Τίποτα περιττό, μόνο αγάπη

Τίποτα περιττό, μόνο αγάπη Facebook Twitter
0

#quote#Ο πυρήνας της ομάδας ΑΣΙΠΚΑ -που στα ρωσικά σημαίνει λάθος- αποτελείται από δύο νέους ανθρώπους, την ηθοποιό Ειρήνη Δράκου και τον ηθοποιό-σκηνοθέτη Δημήτρη Μπίτο. Έχοντας στο ενεργητικό τους ήδη μια σειρά παραστάσεων στις οποίες έχουν ουσιαστικά καταργήσει όλους τους «αποδεκτούς» κανόνες της θεατρικής σύμβασης, προχωρούν την έρευνά τους και στη θεατρική πράξη, επινοώντας συνεχώς νέους κανόνες. Εν προκειμένω, μέρος της προετοιμασίας για την Αντιγόνη που θα παρουσιάσουν στη Μικρή Επίδαυρο στις 20 και 21 Ιουλίου ήταν η παραμονή τους στη Νίσυρο. Η Δράκου, που θα ερμηνεύσει τον ομώνυμο ρόλο, εξηγεί: «Αφήνουμε πολύ χώρο στη δουλειά μας στο λάθος - άλλωστε, γι’ αυτό ονομάσαμε την ομάδα μας έτσι. Αυτό που νοείται ως αλήθεια σε καθημερινό αλλά και σε φιλοσοφικό επίπεδο πάντα προηγείται κι εμείς επόμαστε. Είναι συστατικό της εμπειρίας και της διαδικασίας της θεατρικής πράξης, διαφορετικά δεν μαθαίνεις, δεν υπάρχει εξελικτική διαδικασία. Στις πρόβες, στο νησί, υπήρχε ένας πρωταρχικός κανόνας κι αυτός ήταν η σιωπή. Ένα είδος αφαίρεσης απ’ οτιδήποτε περιττό». Για τις ανάγκες της Αντιγόνης έχει συγκεντρωθεί μια ενδιαφέρουσα ομάδα που απαρτίζεται από ιδιοσυγκρασιακούς ηθοποιούς, όπως ο Τάκης Μόσχος και ο Γιώργος Συμεωνίδης, αλλά και από τη Ρηνιώ Κυριαζή, τον Αντώνη Τσίλλερ, τον Χρήστο Σουγάρη και τον Αλέξανδρο Τούντα. Ο Μπίτος προσθέτει: «Υπάρχουν, καταρχάς, η ανάγκη για επαφή και οι προθέσεις μιας συνάντησης να αναπαράξουν κάτι καινούργιο και όχι το αναμενόμενο.

 

Η δουλειά που κάνω στο θέατρο αφορά το εδώ και το τώρα, χωρίς να είναι τίποτα προκαθορισμένο και φτιαγμένο, πράγμα πολύ επικίνδυνο. Ίσως αυτό που κάνω, με την έννοια του ρυθμού και του φτιαξίματος, να μην είναι καν θέατρο αλλά ζωή σε έκθεση. Μια επινοημένη συνάντηση ηθοποιών». Η Ειρήνη Δράκου, εν τω μεταξύ, ενώ ετοιμαζόταν να ερμηνεύσει τον απαιτητικό και συγκινησιακά φορτισμένο ρόλο, έμεινε έγκυος. Πώς θα αντιμετωπίσει μια τέτοια συνθήκη; «Η πρώτη συνάντηση που επιδιώκουμε είναι με τον εαυτό μας. Στην καθημερινότητά μας έχουμε αποκτήσει αυτοματισμούς στο πλαίσιο της κοινωνικής μας συμπεριφοράς και για να πεταχτεί όλο αυτό χρειάζεται φοβερή αντίσταση. Αυτό που κάνουμε με τον Δημήτρη ως ομάδα είναι να μαλακώνουμε εσωτερικά ώστε να αντιστεκόμαστε, αφήνοντας λίγο χώρο στον εαυτό μας να μας εκπλήξει με κάτι καινούργιο. Δίνουμε μεγάλη έμφαση στις αισθήσεις, οπότε, με αφορμή την εγκυμοσύνη μου, που προφανώς δεν μου επιτρέπει να τρανταχτώ, όλη η δουλειά που έχουμε κάνει είναι τόσο απελευθερωτική, ώστε να μου επιτρέπεται να συναντήσω την ερμηνεία και τον εαυτό μου σε οποιαδήποτε φόρμα. Το σώμα μου έχει αποκτήσει άπειρες δυνατότητες».

 

Η μετάφραση της παράστασης είναι του Μίνωα Βολανάκη και ο Μπίτος εξηγεί τους λόγους που την επέλεξε: «Θεωρώ ότι είναι η πιο ποιητική μετάφραση της Αντιγόνης που κυκλοφορεί. Η πιο νευρώδης για ένα έργο που έχει νεύρο και παλμό πάνω απ’ το συνηθισμένο - και ο Βολανάκης τα έχει πιάσει αυτά τα στοιχεία. Είναι πολύ κοντά στον τρόπο που θέλω να προχωρήσει η παράσταση. Σίγουρα δεν με ενδιαφέρει μια ακαδημαϊκή παράσταση, αλλά ούτε και η πειραματική. Δεν είναι work in progress. Είναι μια ολοκληρωμένη πρόταση, με τον τρόπο όμως που εγώ αντιλαμβάνομαι το θέατρο, που είναι ένας τρόπος καθαρά βιωματικός. Νομίζω ότι τόσο το θέατρο όσο και τη ζωή τα συναντάς μόνο όταν τα βιώνεις. Δεν συναντάς τον άνθρωπο θεωρητικά. Αυτό είναι το στοιχείο του “εδώ και τώρα” που θα υπάρχει στην παράσταση». Έχει επιρροές ως σκηνοθέτης; «Μου αρέσουν πολύ οι παραστάσεις του Τσάντεκ και του Βαρλικόφσκι, αλλά δεν θα έλεγα ότι με έχουν επηρεάσει στη δουλειά μου. Οι παραστάσεις μου χαρακτηρίζονται από ένα συναίσθημα βαλκάνιο, όχι ευρωπαϊκό.

 

Στην Αντιγόνη, ας πούμε, συναντιούνται μουσικά ο Ψαραντώνης, ο Μπλέιν Ρέινινγκερ και το πολυφωνικό σχήμα Διώνη, που είναι από την Ήπειρο. Πρόκειται για μια παράσταση περισσότερο κοντά στο πνεύμα της ταινίας Γκάτζο Ντίλο». Και τα θέματα που θέτει ο Σοφοκλής, η ύβρις της εξουσίας, η κατάλυση και η σύγκρουση με αρχετυπικούς νόμους πού συναντιούνται;

Η Ειρήνη Δράκου παίρνει τον λόγο: «Η παράσταση που εμείς ετοιμάζουμε υποστηρίζει μια αίσθηση εντελώς ερωτική. Αυτό που προσπαθεί να φέρει η Αντιγόνη στο έργο λέγεται αγάπη, ως επαναστατική πράξη απέναντι στο εδώ και το τώρα, απέναντι στο κράτος και σε αυτή την ισχυρή δομή του συστήματος και των νόμων. Γιατί οι νόμοι προηγούνται μέσα μας και γύρω μας, στη φύση, και τους αγνοούμε. Οι άνθρωποι της υπαίθρου κουβαλάνε αρχετυπικούς νόμους μέσα από την παράδοσή τους. Οι τελετές το εκφράζουν πολύ αυτό. Το στοιχείο της τελετής είναι επίσης σημαντικό και μέσα από αυτές τις μουσικές ενισχύεται και ανακαλείται, κόντρα σε όλα τα ξένα στοιχεία που απαντά στα αστικά κέντρα κυρίως – σιγά-σιγά κατακλύζει και την ύπαιθρο. Το άλλο στοιχείο, του θανάτου, που σφραγίζει το τέλος του έργου, έχει μια κυκλικότητα που συναντάμε στη φύση. Αν υποθέσουμε ότι η Αντιγόνη μπορεί να είναι οποιοσδήποτε, ένα άτομο που ξεκινάει ως Αντιγόνη, αλλά τελειώνει ως Κρέοντας, στην ουσία είναι το ίδιο άτομο.

Η Αντιγόνη “γεννάει” τον Κρέοντα, μετατοπίζεται με καταλύτη την ίδια». Ο σκηνοθέτης, πάντως, κρατάει κι ένα μυστικό-έκπληξη. Την παράσταση θα συνοδεύσουν επί σκηνής σαράντα παιδάκια.

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Γιάννης Χουβαρδάς: «Το κοινό που έρχεται να σε δει είναι ο καθρέφτης σου»

Θέατρο / Γιάννης Χουβαρδάς: «Το κοινό που έρχεται να σε δει είναι ο καθρέφτης σου»

Ο κορυφαίος Έλληνας σκηνοθέτης διασκευάζει φέτος τις τραγωδίες του Οιδίποδα σε ένα ενιαίο έργο και μιλά στη LiFO, για το πώς η μοίρα είναι μια παρεξηγημένη έννοια, ενώ σχολιάζει το αφήγημα περί «καθαρότητας» της Επιδαύρου, καθώς και τις ακραίες αντιδράσεις που έχει δεχθεί από το κοινό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΓΙΑ 28 ΜΑΙΟΥ Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Θέατρο / Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Σαν σήμερα, το 1943, γεννήθηκε η Ελληνίδα σοπράνο που διέπρεψε για μια ολόκληρη δεκαετία στην Ευρώπη και την Αμερική, αλλά κάηκε εξαιτίας μιας σειράς ιδιαίτερα απαιτητικών ρόλων, τους οποίους ερμήνευσε πολύ νωρίς. Ο κόντρα τενόρος Άρης Χριστοφέλλης, ένας από τους λίγους στην Ελλάδα που γνωρίζουν σε βάθος την πορεία της, περιγράφει την άνοδο και την πτώση της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Θέατρο / Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Από τους Αγίους Σαράντα της Αλβανίας μέχρι τη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, η ζωή του βραβευμένου ηθοποιού, τραγουδιστή και σεναριογράφου είναι μια διαρκής προσπάθεια συμφιλίωσης με την απώλεια. Η παράσταση «Μια άλλη Θήβα» τον καθόρισε, ενώ ο ρόλος του στο «Brokeback Mountain» τού έσβησε κάθε ομοφοβικό κατάλοιπο. Δηλώνει πως αυτό που τον ενοχλεί βαθιά είναι η αδράνεια απέναντι σε όσα συμβαίνουν γύρω μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μιχαήλ Μαρμαρινός: Το έπος μάς έμαθε να αναπνέουμε ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΑΡΚΕΤΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ

Θέατρο / Μιχαήλ Μαρμαρινός: «Από μια κοινωνία της αιδούς, γίναμε μια κοινωνία της ξεδιαντροπιάς»

Με τη νέα του παράσταση, ο Μιχαήλ Μαρμαρινός επιστρέφει στην Οδύσσεια και στον Όμηρο και διερευνά την έννοια της φιλοξενίας. Αναλογίζεται το «απύθμενο θράσος» της εποχής μας, εξηγεί τη στενή σχέση του έπους με το βίωμα και το θαύμα που χάσαμε και παραμένει σχεδόν σιωπηλός για τη νέα του θέση ως καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Θέατρο / 13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Τέχνη με φαντασία, αστείρευτη δημιουργία, πρωτοποριακές προσεγγίσεις: ένα επετειακό, εορταστικό, πολυσυλλεκτικό πρόγραμμα για τα 70 χρόνια του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου μέσα από 83 επιλογές από το θέατρο, τη μουσική και τον χορό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κυνηγώντας τον χαμένο χρόνο σε ένα έργο για την εξουσία

Θέατρο / «Δελφίνοι ή Καζιμίρ και Φιλιντόρ»: Ένα έργο για τη μόνιμη ήττα μας από τον χρόνο

Ο Θωμάς Μοσχόπουλος σκηνοθετεί και γράφει ένα έργο-παιχνίδι, εξετάζοντας τις σχέσεις εξουσίας, τον δημιουργικό αντίλογο και τη μάταιη προσπάθεια να ασκήσουμε έλεγχο στη ζωή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΧΛΟΗ ΟΜΠΟΛΕΝΣΚΙ: Σκηνογράφος-ενδυματολόγος του θεάτρου και της όπερας

Οι Αθηναίοι / Χλόη Ομπολένσκι: «Τι είναι ένα θεατρικό έργο; Οι δυνατότητες που δίνει στους ηθοποιούς»

Ξεκίνησε την καριέρα της ως βοηθός της Λίλα ντε Νόμπιλι, υπήρξε φίλη του Γιάννη Τσαρούχη, συνεργάστηκε με τον Κάρολο Κουν και τον Λευτέρη Βογιατζή, δούλεψε με τον Φράνκο Τζεφιρέλι και, για περισσότερο από 20 χρόνια, με τον Πίτερ Μπρουκ. Η διεθνούς φήμης σκηνογράφος και ενδυματολόγος Χλόη Ομπολένσκι υπογράφει τα σκηνικά και τα κοστούμια στην «Τουραντότ» του Πουτσίνι και αφηγείται τη ζωή της στη LiFO.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Φάουστ» του Άρη Μπινιάρη, ένα μιούζικαλ από την Κόλαση

Θέατρο / Φάουστ: Ένα μιούζικαλ από την κόλαση

«Ζήσε! Μας λέει ο θάνατος, ζήσε!», είναι το ρεφρέν του τραγουδιού που επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά, εν μέσω ομαδικών βακχικών περιπτύξεων – Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για την παράσταση «Φάουστ» του Γκαίτε σε σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη στο Εθνικό Θέατρο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Αριάν Μνουσκίν τα βάζει με τους δράκους της Ιστορίας

Θέατρο / Η Αριάν Μνουσκίν τα βάζει με τους δράκους της Ιστορίας

Η μεγάλη προσωπικότητα του ευρωπαϊκού θεάτρου Αριάν Μνουσκίν επιστρέφει στο Φεστιβάλ Αθηνών με το Θέατρο του Ήλιου για να μιλήσουν για τα τέρατα της Ιστορίας που παραμονεύουν πάντα και απειλούν τον ελεύθερο κόσμο. Με αφορμή την παράσταση που αποθεώνει τη σημασία του λαϊκού θεάτρου στην εποχή μας μοιραζόμαστε την ιστορία της ζωής και της τέχνης της, έννοιες άρρηκτα συνδεδεμένες, που υπηρετούν με πάθος την πρωτοπορία, την εγγύτητα που δημιουργεί η τέχνη και τη μεγαλειώδη ουτοπία.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ Νίκος Χατζόπουλος

Νίκος Χατζόπουλος / «Αν σκέφτεσαι μόνο το ταμείο, κάποια στιγμή το ταμείο θα πάψει να σκέφτεται εσένα»

Ο Νίκος Χατζόπουλος έχει διανύσει μια μακρά πορεία ως ηθοποιός, σκηνοθέτης, μεταφραστής και δάσκαλος υποκριτικής. Μιλά στη LIFO για το πόσο έχει αλλάξει το θεατρικό τοπίο σήμερα, για τα πρόσφατα περιστατικά λογοκρισίας στην τέχνη, καθώς και για τις προσεχείς συνεργασίες του με τον Γιάννη Χουβαρδά και τον Ακύλλα Καραζήση.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τι θα δούμε φέτος στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας;

Χορός / Τι θα δούμε φέτος στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας;

Maguy Marin, Χρήστος Παπαδόπουλος, Damien Jalet, Omar Rajeh και άλλα εμβληματικά ονόματα του χορού πρωταγωνιστούν στις 20 παραστάσεις του φετινού προγράμματος του 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, που θα πραγματοποιηθεί από τις 18-27 Ιουλίου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Μια άλλη Θήβα»: Η πιο αθόρυβη επιτυχία της θεατρικής Αθήνας

The Review / «Μια άλλη Θήβα»: Η παράσταση-φαινόμενο που ξεπέρασε τους 100.000 θεατές

O Χρήστος Παρίδης συνομιλεί με τη Βένα Γεωργακοπούλου για την θεατρική παράσταση στο Θεάτρο του Νέου Κόσμου, σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, που διανύει πλέον την τρίτη της σεζόν σε γεμάτες αίθουσες. Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας της; Το ίδιο το έργο ή οι δύο πρωταγωνιστές, ο Θάνος Λέκκας και ο Δημήτρης Καπουράνης, που καθήλωσαν το κοινό;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Θέατρο / «Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Η Μαρία Πρωτόπαππα σκηνοθετεί την «Ανδρομάχη» στην Επίδαυρο, με άντρες ηθοποιούς στους γυναικείους ρόλους, εξερευνώντας τις πολιτικές και ηθικές διαστάσεις του έργου του Ευριπίδη. Η δημοκρατία, η ελευθερία, η ηθική και η ευθύνη ηγετών και πολιτών έρχονται σε πρώτο πλάνο σε μια πολιτική και κοινωνική τραγωδία με πολυδιάστατη δομή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η «Χρυσή Εποχή»

Αποστολή στο Νόβι Σαντ / Κωνσταντίνος Ρήγος: «Ήθελα ένα υπέροχο πάρτι όπου όλοι είναι ευτυχισμένοι»

Στη νέα παράσταση του Κωνσταντίνου Ρήγου «Χρυσή Εποχή», μια συμπαραγωγή της ΕΛΣ με το Φεστιβάλ Χορού Βελιγραδίου, εικόνες από μια καριέρα 35 ετών μεταμορφώνονται ‒μεταδίδοντας τον ηλεκτρισμό και την ενέργειά τους‒ σε ένα ολόχρυσο ξέφρενο πάρτι.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
CHECK Απόπειρες για τη ζωή της: Ψάχνοντας την αλήθεια για τις υπέροχες, βασανισμένες γυναίκες και τις τραγικές εμπειρίες τους

Θέατρο / Η βάρβαρη εποχή που ζούμε σε μια παράσταση

Ο Μάρτιν Κριμπ στο «Απόπειρες για της ζωή της» που ανεβαίνει στο Θέατρο Θησείον σκιαγραφεί έναν κόσμο όπου κυριαρχεί ο πόλεμος, ο θάνατος, η καταπίεση, η τρομοκρατία, η φτώχεια, ο φασισμός, αλλά και ο έρωτας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
To νόημα τού να ανεβάζεις Πλάτωνα στην εποχή του ΤikTok

Άννα Κοκκίνου / To νόημα τού να ανεβάζεις το Συμπόσιο του Πλάτωνα στην εποχή του tinder

Η Άννα Κοκκίνου στη νέα της παράσταση αναμετριέται με το «Συμπόσιο» του Πλάτωνα και τις πολλαπλές όψεις του Έρωτα. Εξηγεί στη LiFO για ποιον λόγο επέλεξε να ανεβάσει το αρχαίο φιλοσοφικό κείμενο, πώς το προσέγγισε δραματουργικά και κατά πόσο παραμένουν διαχρονικά τα νοήματά του.
M. HULOT
«Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Θέατρο / «Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Η παράσταση TERAΣ διερευνά τις queer ταυτότητες και τα οικογενειακά τραύματα, μέσω της εμπειρίας της αναγκαστικής μετανάστευσης. Μπορεί τελικά ένα μέλος της ΛΟΑΤΚΙΑ+ κοινότητας να ζήσει ελεύθερα σε ένα μικρό νησί;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ