Ένα θεατρικό δρώμενο στο Βυζαντινό Μουσείο μάς συστήνει τον σπουδαίο βυζαντινολόγο Γεώργιο Λαμπάκη

Ένα θεατρικό δρώμενο στο Βυζαντινό Μουσείο μάς συστήνει τον σπουδαίο βυζαντινολόγο Γεώργιο Λαμπάκη Facebook Twitter
Το δρώμενο συνδέεται με την περιοδική έκθεση «Η Σμύρνη στις αρχές του 20ού αι. μέσα από τα μάτια του βυζαντινολόγου Γεωργίου Λαμπάκη».
0

 

Το δρώμενο συνδέεται με την περιοδική έκθεση «Η Σμύρνη στις αρχές του 20ού αι. μέσα από τα μάτια του βυζαντινολόγου Γεωργίου Λαμπάκη», η οποία συνδιοργανώνεται από το Διιδρυματικό Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών «Διαχείριση Μνημείων: Αρχαιολογία, Πόλη και Αρχιτεκτονική» και το Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο και θα διαρκέσει μέχρι τις 30 Απριλίου.

Η έκθεση χρησιμοποιεί το αρχείο του βυζαντινολόγου Γεωργίου Λαμπάκη ως όχημα για να παρουσιάσει τη Σμύρνη, την πρωτεύουσα της Ιωνίας, την κοινωνία, τα μνημεία και τους ανθρώπους της ως παράδειγμα ανάμεσα στις υπόλοιπες πόλεις της Μικράς Ασίας. Αρχικά, σκιαγραφούνται το έργο και η προσωπικότητα του Γεωργίου Λαμπάκη, καθώς και οι γενικότερες ιστορικές και κοινωνικοπολιτικές συνθήκες της δράσης του. Η περιοχή της Μικράς Ασίας, αλλά και ο τρόπος που την αντιλαμβάνεται ο Γεώργιος Λαμπάκης, μέσα από το βιβλίο του «Οι Επτά Αστέρες της Αποκαλύψεως», είναι το επόμενο σημείο ενδιαφέροντος για τον επισκέπτη.

Οι επτά αστέρες είναι οι επτά πόλεις της Μικράς Ασίας, που ιδρύθηκαν από τον Απόστολο Παύλο και στις οποίες στάλθηκαν άγγελοι από τον Ευαγγελιστή Ιωάννη, όταν έγραφε την «Αποκάλυψη» στο σπήλαιο της Πάτμου. Ο Γεώργιος Λαμπάκης ακολουθεί αυτά τα βήματα. Έρχεται σε επαφή με τις ελληνικές κοινότητες, αποτυπώνει τα αρχαία, τα βυζαντινά και τα νεότερα μνημεία. Μελετά τα μνημεία και με τη δράση του τα αναδεικνύει και φροντίζει για τη διασύνδεσή τους με τις ελληνικές κοινότητες της Μικράς Ασίας.

Οι επτά αστέρες είναι οι επτά πόλεις της Μικράς Ασίας, που ιδρύθηκαν από τον Απόστολο Παύλο και στις οποίες στάλθηκαν άγγελοι από τον Ευαγγελιστή Ιωάννη, όταν έγραφε την «Αποκάλυψη» στο σπήλαιο της Πάτμου. Ο Γεώργιος Λαμπάκης ακολουθεί αυτά τα βήματα.

Η Σμύρνη, τα κτίρια, η κοινωνία, οι άνθρωποι εμφανίζονται μέσα από επιστολές, εφημερίδες, φωτογραφίες και καρτ-ποστάλ της εποχής των αρχών του 20ού αιώνα. Το τελευταίο μέρος της έκθεσης παρουσιάζει την πρόσληψη των μνημείων από τον Γεώργιο Λαμπάκη, που καταγράφει τα μνημεία της Μικράς Ασίας, αρχαία και βυζαντινά, την ανάδειξη του τόπου μαρτυρίου του Αγίου Πολυκάρπου ως τόπου μνήμης για την ελληνική κοινότητα της πόλης, τη σημασία των ελληνικών επιγραφών και, τέλος, τον ρόλο που έπαιξε η αρχαιολογία στο πλαίσιο της Μεγάλης Ιδέας.

Σε αυτό τον χώρο, η προσωπικότητα του Γεωργίου Λαμπάκη έδωσε γνώση και έμπνευση στη σκηνοθέτιδα Όλγα Ποζέλη όταν την κάλεσε ο διευθυντής του Εθνικού Θέατρου, Γιάννης Μόσχος, να δημιουργήσει ένα δρώμενο με οδηγό τις συζητήσεις με τον καθηγητή του ΕΚΠΑ και επιμελητή της έκθεσης, Διονύση Μουρελάτο, και τους μεταπτυχιακούς φοιτητές που συμμετείχαν στη δημιουργία της.

Ένα θεατρικό δρώμενο στο Βυζαντινό μουσείο μας συστήνει τον σπουδαίο βυζαντινολόγο Γεώργιο Λαμπάκη Facebook Twitter
Αν και η αφήγηση του Λαμπάκη είναι σε πρώτο πρόσωπο, δεν τον ενσαρκώνει κανείς από τους τρεις.

«Αυτό που προσπαθήσαμε να φωτίσουμε με το δρώμενο είναι η ανθρώπινη πλευρά του. Ο Λαμπάκης, στα συγγράμματά του, πέρα από την επιστημονική του κατάρτιση, φανερώνει και μιαν ευαισθησία. Ο λόγος του είναι σε σημεία λυρικός, ποιητικός. Και αν και σε βαριά καθαρεύουσα, το κείμενό του έχει μια μουσικότητα. Επιλέξαμε λοιπόν να μην απλοποιήσουμε τη γλώσσα, αλλά να την αφήσουμε να ακουστεί και να συνεπάρει με την ιδιαιτερότητά της. Αφουγκραστήκαμε τους ήχους που κρύβει από πίσω της και τους δώσαμε "φωνή" με απλά, χειροποίητα μουσικά όργανα» λέει η Όλγα Ποζέλη.

«Ο Λαμπάκης στο βιβλίο του "Οι 7 Αστέρες της Αποκαλύψεως" μιλά για τη Σμύρνη και τις άλλες πόλεις της Μικράς Ασίας που ανθούσαν την περίοδο της μεγάλης ακμής του ελληνισμού. Μας μιλά για τοπία και μυρωδιές, που εμείς μεταφράσαμε δραματουργικά σε εικαστικές εικόνες, χρησιμοποιώντας υφάσματα με ανάγλυφες υφές και άλλα οργανικά στοιχεία. Στοχεύοντας σε μια πολυαισθητηριακή εμπειρία, προσπαθήσαμε να εμπλέξουμε όσο το δυνατόν περισσότερες αισθήσεις, αποζητώντας τη βιωματική εμπλοκή των θεατών/επισκεπτών μας. Αφηγητές είναι οι τρεις υπέροχοι ηθοποιοί του Εθνικού Θεάτρου, ο Βασίλης Καραμπούλας, η Ηλέκτρα Φραγκιαδάκη και ο Τίτος Γρηγορόπουλος. Αν και η αφήγηση του Λαμπάκη είναι σε πρώτο πρόσωπο, δεν τον ενσαρκώνει κανείς από τους τρεις. Το κείμενο μοιράζεται ανάμεσά τους, κι εκείνοι μένουν πάντα ένα βήμα μακριά από την πλήρη ταύτιση, κρατώντας έτσι μια ματιά γεμάτη συμπάθεια απέναντί του. Το δρώμενο διαδραματίζεται μέσα στον κύριο εκθεσιακό χώρο, ανάμεσα στις προθήκες, τα πορτρέτα και τα αντικείμενα της συλλογής. Εμείς στην είσοδο και ο Soteur με την τοιχογραφία του στο βάθος της αίθουσας προσπαθούμε να συνομιλήσουμε στο σήμερα με το έργο του Λαμπάκη». 

Ένα θεατρικό δρώμενο στο Βυζαντινό μουσείο μας συστήνει τον σπουδαίο βυζαντινολόγο Γεώργιο Λαμπάκη Facebook Twitter
Αφηγητές είναι οι τρεις υπέροχοι ηθοποιοί του Εθνικού Θεάτρου, ο Βασίλης Καραμπούλας, η Ηλέκτρα Φραγκιαδάκη και ο Τίτος Γρηγορόπουλος.
Ένα θεατρικό δρώμενο στο Βυζαντινό μουσείο μας συστήνει τον σπουδαίο βυζαντινολόγο Γεώργιο Λαμπάκη Facebook Twitter
Στοχεύοντας σε μια πολυαισθητηριακή εμπειρία, προσπαθήσαμε να εμπλέξουμε όσο το δυνατόν περισσότερες αισθήσεις, αποζητώντας τη βιωματική εμπλοκή των θεατών/επισκεπτών μας.

Η περιπλάνηση στις πόλεις της Μικράς Ασίας μέσα από τα μάτια του Γ. Λαμπάκη αποκαλύπτει εμπειρίες που σημάδεψαν την πορεία της ζωής του. Οι ηθοποιοί και το κοινό γίνονται μέρος αυτού του πνευματικού –και όχι μόνο– ταξιδιού και πορεύονται μαζί. Σε αυτό το ξεχωριστό οδοιπορικό περικλείονται τα αυτούσια κείμενα και οι προσωπικές αναμνήσεις του σημαντικού αυτού ανθρώπου.

Όπως γράφει ο Νικόλαος Φύσσας στο αρχείο της οικογενείας Λαμπάκη, «ο σκαπανέας της μελέτης και διαφύλαξης των χριστιανικών μνημείων στην Ελλάδα» γεννήθηκε το 1854 στην Αθήνα. Η μητέρα του ήταν αυτή που του μετέδωσε την έννοια της ευσέβειας που σφράγισε την πορεία του και τις επιλογές του. Με υποτροφία του Ιδρύματος της Ευαγγελιστρίας, φοίτησε στη Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή, ενώ με την προστασία του ναυάρχου Κανάρη συνέχισε τις σπουδές του στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και στη συνέχεια μετεκπαιδεύτηκε στη Γερμανία, στα πανεπιστήμια Μονάχου, Λειψίας, Βερολίνου και Ερλάγγης. Από το τελευταίο έλαβε και τον τίτλο του διδάκτορος της Χριστιανικής Αρχαιολογίας, υποβάλλοντας διατριβή με θέμα τις χριστιανικές αρχαιότητες της Αττικής.

Επιστρέφοντας από τη Γερμανία, 29χρονος διδάκτορας, δημοσίευσε στην εφημερίδα «Αιών» (30.09.1883) το άρθρο: «Κατάστασις των παρ’ ημίν χριστιανικών αρχαιοτήτων», ανακινώντας ένα θέμα πρωτόγνωρο για την τότε ελληνική πραγματικότητα. Σε μικρό χρονικό διάστημα, στις 23 Δεκεμβρίου 1884, ιδρύθηκε η Χριστιανική Αρχαιολογική Εταιρεία (ΧΑΕ) από μια ολιγάριθμη ομάδα λογίων και το 1885 τοποθετήθηκε και πρώτος Γενικός Έφορος Χριστιανικών Αρχαιοτήτων. Στη θέση αυτή ο Γ.Λ. παρέμεινε για ελάχιστο διάστημα καθώς σύντομα προσλήφθηκε ως ιδιαίτερος γραμματέας της βασίλισσας Όλγας, η οποία και έθεσε τη ΧΑΕ υπό την προστασία της.

Ένα θεατρικό δρώμενο στο Βυζαντινό μουσείο μας συστήνει τον σπουδαίο βυζαντινολόγο Γεώργιο Λαμπάκη Facebook Twitter
Το πορτρέτο του Γεωργίου Λαμπάκη (δεξ.), φιλοτεχνημένο από τον αδελφό του Εμμανουήλ Λαμπάκη.

Από τη θέση του βασιλικού γραμματέα, ο Λαμπάκης έκανε αλλεπάλληλα ταξίδια στον ευρύτερο ελληνικό χώρο και τη Μικρά Ασία, μια ευκαιρία που εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο για να ερευνήσει μνημεία και κειμήλια, να διασώσει ή να αναδείξει ό,τι μπορούσε, και κυρίως να οργανώσει και να αφήσει πίσω του πυρήνες ανθρώπων με ενδιαφέρον και φροντίδα για τις χριστιανικές αρχαιότητες του τόπου τους.

Το υλικό που συγκεντρώθηκε εμπλούτισε το Χριστιανικό Αρχαιολογικό Μουσείο, το οποίο είχε ιδρύσει το 1884 και στο οποίο ήταν διευθυντής. Το Χριστιανικό Αρχαιολογικό Μουσείο υπήρξε ο πυρήνας του Βυζαντινού και Χριστιανικού Μουσείου Αθηνών. Το 1890 προκλήθηκε η έκδοση δύο εγκυκλίων, μία της Ι. Συνόδου και μία του υπουργείου των Εκκλησιαστικών, προς τους επισκόπους, ιερείς ηγουμένους και επιτρόπους προκειμένου να αποστείλουν στο μουσείο παλαιά κειμήλια.

Το 1912 ιδρύθηκε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών η έδρα Βυζαντινής Τέχνης και Πολιτισμού. Από το πρώτο ενθουσιώδες δημοσίευμα του Λαμπάκη, 29 χρόνια νωρίτερα, μια νέα γενιά αρχαιολόγων έχει ανατείλει. Για τη γενιά αυτή έχει παρατηρηθεί πως «τη χωρίζει με την προηγούμενη βαθιά τομή: η ανάπτυξη της ίδιας της επιστημονικής έρευνας για το Βυζάντιο». Η ανάγκη για επιστημονική πλέον έρευνα θα υποσκελίσει την ενθουσιαστική Χριστιανική Αρχαιολογία του Γ.Λ. και ο ίδιος δεν θα κερδίσει την πανεπιστημιακή θέση που πίστευε ότι του ανήκε δικαιωματικά. Πλήρης πικρίας, πεθαίνει πρόωρα σε ηλικία 60 ετών στις 15.3.1914.

Ο Λαμπάκης άφησε πίσω του ένα εκπληκτικό σε όγκο έργο τεκμηρίωσης χριστιανικών μνημείων, με πλήθος φωτογραφιών, σχεδίων και δημοσιεύσεων, καθώς και μεγάλο αριθμό δημοσιευμάτων. Παράλληλα, στο αρχείο της οικογένειας Λαμπάκη διασώζονται αρχειοθετημένα σημαντικά τμήματα των καταλοίπων του, που αποτελούν πολύτιμο υλικό για τη μελέτη της Χριστιανικής Αρχαιολογίας.

Το δρώμενο θα πραγματοποιηθεί στον χώρο της περιοδικής έκθεσης «Η Σμύρνη στις αρχές του 20ού αιώνα μέσα από τα μάτια του βυζαντινολόγου Γεωργίου Λαμπάκη» έως και την Κυριακή 9 Απριλίου 2023.

Ταυτότητα παράστασης
Σύλληψη-Κείμενο: Όλγα Ποζέλη, Διονύσης Μουρελάτος, Βασίλης Λιανός, Δανάη Γεροντοπούλου
Σκηνοθεσία: Όλγα Ποζέλη
Διαμόρφωση σκηνικού χώρου: Κωστής Δάβαρης
Δραματολόγος παράστασης: Ευτυχία Χαραλαμπάκη
Βοηθός σκηνοθέτη: Κατερίνα Καούστου
Υπεύθυνος παραγωγής: Θωμάς Χαρέλας
Διανομή (με αλφαβητική σειρά): Τίτος Γρηγορόπουλος, Βασίλης Καραμπούλας, Ηλέκτρα Φραγκιαδάκη

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Η Μικρασιατική εκστρατεία του 1922

Retronaut / Σπάνιες εικόνες υψηλής ανάλυσης από την Μικρασιατική εκστρατεία του 1922

Το Αρχείο της ΕΡΤ παρουσιάζει ένα μικρό δείγμα από τις φωτογραφικές του συλλογές με στιγμιότυπα από τις πολεμικές επιχειρήσεις στη Μικρά Ασία και τη ζωή των στρατιωτών στο Μικρασιατικό μέτωπο.
THE LIFO TEAM
Δέκα σημαντικά γεγονότα που προηγήθηκαν της Μικρασιατικής Καταστροφής

Σωτήρης Ριζάς / Δέκα σημαντικά γεγονότα που προηγήθηκαν της Μικρασιατικής Καταστροφής

Με αφορμή τη συμπλήρωση εκατό χρόνων από τη Μικρασιατική Καταστροφή ο διευθυντής ερευνών στο Κέντρο Έρευνας Ιστορίας Νεότερου Ελληνισμού της Ακαδημίας Αθηνών, Σωτήρης Ριζάς, καταγράφει τις ημερομηνίες-σταθμούς που προηγήθηκαν του δραματικού Σεπτέμβρη του 1922.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο Σίμος Κακάλας ξορκίζει τα χάλια μας με μια κωμωδία γέλιου και αίματος

Θέατρο / Ο Σίμος Κακάλας ξορκίζει τα χάλια μας με μια κωμωδία γέλιου και αίματος

Τα «Κακά σκηνικά» είναι «μια κωμική κόλαση» αφιερωμένη στη ζοφερή ελληνική πραγματικότητα, μια απόδραση από τα χάλια της χώρας, του θεάτρου, του παγκόσμιου γεωπολιτικού γίγνεσθαι, ένα ξόρκι στην κατάθλιψη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Χρήστος Παπαδόπουλος: «Κάθε μορφή τέχνης χρειάζεται το εσωτερικό βάθος»

Θέατρο / Χρήστος Παπαδόπουλος: «Mε αφορά πολύ το "μαζί"»

Το «τρομερό παιδί» από τη Νεμέα που συμπληρώνει φέτος δέκα χρόνια στη χορογραφία ανοίγει το φετινό 31ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας με τους Dance On Ensemble και το «Mellowing», μια παράσταση για τη χάρη και το σθένος της ωριμότητας.  
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Κάνεις χορό γιατί αυτή είναι η μεγάλη σου ανάγκη

Χορός / «Κάνουμε χορό γιατί αυτή είναι η μεγάλη μας ανάγκη»

Με αφορμή την παράσταση EPILOGUE, ο διευθυντής σπουδών της σχολής της Λυρικής Σκηνής Γιώργος Μάτσκαρης και έξι χορευτές/χορεύτριες μιλούν για το δύσκολο στοίχημα τού να ασχολείται κανείς με τον χορό στην Ελλάδα σήμερα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μαρία Κωνσταντάρου: «Ερωτεύτηκα αληθινά στα 58»

Οι Αθηναίοι / Μαρία Κωνσταντάρου: «Δεν παίζω πια γιατί δεν υπάρχουν ρόλοι για την ηλικία μου»

Μεγάλωσε χωρίς τη μάνα της, φώναζε «μαμά» μια θεία της, θυμάται ακόμα τις παιδικές της βόλτες στον βασιλικό κήπο. Όταν είπε πως θέλει να γίνει ηθοποιός, ο πατέρας της είπε «θα σε σφάξω». Η αγαπημένη ηθοποιός που έπαιξε σε μερικές από τις σημαντικότερες θεατρικές παραστάσεις αλλά και ταινίες της εποχής της είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Γιάννος Περλέγκας ανεβάζει τον «Κατσούρμπο» του Χορτάτση

Θέατρο / Γιάννος Περλέγκας: «Ο Κατσούρμπος μας είναι μια απόπειρα να γίνουμε πιο αθώοι»

Ο Γιάννος Περλέγκας σκηνοθετεί το έργο του Χορτάτση στο πλαίσιο του στο πλαίσιο του Κύκλου Ρίζες του Φεστιβάλ Αθηνών. Τον συναντήσαμε στις πρόβες όπου μας μίλησε για την αξία του Κρητικού συγγραφέα και του έργου του και την ανάγκη για περισσότερη λαϊκότητα στο θέατρο. Κάτι που φιλοδοξεί να μας δώσει με αυτό το ανέβασμα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Βασίλης Παπαβασιλείου

Απώλειες / Βασίλης Παπαβασιλείου (1949-2025): Ένας σπουδαίος διανοητής του ελληνικού θεάτρου

«Αυτό, λοιπόν, το οφείλω στο θέατρο: τη σωτηρία από την κακομοιριά μου»: Ο σκηνοθέτης, μεταφραστής, ηθοποιός και δάσκαλος Βασίλης Παπαβασιλείου πέθανε σε ηλικία 76 ετών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΚΟΤΣΟΠΟΥΛΟΣ

Θέατρο / Δημήτρης Γκοτσόπουλος: «Ήμουν ένα αγρίμι που είχε κατέβει από τα βουνά»

Ο ταλαντούχος ηθοποιός φέτος ερμηνεύει τον Νεοπτόλεμο στον «Φιλοκτήτη» του Σοφοκλή. Πώς κατάφερε από ένα αγροτικό περιβάλλον να πρωταγωνιστήσει σε μεγάλες τηλεοπτικές επιτυχίες και γιατί πέρασε ένα ολόκληρο καλοκαίρι στην Πολύαιγο, διαβάζοντας «Βάκχες»;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Γιάννης Χουβαρδάς: «Το κοινό που έρχεται να σε δει είναι ο καθρέφτης σου»

Θέατρο / Γιάννης Χουβαρδάς: «Το κοινό που έρχεται να σε δει είναι ο καθρέφτης σου»

Ο κορυφαίος Έλληνας σκηνοθέτης διασκευάζει φέτος τις τραγωδίες του Οιδίποδα σε ένα ενιαίο έργο και μιλά στη LiFO, για το πώς η μοίρα είναι μια παρεξηγημένη έννοια, ενώ σχολιάζει το αφήγημα περί «καθαρότητας» της Επιδαύρου, καθώς και τις ακραίες αντιδράσεις που έχει δεχθεί από το κοινό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΓΙΑ 28 ΜΑΙΟΥ Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Θέατρο / Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Σαν σήμερα, το 1943, γεννήθηκε η Ελληνίδα σοπράνο που διέπρεψε για μια ολόκληρη δεκαετία στην Ευρώπη και την Αμερική, αλλά κάηκε εξαιτίας μιας σειράς ιδιαίτερα απαιτητικών ρόλων, τους οποίους ερμήνευσε πολύ νωρίς. Ο κόντρα τενόρος Άρης Χριστοφέλλης, ένας από τους λίγους στην Ελλάδα που γνωρίζουν σε βάθος την πορεία της, περιγράφει την άνοδο και την πτώση της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Θέατρο / Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Από τους Αγίους Σαράντα της Αλβανίας μέχρι τη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, η ζωή του βραβευμένου ηθοποιού, τραγουδιστή και σεναριογράφου είναι μια διαρκής προσπάθεια συμφιλίωσης με την απώλεια. Η παράσταση «Μια άλλη Θήβα» τον καθόρισε, ενώ ο ρόλος του στο «Brokeback Mountain» τού έσβησε κάθε ομοφοβικό κατάλοιπο. Δηλώνει πως αυτό που τον ενοχλεί βαθιά είναι η αδράνεια απέναντι σε όσα συμβαίνουν γύρω μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μιχαήλ Μαρμαρινός: Το έπος μάς έμαθε να αναπνέουμε ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΑΡΚΕΤΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ

Θέατρο / Μιχαήλ Μαρμαρινός: «Από μια κοινωνία της αιδούς, γίναμε μια κοινωνία της ξεδιαντροπιάς»

Με τη νέα του παράσταση, ο Μιχαήλ Μαρμαρινός επιστρέφει στην Οδύσσεια και στον Όμηρο και διερευνά την έννοια της φιλοξενίας. Αναλογίζεται το «απύθμενο θράσος» της εποχής μας, εξηγεί τη στενή σχέση του έπους με το βίωμα και το θαύμα που χάσαμε και παραμένει σχεδόν σιωπηλός για τη νέα του θέση ως καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Θέατρο / 13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Τέχνη με φαντασία, αστείρευτη δημιουργία, πρωτοποριακές προσεγγίσεις: ένα επετειακό, εορταστικό, πολυσυλλεκτικό πρόγραμμα για τα 70 χρόνια του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου μέσα από 83 επιλογές από το θέατρο, τη μουσική και τον χορό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κυνηγώντας τον χαμένο χρόνο σε ένα έργο για την εξουσία

Θέατρο / «Δελφίνοι ή Καζιμίρ και Φιλιντόρ»: Ένα έργο για τη μόνιμη ήττα μας από τον χρόνο

Ο Θωμάς Μοσχόπουλος σκηνοθετεί και γράφει ένα έργο-παιχνίδι, εξετάζοντας τις σχέσεις εξουσίας, τον δημιουργικό αντίλογο και τη μάταιη προσπάθεια να ασκήσουμε έλεγχο στη ζωή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΧΛΟΗ ΟΜΠΟΛΕΝΣΚΙ: Σκηνογράφος-ενδυματολόγος του θεάτρου και της όπερας

Οι Αθηναίοι / Χλόη Ομπολένσκι: «Τι είναι ένα θεατρικό έργο; Οι δυνατότητες που δίνει στους ηθοποιούς»

Ξεκίνησε την καριέρα της ως βοηθός της Λίλα ντε Νόμπιλι, υπήρξε φίλη του Γιάννη Τσαρούχη, συνεργάστηκε με τον Κάρολο Κουν και τον Λευτέρη Βογιατζή, δούλεψε με τον Φράνκο Τζεφιρέλι και, για περισσότερο από 20 χρόνια, με τον Πίτερ Μπρουκ. Η διεθνούς φήμης σκηνογράφος και ενδυματολόγος Χλόη Ομπολένσκι υπογράφει τα σκηνικά και τα κοστούμια στην «Τουραντότ» του Πουτσίνι και αφηγείται τη ζωή της στη LiFO.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Φάουστ» του Άρη Μπινιάρη, ένα μιούζικαλ από την Κόλαση

Θέατρο / Φάουστ: Ένα μιούζικαλ από την κόλαση

«Ζήσε! Μας λέει ο θάνατος, ζήσε!», είναι το ρεφρέν του τραγουδιού που επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά, εν μέσω ομαδικών βακχικών περιπτύξεων – Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για την παράσταση «Φάουστ» του Γκαίτε σε σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη στο Εθνικό Θέατρο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ