό, και το μόνο που μπορείς να προσφέρεις είναι κάποια παραλλαγή της σοφής συμβουλής του Ντάμπλντορ: «Μη λυπάσαι τους νεκρούς, Χάρι. Να λυπάσαι τους ζωντανούς, και πιο πολύ από όλους, αυτούς που ζουν χωρίς αγάπη».

Κάποιες φορές όμως ήμουν απαρηγόρητη, έβαζα τα κλάματα και δεν μπορούσα να συνεχίσω το διάβασμα.


«Ένα βιβλίο είναι μόνο, βρε μαμά» με καθησύχαζε ο ανυπόμονος και ντροπιασμένος, εδώ που τα λέμε, γιος μου.

Δεν ήταν όμως μόνο ένα βιβλίο. Ήταν μια ιερή τελετουργία που κάναμε μαζί στο τέλος εκατοντάδων ημερών. Όταν είχαμε –ο ένας από μας ή και οι δύο– μια άσχημη μέρα, ξέραμε ότι μας περιμένει τουλάχιστον αυτή η απόκοσμη χαλάρωση στο τέλος της.

Εντάξει, ξέρω ότι δεν ήρθε αναγκαστικά το τέλος. Πολλοί φίλοι μου προτείνουν άλλα βιβλία για να συνεχίσουμε αυτό το τελετουργικό μας.

Ας είμαστε ρεαλιστές όμως. Πόσο θα αντέξει κι αυτός να κάθομαι να του διαβάζω; Κοντεύει έντεκα, σε ηλικία δηλαδή που μπορεί να γίνει δεκτός στη Σχολή Χόγκουαρτς και να ξεκινήσει την πορεία για να γίνει άντρας.

Με στοιχεία από το άρθρο "Leaving Harry Potter behind" της δημοσιογράφου της Boston Globe, Yvonne Abraham

 

Βιβλίο
3

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Το πίσω ράφι/ Εμανουέλ Καρέρ «Ένα ρωσικό μυθιστόρημα»

Το πίσω ράφι / Ένα επτασφράγιστο μυστικό που προκάλεσε αμηχανία και πάταγο

Προκλητικός, ωμός, συχνά σοκαριστικός, ο Εμανουέλ Καρέρ εξερευνά στο «Ένα ρωσικό μυθιστόρημα» το οικογενειακό του παρελθόν, φέρνοντας σε δύσκολη θέση ακόμα και τα πιο κοντινά του πρόσωπα.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Ζυμώνοντας ψωμί και ταριχεύοντας έναν νεκρό στην αρχαία Αίγυπτο

Αναγνώσεις / Ζυμώνοντας ψωμί και ταριχεύοντας έναν νεκρό στην αρχαία Αίγυπτο

Πώς ήταν η ζωή στην αρχαία Αίγυπτο; Ένας Αμερικανός αρχαιολόγος περιγράφει το 24ωρο των ανθρώπων κάθε ιδιότητας και κοινωνικής τάξης στις Θήβες της αρχαίας Αιγύπτου μέσα από ιστορίες που θα μπορούσαν να είναι αληθινές.
THE LIFO TEAM
Ανί Ερνό: «Όπως η σεξουαλική επιθυμία, έτσι και η μνήμη δεν σταματά ποτέ»

Βιβλίο / Ανί Ερνό: «Όπως η σεξουαλική επιθυμία, έτσι και η μνήμη δεν σταματά ποτέ»

Η Γαλλίδα συγγραφέας που τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας γεφυρώνει, με τη μυθιστορηματοποίηση της μνήμης, τη μεγάλη λογοτεχνία, από τον Μαρσέλ Προυστ μέχρι τον σύγχρονό μας Εντουάρ Λουί. Γεννήθηκε σαν σήμερα το 1940.
ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗΣ
ΕΠΕΞΕΡΓ. Παύλος Μεθενίτης «Αμανίτα μουσκάρια»

Το πίσω ράφι / Όταν μια ολόκληρη διμοιρία ανταρτών ξεκληρίστηκε από παραισθησιογόνα μανιτάρια

Στηριγμένο σε πραγματικά γεγονότα, το μυθιστόρημα «Αμανίτα μουσκάρια» του Παύλου Μεθενίτη εξερευνά το ζήτημα των ουσιών ως καταφύγιο αλλά και ως καταστροφή, και μας παρασύρει σ’ ένα ταξίδι ποτισμένο από την ελληνική πραγματικότητα, παραμονές της οικονομικής κρίσης.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Arsenale: Το πιο απρόσμενο βιβλιοπωλείο των Κυκλάδων φτιάχτηκε στην Ανάφη

Βιβλίο / Arsenale: Το πιο απρόσμενο βιβλιοπωλείο των Κυκλάδων φτιάχτηκε στην Ανάφη

Σε ένα νησί που μετρά λιγότερους από 300 μόνιμους κατοίκους, ένα παλιό καραβόσπιτο μεταμορφώθηκε σε ένα καταφύγιο πολιτισμού γεμάτο βιβλία, μουσικές και μικρούς θησαυρούς.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μαρκ Τουέιν, «Οι περιπέτειες του Χακ Φιν»

Το πίσω ράφι / Το μυθιστόρημα του Μαρκ Τουέιν που έθαψαν οι κριτικοί και το αποθέωσε ο Χέμινγουεϊ

Στις «Περιπέτειες του Χακ Φιν» ο Μαρκ Τουέιν έπλασε τον πιο ελεύθερο ήρωα της αμερικανικής λογοτεχνίας, που αρνήθηκε τους κανόνες της κοινωνίας του και ένωσε την τύχη του με έναν σκλάβο δραπέτη.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Ο Σάχης του Ιράν και η Αμερική που δεν μπορούσε να φανταστεί την ζωή χωρίς αυτόν

Βιβλίο / Ο Σάχης του Ιράν και η Αμερική που δεν μπορούσε να φανταστεί τη ζωή χωρίς αυτόν

Ένα νέο βιβλίο με τίτλο «Βασιλεύς των Βασιλέων», όπως αποκαλούσε τον εαυτό του ο Ρεζά Παχλαβί, εστιάζει στις διαδοχικές κυβερνήσεις των ΗΠΑ που «αποδέχτηκαν πρόθυμα τις φαντασιώσεις του, τόσο για τον εαυτό του όσο και για τη χώρα του».
THE LIFO TEAM
Γωγώ Ατζολετάκη: «Οι άνθρωποι της τρίτης ηλικίας δεν είναι “ληγμένα προϊόντα”»

Βιβλίο / Γωγώ Ατζολετάκη: «Οι άνθρωποι της τρίτης ηλικίας δεν είναι “ληγμένα προϊόντα”»

Σταρ Ελλάς στα νιάτα της, διακρίθηκε ως ηθοποιός, θιασάρχης, ραδιοφωνική παραγωγός, δοκιμάστηκε επίσης στη συγγραφή έχοντας κυκλοφορήσει μέχρι τώρα επτά βιβλία μαζί με το πρόσφατο «Η τρίτη άνοιξη» (εκδ. Επίμετρο), που έδωσε και το έναυσμα γι’ αυτήν τη συνέντευξη.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
O Δημήτρης Γκιώνης, οι ένδοξες μέρες της «Ελευθεροτυπίας» και το σημερινό μιντιακό σούπερ μάρκετ

Οι Αθηναίοι / O Δημήτρης Γκιώνης, οι ένδοξες μέρες της «Ελευθεροτυπίας» και το σημερινό μιντιακό σούπερ μάρκετ

Ο 81χρονος δημοσιογράφος και συγγραφέας που για δεκαετίες διηύθηνε τις πολιτιστικές σελίδες της Ελευθεροτυπίας, αφηγείται τη συναρπαστική καριέρα του στη LiFO
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Κλαίρη Μιτσοτάκη: «Η αξιοπρέπεια και η φιλία είναι τα θεμέλια της ζωής μας»

Βιβλίο / Κλαίρη Μιτσοτάκη: «Η αξιοπρέπεια και η φιλία είναι τα θεμέλια της ζωής μας»

Η σπουδαία μεταφράστρια, που έχει αφιερώσει μεγάλο μέρος της δουλειάς της στον Μαρσέλ Προυστ, μας ξεναγεί στον πολύπλοκο κόσμο του και εκφράζει τον θυμό της για την πανταχού παρούσα απάτη της εποχής μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Η αλήθεια για τον «Συνταγματάρχη» Πάρκερ, τον διαβόητο μάνατζερ του Έλβις Πρίσλεϊ

Βιβλίο / Η αλήθεια για τον «Συνταγματάρχη» Πάρκερ, τον διαβόητο μάνατζερ του Έλβις Πρίσλεϊ

Ένα νέο βιβλίο με τίτλο «Ο Συνταγματάρχης και ο Βασιλιάς» εξερευνά τη συναρπαστική ζωή ενός ακούραστου κομπιναδόρου που προσπαθούσε απεγνωσμένα να ανακαλύψει εκ νέου τον εαυτό του.
THE LIFO TEAM
Γνώριζαν ή όχι οι Γερμανοί για τα εγκλήματα του Χίτλερ;

Βιβλίο / Γνώριζαν ή όχι οι Γερμανοί για τα εγκλήματα του Χίτλερ;

Πότε ακριβώς χάθηκε ο πόλεμος για τον Άξονα; Ποια ήταν η πιο σημαντική μάχη του πολέμου; Πόσο «συμμέτοχος» ήταν ο Γερμανικός λαός στο ολοκαύτωμα; Σ’ αυτά τα ερωτήματα επιχειρεί να απαντήσει μια νέα ογκώδης έκδοση με τίτλο «Η συνολική ιστορία του Β' Παγκοσμίου Πολέμου».
THE LIFO TEAM
Αudiobooks: Αντί να διαβάσεις το νέο βιβλίο της Σάλι Ρούνεϊ, το ακούς

Βιβλίο / Αudiobooks: Αντί να διαβάσεις το νέο βιβλίο της Σάλι Ρούνεϊ, το ακούς

Είναι νωρίς να πούμε πως αυτά τα ηχητικά λογοτεχνικά αρχεία μπορούν να αντικαταστήσουν το βιβλίο. Είναι όμως μια υπέροχη λύση για όσους θέλουν να διαβάσουν αλλά δεν έχουν χρόνο ή έχουν μπλοκάρει με το κανονικό διάβασμα.
ΙΩΑΝΝΑ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ

σχόλια

3 σχόλια
Μπορούν να συνεχίσουν με τα βιβλία του Πέρσι Τζάκσον. Δεν θεωρώ κακό να υπάρχει μία στιγμή χαλάρωσης κάθε βράδυ και μπορούν να τροποποιήσουν τη διαδικασία ώστε το παιδί α διαβάζει μόνο του ένα κεφάλαιο κάθε βράδυ το ίδιο και η μητέρα και να ανταλλάσσουν εντυπώσεις
Ευτυχώς για το παιδί που τελείωσε ο Χάρι Πότερ γιατί στα 11 σου είναι αδιανόητο να σου διαβάζει η μαμά σου παραμύθια κάθε βράδυ. Ας ευχηθούμε στο αγόρι καλή λευτεριά, Τι ίδιο και στη μητέρα.
Το λύσαμε αυτό το θέμα εμείς στην Ελλάδα. Συνεχίζεις με αυτοβιογραφία Αγγελόπουλου, κατά κόσμον γνωστός και ως Ντάνος. Την άνοδο ενός λαϊκού παιδιού. Ή αλλιώς την απίστευτη τύχη που μπορεί ξαφνικά να σου χαρίσει η ζωή (και που ομολογουμένως διαχειριστηκε σωστά και δεν ξέφυγε).