Τίποτα περιττό, μόνο αγάπη

Τίποτα περιττό, μόνο αγάπη Facebook Twitter
0

#quote#Ο πυρήνας της ομάδας ΑΣΙΠΚΑ -που στα ρωσικά σημαίνει λάθος- αποτελείται από δύο νέους ανθρώπους, την ηθοποιό Ειρήνη Δράκου και τον ηθοποιό-σκηνοθέτη Δημήτρη Μπίτο. Έχοντας στο ενεργητικό τους ήδη μια σειρά παραστάσεων στις οποίες έχουν ουσιαστικά καταργήσει όλους τους «αποδεκτούς» κανόνες της θεατρικής σύμβασης, προχωρούν την έρευνά τους και στη θεατρική πράξη, επινοώντας συνεχώς νέους κανόνες. Εν προκειμένω, μέρος της προετοιμασίας για την Αντιγόνη που θα παρουσιάσουν στη Μικρή Επίδαυρο στις 20 και 21 Ιουλίου ήταν η παραμονή τους στη Νίσυρο. Η Δράκου, που θα ερμηνεύσει τον ομώνυμο ρόλο, εξηγεί: «Αφήνουμε πολύ χώρο στη δουλειά μας στο λάθος - άλλωστε, γι’ αυτό ονομάσαμε την ομάδα μας έτσι. Αυτό που νοείται ως αλήθεια σε καθημερινό αλλά και σε φιλοσοφικό επίπεδο πάντα προηγείται κι εμείς επόμαστε. Είναι συστατικό της εμπειρίας και της διαδικασίας της θεατρικής πράξης, διαφορετικά δεν μαθαίνεις, δεν υπάρχει εξελικτική διαδικασία. Στις πρόβες, στο νησί, υπήρχε ένας πρωταρχικός κανόνας κι αυτός ήταν η σιωπή. Ένα είδος αφαίρεσης απ’ οτιδήποτε περιττό». Για τις ανάγκες της Αντιγόνης έχει συγκεντρωθεί μια ενδιαφέρουσα ομάδα που απαρτίζεται από ιδιοσυγκρασιακούς ηθοποιούς, όπως ο Τάκης Μόσχος και ο Γιώργος Συμεωνίδης, αλλά και από τη Ρηνιώ Κυριαζή, τον Αντώνη Τσίλλερ, τον Χρήστο Σουγάρη και τον Αλέξανδρο Τούντα. Ο Μπίτος προσθέτει: «Υπάρχουν, καταρχάς, η ανάγκη για επαφή και οι προθέσεις μιας συνάντησης να αναπαράξουν κάτι καινούργιο και όχι το αναμενόμενο.

 

Η δουλειά που κάνω στο θέατρο αφορά το εδώ και το τώρα, χωρίς να είναι τίποτα προκαθορισμένο και φτιαγμένο, πράγμα πολύ επικίνδυνο. Ίσως αυτό που κάνω, με την έννοια του ρυθμού και του φτιαξίματος, να μην είναι καν θέατρο αλλά ζωή σε έκθεση. Μια επινοημένη συνάντηση ηθοποιών». Η Ειρήνη Δράκου, εν τω μεταξύ, ενώ ετοιμαζόταν να ερμηνεύσει τον απαιτητικό και συγκινησιακά φορτισμένο ρόλο, έμεινε έγκυος. Πώς θα αντιμετωπίσει μια τέτοια συνθήκη; «Η πρώτη συνάντηση που επιδιώκουμε είναι με τον εαυτό μας. Στην καθημερινότητά μας έχουμε αποκτήσει αυτοματισμούς στο πλαίσιο της κοινωνικής μας συμπεριφοράς και για να πεταχτεί όλο αυτό χρειάζεται φοβερή αντίσταση. Αυτό που κάνουμε με τον Δημήτρη ως ομάδα είναι να μαλακώνουμε εσωτερικά ώστε να αντιστεκόμαστε, αφήνοντας λίγο χώρο στον εαυτό μας να μας εκπλήξει με κάτι καινούργιο. Δίνουμε μεγάλη έμφαση στις αισθήσεις, οπότε, με αφορμή την εγκυμοσύνη μου, που προφανώς δεν μου επιτρέπει να τρανταχτώ, όλη η δουλειά που έχουμε κάνει είναι τόσο απελευθερωτική, ώστε να μου επιτρέπεται να συναντήσω την ερμηνεία και τον εαυτό μου σε οποιαδήποτε φόρμα. Το σώμα μου έχει αποκτήσει άπειρες δυνατότητες».

 

Η μετάφραση της παράστασης είναι του Μίνωα Βολανάκη και ο Μπίτος εξηγεί τους λόγους που την επέλεξε: «Θεωρώ ότι είναι η πιο ποιητική μετάφραση της Αντιγόνης που κυκλοφορεί. Η πιο νευρώδης για ένα έργο που έχει νεύρο και παλμό πάνω απ’ το συνηθισμένο - και ο Βολανάκης τα έχει πιάσει αυτά τα στοιχεία. Είναι πολύ κοντά στον τρόπο που θέλω να προχωρήσει η παράσταση. Σίγουρα δεν με ενδιαφέρει μια ακαδημαϊκή παράσταση, αλλά ούτε και η πειραματική. Δεν είναι work in progress. Είναι μια ολοκληρωμένη πρόταση, με τον τρόπο όμως που εγώ αντιλαμβάνομαι το θέατρο, που είναι ένας τρόπος καθαρά βιωματικός. Νομίζω ότι τόσο το θέατρο όσο και τη ζωή τα συναντάς μόνο όταν τα βιώνεις. Δεν συναντάς τον άνθρωπο θεωρητικά. Αυτό είναι το στοιχείο του “εδώ και τώρα” που θα υπάρχει στην παράσταση». Έχει επιρροές ως σκηνοθέτης; «Μου αρέσουν πολύ οι παραστάσεις του Τσάντεκ και του Βαρλικόφσκι, αλλά δεν θα έλεγα ότι με έχουν επηρεάσει στη δουλειά μου. Οι παραστάσεις μου χαρακτηρίζονται από ένα συναίσθημα βαλκάνιο, όχι ευρωπαϊκό.

 

Στην Αντιγόνη, ας πούμε, συναντιούνται μουσικά ο Ψαραντώνης, ο Μπλέιν Ρέινινγκερ και το πολυφωνικό σχήμα Διώνη, που είναι από την Ήπειρο. Πρόκειται για μια παράσταση περισσότερο κοντά στο πνεύμα της ταινίας Γκάτζο Ντίλο». Και τα θέματα που θέτει ο Σοφοκλής, η ύβρις της εξουσίας, η κατάλυση και η σύγκρουση με αρχετυπικούς νόμους πού συναντιούνται;

Η Ειρήνη Δράκου παίρνει τον λόγο: «Η παράσταση που εμείς ετοιμάζουμε υποστηρίζει μια αίσθηση εντελώς ερωτική. Αυτό που προσπαθεί να φέρει η Αντιγόνη στο έργο λέγεται αγάπη, ως επαναστατική πράξη απέναντι στο εδώ και το τώρα, απέναντι στο κράτος και σε αυτή την ισχυρή δομή του συστήματος και των νόμων. Γιατί οι νόμοι προηγούνται μέσα μας και γύρω μας, στη φύση, και τους αγνοούμε. Οι άνθρωποι της υπαίθρου κουβαλάνε αρχετυπικούς νόμους μέσα από την παράδοσή τους. Οι τελετές το εκφράζουν πολύ αυτό. Το στοιχείο της τελετής είναι επίσης σημαντικό και μέσα από αυτές τις μουσικές ενισχύεται και ανακαλείται, κόντρα σε όλα τα ξένα στοιχεία που απαντά στα αστικά κέντρα κυρίως – σιγά-σιγά κατακλύζει και την ύπαιθρο. Το άλλο στοιχείο, του θανάτου, που σφραγίζει το τέλος του έργου, έχει μια κυκλικότητα που συναντάμε στη φύση. Αν υποθέσουμε ότι η Αντιγόνη μπορεί να είναι οποιοσδήποτε, ένα άτομο που ξεκινάει ως Αντιγόνη, αλλά τελειώνει ως Κρέοντας, στην ουσία είναι το ίδιο άτομο.

Η Αντιγόνη “γεννάει” τον Κρέοντα, μετατοπίζεται με καταλύτη την ίδια». Ο σκηνοθέτης, πάντως, κρατάει κι ένα μυστικό-έκπληξη. Την παράσταση θα συνοδεύσουν επί σκηνής σαράντα παιδάκια.

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Θέατρο / Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Όταν η Πίπα Μπάκα ξεκίνησε να κάνει oτοστόπ από την Ιταλία για να φτάσει στην Ιερουσαλήμ δεν φαντάστηκε ότι αυτό το ταξίδι-μήνυμα ειρήνης θα κατέληγε στον βιασμό και τη δολοφονία της. Mια παράσταση που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών αναφέρεται στην ιστορία της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Σίμος Κακάλας ξορκίζει τα χάλια μας με μια κωμωδία γέλιου και αίματος

Θέατρο / Ο Σίμος Κακάλας ξορκίζει τα χάλια μας με μια κωμωδία γέλιου και αίματος

Τα «Κακά σκηνικά» είναι «μια κωμική κόλαση» αφιερωμένη στη ζοφερή ελληνική πραγματικότητα, μια απόδραση από τα χάλια της χώρας, του θεάτρου, του παγκόσμιου γεωπολιτικού γίγνεσθαι, ένα ξόρκι στην κατάθλιψη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Χρήστος Παπαδόπουλος: «Κάθε μορφή τέχνης χρειάζεται το εσωτερικό βάθος»

Θέατρο / Χρήστος Παπαδόπουλος: «Mε αφορά πολύ το "μαζί"»

Το «τρομερό παιδί» από τη Νεμέα που συμπληρώνει φέτος δέκα χρόνια στη χορογραφία ανοίγει το φετινό 31ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας με τους Dance On Ensemble και το «Mellowing», μια παράσταση για τη χάρη και το σθένος της ωριμότητας.  
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Κάνεις χορό γιατί αυτή είναι η μεγάλη σου ανάγκη

Χορός / «Κάνουμε χορό γιατί αυτή είναι η μεγάλη μας ανάγκη»

Με αφορμή την παράσταση EPILOGUE, ο διευθυντής σπουδών της σχολής της Λυρικής Σκηνής Γιώργος Μάτσκαρης και έξι χορευτές/χορεύτριες μιλούν για το δύσκολο στοίχημα τού να ασχολείται κανείς με τον χορό στην Ελλάδα σήμερα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μαρία Κωνσταντάρου: «Ερωτεύτηκα αληθινά στα 58»

Οι Αθηναίοι / Μαρία Κωνσταντάρου: «Δεν παίζω πια γιατί δεν υπάρχουν ρόλοι για την ηλικία μου»

Μεγάλωσε χωρίς τη μάνα της, φώναζε «μαμά» μια θεία της, θυμάται ακόμα τις παιδικές της βόλτες στον βασιλικό κήπο. Όταν είπε πως θέλει να γίνει ηθοποιός, ο πατέρας της είπε «θα σε σφάξω». Η αγαπημένη ηθοποιός που έπαιξε σε μερικές από τις σημαντικότερες θεατρικές παραστάσεις αλλά και ταινίες της εποχής της είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Γιάννος Περλέγκας ανεβάζει τον «Κατσούρμπο» του Χορτάτση

Θέατρο / Γιάννος Περλέγκας: «Ο Κατσούρμπος μας είναι μια απόπειρα να γίνουμε πιο αθώοι»

Ο Γιάννος Περλέγκας σκηνοθετεί το έργο του Χορτάτση στο πλαίσιο του στο πλαίσιο του Κύκλου Ρίζες του Φεστιβάλ Αθηνών. Τον συναντήσαμε στις πρόβες όπου μας μίλησε για την αξία του Κρητικού συγγραφέα και του έργου του και την ανάγκη για περισσότερη λαϊκότητα στο θέατρο. Κάτι που φιλοδοξεί να μας δώσει με αυτό το ανέβασμα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Βασίλης Παπαβασιλείου

Απώλειες / Βασίλης Παπαβασιλείου (1949-2025): Ένας σπουδαίος διανοητής του ελληνικού θεάτρου

«Αυτό, λοιπόν, το οφείλω στο θέατρο: τη σωτηρία από την κακομοιριά μου»: Ο σκηνοθέτης, μεταφραστής, ηθοποιός και δάσκαλος Βασίλης Παπαβασιλείου πέθανε σε ηλικία 76 ετών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΚΟΤΣΟΠΟΥΛΟΣ

Θέατρο / Δημήτρης Γκοτσόπουλος: «Ήμουν ένα αγρίμι που είχε κατέβει από τα βουνά»

Ο ταλαντούχος ηθοποιός φέτος ερμηνεύει τον Νεοπτόλεμο στον «Φιλοκτήτη» του Σοφοκλή. Πώς κατάφερε από ένα αγροτικό περιβάλλον να πρωταγωνιστήσει σε μεγάλες τηλεοπτικές επιτυχίες και γιατί πέρασε ένα ολόκληρο καλοκαίρι στην Πολύαιγο, διαβάζοντας «Βάκχες»;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Γιάννης Χουβαρδάς: «Το κοινό που έρχεται να σε δει είναι ο καθρέφτης σου»

Θέατρο / Γιάννης Χουβαρδάς: «Το κοινό που έρχεται να σε δει είναι ο καθρέφτης σου»

Ο κορυφαίος Έλληνας σκηνοθέτης διασκευάζει φέτος τις τραγωδίες του Οιδίποδα σε ένα ενιαίο έργο και μιλά στη LiFO, για το πώς η μοίρα είναι μια παρεξηγημένη έννοια, ενώ σχολιάζει το αφήγημα περί «καθαρότητας» της Επιδαύρου, καθώς και τις ακραίες αντιδράσεις που έχει δεχθεί από το κοινό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΓΙΑ 28 ΜΑΙΟΥ Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Θέατρο / Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Σαν σήμερα, το 1943, γεννήθηκε η Ελληνίδα σοπράνο που διέπρεψε για μια ολόκληρη δεκαετία στην Ευρώπη και την Αμερική, αλλά κάηκε εξαιτίας μιας σειράς ιδιαίτερα απαιτητικών ρόλων, τους οποίους ερμήνευσε πολύ νωρίς. Ο κόντρα τενόρος Άρης Χριστοφέλλης, ένας από τους λίγους στην Ελλάδα που γνωρίζουν σε βάθος την πορεία της, περιγράφει την άνοδο και την πτώση της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Θέατρο / Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Από τους Αγίους Σαράντα της Αλβανίας μέχρι τη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, η ζωή του βραβευμένου ηθοποιού, τραγουδιστή και σεναριογράφου είναι μια διαρκής προσπάθεια συμφιλίωσης με την απώλεια. Η παράσταση «Μια άλλη Θήβα» τον καθόρισε, ενώ ο ρόλος του στο «Brokeback Mountain» τού έσβησε κάθε ομοφοβικό κατάλοιπο. Δηλώνει πως αυτό που τον ενοχλεί βαθιά είναι η αδράνεια απέναντι σε όσα συμβαίνουν γύρω μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μιχαήλ Μαρμαρινός: Το έπος μάς έμαθε να αναπνέουμε ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΑΡΚΕΤΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ

Θέατρο / Μιχαήλ Μαρμαρινός: «Από μια κοινωνία της αιδούς, γίναμε μια κοινωνία της ξεδιαντροπιάς»

Με τη νέα του παράσταση, ο Μιχαήλ Μαρμαρινός επιστρέφει στην Οδύσσεια και στον Όμηρο και διερευνά την έννοια της φιλοξενίας. Αναλογίζεται το «απύθμενο θράσος» της εποχής μας, εξηγεί τη στενή σχέση του έπους με το βίωμα και το θαύμα που χάσαμε και παραμένει σχεδόν σιωπηλός για τη νέα του θέση ως καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Θέατρο / 13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Τέχνη με φαντασία, αστείρευτη δημιουργία, πρωτοποριακές προσεγγίσεις: ένα επετειακό, εορταστικό, πολυσυλλεκτικό πρόγραμμα για τα 70 χρόνια του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου μέσα από 83 επιλογές από το θέατρο, τη μουσική και τον χορό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κυνηγώντας τον χαμένο χρόνο σε ένα έργο για την εξουσία

Θέατρο / «Δελφίνοι ή Καζιμίρ και Φιλιντόρ»: Ένα έργο για τη μόνιμη ήττα μας από τον χρόνο

Ο Θωμάς Μοσχόπουλος σκηνοθετεί και γράφει ένα έργο-παιχνίδι, εξετάζοντας τις σχέσεις εξουσίας, τον δημιουργικό αντίλογο και τη μάταιη προσπάθεια να ασκήσουμε έλεγχο στη ζωή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΧΛΟΗ ΟΜΠΟΛΕΝΣΚΙ: Σκηνογράφος-ενδυματολόγος του θεάτρου και της όπερας

Οι Αθηναίοι / Χλόη Ομπολένσκι: «Τι είναι ένα θεατρικό έργο; Οι δυνατότητες που δίνει στους ηθοποιούς»

Ξεκίνησε την καριέρα της ως βοηθός της Λίλα ντε Νόμπιλι, υπήρξε φίλη του Γιάννη Τσαρούχη, συνεργάστηκε με τον Κάρολο Κουν και τον Λευτέρη Βογιατζή, δούλεψε με τον Φράνκο Τζεφιρέλι και, για περισσότερο από 20 χρόνια, με τον Πίτερ Μπρουκ. Η διεθνούς φήμης σκηνογράφος και ενδυματολόγος Χλόη Ομπολένσκι υπογράφει τα σκηνικά και τα κοστούμια στην «Τουραντότ» του Πουτσίνι και αφηγείται τη ζωή της στη LiFO.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ